Tegenwoordig kunnen kinderen van vier al razendsnel hele verhalen typen naar hun vriendjes op de iPad. Foutjes worden automatisch verbeterd met autocorrectie. Vroeger was dat wel anders: toen was de typemachine het enige middel om ‘snel’ teksten te typen. Maar dat ging niet altijd zonder slag of stoot…
Herinner jij deze typische dingen van de typemachine nog?
De typecursus
Je kon vroeger een typecursus op de typemachine volgen. Of misschien kon je die wel via jouw middelbare school krijgen. Zo’n typecursus volbrengen was vaak een vereiste voor kantoorbanen zoals secretaris: je moest immers wel snel en foutloos kunnen typen! Bij de typecursus waren ze daarom ook enorm streng. Het moest snel, sneller, snelst, en o wee als je een foutje maakte. Dan kon je gewoon weer opnieuw beginnen. Je snelheid werd gemeten in ‘aanslagen per minuut’ (een snel ritme was bijvoorbeeld 170 aanslagen per minuut). Als je de cursus volbracht, dan mocht je met trots je typediploma mee naar huis nemen.
Je moest nogal hard drukken
Als je uit de tijd van de typemachine komt, dan maken je (klein)kinderen je nu misschien wel eens belachelijk om hoe hard je op je toetsenbord ramt. Je moest immers best hard drukken op de toetsen van de typemachine om de hamertjes omhoog te krijgen. Dat moest zelfs zo hard, dat je soms in je pinken niet genoeg kracht had en daarom niet met tien vingers kon typen, maar slechts met acht. En tja, krijg die gewoonte van hard op de toetsen slaan er maar weer eens uit.
Gepruts met typex
Als je halverwege het typen een foutje maakte en niet helemaal opnieuw wilde beginnen, dan kon je op backspace drukken en de verkeerde letter ook weghalen met typex. Vervolgens moest je wachten tot dit droog was en daarna kon je de juiste letter typen. Allemaal een stuk tijdrovender dan hoe dat nu op de computer gaat.
Inkt op je vingers
Als het tijd was om het typelint te vervangen, dan kon dit moeilijk zonder daarbij de vingers vies te maken. En dat was vervelend, want die inkt was nauwelijks weer van de vingers af te krijgen! Iedereen kon dus meteen zien wat jij die dag gedaan had.
Ze waren loodzwaar
Als jij een typemachine in bruikleen had of op school of werk moest helpen met het klaarzetten met de typemachines, dan weet jij als geen ander dat die dingen loodzwaar waren. Gelukkig zaten ze meestal in een bijpassende koffer, wat het sjouwen een stuk makkelijker maakte. Maar echt handig was het niet.
Heb jij de typemachine wel eens gebruikt?
Reacties 71
Zo'n zware Scheidegger hadden we. Een onverwoestbaar ding. Jammer genoeg heb ik het ding achtergelaten in mijn vorige huis toen ik daar uit moest. Zou je nog typelint kunnen krijgen vandaag de dag?
Ja hoor. Heel bekend - heb m'n type diploma gehaald om als werkstudent wat te kunnen bijverdienen. Doctoraal scriptie is getypt op deze machine (nog steeds in mijn bezit) https://flickr.com/photos/vk2gwk/51356456826/in/dateposted
We hadden thuis een Adler en een Remington. Bij Defensie haalde ik mijn typediploma, op een telex! 220 aanslagen per minuut. Daar gebruikten we ook A3 typemachines. En ja, inktlinten zijn nog te koop. Heb ook nog gewerkt met de IBM bolkop machines, met een geheugen voor een paar A4-tjes.
Ik heb een jaar bij de Gemeente Born in Limburg bij bevolking gewerkt en daar hadden ze ook zo'n IBM. Bolknop machine. Deze had verstelbare koppen. Ik moest met Pica schrift, aanvullingen op de persoonskaarten typen. Dat ding maakte een hoop kabaal.
