Vroeger kreeg je op de lagere school een kroontjespen. Heb jij er vroeger ook mee geschreven? Ga terug in de tijd met deze nostalgische herinneringen!
Kroontjespen, nostalgische herinneringen
Toen de lei uit de schoollokalen verdween, deed de kroontjespen zijn intrede. Deze stalen schrijfpen had een kroonvormige verbreding, die in een penhouder werd geklemd om hem te kunnen gebruiken. Deze penhouders waren van hout – en hier werd vaak hevig op gekauwd. Er waren zelfs kinderen die hun penhouder bijna helemaal hadden weg gekauwd, waardoor ze alleen nog maar met het metalen busje schreven.
Als je een nieuwe kroontjespen kreeg, hield je hem een paar minuten in je mond. Dit zou hem namelijk ontvetten, waardoor de inkt beter zou blijven zitten. Daarna doopte je de pen in een inktpot en kon je ermee schrijven. Dit was best een opgave voor als je linkshandig was… De inkt droogt namelijk traag, waardoor er al snel vegen ontstonden. Gelukkig kwam er na een tijdje vloeipapier – hierop droogte de inkt sneller. Het bleef hoe dan ook een moeilijke opgave. Geïrriteerd dat je dan was, gooide je je pen bij het ingebouwde inktpotje. Ook hier was je niet altijd blij mee. Regelmatig kwamen er propjes in de inktpot, waardoor er nog meer vlekken ontstonden. En daar was de juf niet blij mee.
De inktlap was dan ook een onmisbaar hulpmiddel. Je moeder maakte deze – hoe lief – van verschillende lapjes. Het doekje had een knoop in het midden. Met dit lapje maakte je de pen schoon. Als een van de lapjes vol zat met inkt, was het tijd voor het volgende lapje.
De kroontjespen zorgde voor veel kwajongensstreken
Tijdens het schrijven hoorde je in de klas het geluid van de pennen die op de bodem van het inktpotje tikten. Maar er is waarschijnlijk een geluid dat je nog veel meer bijstaat. Veel kinderen hadden de gewoonte om tijdens het schrijven het schuifje van de inktpot steeds open en dicht te doen. Hiermee was je uren zoet. Kan jij je het geluid van het schuifje nog herinneren? Als je een meisje bent, kan je het volgende misschien ook nog wel herinneren: de vlechten van meisjes werden regelmatig in de inktpot gedoopt. Heel grappig, mijn niet heus. Of wat dacht je van wat gist in de inktpot? Een typische kwajongensstreek van vroeger. De volgende ochtend zat alles onder de inkt… Ook kon je met de pen je klasgenootjes prikken én kon je stukjes gum, gedompeld in de inkt, wegschieten.
Het afscheid van de kroontjespen
Kroontjespennen werden tot eind jaren ‘60 gebruikt. Na de jaren ‘60 was werd de kroontjespen vervangen door de balpen en vulpen. Dit was een fantastisch en memorabel moment. Je vroeg je dan ook af waarom dit niet eerder was uitgevonden… Met een balpen bracht je met een bal of kogel de inkt op het papier aan en de vulpen had gewoon een vulling in de pen zitten. Dit deed je aan het begin met inkt uit een inktpot, maar tegenwoordig wordt er gebruik gemaakt van kant en klare inktpatronen. Ontzettend handig!
Schrijfwaar in 2022
Momenteel is er geen vaste schrijfwaar meer. Vroeger was het een goede keuze om alle kinderen dezelfde pen te geven. Tegenwoordig zijn er zoveel goede schrijfmaterialen voorhanden, dat alle kinderen met dezelfde pen geven niet meer de beste keuze is. Kinderen kunnen daarom nu kiezen uit:
- HB-potlood
- Rollerpen
- Balpennen
- Vulpen
Heb jij ooit met een kroontjespen geschreven? Laat het ons weten in de reacties!
Lees ook:
● Herken jij deze items uit de jaren ‘60 en ‘70 nog?
● Basisschool herinneringen jaren ‘50
Reacties 160
Ik schreef ook met een kroontjespen en was linkshandig moest verplicht rechtshandig schrijven.
De eerste streepjes met potlood, anders knoeide je te veel, later de kroontjespen. Ik kon heel mooi schrijven met de achterkant van de pen en geloof het of niet ik had een negen voor schoonschrijven. Maat nu heb je een heel vertaalcomite nodig om mijn handschrift te ontcijferen!! Ger Laarman Wageningen. Vroeger Honselersdijk
ja mijn moeder maakte zelf de inktlappen .ik was links . maar moest rechts leren schrijven.
Ik schreef ook linkshandig en zeker bij een nieuwe pen haakte die nogal eens (afhankelijk van soort papier) Door de pen om te draaien kon je er dan veel beter mee schrijven. Alleen niet te veel inkt aan je pen doen en dus vaker indopen.
Ria heuseveldt versteeg Ja ik heb ook altijd met kroontjespen geschreven in de jaren 50. Wel een geklieder maar je wist niet beter. En dan die inktlap en zorgen dat je de pen niet liet vallen , dan was de punt beschadigd. Zo was het in die tijd net na de oorlog.
Zeker kan ik mij de kroontjes pen herinneren en de inktlap ook. Ik ben van 1946 en heb het schuinschrift nog geleerd. Wat ze toen nog derde klas noemde moesten wij overschakelen naar het rechtop schrift (geen blokletters) Ik moet heel eerlijk zeggen als wij nog eens post krijgen van een nog ouder iemand dan ik zelf dat ik het schuinschrift nu nog heel mooi vind. Ook heb ik zelf nog een kroontjes pen met een inktpotje in een kastje liggen, omdat ik dat een leuk aandenken vind aan mijn schooltijd. J. Hondebrink- Ekkel
Jazeker heb ik geschreven met de kroontjespen. De inkt was zwart. Maar als je heel goed je best had gedaan mocht je het volgende lesje met rode inkt schrijven. Dat was natuurlijk een feest.
Ja we schreven allemaal met dat rotding, iedere keer inkten, jemig wat een blijdschap toen de ballpoint verscheen alleen keken die gasten daar anders tegenaan die zagen hun beroep verdwijnen. brbrbr
Klopt ik heb er ook mee geschreven en natuurlijk altijd inkt-vlekken in mijn schrift waar ik dan weer een slecht cijfer voor kreeg.
Ik heb voor de kroontjespen ook nog op een lei geschreven, het is nooit wat geworden met mijn handschrift.
Jeetje, dat is lang geleden! In mijn tuin vind ik nog wel eens oude griffeltjes, naast ons huis stond vroeger een heel oude basisschool.
Karel Timmermans Het schrijven op een kladblok was heel irritant, want dan bleef de pen haken in het papier met uiteraard een vlek. Aan het begin van een nieuw schooljaar kreeg ik een inktlap uit de winkel. Deze was van zemenleer. Ook vervelend als je pennetje brak. De ingebouwde inktpot werd door de juf bijgevuld met een grote vierkante fles van Gimborn. Deze artikelen zijn ook allemaal te zien in het Oude ambachtenmuseum in Terschuur. Heel leuk.
ik weet nog dat we als beloning, als we een goed cijfer gehaald hadden op netheid, mochten schrijven met groene of rode inkt. doordat ik linkshandig ben was het voor mij een hele opgave om eens met een andere kleur te mogen schrijven.
goedemorgen donderdag 27 jan.2022 ik heb vroeger geschreven met een kroontjespen, maar nooit zonder vlekken te maken. blij dat de balpen kwam. met groeten, casimir meijling
Ik heb nog een oorspronkelijk doosje met kroontjes in mijn bezit ! Aart Boerma
Je kunt ze nog steeds los kopen. Ik gebruik ze soms bij het tekenen.
Wij hadden deze pennen ook, maar dan een eenvoudige rechte uitgave hiervan. Toen ik een keer een stel van die mooie als op de foto kreeg heb ik die uitgedeeld aan mijn beste vriendjes. Toen de meester een vriendje hier mee zag schrijven vroeg hij boos hoe hij aan die pen kwam. Mijn naam werd genoemd, ik kreeg op mijn kop en ze moesten hem allemaal teruggeven…….
Wat een ontzettend leuk herkenbaar artikel. Op de lagere school eerst met een lei en griffel geschreven en daarna een kroontjespen. Wel vreemd dat toen de letters deels los en deels aan elkaar moesten worden geschreven; niet erg handig. Zo’n zemen lapje om je pen aan af te vegen was wel handig. Schuinschrift pas leren schrijven in de 1ste klas van de MULO en dat schrijf ik nu nog steeds; alleen rechtop. Prachtig met al die krullen. Een vulpen kocht mijn vader altijd voor me in een speciaalzaak in de Kalverstraat in Amsterdam.
