Ineke van Werkhoven
Kent 8 personen
Bekijk het volledige profiel van Ineke van Werkhoven en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Ineke van Werkhoven heeft 23 klassenfoto's en kent 8 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenVan Mulo naar Mavo
Als enige in mijn klas op de Capadoseschool ging ik met mijn klasgenootje en vriendinnetje Sylvia Smit naar de Albert Plesman Mulo. We wilden de 3 jarige opleiding volgen. Alle eerste klassen beginnen als 4 jarige opleiding. De overgang van lagereschool naar de Mulo was groot. De nieuwe leerlingen, alle verschillende vakken en het huiswerk, het was een hele klus. Er bleek voor Sylvia en voor mij een grote achterstand te zijn in het ontleden van de Nederlandse taal. Dat had meteen zijn weerslag op het Frans en het Engels. Frans was niet mijn ding en ik kreeg van Mw. Wilbers een 5 voor de moeite. Heel lief natuurlijk. De tweede klas werd de 3 jarige Mavo. Nieuwe leerlingen in de klas en we moesten naar een dependance in de Sweelinckstraat. Ik herinner me dat we in de klas heel luidruchtig konden zijn. Mw. Beck had in dat gebouw de leiding en ik ben daar ook wel de klas uitgestuurd door mw. Kuyp. Veel onrust en weinig concentratie dus bleef ik in klas 2 zitten met een 4 voor Nederlands (onterecht natuurlijk) maar met een 8 voor Handwerken. In dat jaar kwam de Mammoetwet er door en werd onze klas de eerste experimentele 3 jarige Mavo van Den Haag. Er kwame nieuwe gemotiveerde en aardige leerlingenleerlingen in de klas die van verschillende scholen kwamen. Ik zat voor de tweede keer in het zelfde schooljaar en dat was uiteindelijk positief. Door omstandigheden kon ik 2 maanden niet naar school. Ik kreeg hartelijke reacties van mede leerlingen. Mijn gevoel voor school veranderde in positieve zin. Ik voelde me er eindelijk op mijn gemak, maakte beter contact en kreeg meer vriendinnen. Tot aan het examen heb ik het naar mijn zin gehad op school en ik eindigde met een mooie cijferlijst. De diplomauitreiking was op mijn 18 de verjaardag 2 juni 1967. Mw. Wilbers was een aardige lerares. Ze heeft in het 1 ste jaar tijdens de Nederlandse les het boek "De scheepsjongens van de Bontekoe" voorgelezen. Helaas was er geen tijd meer voor het laatste hoofstuk. Het heeft vele jaren geduurd voor dat ik het boek in handen had en het alsnog kon uitlezen. De heer de Vries, vader van 7 kinderen, was streng maar rechtvaardig. Naar buiten kijken tijdens Handelsrekenen/Boekhouden werd beloond met een aftreksom van 100 x en moest op 0 eindigen. Ik heb wat zitten zweten. Ook kon hij niet zo aardig zijn en riep eens tegen een medeleerlinge die zat te suffen "Gehaktbal, let eens op!" Dat is heel lang blijven hangen en het was echt wel een aardig meisje. De leraren op school waren doorgaans sympathiek. Mw. Kuyp vond ik pas aardig in de examenklas, ze leek toen meer ontspannen en deed haar best om ons te laten slagen. De heer van Biezen vond ik geen prettige leraar. Ik had een 5 voor algebra, dat klopte. Meetkunde ging goed maar ik kreeg een 8 op mijn rapport terwijl mijn gemiddelde cijfer een 9 was. Hij beweerde dat ik wellicht afkeek. Onmogelijk omdat we in eenpersoons banken en in rijen zaten. Ik was dan ook erg boos. Er is nooit een klassenfeest geweest. Directeur van der Laan werkte ook niet erg mee. Mijn ervaring was dat hij die feestjes liever niet had. We zijn op schoolreis met de trein naar Valkenburg geweest. Ook was er een feest i.v.m. het jubileum van de school. Verder vond ik het wat dat betreft een hele saaie school.
Dr. Albert Plesman MULO, 1963
Alleen de eerste klas.....