Ja, inderdaad, de pinken kon je niet gebruiken. Dat was te zwaar om in te drukken. En de duimen worden gebruikt voor de spatiebalk. Zodoende zijn het maar 6 vingers om te gebruiken voor de letters. Zo tik ik nu nog steeds. Toen ik het ging leren bezocht ik een cursus waar er een kapje boven het toetsenbord werd geplaatst; je kon dan alleen het papier zien op de rol. Omdat je dan je vingers niet zag werd het "gevoel" goed getraind. Dat is veel beter geweest dan de gekleurde dopjes; want dan kun je nog steeds naar je vingers kijken; bij een heel kapje [zoals ik het leerde] niet. Op de computer-toetsenbord tik je vaak perongeluk op bijvoorbeeld de i en de o tegelijk. Als je dat even niet ziet staat er bijvoorbeeld "hoiren" inplaats van horen. Bij de machanische machine sloegen de hamertjes tegen elkaar aan. Op het computer-toetsernbord sloeg ik in het begin ook nog heel hard omdat je dat gewend was op de mechanische machine. Nu je dat ontleerd bent kun je haast niet meer tikken op de mechanische machine. Dan moet je eigenlijk weer leer om de krachtsinspannig goed te doen. Je kunt het niet indenken dat je dat vroeger gewoon snel kon doen. Peter M.
Sorry van die enkele typefouten. De e met een a verwisseld. Dit komt veel voor. Ooit las ik in de krant echtergesteld. Dit moest uiteraard achtergesteld zijn. Dat je na afloop fouten pas ziet maakte het type-ex onbruikbaar. Maar voor de goede orde: dit geldt de andere reacties ook; want ik zag in diverse verhalen die ingezonden zijn diverse fouten. Ga maar na. Misschien in deze ook weer wel. Weet je wat mooi werkt om in officiële stukken, bijvoorbeeld verslagen of boeken goed werkt? Het hele verhaal in een van "schrijven naar voorlezen" te gaan. Dan tegelijkertijd de tekst ondersteboven meelezen terwijl je luistert. Dan komen de onopvallende fouten het meest naar boven.
typediploma gehaald op de mulo in 1958 , duizenden nota's en brieven getypet m ons bedrijf waarvan ik medeweigenaar was
typediploma gehaald tijdens mijn mulo, duizenden nota's en brieven getypt , als medeeugenaar van een familiebedrijf
Al heel vroeg heb ik mijn type diploma behaald. En inderdaad ik druk nog steeds erg hard op de toetsen van mijn laptop. Jarenlang zo gedaan op kantoor en dat leer je nooit meer af.
Heb er nog een ergens staan. Les bij Scheidegger. Tien vinger systeem....
Ik heb nog leren typen bij Schoevers, toen DE opleiding voor secretaris. Dat ging op muziek! Ik heb er in vier weken prima blind leren typen en er een leven lang baat bij gehad!
Ja, mijn moeder deed ook Schroevers in Amsterdam geloof ik, heel, HEEL lang geleden!! Een goede typiste :) haar eerste baan was bij een Amerikaanse wapenhandelaar op Java in Nederlands Indie! Go figger :)
Ja dat weet ik nog. Via de middelbare school de cursus gevolgd. Die grote bruine koffers. Loodzwaar. Vingeroefeningen om je vingers snel te krijgen. Blindtypen met 10 vingers. Allemaal gedaan. Heb er veel profijt van gehad in mijn leven.
De 'papieren typex' was al een hele verbetering. Maar natuurlijk niet voor stencils, daarvoor had je zo'n gekleurde lak.
Heel herkenbaar en ik heb nog een trema hinezen uit dezelfde tijd met 2 kleuren lint en die werkt ook nog
Zeker. Al mijn scripties erop getypt. Twee jaar typecursus gehad op de Mulo. Ik heb mijn typemachine nog staan!
ik heb mijn typdiploma niet gehaald 80 aanslagen niet blind maar ben er toch gekomen.