De kerstkaarten schrijf ik nog steeds met vulpen, in schoonschrift. Ik ben oud ja en Akkerman Amsterdam: sinds 1927 dé vulpenspeciaalzaak Kalverstraat zit daar helaas niet meer. Ze zijn verhuisd naar de Langebrugsteeg 13 in Amsterdam en niet ver van de Kalverstraat af. Ik koop daar nog steeds mijn Vulpennen en ga graag vanuit Almere jaarlijks daar mijn patronen kopen.
Wat leuk om te horen dat ze nog steeds bestaan. Mocht ik ooit nog eens in Amsterdam komen ga ik er zeker langs. Ook ik hou het geschreven woord in ere. Veel persoonlijker.
De inkten van Talens, Gimborn, Parker, en Van Son. Die vanTalens vond ik zo lekker ruiken.
Ik heb tot ongeveer de derde klas met kroontjespen geschreven, daarna was het een plechtig moment: de eigen balpen. (Rond 1964) Het merk was Ballograf. Overigens heb ik later de kroontjespen en inkt gebruikt om thuis mee te tekenen. Het voordeel van de tafeltjes was dat ze een verdiept vakje hadden om de kroontjespen in te leggen. Moderne schooltafels hebben dat niet, het blad loopt iets schuin, waardoor pen en potlood vaak op de grond rollen.
Kroontjespen... dat was een ramp als linkshandig kind. Moest rechts leren schrijven. Als ik iets links deed kreeg ik een tik op mijn vingers en niet alleen op school.
Jazeker, ook ik schreef met een kroontjespen! Het idee was dat je ermee netjes leerde schrijven: dat is in mijn geval ook goed gelukt. En als ik naar het handschrift van mijn kleinkinderen kijk denk ik: hadden we nog maar kroontjespennen! :-) Ria Keijzer
Ja ook ik heb met een kroontjespen geschreven vond het nooit een probleem . Heb daarmee mooi en netjes leren schrijven ( nu nog een mooi handschrift ) Al was je inderdaad bang voor inktvlekken op je bladzijde . Leuke herrinering .....geen vervelende ervaring .... Groeten Christa Evers
Ik heb vroeger ook nog met een kroontjespen geschreven😇 En mijn moeder maakte ook altijd mijn inklappen. En er waren echt mooie exemplaren bij. Het zijn toch hele mooie Herrinneringen 🤗😌🥰👍🏽🍀🦚
Ja, ik kan me dit zeker nog wel herinneren tijdens de basisschool (lagere school destijds genoemd), echter dan heb ik toch al over de jaren '70. Feit is dat ik linkshandig ben en dit tot zeer grote frustratie leidde wanneer ik netjes moest schrijven..zo vaak opnieuw moeten beginnen door dat geknoei. Ik heb hierdoor ook verschillende manier van schrijven ontwikkeld, van heel schuin links/rechts naar rechtop en pas op de middelbare school mijn handschrift ontwikkeld zoals het nu is. Gelukkig was ik niet, zoals mijn moeder, verplicht om rechts te schrijven, dat was toen afgeschaft.
Mijn moeder was ook links, ik niet. Zij moest om twee redenen met rechts schrijven: a) in de jaren 191x zou je een duivel zijn als linkshandige en b) ja - dat vertelde ze ons, rechts schrijven om vlekken te voorkomen. Veel later begreep ik van mijn linkshandige Indonesische oom dat juist daarom de Chinezen hun tekens van Rechtboven naar beneden en dan Linksboven weer aansluiten en naar onder enz. In tegenstelling tot ons mochten zij niet met de pols op het papier rusten. Wat er echt van waar is?
Hele lagere schooltijd met de kroontjespen geschreven. Ook thuis hadden we kroontjespennen en inktpotjes. zelfs in diverse kleuren: rood , groen, blauw! Later kwam de vulpen, dat was wel zo praktisch. Had je altijd bij je.
Het pennetje heb ik nog. De inktpot niet. Ik herinner me dat het pennetje eerst moest slijten, anders gaf het vlekken door de vezels van het schrift papier.
Omdat wij toen nog leren zolen hadden konden we de scherpte op onze zool afslijpen. T.m. de zesde klas bij ons was een balpen of vulpen verboden (thuis had ik ze wel) omdat ze slecht voor de vingerhouding zouden zijn.
Je leerde mooi en nauwkeurig, bijna tekenend, schrijven. Ook met de vulpen. Later. De bedrijfsarts noteerde ook met inkt pen. Snel en bijna steno.
Ik had echt een bloedhekel aan die kroontjes pen. Van mijn opa had ik een vulpen gekregen. De leraar vond dit niet goed en mijn vulpen was niet bestand tegen de aanwijsstok. In een vlaag van woede trok ik de stok uit zijn handen en heb hem een paar meppen verkocht. Ik kon nooit meer met die vulpen schrijven die overigens wel moest worden vergoed. Op zolder heb ik een soort nostalgiekamer met een oud houten bureau, een radiomeubel met platenwisselaar, een versterker met tapedeck en cassettespeler,een typemachine een inktpot met knikker en een kroontjespen.
Schrijven met een kroontjespen ging wel eens mis, dat je meer inkt aan de vingers en aan de inktlap had dan op papier. Ook moest je goed opletten dat de inktlap, die zelf moest meenemen, er geen pluisjes aanzaten. Het mooiste kon je tekenen met Oost-Indische inkt
Oh ja, ik herinner me nog iets mooiers! In tegenstelling tot mijn klasgenoten was ik zeer zuinig op mijn pen. Regelmatig werden in de klas nieuwe pennetjes uitgereikt (ze werden bot of bij de klierders brak de helft af). Ik was geen lieverdje maar wel zuinig op mijn pennen. Er waren zelf nieuwe ongebruikte bij. Toen de hoofdmeester deze bij mij in mijn etui ontdekte; PAKTE HIJ ZE zonder pardon VAN MIJ AF! Ook gebruikte ik die pennetjes voor diverse kleuren omdat ik thuis graag met ecoline inkt schreef.
Met een kroontjespen heb ik nooit geschreven, wel had ik op een zeker moment een vulpen. Die schreef zo lekker soepel, vond ik. Wat ik een keer beleefde; in de derde klas zat ik op een ochtend gedachteloos wat te spelen met de inktpatroon van m'n vulpen en op een zeker moment bracht ik dat ding naar m'n mond en begon ( stom, natuurlijk) zachtjes op dat ding te bijten. Opeens voelde ik iets in mijn mond wat niet direct "vies"smaakte maar ook niet "lekker". Ik haalde de inktpatroon uit m'n mond en zag dat deze leeg was; ik had de bodem er uit gebeten! Gelukkig was het niet zo dat de inkt m'n mond uitliep, dus het viel niemand op. Wel stak ik m'n vinger op en vroeg ( waarschijnlijk met een benauwd gezicht) of ik even naar de wc mocht. Dat mocht en daar heb ik bij het fonteintje m'n mond gespoeld tot ik geen blauwe tong meer had!
Ik heb uiteraard op de Lagere School ook met een kroontjespen geschreven! Ik heb er de leeftijd voor. Geweldig vond ik dat! Ik schrijf nu nog altijd met een vulpen! Ik zal maar niet zeggen hoeveel deze gekost heeft, maar het is de prijs dubbel en dwars waard gebleken!
Ja, die kroontjespen! Nergens mee te vergelijken; we kenden niets anders en bovendien was hij beter dan de ganzenveer. Ik heb altijd graag geschreven, en had er weinig of geen moeite mee. - Aan de hier opgehaalde herinneringen heb ik niets amusants toe te voegen, behalve een commentaar. Ik werd weer even herinnerd aan de verwerpelijke manie van ouders en leerkrachten (het waren er heel veel, maar nu nu niet meer, hoop ik) om linkshandigheid af te straffen. Eén van die onvoorstelbare domheden die in iemand kunnen opkomen.... .+
Ik ben van 1954 en heb de eerste jaren op de lagere school met 'kroontjes'pen (was op mijn school een recht model) geschreven. Proberen mij rechts te laten schrijven liep op niets uit. Al op de kleuterschool reageerde ik al 'dwars' op rechts te moeten kleuren/tekenen, hoewel ik verder een volgzaam kind was. Maar rechts moeten schrijven voelde totaal tegennatuurlijk. Wat voor mij waarschijnlijk een meevaller was: in mijn eerste klas van zo'n 40 kinderen waren er maar liefst 11 linkshandig. Was voor de juf geen beginnen aan.......