We waren net verhuisd naar de korte Stastokstraat. Mijn broers zaten inmiddels op de Capadoseschool maar de Alberdick Thijmschool was voor mij als jongste van het gezin lekker dichtbij en hoefde niemand mij te brengen. Het werd een vergissing. Bij de poort van de school stonden grotere jongens de kleintjes op te wachten en bang te maken. Ik vond dat verschrikkelijk. Eenmaal op het schoolplein moesten alle kinderen per klas in de rij gaan staan en mochten daarna naar binnen. Het voelde voor mij als militair regime. Van de lessen en de kinderen als ook de juf weet ik niet veel meer. We zaten in grote ouderwedse banken en moesten in schuinschrift schrijven. Ik kon moeilijk wennen. Met een matig rapport ging ik over naar klas twee. De angst om langs de jongens de poort door te komen werd zo groot dat ik regelmatig aan de overkant van de school bleef staan en uiteindelijk naar huis liep. Op een dag vond mijn moeder mij tijdens schooltijd in de straat. Voor de zoveelste keer was ik doodongelukkig naar huis teruggelopen. De maat was vol en ik werd tot mijn grote opluchting van school gehaald. Ik mocht met mijn broers veilig naar de Capadoseschool. Inmiddels was er van een echt blije scholiere niet zoveel meer over. In mijn klas op de Alberdick Thijmschool zat een tweeling. Een jongen Ronnie en een meisje Carla die op het Goeverneurplein woonden. Ik was gek op rolschaatsen maar had er geen, ik moest wachten tot ik jarig zou zijn. Van dat meisje mocht ik haar rolschaatsen lenen en zo kon ik oefenen van hun tuinhekje naar de lantaarnpaal, heen en weer. Toen ik eindelijk rolschaatsen kreeg reed ik er direkt op weg. Rolschaatsen werd meteen mijn grootste hobby. In 1962 werd er een nieuwe verfwinkel in de Hildebrandstraat geopend. Er was een kleurwedstrijd en een van de prijzen waren prachtige rolschaatsen met een rood neusstuk en een remblok. Laat ik nou toch de eerste prijs winnen! Super blij koos ik de nieuwe rolschaatsen. De oude rolschaatsen gaf ik aan mijn klasgenootje Toosje Groeneveld die er op haar beurt weer blij mee was. Zo blijkt een moeilijke periode toch ook een zonnig gevolg te hebben.
Alb Thijm school A Alb, 1955
Van Juffrouw Harte tm Meester de Jong
Mijn lagereschoolperiode begon in 1955 op de Alberdick Thijmschool. Daar voelde ik me tot in klas 2 niet op mijn gemak. Van een Septemberschool ging ik naar een Maartschool. Na mijn broers Johnny, Gerard en Rene (van Werkhoven) kwam ik in de 2de klas bij Juffrouw Harte, een lieve juf maar ook wel streng. We moesten klassikaal de tafels opzeggen. Op een dag sloeg ze de aanwijsstok waarmee ze in een ritme op de schoolbank tikte in twee stukken. De kapotte stok ging onder de kaartenkast in de gang. Daar lagen er meer.... Dat was wel grappig. Met schrijven tekende ze een mooi plaatje of je kreeg een stempeltje als je het heel erg netjes tussen de lijntjes had geschreven. Tussen de lessen door moesten we een fles vaak lauwe melk drinken. De aluminium doppen werden bewaard en brachten geld voor de school op. Marianne Kramer was mijn vriendinnetje al vanaf de kleuterschool. Ik wilde altijd naast haar zitten maar dat mocht nooit. Te gezellig. Anneke Hees, Tineke Dat, Bettie, Anke Blansjaar, Tineke Palsta en andere meisjes waren ook aardig. Ik was weg van juf van Eck maar ook juffrouw Lange was aardig. Ze kwam op een scooter naar school. Ze kon heel mooi schrijven in blokschrift met haakjes en dat moesten wij ook. Ze hield erg veel van zingen dat vond ik dan ook naast handwerken de enige leuke les op school en film in het filmlokaal. Op schoolreis nam ze altijd haar moeder mee, die was ook erg aardig. Beiden hebben in mijn poesiealbum een gedicht geschreven met een tekst dat ik maar vooral goed mijn best moest doen en met een goed humeur. Op zaterdag ochtend was er godsdiens. Dat kocht ik voor een cent duimdrop uit het snoepwinkeltje aan de overkant van de school. De meisjes hadden handwerken en de jongens moesten rekenen!! In de 4 de klas bleef ik zitten en dat vond ik heel erg. Gelukkig kregen we in de 5 de en 6 de klas zwemmen, heerlijk! Meester Krupe kwam als eerste met een autotje op school, een bezienswaardigheid. Ik had graag meester Krupe als leraar gehad. Meester de Jong vond ik een behoorlijke kwal. Op de Mulo bleken Sylvia Smith en ik hopeloos achter te lopen met Nederlands. Al die verhalen die meester de Jong altijd graag vertelde hadden beter lessen Nederlands kunnen zijn. In een lagere klas zaten Marianne Hazewinkel en haar broertje Robbie. Later kwam ik bij hun moeder op kantoor te werken. School is nooit echt favoriet geweest. Als beelddenker is alles wat uit het hoofd geleerd moet worden bijzonder lastig. Er zijn gelukkig ook leuke herinneringen zoals de afscheidsavonden van de zesde klassen, sinterklaas en kerstfeest etc. Ik heb er nog wel een aantal ook van de school zelf.
capadoseschool, 1956