Je bent niet de enige Jeroen. Ik ben niet eens naar dat examen gegaan. Gaat helemaal prima met twee vingers🤣
Het beste ding dat mijn ouders ooit voor mij deden :) met name een type cursus op een secretarial college in Utrecht, ik kon daarvoor het autoje van mijn moeder lenen om daarna toe te karren van de Bilt waar we toen woonden.... In de buurt van het huidinge Hoog Catharijne (sp?) tot op vandaag de dag nu bijna 60 jaar later is het nog steeds nuttig om met 10 vingers te typen!
Ik hadvia school typeles en moest naar Utrecht voor examen. Daar een grote hal en met wel 100 anderen op de typemachine en wat een lawaai. Ikheb pech want voor mij had iemand de machine verkeerd afgesteld. Ik vroeg om hulp en voor ik kon beginnen was iedereen al op weg en kon ik de snelheid moeilijk inhalen. Ben toch geslaagd gelukkig, en geleerd volgens het 10 vinger systeem Ik was toen 13 jaar. Het typen was lastig en zwaar en je vingers schoten er nogal eens tussen. Ik kan mij door de typeles ws nu ook beter redden op de computer.Ria Versteeg
Ja nou: typcursus Schoevers Vlaardingen. Werken bij de telefooncentrale van de Directie der Rijksbelastingen in Rotterdam, onderwijl brieven typen tijdens de telefoongesprekken😱
Ik kreeg in de tweede klas van de middelbare school type-les. Dat was in 1956. Zo'n 20 typemachines kwamen na schooltijd binnen via een bedrijfje dat ook na afloop diploma's gaf. Blind typen was extra moeilijk. Ik was de eerste die het alfabet blind kon typen van mijn lichting! Dat ik pianoles had en daarbij ook van de partituur af blind moest spelen heeft daarbij ongetwijfeld geholpen. Ik herinner me nog een liedje van het toen bekende Delftse duo 'Black and White' : tik jij van riktikketiktikketik dan tik ook ik rikketiktikketik al op mijn schrijfmachine [geen typemachine dus] ... verderop in de tekst : en schrijf dan gauw ... ik houd van jou ... Ik denk dat de titel van die 78-toerenplaat [!] was: de schrijfmachine, maar dat weet ik niet zeker meer. Goud van Oud !!
https://youtu.be/lXwfOZ6SD8k
Verschrikkelijk, typeles bij Roben in Leeuwarden. Papier met carbonpapier, vastzittende typemachine en dan ook blind typen, 10 vinger systeem en tig aanslagen per minuut bij examen, later ook nog examen op de electrische type machine gedaan. dit ging al veel sneller. veel profijt van de cursussen gehad later in mijn werk en nog steeds
Denk aan de introductie van de telexmachine waar ik werkte in lochem. moest toen nog een aparte toets aanraken ivb letters en tekens. van 1978-1980 werkzaam bij itt in oslo. machines electronisch. werkte van 1980-1990 bij een rederij en daat lag elke morgen ongeveer 2 1/2 meter aan binnengekomen telexberichten. veel hiervan moest beantwoord worden en ik kon geen 'touch'. gelukkig bood de firma een touchcursus aan en toen ging het typen veel beter op de electronische telexmachine. we namen veel op en konden dan zonder opnieuw te schrijven berichten verder doorzenden. Tenslotte als tolk vertaler veel profijt gehad een blindtypen.