Ik kreeg vroeger een klap met een liniaal als ik links schreef. Ik mocht toen naar een andere school daar mocht ik wel net links schrijven. Maar kon niet met een kroontjes /vulpen schrijven,omdat ik links ben. Dan ging ik met mijn hand over het werk en kreeg je vlekken Kreeg
Mijn vader kreeg inderdaad ook een klap op zijn arm omdat hij links schreef, maar hij schoof zo`n metalen liniaal in zijn mouw zodat de meester zijn hand bezeerde toen hij hem stompte of sloeg.
Die geur van de inkt, heerlijk en verslavend, ik kan het bij wijze van spreken nu bijna nog ruiken en zou de geur in ieder geval meteen weer herkennen ! Is bij mij echt een associatie met de lagere schooltijd
Dat deed je als je een nieuwe kroontjes-pen kreeg, anders liep de inkt er niet langs. Dun schrijven, de kroontjes-pen andersom gebruiken, dan schreef je dunner.
Ja, met de kroontjespen heb ik ook leren schrijven. Maar het langst nog met z'n opvolger, de Redis-pen. Die was wat rechter, zonder kroon, en niet gemaakt van koper maar van staal. En de punt was een tikkeltje afgeplat. De kroontjespennen haakten voortdurend vats in het papier en verbogen snel aan de punt. Als we een nieuwe wilden, lieten we hem per ongeluk op de vloer vallen met de punt in de planken...
Ik heb ook nog met een kroontjespen leren schrijven. Ik ben van '63; het dorp waar ik woonde en naar school ging, liep niet direct voorop met allerlei nieuwerwetse fratsen. Mijn lichting was de eerste gemengde lichting: tot die tijd was het een jongensschool - met alle gevolgen van dien. Mijn herinneringen aan de kroontjespen zijn overwegend positief. Ik zal best eens met een pen door het papier hebben harken en er een enorme knoeiboel van hebben gemaakt, maar eenmaal gewend ben ik eigenlijk wel steeds mooier gaan schrijven. Ik heb wel van alles geprobeerd om het harken te proberen te voorkomen: ik knipte voorzichtig de scherpe punt van de pen. Dat werkte soms best, maar je inktgebruik nog wel toe - en die was nog net niet op de bon... Ik meen me te herinneren dat we overschakelden naar de balpen (volgens mij de doorzichtige 'vaste' bic, met dop) toen ik in de vijfde klas zaten, dus rond '72. Op de middelbare school (Havo) ben ik overigens overgeschakeld naar potlood & kladblok (Havo-4 en 5); de proefwerken deed ik dan wel met kroontjespen, die ik zelf kocht - ik had de (gedwongen) rust van de kroontjespen nodig om mijn gedachten af te remmen. Aangezien het proefwerkpapier vele malen gladder was dan het papier dat we gebruikten op de lagere school, was het wel zaak om de pen goed scherp te houden (dus niet de punt eraf!) en de inkt goed te laten drogen. Ik heb nog steeds een kroontjespen, met houders (één van hout en één van plastic), een paar tips en een flesje inkt; die inkt zal inmiddels wel ingedroogd zijn...
Ik ben van 1947 en heb leren schrijven met de kroontjespen. Nog steeds plezier hiervan. Jan Kooijman
Else kooijman heeft ooit gezegd ................google
Als je die kroontjespen in je mond stopte en er een beetje speegsel aan deed, schreef je mooier en dunner ! Als we dus op een dag veel geschreven hadden, had je 's avonds dus een blauwe tong ! Als het op enig moment niet meer lukte om dun te schrijven, vroeg je om een nieuwe kroontjespen ! Op de laatste dag voor de vakantie, moesten al die inktpotjes leeg gemaakt worden, die glaasjes gingen dan in een emmer en werden afgewassen ! En op de eerste schooldag moesten die potjes dan weer gevuld worden, was zo'n vierkante fles met zo'n kromme schenkhals eraan ! Nog altijd heb ik een doosje met van die kroontjespennen, is voor mij gewoon nostalgie !
Ja, ik heb ze ook nog, maar nu omdat ik als leerkracht mijn leerlingen er af en toe mee laat schrijven. Ze leren dan zorgvuldiger te schrijven. Ik doe dit als beloning, waar ze erg van genieten.
Je leerde er mooi mee schrijven in de eerste klas, 1951 . Ik herinner me nog de wandplaat met de hoofd en kleine letters. En dat inktpotjes vullen in het voor midden van de bank .In de 5de klas hadden we een meester als die kwaad werd dn gaf hij met de vlakke hand een harde klap op een van de voorste banken. Een keer toen het schuifje van de inktpot nog open stond ontstond een inktfontein die hem en de jongens op die bank flink met inkt besmeurde. De daverende lach die in de klas ontstond werd snel gesmoord.
Ja ik ben linkshandig en heb ook met de kroontjespen geschreven. Moest van de nonnen rechts schrijven maar zodra ze niet keken ging hij weer naar links
Ook ik ben linkshandig mij is het linksschrijven wel afgeleerd. Zo werd ik rechts in de schoolbank gezet en bij het linksschrijven stootte ik dan tegen mijn buurman aan. Na een lange, ongelijke, strijd is het uiteindelijk gelukt Met als gevolg: dat ik nu rechts schrijf en links teken, want dat hebben ze me niet afgeleerd.
De kroontjespen mocht nog net de eerste anderhalf jaar van de lagere school meemaken, voordat de moderne balpen rond 1968 in gebruik werd genomen. Enige tijd later werden alle inktpotjes uit de tafeltjes verwijderd en afgedicht. De kroontjespen zorgde met het strenge regime bij ons op school vooral voor kwajuffrouwstreken! Vlekken werden niet gedoogd. Helaas had niet iedereen de gave om vlekkeloos te schrijven met die klodderpennen. Ik herinner me dat de juffrouw briesend door het schrift van een meisje uit onze klas bladerde en op alle bladzijden met spuug aan haar vinger over het schrijfsel poetste en daarbij steeds riep: VLEK, VLEK , VLEK, VLEK, VLEK! Het meisje stond er beteuterd naar de kijken. Kon zij het helpen...?
Tja, van speciaal onderwijs - en dus sociaal onderwijs - was toen nog geen spraken, of je moest naar de LOM school. Maar ook daar hadden de leraren niet het geduld om te kijken wat er met een kind aan de hand was. Gelukkig is dat tegenwoordig anders.
Ik heb van 1964 tot 1972 op de lagere school gezeten en wij schreven nog met de kroontjespen en hadden nog inktpotjes in de tafels ingebouwd zitten. Ook het schuifje zat daarop. Wat mij vooral bij is gebleven zijn de 'inktlappen' dit waren stukjes vilt aan elkaar gemaakt. Hiermee veegde je de pen schoon. Ik vond de lagen vilt altijd zo mooi, met die verschillende kleuren, dat ik probeerde om zo min mogelijk gebruik ervan te maken om het zo te sparen.
Mery Westbroek 27 januari In 1954 leerde ik schrijven. Eerst met potlood, maar toen, wat een feest, juf vulde de inktpotjes en je kreeg een pen. Een houten pen, geen kroontjespen maar een rexpen. Deze metaalkleurige pen was korter en vooral gebruikt voor het blokschrift. Indopen tot het gaatje, tussen de lijntjes schrijven in blokschrift. Veel later leerden we het verbonden blokschrift. Inderdaad, afkluiven die pen, bijna tot het koperen handvat. Later kregen we een vloeiblad. Als je heel mooi geschreven had mocht je een lesje met gekleurde inkt schrijven, een los flesje met rode, groene of paarse inkt. Ik weet nog dat een klasgenoot in zijn inktpotje had zitten blazen, hij had een gespikkelde toet en werd flink uitgelachen. In de hoogste klas kreeg ik een vulpen, de balpen zag je toen nog niet, deze hadden in het begin een slechte naam , ze zouden het handschrift bederven. Mijn oom uit Amerika bracht de 1e balpennen mee, heel mooi, zwarte pennen met goudkleurige ringen wij vonden ze prachtig en ze schreven mooi. Nu gebruik ik nog wel eens een kroontjespen om te tekenen. Destijds werden ook speciale pennen gebruikt voor technische tekeningen. Ik vraag mij weleens af of de kinderen nog een goed handschrift ontwikkelen met alles op de telefoon en p.c.
Ik vergat nog de inktlap. In de 3e klas leerden de meisjes breien. We maakten 3 lapjes met verschillende kleuren katoen. Die lapjes werden omgehaakt en op elkaar met een knoop vast gezet. Wat een klus, zo`n mooie inktlap, eeuwig zonde om daar je vieze pen aan af te vegen...
Ik ben van 1951 en kan mij goed herinneren het schrijven geleerd te hebben met een kroontjespen. En als we gingen tekenen kwam er Oost-Indische inkt tevoorschijn. De hele lagere school hebben we geschreven met de kroontjespen. Toen voor de MULO een agenda moest komen en ander schoolmateriaal kocht ik voor het eerst een ballpoint zoals ze eerst genoemd werden. Het was zo'n vaste BIC. Later kloof iedereen de bovenkant eraf zoals we vroeger deden met het potlood en de kroontjespen. De vader van een klasgenootje werkte bij Remington Rand. Dat was een producent van de eerste machines voor geautomatiseerd boekhouden. Dat gebeurde met harde ponskaarten. Daar kon je fijn op kauwen, dan werden de propjes daarvan knetterhard. Met een elastiekje op de meester richten als die iets op het bord aan het schrijven was. De hele klas gierde het uit maar niemand verraadde de dader.
Lagere school schrijven geleerd met kroontjespen, middelbare school afgeleerd wegens de vele diktaten en slechte balpennen.
Heb ik ook in de jaren 1964 mee teren schrijven
Jazeker.. in Suriname op school en in Nederland. Geweldig...
Sjoerd van.Riesen Ben van 1936 en heb ook met de kroontjes pen leren schrijven
Beste Ilse, wat een leuk artikel! Ik heb alle reacties gelezen erg leuk en soms ook zeer herkenbaar. Ik ben zelf uit 1961. In klas 1 en 2 heb schreven we met de met de kroontjespen. Ik vond het fijn, heerlijk dat gekras over het papier en het indopen in je eigen potje inkt. Ik vond mooi schrijven leuk. Thuis tekende ik altijd al met inkt dus was de inkt al gewend. Mijn vader, tekenleraar maakte altijd fijne pentekeningen. Ik vond het jammer dat de inkt uit het lokaal verdween. En ik vond zwart veel mooier dan het blauw van de balpen. Thuis bleef ik met inkt schrijven en tekenen. Ook de geur van Oost-Indische inkt is met niets anders te vergelijken, echt heerlijk. Ik heb ook eens een octopus op de markt gehaald en het blaasje inkt (sepia) gebruikt voor een tekening. Mijn tekening rook wel naar vis daarna. Ik ben werkzaam als BeVo leerkracht op diverse scholen in Amsterdam en werk veel met inkt. Laat de kinderen in een opdracht experimenteren met inkt rietpen, penselen, tandenborstels, rietjes en de kroontjespen natuurlijk. Ze vonden het eerst niet leuk en moeilijk als ze vlekken kregen, maar nu houden ze van inktvlekken, de meeste tenminste. Je kunt van alles in die vlekken zien, het werkt op je verbeelding en dan kun je weer verder gaan werken. Nu vragen ze me vaak of we met inkt gaan werken. Alles zit dan onder de inkt maar dat hoort erbij. Heb ook een boek over Inkt en illustratoren geschreven (uitgeverij Ploegsma) voor kinderen, het is jammer genoeg uitverkocht. Maar ik zou zo weer een boek over Inkt willen maken en daarin, in de hoofdrol ook de magische kroontjespen met al zijn toverkunsten! Ceciel de Bie
Oost-Indische inkt, dat was pas een uitdaging. Inktvlekken lezen en dat ver voor Harry Potter!!
Jazeker, ik ben van 1948, dus heb de gehele lagere school met de kroontjespen geschreven kon je prachtig mee schoonschrijven !
Ook van 1948, maar nooit met een kroontjespen geschreven. Gladde pen en gewoon rechtop schrijven.
Wij hadden geen kroontjespen, maar één die glad van vorm was. Ook deze moest je in de inkt dopen. Toch gebruik ik heden ten dage wel een kroontjespen. Dit om tekeningen met Oost-Indische inkt te maken.
Een kliederzootje😱😩
Wie de kroontjes-pen niet kent, is niets gewend. De geur van Talens inkt, het gekras op het papier, de vlekken die je maakte als je iets omstootte, de inktlap, van zeemlap, waarvan je niet wist dat je die kon uitwassen. De melkdoppen, van VGM ( Vieze Geieten Melk) waar je met de achterkant van je penhouder een gaatje in moest maken om het bijbehorende rietje door heen te prikken. Soms per ongeluk de kant van de kroontjes-pen gebruiken. Met vloeipapier de inkt laten opdrogen, en de eerste schrijflessen met de schriftjes met dubbele lijnen, tekenen met overtrekpapier en daar waren 2 soorten in. Ja, dat weet ik nog!!
Er werd ook een soort chloor gebruikt om vlekken weg te werken en om te corrigeren!
Hallo John, ik ben van 1957 en heb dus óók met een kroontjespen leren schrijven. Zoals jij het beschrijft is het ook precies mijn herinnering. Als je inktpotje leeg was mocht je het zelf vullen en dan moest je het metalen tuitje op de fles (Talens, of Gimborn) héél goed richten, anders had je de tafel en gleuf onder de inkt. De dubbele lijntjes kan ik me ook nog goed voor de geest halen en als je alles netjes binnen de lijntjes had geschreven kreeg je een plakplaatje of een stempel in je schrift. In onze tijd leerde je nog écht netjes en leesbaar schrijven en die aandacht aan het schoonschrift is helaas ter ziele gegaan. Later ben ik docent geworden en heb me vaak geërgerd aan de slordige en lelijke hanepoten van mijn leerlingen. Als het werk maar af was, dan hadden de meeste leerlingen er vrede mee, maar ze hielden geen rekening met het feit dat je als docent toetsen, proefwerken, brieven, SO's en examens moest nakijken. Ik denk dat er in mijn carrièrre enkele tienduizenden door mijn vingers zijn gegaan. Kassian toch, mijn ogen!!!
Nou het toch ter sprake komt; ik schrijf zelf nog graag met vulpen. Als ik op vakantie ben, bij voorkeur in Azië, dan behoren een A-5 spiraalnotitieblok, een vulpen en enkele vullingen, tot mijn uitrusting en schrijf ik een reisverslag. Als ik alles later dan teruglees beleef ik de vakantie weer tot in detail. Daarnaast heb ik er een traditie van gemaakt om kerstkaarten met een calligrafeerpen te schrijven. Zo schrijf ik voor iedereen een persoonleijke kaart. En tot slot; door mijn dochter ben ik gebombardeerd tot 'Schrijf Piet' die uit naam van de Sint brieven schrijft voor vele kinderen in haar woonwijk.
Ik kon ook snoepen van de inkt, lekkere geur!
Ook ik (1959) heb leren schrijven met een kroontjespen. Maar, ik ben linkshandig. Dat was een dingetje. Met die natte inkt zou ik dan door mijn eigen schrijfsel heen gaan met mijn linker hand. De lagere school waar ik op zat was van zeer moderne snit. Ik werd dus niet gedwongen om met rechts te leren schrijven, laat staan met harde hand. Mijn lieve mooie blonde juf zei: "Probeer het maar met rechts te doen. Doe maar goed je best. Dat lukt je vast" Voor die juf deed ik alles! Helaas. Later dat jaar trouwde ze toch met een ander. En met dat handschrift is ook niet meer goed gekomen. Ik kan het zelf soms al snel niet meer ontcijferen. Maar een lieve juf bleef het!
ach de juf, waa dat woord vandaan komt
waarom kunnen geen beelden op deze site gepostet worden ?
schrijfpennetjes zijn nog niet uit de mode zolang ze nog uitgeprobeerd worden met de innerlijke kwaliteit
waarom kan ik geen foto´s plaatsen ?