Als vierde stuurman moest ik een aantal malen een scheepsverklaring typen, dat was in 1960. Afgezien van het feit dat je elke toets echt erin moest rammen (je moest 7 kopieen maken) mocht er geen enkele fout in zitten. Sloeg je mis, dan moest je opnieuw beginnen. Komt nog bij, dat met slingerend schip nde slee er uit zichzewlf vandoor ging! Je moest dus met een hand typen en met de andere hield je de slee vast zodat die er niet vandoor ging! Een scheepsverklaring moest bij het consulaat in de volgende haven officieel ingediend worden. Geen fouten of verbeteringen dus!
ik heb mijn eerste mechanische typemachine nog merk Erika gekocht bij Janssen in Oosterbeek voor mijn scripties op de universiteit Utrecht begin jaren 70.
Ik had 250,00 gulden gewonnen en heb toen mijn "groene" Erika gekocht bij het Boekhuis in Sittard voor 275,00 gulden. Later kocht ik hier de elektrische Brother. Die had ik nodig om mijn CV te maken. In 1972 kocht mijn moeder bij het Manhattan Instituut, de typemachine Tippa, zodat ik thuis kon oefenen..
Door mijn werk,heb ik later nog met verschillende typemachines gewerkt. Bij de Hoge School in Sittard, hadden ze zelfs een machine met een floppydisc erin. Dit kan zich nu niemand meer voorstellen. Voor mijn werk heb ik altijd met computers gewekt. Maar mijn typemachines heb ik nog steeds, want als de stroom uitvalt, kun je hier nog mee werken.🤭
Jazeker herken ik dit. Heb mijn Type-diploma gehaald op de middelbare school en dat was dan op een zaterdagmorgen. Extra naar school dus., maar ik vond het wel leuk . Het 10-vingersysteem uiteraard . Heb er nu nog steeds profijt van. Later op kantoor natuurlijk ook. Met Carbon-papier ertussen, oef wat een troep, vuile vingers en het leukste was toch ok de spatiehendel iedere keer omzetten. Maar :......... een computer is toch veel handiger. Haha.
Identiek aan jou Ida. Heb zelfs nog examen sneltypist gedaan op het examen van de MULO. Een van de meest waardevolle diploma’s uit die tijd. Ik typ nog steeds blind, maar vele malen sneller en stiller op de ipad. Mijn hele leven enorm veel plezier van gehad bij het maken van rapporten, schrijven van brieven en nu nog steeds bij het uitwerken van interviews.
Ok deed een cursus van scheodegger dan zaten er van die gekleurde dopjes op de toetsen daar lerde je echt blind typen mee nog steeds plezier van
Typeles op de mulo in de middagpauze. (1960) Typeleraar laadde zijn meegebrachte machines uit. Snelle groep deed na een jaar examen. Minimum eis 90 aanslagen p.m. In de tweede ronde slaagde ik (114 aanslagen p.m.) In de zomervakantie had ik ijverig geoefend op de beschikbaar gestelde machine. Herinner me dat gemaakte fouten konden worden hersteld d.m.v. een kalkpapiertje te gebruiken die de foute letter wegkalkte.
Ik heb begin zeventiger jaren bij instituut Schoevers aan de van Baerlestraat in Amsterdam met 10 vingers en blind leren typen. Ik was toen net begonnen met een administratieve baan bij Amro Bank aan het Rembrandtplein en het was noodzakelijk daarvoor eerst te leren typen. Ik kan mij nog herinneren dat ik als enige jongen tussen alleen meisjes toen heb leren typen onder leiding van een lerares die er flink op toe zag dat je zo snel mogelijk en liefst foutloos typte.
Ik heb zelf ergens op mijn twaalfde mijn typediploma gehaald bij Scheidegger. Later heb ik zelf les gegeven bij Scheidegger. Ik heb er enorm veel profijt van dat ik met 10 vingers en blind kan typen. Bij Scheidegger werd je ook wel degelijk geleerd om je pinken te gebruiken. Oefening baart kunst, dus no way dat je die pinken achterwege kon laten!
Dat was een goede cursus bij Scheidegger. Mijn zusje en ik hebben samen ons typediploma daar gehaald. Nog steeds blij mee dat we dat toen hebben gedaan.