Ik schreef de eerste 4 of zo jaren met een kroontjespen. Mijn linkshandige zus ook, maar dat ging toen wat beter want ze kreeg een penhouder met wat deuken erin voor de vingerplaatsing (van plastic), en een pen waarvan de punt een hele J-bocht had. Daarmee kon ze grotendeels het krassen voorkomen. Na de kroontjespen kwam voor mijn niet de balpen of vulpen maar de viltstift. Die waren toen heel primitief en veel te dik, dus de onderwijzers vonden dat maar niks. Kort daarna ging ik over op een vulpen. In die tijd (rond 1970) waren er trouwens vulpennen met patronen (wat ik had) en ook zonder, die hadden een reservoir dat inkt opzoog uit de inktfles. De inkt was donkerblauw, nooit zwart. En ja, ik herinner me het bleekwater om fouten weg te halen. Ik gebruik nog steeds een vulpen, zo'n 10 jaar geleden gekocht toen ik op werk veel schreef en handpijn kreeg van de balpuntpen. Met een goede vulpen vermijd je dat, hoewel dat wel een duidelijk grotere investering vergt
In 1959 zat ik op school in Den Haag in de eerste klas en kreeg een houten penhouder met inktpen en een zemen lapje. Je moest het pennetje bevochtigen en afvegen aan het zeempje en dan pakte de inkt uit het inktpotje beter. Als je te hard drukte op de pen tijdens het schrijven dan weken de helften uit elkaar en hoorde je een krassend geluid en kreeg je inktspettertjes in je gezicht. Er waren twee soorten pennen, een metaalkleurige zonder kroontje en een koperkleurige met een kroontje. Die kreeg ik op de school in Leiden.
Ik heb ook geschreven met de kroontjes pen. Maar wat mij goed bij gebleven is dat mijn jongste broer een keer kwaad werd en hij gooide de pen naar een oudere broer van ons. Hij bleef rechtop staan in zijn sleutelbeen bot. (goed afgelopen)
Het was best een kunst om netjes met de kroontjespen te schrijven. Schuinschrift lukte wel aardig maar je moest niet te hard drukken want dan werd het een vlek. Later op een andere lagere school moest ik blokletters schrijven. Daar waren de ijzeren pennetjes helemaal recht. Er was ook altijd een lapje om de pen af te vegen. En dan de inktpot die stond in een bakje in de schoolbank met een schuifdekseltje. Mijn oudste broer ergerde zich ooit zo aan het lange haar van het meisje dat voor hem zat dat hij het haar in de inktpot doopte ....... Dat was absoluut geen feest. Ach hij zat nog maar in de tweede klas .......
In de 1ste en 2de klas van de Wilhelminaschool in Doetinchem hiermee geschreven en aangezien ik links schrijf was het best lastig om geen vlekken te creëren. En inderdaad de inktpotjes...
Ik ben van 1937 en heb dus jaren met de kroontjespen geschreven. Fijn als je weer een nieuwe pen in de houder kon schuiven. De inktlap met verschillenden kleuren. Lapjes op elkaar met een knoop vastgezet.
In de eerste klas (ik heb nooit op de kleuterschool gezeten) dat was in 1962 leerden we in Lunteren op de Openbare school nog met een kroontjespen te schrijven. Omdat ik linkshandig ben kreeg ik ook iedere keer een "pets" op mijn hand, iedereen moest met rechts schrijven. Het was wel vaak een geklieder met die pen om hem zodanig in het inktpotje te stoppen om genoeg, maar niet te veel inkt eraan te houden. Gelukkig werden ze afgeschaft toen ik in de tweede klas zat!!
Het was een worsteling met zo'n kroontjes pen. Inktpotje vullen, hoeveelheid inkt op de pen en dat vergde wel de juiste techniek om mooi te schrijven. Ik weet nog wel dat we van schuin schrift naar rechtop schrift gingen, helaas kwam niet ten goede van mijn handschrift. We hadden ook echte eikenhouten schoolbanken waar het inktpot je in zat. Later gingen we over naar losse tafels en hebben we de schoolbanken uit elkaar gehaald en allerlei dingen van gemaakt zoals vogels op de hobbyclub. De balpen was wel een verbetering, maar als die ging lekken en dat gaf ook weer de nodige problemen.
Wij werkten niet alleen met kroontjespen, maar ook met griffel en lei, dat was voor rekenen en schrijven en de pen voor net-schrijven. Ik vond het heerlijk en was er erg goed in. Werk nog steeds, 60 jaar later, met kroontjespen en inkt, ben namelijk kalligraaf geworden, maakte van het schoonschrijven mijn vak!
Ja hebben vroeger ook met de kroontjes pen geschreven en dat ging met altijd goed af gelukkig ik kon heel mooi schrijven
In 1962 zat ik in de eerste klas, en heb daar leren schrijven met de kroontjespen. Ik kan mij nog herinneren als je je dictee goed gemaakt had, van de juffrouw de volgende dag met gele inkt mocht schrijven. Het was heel spannend om vanuit de kleuterschool in de eerste klas te komen. De kinderen zaten in schoolbankjes, in rijen achter elkaar. De juffrouw helemaal voor in de klas achter haar lessenaar. Zo heel anders dan de tijd in de kleuterklas.
Met de kroontjespen schrijven was een hele opgave! Inktvlekken op het papier werden met een krijtje opgezogen. Maar als het op je kleren kwam: thuis het kledingstuk met de vlek in een schaaltje melk leggen en hopen dat de vlek zou verdwijnen. Ik ben rechtshandig, maar maakte er toch vaak een kliederboel van met schrijven. In de vijfde klas kregen we allemaal een ballpoint, een zwarte die ook nog bleek te lekken als je hem lang in je hand had gehouden. Ook die zorgde voor wat kliederige schriften.
Ik heb nog een paar jaar met een kroontjespen geschreven, en als je heel erg je best had gedaan met schoonschrijven dan kreeg je een stempeltje. Bij 5 stempels mocht je met gekleurde inkt schijven uit en klein inktpotje. Rood, groen of geel. Dat geel zag je niet zo goed maar was toch ook heel mooi. Het schoonschrijf schriftje had speciaal papier. Het normale papier was grover, daar zaten houtvezels in en die bleven soms aan je pen hangen en dat gaf vlekken. We hadden ook een inklap, een soort mapje van vierkante lapjes met een kleurige buitenkant en binnenin een soort zeempje. Mijn moeder maakte ook zelf inktlappen, gewoon van katoen. Die waren wel mooi maar werkten iets minder goed. Toen we voor het eerst een balpen kregen was dat heel bijzonder, een echte uitvinding. Daar moesten we zuinig op zijn.
Op je tafeltje in de eerste klas, in de jaren '70 zat nog wel een ronde opening of ronde plek, waar vroeger de inktpot zat, al hebben wij daar niet meer mee geschreven. Bij een tekencursus jaren later, kreeg ik een doos vol tekengerei, waaronder een potje inkt, kroontjespen en ganzenveer. Dat vond ik heel leuk, al moet ik uitkijken, me niet te prikken aan de punt van de kroontjespen. In het onderwijsmuseum in Dordrecht is of was ook zoveel van dit soort nostalgie te zien.
Ik ben van 1950 maar nooit met een kroontjespen geschreven.
Heb er ook mee geschreven op de lagere school. Voor een linkshandige een ramp, dus nooit mooi kunnen schrijven. En de inktlap herinner ik me ook, zelf maken! Begin ´50 jaren. Ook de lei met griffel, wat in het artikel staat, heb ik nog gebruikt
Ik kreeg omdat ik links was met de liniaal op mijn vingers als ik met links ging schrijven en sinds die tijd heb ik altijd een bloedhekel gehad om ook met de pen te schrijven daarom ben ik wel blij met de PC.
Geleen, 13-7-2023 Ik ben van 1952. Op de lagere school kan ik me nog herinneren dat wij heel even eerst met een "griffel op een lei" hadden geschreven... Niet lang daarna met de kroontjespen. Wat een geknoei en kliederboel toen, gelukkig was er vloeipapier... En thuis werden eigenhandig kleurrijke inktlapjes gemaakt van resterende stof. Op de mulo (1964-1968 )schreven we met vulpen (merk Parker). Wie zijn best had gedaan, kreeg van de leraar het "voorrecht" om de inktpotjes in de schoolbanken te vullen... Daarna hoefde dat niet meer: vulpen met losse inktpatronen was dé uitkomst! Maar die moest je wel zelf kopen. Toen kwamen de beroemde BIC-balpennen, met zo'n drukknopje waar iedereen op ging bijten of kauwen. Voor de meeste een verslaving! ;)
Ja kan mij het goed herinneren schrijven met een kroontjespen. Als je een goed cijfer voor iets kreeg mocht je in plaats met blauwe inkt met rode of groene inkt schrijven. Trijnie.
Ik herinner me dat nog heel goed. Ik vond het vreselijk, ik verhuisde na de eerste klas. Ik had leren schrijven met balpen en lussen schrift. Op de nieuwe school moest ik schrijven met die kroontjespen en een “stokjes” schrift. (1969) Geen lussen dus meer. Wat een drama . Het is nooit meer goed gekomen met mijn handschrift. Al lukte het mij wel om met groene inkt te mogen schrijven en zelfs een keer met de rode inkt van de juf. Dat mocht als je 5x groene inkt had gehaald. In de derde klas, weer een jongere juf en toen …oh opluchting….een balpen!
met pen en inkt schrijven deed ik met links en rechts tegelijk,ik moest wel uitkijken met hoe lang de regels waren anders schreef je de letters door mekaar en was het niet meer te lezen.
Wat zou het leuk zijn als er een link wordt gemaakt met bedrijven die dit soort nostalgische producten leveren.
Kwam kort geleden bij de krinloop een paar kroontjespennen tegen. Ga daar eens snuffelen. Succes.
Ga eens snuffelen in de kringloop. Zag ze daar liggen tijdje terug, niet gekocht. Succes.
a) Klopt helemaal, de productie -van tekens- werd daarmee en daardoor opgevoerd waardoor de kwaliteit, soms meer dan evenredig, afneemt. b) Heb net vorige week in China -bij Ali- weer kroontjespennen besteld, de houders en de inkt had ik in de Kringloop al eens tegen het lijf gelopen. Dus de geschiedenis (1956-1962) gaat zich herhalen?
Ik ben van 1946 en ging in 1953 voor het eerst naar de lagere school. En heb indferdaad leren schrijven met een kroontjespen. Moet daarom een verbetering aanbrengen in je tekst: 'hierop droogte de inkt beter' (oef!! mijn juf zou hier sowieso een groot rood kruis bij gezet hebben!!! de verleden tijd van het werkwoord drogen is 'droogde' met een 'd'...). Het vloeipapier was niet om op te schrijven maar als je klaar was legde je het vloeipapier zachtjes op de natte inkt, drukte er licht op en depte zo de overtollige inkt weg. Grote mensen en kantoren hadden daarvoor zelfs speciale rollers, een halfrond geval waarin je een stuk vloeipapier kon klemmen, dat '' rolde je zachtjesheen en weer over de tekst zodat die mooi droog werd.
Kroontjespen vergeet ik nooit meer. Minister Klompe van Onderwijs , bezocht onze school. Ackersdijkstraat (keurige meisjesschool ) . JE BENT DAN WAT GESPANNEN, DE MINISTER IN DE KLAS. Ik likte ook aan de kroontjespen , het schrift werd dan veel mooier.(dacht ik). De achterkant van de kroontjespen had voor mij ook een functie. In de schoolbanken zat een griffel voor pennen,potloden. Ik strooide er zwart wit in en maakte likte aan achterkant,doopte natgemaakte achterkant in de griffel , heerlijk zwart , wit smullen op school. Ik werd betrapt, logisch, strafwerk, heeft geholpen. Ria van Gijzen. ( Elly Bakker hebben wij niet in dezelfde klas gezeten.?
Ja daar heb ik nog mee geschreven en een inktlap ook met potlood ben van 1948
Ja, wij hadden ze ook op school met ingebouwd inktpotje. In het begin zat de zijkant van mijn linkerhand helemaal onder de inkt. Ik herken altijd oudere linkshandigen omdat die een soort bokkenpootje van hun hand maken als ze schrijven. Ik schrijf nog steeds graag met een vulpen.
Nee ik heb nooit met een kroontjespen geschreven. Bij ons op school hadden ze een ander soort pen die blijkbaar beter geschikt was voor het blokschrift dat wij op school leerden. Ik was linkshandig en moest rechts schrijven. Mijn e liep altijd met inkt. Later kreeg ik op de lagere school een juffrouw die dit zeer vreemd vond en zij gaf mijn geschreven tekst aan een handschrift deskundige. Wat kwam daar uit? Een kind wat linkshandig was en gedwongen rechts moest schrijven. Ook schuinschrift is een frustratie voor linkshandigen die met inkt schrijven. Een paar jaar geleden deed ik mee aan een schrijfles in het Zuiderzeemuseum. De mevrouw die de les verzorgde legde uit waarom het schuinschrift voor linkshandigen zo moeilijk is. Daar kwam ik dan eindelijk na bijna 70 jaar van mijn frustatie voor schrijven af. Wel schrijf ik al jaren zowel links als rechts
Het was geweldig om te zien hoe mooi je kon schrijven met de kroontjespen. Vooral bij de les: Schoonschrijven was slechts te doen met de pen, die al een paar keer had moeten worden gebruikt. Dan stond de pen naar je hand. Van een andere leerling de pen lenen was funest.
Ik heb in 1975/76 nog leren schrijven met de kroontjespen.
Ik kan me een vulpen herinneren. Hier moest je iedere keer nieuwe inktpatronen indoen. Je zou er een mooier handschrift van krijgen. Jammer dat deze vaak lekten
Inderdaad nog leren schrijven met de kroontjespen, inktpot en inktlap.
Zeker en dat was heel lastig want ik schrijf met mijn linkerhand dus dat was altijd vlakken. Ik mocht mijn schrift niet schuin leggen.
Een trauma opgelopen met die kroontjespen. Ik maakte als linkshandige zoveel vlekken, dat ik alle klassen rond moest om mijn vlekkerig schriftje te laten zien. Rechts schrijven was voor mij onmogelijk. Het jaar erop kreeg ik een lieve juf die mij zonder knoeien links leerde schrijven. Die lieve juf mocht toen ook ln mijn poëzie album schrijven.
Zeer herkenbaar als linkshandige met een pen en inktpot in de houten schoolbank te leren schrijven. Is me goed gelukt op de lagere s hool waar je wel links mocht schrijven. Op de latere lagere school in het dorp mocht dat niet en kwam het latje eraan te pas. Maar mij konden ze het niet meer afleren en werd het noodgedwongen getolereerd.
Rob Berkovits, Ik ben van 1927! En herinner me nog goed het schrijven met de kroontjespen. Ik was uitgesproken linkshandig, maar moest met de rechterhand schrijven, op dun en naar beneden een beetje drukkend dik. Mijn rapportcijfer schrijven was een 2, daarom ben ik dokter geworden!
Ik heb er maar 1 jaar mee geschreven was even wennen ben namelijk links. En inderdaad een ingebouwde inktpot. Maar later ging het goed naar de 2de klas kregen we een balpen. Groetjes Maria
Zelf heb ik nooit met een kroontjespen op school geschreven, maar wel stond in de hoek (ik dacht linkerbovenhoek) van je tafeltje nog een ronde inham gekerfd, waar vroeger een inktpotje stond. Later deed ik een tekencursus en kreeg een doos vol met allerlei teken materialen toegestuurd, waaronder een ganzenveer, kroontjespen en pot(je) zwarte inkt. Nostalgisch!
Ja ik schreef ook met de kroontjespen. Het was veel geklieder en je moest ook een inktlap hebben. Mijn moeder had wat kleine lapjes textiel en deze werden opgestapeld en bijeen gehouden door een knoop erop te nadien. Zo kon je je pen afvegen en schoonmaken. Er werd ook geprikt door degene die achter je zat. Dat was meer plagen. Het was vaak wel een smeerboel want je moest netjes schrijven zonder vlekken.
Met de kroontjes pen hebben we jaren moeten schrijven. Baldadigheid werd uitgelokt door in het inktpotje te blazen. Daardoor vloog de inkt alle kanten op en helaas ook op kleding van klasgenoten. De inktlap werd gemaakt met midden een knoop erop welke de lapjes bijeen hield. "Die goede oude tijd"; Dat viel wel mee.