Ik heb er mee gewerkt Kon blind typen, maar als ik een fout gemaakt had vond ik het een drama
In 1971/1972 heb ik mij diploma ‘Machinschrijven’ behaald tijdens klassikale lessen in de middagpauze op de middelbare school. Tot nu toe altijd veel plezier van gehad tijdens mijn kantoorbanen. Ik heb ook vaak met een stencilmachine gewerkt. Fouten in de meerlaagse doorslagvellen moest je corrigeren met een felgekleurde rose ‘lak’. Wat een openbaring toen de eerste kopieermachines en computers kwamen!
… ‘Machineschrijven’ …
Wat een nostalgie! Hele spreekbeurten zijn uitgetypt op de typmachine. Via de lagere school een typcursus gevolgd bij Van Koetsdijk uit Roosendaal of Breda. De hele klas deed mee. Het examen was in Breda. In een keer geslaagd! Daarna brieven typen naar je tantes, oma,s en overige familie om maar te blijven oefenen! Herkenbaar dat verhaaltje over de typmachine!
Och jongens....wat n nostalgie. Machineschrijven. Die ellende heb ik ook nog meegemaakt. Trots als n pauw op je type diploma. En inderdaad.....m'n dochter lacht me nu vierkant uit als ik zit te appen. Zij doet n heel opstel met 10 vingers in 5 minuten; ik doe t nu nog maar met 2 vingers....met ouderwets geweld.
Ik deed 'n half jaar tik cursus op de HBS, niet zo'n goede cursus. Nadat ik de HBS af had ging ik naar Schoevers, Den Haag, en deed secretaresse cursus: tikken in Nederlands, Engels, Duits en Frans. Ook 4 talen steno. Begon werk bij de KLM financiele administratie. Na een jaar via Uitzendbureau bij vele firmas gewerkt, heel veel ervaring opgedaan. Zeker met 20 verschillende machines gewerkt, allemaal elektrisch. HBS cursus had "manual", maar Schoevers had elektrische Adlers. Na een paar jaar naar NY verhuisd en bij VN gewerkt, terwijl ik 's-avonds economie studeerde. Mijn tikvaardigheid kwam goed van pas, niet alleen voor werk, of voor mijn studie, maar ook voor bijverdienen met dissertaties van anderen tikken. Tegen die tijd had ik een IBM Selectric, met 10 balletjes. Heb die pas 5 jaar geleden verkocht toen ik naar een bejaardendorp verhuisde. Heb nog steeds een Olivetti portable, niet elektrisch. Dat werkt nog als de computer niet wil vanwege elektrische problemen of zo. Als secretaresse werkte ik ook met "word processors", soms met een printer verbonden, soms met een IBM Magcard, die dezelfde brief wel 100 keer kom produceren, en ook makkelijk te corrigeren was. Computer keyboards waren wel even wennen, maar kan nog steeds blind tikken met 10 vingers. Toen ik als econoom werkte had ik toch een computer waar ik zelf emails en rapporten op schreef. Dus heb het nooit verleerd.
Ik heb in de zestiger jaren zo'n cursus gedaan op de middelbare school. Mijn zusje ook, en die was echt bloedsnel. Die kwam aan 240 aanslagen per minuut. Kreeg dan ook een goede baan bij de belastingdienst. Zelf heb ik dat nooit gehaald want het blinde typen kreeg ik niet goed onder de knie, maar heb wel veel plezier nog steeds aan die cursus als redacteur van ons verenigingskrantje.
O ja zeker komt me dat bekend voor haalde mijn typediploma op het Maria Internaat in Amersfoort en mijn stenodiploma waar ik goed voor slaagde maar er als secretaresse niets van bakte en werkte vanaf concepten die ik razendsnel uittypte Heb
Nooit op school een type-cursus gevolgd; ik wilde niet. Was in een extra uur en ik was liever vrij. Toen ik ging werken bestond er al typex en waren er al elektrische machines. Maar ja, ik type nu nog steeds met twee vingers....