In 1950 ging ik naar de eerste klas van de Agnesschool in Arnhem. Maar een kroontjespen, nee echt niet. Onze pennen waren zilverkleurig met een iets bredere punt, die daardoor prettiger schreef maar ook eerder sleet en dikkere lijnen veroorzaakte. Een nieuwe kreeg je pas als de zuster of juf oordeelde dat de pen onbruikbaar was. Maar de kantoorboekhandel van 2 huizen verder verkocht die pennen ook en ik had 5 oudere broers en soms mijn moeder, die mij wel hielpen een eigen voorraadje aan te leggen. Maar toch...als ik van kroontjespennen hoorde leek me dat het hoogtepunt om mee te mogen schrijven. Stel je voor een pen met een kroontje......Thuis probeerden ze me die illusie te ontnemen, maar dat lukte pas toen ik naar de derde klas van een andere school ging, waar het gebruik van de kroontjespen een regelrechte ramp bleek. Via de kantoorboekhandel hield ik dus weer mijn pennenvoorraad op pijl. Verwend? Zeker, maar ik had iedereen zo'n goede pen gegund en in een kortdurende vlaag van edelmoedigheid gaf ik er weleens een aan een vriendinnetje , misschien stond daar iets "snoeperigs" tegenover Toen ik in 1963 voor de klas kwam begon de vulpennen en" handschrift bedervende "( dat was de toen geldende overtuiging) balpen ellende. Een ware wildgroei van feestelijk gekleurde pennen ,waar de leerlingen ook op school mee wilden schrijven. Of dat mocht ? Ja soms wel als het een goed schrijvend exemplaar was. Maar ja......die 4 of meer kleurenpennen waarmee je van die vrolijke taallesjes kon schrijven, kon dat ook? Nou eigenlijk niet ,maar hoe kon ik met mijn schrijfgeschiedenis nou het plezier in schrijven bederven. Ik ben de enige van ons gezin, die nog over is, maar van het talrijke nageslacht van mijn zussen en broers houden er veel er op een schrijfkramp veroorzakende manier hun pen vast, maar ze kunnen in een fabelachtig tempo met 2 duimen typen. Daar kan ik met mijn licht trillende vingers boven het toetsenbord niet aan tippen. waarmee ik maar zeggen wil : Kijk glimlachend naar je herinneringen maar gebruik de middelen van de tijd waarin je nu leeft.
Leren schrijven met de kroontjespen. Gelukkig ging het me goed af want bij een 8 mocht je met groene inkt schrijven, een 9 rode en een 10 met gele inkt. Heel trots was ik dan als het geel was. Fijne herinneringen. Marian de Weert.
Ik ben van 1941, wij hadden nog wel eens de onhebbelijke gewoonte om keihard op de lessenaar te slaan zodat de inkt uit de open potjes vloog Ook ben ik uitsluitend links, ik kan alleen rechts schrijven omdat links schrijven uit de boze was?????
Extra attractie was het vullen van de inktpotjes een precies karweitje wat door een gelouterde leerling gedaan werd. Helemaal per ongeluk ging er wel eens een scheutje mis een onverklaarbaar schudden van de schoolbank of een onverwacht duwtje tegen de inktpot vuller was genoeg voor een kliederboel. Ik spreek van 1946 kan me niet meer herinneren vanaf welke klas het schrijven begon. Wel de leesplank en aap noot mies. Ook verviel toen het schuinschrift en werd de blokletter standaard.
Eind 1963 mocht/moest ik mijn eerste schrijfsels nog doen op lei met griffel (dat was net over de grens in België), na een paar weken kreeg ik een kroontjespen, maar omdat ik linkshandig was, en ik VERPLICHT werd om rechtshandig te schrijven, kreeg ik een speciaal gevormde penhouder waar mijn drie schrijfvingers (duim, wijsvinger en middenvinger) precies in de daarvoor bestemde gleuven zouden moeten passen. Het is nooit een succes geworden: mijn handschrift is altijd een gekraste verzameling hanepoten gebleven, niet mooi, en ook niet altijd voor iedereen leesbaar. Zelfs nu, 66 jaar oud, schrijf ik nog steeds het liefst in blokletters, of op de computer natuurlijk...... als dat even kan... ...propjes vloeipapier gedrenkt uit de (witte poselijnen) inktpot waren ook geliefde projectielen: losjes op de punt van de pen en met een rup gecatapulteerd......
Moest tijdenlang met een potlood schrijven en mijn handschrift was en bleef hopeloos. Toen ik eindelijk met inkt mocht schrijven, leverde dat veel spatten, vlekken en gebroken penpunten op. Het was een ramp dat de penpunt steeds in het papier van je schrift bleef steken. Bij mijn Nederlandse grootouders maakte ik kennis met de balpen, die ik ideaal vond, maar mijn moeder dacht dat daardoor je handschrift verpest werd; iets dat bij mij nauwelijks nog mogelijk was. Pas toen ik in de 6e zat, kreeg ik van mijn moeder, die zelf een Pelikan vulpen gebruikte en balpen als "bolpoint" uitsprak, een echt mooie balpen. Op school gooiden we inkt in de schoolmelk voor een mooi blauw kleurtje, bliezen de inkt uit elkaars inktpot, krasten met de pennen in het linoleum van de schoolmeubelen, of speelden "walvisjagertje" met de pennen, die je als harpoen in andermans bil prikte. Er waren twee merken schoolinkt in omloop; Gimborn en Talens.
Ik sta er nog mee op een schoolfoto .
op de Broekheurne School
Nooit met een kroontjespen geschreven! In 1963 naar de lagere school, tot de kerstvakantie met potlood geschreven. Daarna ging de hele school over op de balpen (ballpoint). Alle inktpotjes in de schoolbankjes werden dicht gemaakt. Mijn twee oudere zussen hebben nog wel met pen en inkt moeten schrijven tot 1964. De kwaliteit van de balpen was niet zo geweldig. Na een tijdje ging het vlekken en dat was ook een geklieder.
Ik ging in 1964 naar de lagere school, en schreef om te beginnen met een kroontjespen. Die beschrijving klopt grotendeels. In je mond stoppen is me volledig onbekend. En vloeipapier is niet papier waar de inkt sneller op droogt, maar papier dat je over het beschreven papier legt om de extra inkt op te zuigen. Dat lag voor de klas in grote vellen, waarvan we stukken konden knippen voor gebruik. Linkshandig schrijven was een probleem met een pen want de punt krabde nogal en wilde wel eens vastprikken. Mijn zus is linkshandig en had daar last van, totdat een oplosing verscheen: linkshandige kroontjespennen. Die hadden een punt met een bocht naar links erin, waardoor de punt min of meer dezelfde richting opwees als een standaardpen in de rechterhand. Later kreeg ik een vulpen, met patronen. Sommige klasgenoten hadden er een die je vulde uit een inktpot. En rond 1968 kwamen er de eerste viltpennen, die gebruikte ik tot ergernis van mijn onderwijzer -- want ze waren veel te stomp. Ik herinner me ook kleine flesjes met bleekwater en een kwastje, die kon je gebruiken om fouten uit te wissen. In de middelbare school gebruikte ik balpoint pennen, en hetzelfde in mijn latere leven, tot ik zo'n 30 jaar geleden vaak uitgebreid moest schrijven (aantekeningen maken). Toen heb ik weer een vulpen aangeschaft want daarmee vermijd ik kramp in mijn handen. Dat is er weer een met patronen, mooi dat die nog bestaan. Wel zijn ze duurder (de goedkopere modellen zijn waardeloos, maar voor zo'n 50 euro of zo krijg je een goede). Oh ja, op de universiteit schreef ik nog een aantal jaren met een Rotring technische pen, met Oost-Indische inkt. Dat ziet er netjes uit maar eist wat zorg anders prik je in het papier.
Ja ik heb nog eenherinnering aan,We kregen toen nog echte schrijfles in die tijd van de broeders van liefde. dat schrijven moest in tempo dat hij bepaalde ,klassiekaal.O wee als je sneller ging danhij aangaf,dan kon je een knal voor je kop Krijgen.En dat gebeurde dus regelmatig.Ik was te vlug met het tempo,en voelde de luchtverplaatsingvan zijn hand ,en in een reflex schermde ik mijn hoofd af met de pen in mijn hand.Broeder Viatot zat dus met de beroemde pen in zijn hand😀😃mooi toch. Groet Hans pieterse destijds in Dongen.
Ben van 1950 en heb tot 1962 met een kroontjespen geschreven, daarna kwam de balpen. Ik ben links, dus dat was vlekken maken. Dus wou ik rechts gaan schrijven. Dat werd een strijd, want het was toen al bekend dat dat problemen kon opleveren, als het dwang was. Maar ik wilde het zelf, maar de juffrouw van de 2e klas stond het niet toe. Maar ik heb gewonnen. Schrijf nog steeds rechts, maar voor de rest ben ik links. Kan ook wel links schrijven.
Ja hoor ben van 1947 wist niets anders. We maakten zelf een pannenlap van oude lappen met een knoop in het midden. Lekker lekken maar je leerde wel mietjes schrijven. Op de de Huishoudschool was het de vulpen.
Ja ik heb met een kroontjespen geschreven. Op mijn openbare lagere school leerde je in de 1en 2e klas eerst met potlood in blokschrift alle letters schrijven. Vanaf de 3e klas kreeg je een kroontjespen en leerden we in schuinschrift te schrijven.Als je voor je schrijven een acht of hoger kreeg werd er een stempel onder gezet en mocht je de volgende schrijfles met Oostindische inkt schrijven. Pas in de zesde klas toen er een nieuwe hoofdmeester op school kwam dat was in 1962 mochten we met een balpen gaan schrijven.