De Burroughs was van mijn oom die ik zomaar van hem kreeg om voor de school het St-Ignatiuscollege de aankondiging voor de debatersacademie te typen. Doorslagen voor diverse klassen. Ik heb het zware apparaat tot 1976 gebruikt en de documenten waren nog echt goed voor de OCR. Daarna gooide ik het geval in de gracht voor archeologie later eeuwen.
In onze familie is nog een typemachine met dubbele toetsen. De bovenste rijen zijn de hoofdletters en de onderste rijen zijn de kleine letters. Ook heb ik een kleine typemachine gehad die in een koffertje zat en waar de rol met mechaniek op het toetsenbord geklapt moest worden om in het koffertje te passen. Op de Albert Plesman ULO in Den Haag (1964) kreeg ik steno en typen, leuk voor als je secreratesse wilde worden. Dat laaste vertaalde ik als loopmeisje/bediende van de baas dus niets voor mij. Ook werd dat wel "tikpoes" genoemd. Ik was daar ook niet voor geschikt omdat ik vaak met mijn vingers tussen de toetsen kwam te zitten i.p.v. er op. Ook volgde ik niet helemaal de tekst van dat wat ik moest typen zodat er gemopperd werd op mijn werk en ik alles opnieuw moest doen. Een typefout corrigeren was ook heel veel werk met type-ex of met een kwastje witte vloeistof maar daar werd het blad echter niet leesbaarder door. En het leverde ook een paar vieze vingers en gekledder op. Begrijpelijk zat in het typen niet mijn talent ondanks dat ik toch echt keurige cijfers op mijn typdiploma had staan. Ik geniet nog dagelijks van alle mogelijkheden op de PC/laptop etc. De typefouten die ik nu maak zijn zo weer hersteld. Lang leve de vooruitgang.
Tijden veranderen: tikpoes kan echt niet meer in deze tijd🤣🤣🤣
We hadden thuis een "draagbare" typemachine, van Remington. Vrij klein maar niet licht. De doos ervan was van hout! De toetsen hadden metalen ringen aan de rand, die deden nogal pijn bij langer gebruik. Later vond mijn vader ook een heel oude machine met TWEE shift-toetsen, dus drie rijen: kleine letters, hoofdletters, cijfers/leestekens. Ik volgde nooit een typecursus; blind tikken heb ik pas geleerd (op mijzelf) toen ik op de universiteit zat.
Op zaterdagmorgen op de MULO een typecursus volgen,daar moest je met 10 vingers typen,echter ik niet verder dan twee wijsvingers en twee duimen.Toch nog geslaagd zelfs met lof.Tegenwoordig nog steeds met twee vingers typen.
Oh, ja. Eerst een diploma gehaald in het clubhuis op het Patronaat op de Dordtselaan in Rotterdam. Op zo’n loodzware Adler, die we van de benedenverdieping naar boven moesten sleuren. Later bij Schoevers, nog een omdat de cursus Handelscorrespondentie gekoppeld was aan de type-cursus. Ik was razend snel. Ook typte ik ( bijna) foutloos. De lerares had hier zo’n plezier in, dat ze me vroeg of ik de Snelheidstoets nog eens wilde doen, zonder gevolgen, maar dan in het Engels! Ook dat lukte me. Tot ik jaren later voor het eerst op een toetsenbord ging typen. Gelijk zo iets gggggggggggg enzovoorts. Op mijn vingers gaan kijken en nooit meer blind kunnen typen. ,
Ik heb ca 20 jaar als typemachine monteur gewerkt ik weet dus goed hoe zwaar ze waren .
zie berichtje, als het overgekomen is, graag reacties op: Info@lama.nl
O ja, en ik vond dat nog leuk ook. Na mijn MAVO-examen ging ik een typecursus volgen bij een particulier die een school aan huis had., in mijn woonplaats. Een aardige man was het absoluut niet, ik kon het niet met hem vinden. Hij was onvriendelijk met een scherp oordeel. Hij was in het bezit van twee herdershonden die in het leslokaal rondliepen en derhalve behoorlijk hinderlijk waren. Ik wilde eens een stuk laten beoordelen en liet het per ongeluk vallen. Het viel tussen de hondjes en die gromden lelijk naar me toen ik het wilde pakken. De leraar werd ongeduldig en ik zei dat ik er niet bij kon. Met een zucht pakte hij het zelf op. Ik was blij dat ik geslaagd was, daar was ik vanaf, heat was 1977. Ik begon onmiddellijk met tien vingers te typen en kan niet anders meer. Ik heb flink wat teksten en brieven getypt, ik ging als een speer. Ik had een witte mechanische Olympia, die je overeind kon zetten als je hem even niet nodig had. Geloof het of niet, ik heb van een jongere collega serieus de vraag gehad of ik niet zachter kon typen. Ze kreeg er hoofdpijn van........Maar ja, die toetsen hamerden nu eenmaal hard tegen de rol aan. Tevens gebruikte ik carbonpapier met doorslag en daar moet de tekst wel leesbaar op staan. Verbijsterd zei ik dat ik niet zachter kòn typen, anders zou zo'n brief er niet uitzien. Het waren polisvoorstellen met begeleidende brieven, ze moesten naar de klant. Nou ja, de "klacht" leidde ertoe dat ik een mooie electronische typemachine kreeg.......
In de eerste twee jaar van de basisschool heb ik bijna alles op de typemachine gedaan. Mijn handschrift was in die tijd zo slecht te lezen dat ik alles mocht typen. Alleen rekenen deed ik toen niet via de typemachine. Vanaf het derde schooljaar ben ik overgestapt op gewoon schrijven. In die tijd kon ik met 1 vinger behoorlijk snel typen.
Wat knap dat je in het eerste jaar van de basisschool al kon rekenen en schrijven!
ha ha...heel knap
Ik heb mijn typediploma gehaald op de MULO. We kregen les van een typeleraar (Emmaneel) die zaterdags na het laatste uur met een aanhanger vol typemachines aan kwam. "Typ maar langzaam in het het begin, de snelheid komt er vanzelf wel in. Typ je vaak met regelmaat dan merk je dat het beter gaat". Ik hoor het hem nog zeggen.
In 1944 begonnen een vriendje (17) en ik (14) een "ondergronds" blaadje: "De Oprechte Haarlemmer". Daartoe volgden wij een type- en steno-cursus van een instituut in de Haarlemse Van Egmondstraat. Ik heb toen het tienvingerig systeem geleerd waar ik tot op de dag van vandaag pleizier van heb. Ik erken: ik sla nog steeds te hard op mijn keyboard. Dick Verkijk
Ik heb in 1952 mijn typediploma gehaald. Zoals toen gebruikelijk via het tienvingersysteem. Als thans 87jarige heb ik hier nog veel veel plezier van, want ik krijg tijdens appen en via skype nog steeds te horen wat type jij toch snel. IK heb in mijn jonge jaren, zo'n 68 jaar geleden, zelfs op een typekamer gewerkt. Heb nooit hekel aan typen gehad. Zit nu vrijwel dagelijks nog op de laptop
ik heb ook een cursus op school gevolgten dat was wel leuk die koffer was wel zwaar gr Adri Overvliet ned herv school in Sassenheim
Ja ik heb op een advocaten kantoor gewerkt . En daar moest ik ook op zo’n zwarte zware type machine werken, gebruikte toen Carbon vellen ertussen , en als je een fout had gemaakt moest je een soort gum gebruiken, heel irritant. Als dat nu vergelijk kun je alles instellen fouten worden verbeterd, wat een luxe.
Tot 2002, toen had ik mijn eerste PC. De oude manuscripten heb ik met software alle kunnen digitaliseren. Aldus verkreeg ik een volledig archief.
Op de middelbare school op de zware typmachines mijn typdiploma gehaald. Nog steeds erg blij dat mw. Broeseliske machineschrijven gaf. Ik kan hierdoor nog steeds met 10 vingers en blind typen ;-) [klein nadeeltje dat mijn pinken toendertijd altijd tussen de toetsen kwam]
Ik had typeles op Schoevers. Met 2 klassen tegelijk in een groot lokaal achter ratelende typemachines. En dan kreeg je ook nog een kastje over je handen zodat je de toetsen niet kon zien. Op die manier leerde je "blind typen". Wat een marteling was dat. Maar wel leren typen, en daar heb ik sindsdien profijt van.
I still have my dutch diploma in typing. 1😁
Op de Mulo, eens per week een uur vóór schooltijd, kwam de lesgeefster het schoolplein oprijden in een stationcar met de handtypemachines. Elke leerling die zich had ingeschreven nam een machine in koffer mee naar binnen. Op 5 juli 1963 is mij het praktijk-diploma van typiste uitgereikt. In 1964, na een cursus voor Vrouwelijk Kantoorpersoneel bij Hoogovens, waar ik vervolgens werkte op de typekamer van Mekog, zie foto, en bij het opleidingscentrum, waar een typemachine in gebruik was met brede wagen voor o.a. leerlingen- en personeelslijsten. Tevens gewerkt als telexiste bij Hoogovens en KLM. Later in mijn leven ook veel plezier gehad van het typediploma: werkstukken maken voor studie Spaanse docentenopleiding en het dagboek uitgetypt van mijn oom die missionaris was in Oeganda begin vorige eeuw, wat ik verwerkt heb ik een boek over zijn leven. Ik heb nog een sleutelhanger van IBM typemachine met letterbolletje. Op de foto de afdeling correspondentie van Mekog. Het geklemde papier op de papierhouder-standaard kon je met een knop omhoog draaien om de geschreven tekst helemaal af te kunnen lezen.
Typecursus gevolgd op de zaterdagmorgen op de MULO,want mijn moeder zei wie weet heb je er ook nog gemak van in detoekomst, geslaagd met lof ondanks de 4 vingers die ik gebruikte,we veel thuis geoefend op een machine van de buren.
toen ik pas begon te werken, in 1976, heb ik ook op een gewone typemachine gewerkt. Het was wel een geknoei met die typex. en carbon werd ook gebruikt, als je een brief moest typen. Later kwam de electrische typemachine, was alweer wat makkelijker, als je dan een fout maakte, tikte je dat met die toets waar x op stond weg, en in 1988 de computer. Nou, dat was helemaal een uitkomst
Was een prima cursus met blind typen op de Schroevers school in Amsterdam.
Ik ben nog 2e secretaresse geweest van de Chr. Besturenbond Goes. Toen kreeg ik van de penningmeester een typemachine uit 1938 te leen. Daar sloeg de o of d 0 altijd dwars door het papier. Zeker als je nog met carbonpapier werkte. Je had in ieder geval een typemachine. Later op de Amsterdamsche Bank hadden ze ook typemachines. Degene die op de giroafdeling werkte had al een beter soort. Later in Bergzichtziekenhuis hadden we ook nog gewone. Een met een hele grote wagen. Daar moest je overdwars staten mee maken. Later prive nog een elektrische typemachine gehad. met Margrietschijf. Daar typte ik de musicals op die mijn man schreef. In 1990 kreeg ik een computer. Dat was toch een stuk makkelijker voor deze producten. Ik deed altijd de linten verwisselen op kantoor. Voor anderen ook. Die waren bang dat ze vieze handen kregen. Ik vond het wel leuk werk. Misschien monteur moeten worden, maar ik weet niet of dat toen al kon.