In 1947 nog met een griffel op een lei
In 1959 naar de GROTE school, dat was wat. Idd een kroontjes pen,heel wat geknoeid. Als je mooi had geschreven, mocht je met gekleurde inkt een keer schrijven, dan voelde je heeeeeel slim.
Banken aan elkaar vast , potje met een schuifje in je pennenbakje en inderdaad kroontjespen
De kroontjes pen was voor de grootste ellende op schrijf gebied omdat ik altijd twee lijntjes tegelijk op papier zette wat volgens de meester niet de bedoeling tot dat er een meester was die met een heel ander type pen kwam met een sleep voetje (z.g.n platte pen) onderaan en, probleem opgelost ik heb tot aan de balpen die in het begin strikt verboden was gebruik gemaakt van deze pen.
Klinkt gek, maar met een kroontjespen kon ik heel mooi schrijven. Ik had voor schoonschrijven altijd een 10. Dat is opmerkelijk, want later met een balpen of vulpen werd mijn handschrift steeds onleesbaarder.
Daarom leerden we het (zorgvuldig) met de kroontjespen. Een balpen kon veel sneller over het papier en leidde tot "afraffelen" van je letters en een slordig ogend handschrift.
Op mijn site https://robnihot.nl/albert-schweitzerschool/ staan 2 linkjes naar schrijven en taalles. Er werd gewerkt met de methode Eerst duidelijk en dan snel. Regelmatig moest de kroontjespen worden schoongemaakt van haren e.d. Mijn moeder maakte dan een inktlap om daar de pen mee schoon te maken.
Ik heb inderdaad nog met een kroontjespen geschreven. Ik heb er nog een thuis met inktpot met tuitje. Daarnaast gebruikte je de inktlap of eventueel zelfgemaakte figuur. Ik kon er wel goed mee overweg en kreeg hoge cijfers voor schrijven. OP SCHOOL HAD JE IN DE BANK EEN INKTPOTJE. MET DAARNAAST EEN VAKJE VOOR DE PEN.
Ik ging in 1957 naar de eerste klas op de St. Josefschool bij juffrouw Derks. Met enige aandrang werd ik gestimuleerd om rechts te schrijven, maar door het goedkope houthoudende papier kreeg je zoveel houtvezels aan de pen, dat het er niet goed uitzag. Meestal had ik een 7 voor schrijven, dat doe ik nog steeds met rechts. En typen met twee wijsvingers! Knutselen met hout en metaal doe ik van jongsaf meestal met links, zodat ik de littekens in mijn rechterhand heb...
Op de Delftse Schoolvereniging was er een conservatief beleid, denk ik. In de eerste klas heb ik nog leren schrijven met een kroontjespen (1972!). Hoe dunner, hoe beter het was. En als je de pen omdraaide, kon je (nog) dunner schrijven, maar dat mocht niet...
Welk pennetje je ook gebruikte het bleef vaak in het papier haken. Niet getreurd, op latere leeftijd leren kalligraferen. Heel vaak certificaten gekalligrafeerd.🤣🤣🤣🤣🤣
Volgens mij was het geen kroontjespen. Een kroontjespen heeft een scherpe punt en het is de bedoeling de schrijflijn dunner en dikker te maken door licht naar boven en met meer druk omlaag te bewegen. De pennen waarmee wij schreven hadden een klein (halve mm denk ik) horizontaal stukje, ze waren niet scherp en ze moesten met steeds dezelfde druk over het papier. Hun uiteinde leek meer op de uiteinden van de huidige vulpen, dan op een kroontjespen. Bij mij is een keer een vaas met bloemen omgevallen, toen had ik onzichtbare inkt. De juf geloofde het niet, want aan de inkt zelf zag je niets.
Op vloeipapier werd niet geschreven Ilse, dat drukte je (voorzichtig) op de zojuist geschreven tekst om overtollige inkt op te nemen. Op tafel na ondertekening van een document lag er een halfronde presse papier die was voorzien van vloeipapier. Daarmee werd de handtekening droog gemaakt.
Ja, ook wij met onze broers en zusjes, hebben nog kennis gemaakt met de kroontjespen. We hadden een kleine uitsparing in ons schooltafeltje waarin het buisje met de inkt ging. En daarnaast kregen we van huis uit een 'inktlap' mee naar school die uit meerdere lapjes bestond. Bovenop werd door ons ma een decoratieve knoop genaaid. Maar ja door het gebruik was het mooi er snel vanaf. En het gaf, vooral voor onhandige leerlingen, meest jongens, een hoop geklieder. Maar het was toen niet anders. De balpen/vulpen was een grote vooruitgang én verbetering. Die goede oude tijd..... Het is al even geleden maar die vergeet je nooit.
Wij schreven in 1955 met een Rexpen. Deze pennen waren wat korter dan de Kroontjespen. Wij leerden blokschrift volgens de methode Een goede hand in Nederland. Eerst losse letters later leerden we ze verbinden. We hadden een inktlap, enkele lapjes met een knoop verbonden. In de 3e klas moesten de meisjes een inklap breien, 3 lapjes : 1 recht, 1 met tricotsteek en 1 met blokjessteek. Deze werden omgehaakt en verbonden met een knoop. Eeuwig zonde om je pen af te vegen aan de breisels waar je zo op had zitten zwoegen. De juf kwam rond met de inktfles en vulde de inktpotjes in je tafeltje. Als je heel goed je lesje had geschreven mocht je met gekleurde inkt schrijven, groen of rood. Je kreeg een vloeiblad om te zorgen dat je werk niet vlekte als je een bladzijde omsloeg. Dat waren echt andere tijden...
Ook ik heb begin jaren '60 leren schrijven met een kroontjespen op de Lismanschool in de Vlierboomstraat in Den Haag. Ik kan me dat inktpotje in de schooltafeltjes nog goed herinneren met de zwarte schuifje erboven. Ik kan mij ook nog de grote inktfles, ik meen van Gimborn, herinneren die achter in de klas stond en waarmee de juf als je potje leeg was die bijvulde. En als je mooi had geschreven kreeg je in je schrijfschriftje een mooi plaatje. Vaak kreeg ik met Sinterklaas een etui omdat de inhoud van die van een jaar eerder opgebruikt was. In zo'n etui zat ook een kroontjespenhouder en een inktlap. Zo'n houder, een rode, heb ik nog steeds. En schrijven doe ik met een fraaie vulpen!
Ilse, vloeipapier was niet om op te schrijven, je legde /drukte het vloeipapier op de nog natte geschreven tekst dat vervolgens de overtollige inkt opnam. Vloeipapier is nogal grof van structuur, lastig om en niet bedoeld om op te schrijven. En dan de inktlap, de bovenkant en waarschijnlijk ook de onderkant breide jezelf met daartussen flanel of zeemleren lapjes. Ik vond zelf dat ik heel netjes kon schrijven, toch herinner ook ik me , blauwe vingers van de inkt.
Nieuwe kroontjespannen schreven moeilijk, even in je mond houden. Dopen in je inktpotje op je lessenaar. Niet stoten, anders raakte je plastic inktpotje lek met alle gevolgen van dien in je kastje. Een glazen potje was veiliger. Dictee: geen vlekken graag door die pen, er bleef wel eens een druppel aan hangen.
Ook ik heb leren schrijven met een kroontjespen, inktpot in het schoolbankje, en een inktlap met stukjes flanelstof op elkaar met een knoopje erbovenop, zodat de lapjes aan elkaar bleven zitten. Gemaakt door mijn moeder. En wat was het spannend om na de kleuterschoolperiode, naar de 1e klas te gaan, waar je voor de eerste keer leerde schrijven met de kroontjespen, enz. Ik kan me ook herinneren als je netjes geschreven had, dat je de volgende keer met gele inkt mocht schrijven. Of je kreeg van de juffrouw een leuke stempel of plaatje in je schriftje. Leuke schooltijd meegemaakt. ( ik ben van 1955 )
Ja, ik heb met een kroontjespen geschreven. Mijn moeder maakte de inktlap, van allerlei lapjes. die was aan een kant dichtgenaaid. Sommige lapjes maakten je pen beter schoon dan anderen. Als de puntjes van de kroontjespen ongelijk waren kreeg je spetters. Op de MULO kreeg ik een vulpen voor Sinterklaas, dat was me wat! Een groene met vlekjes, kan ik me nog goed herinneren. Die ging jaren mee. Daar had je ook een inktlap voor nodig, als je hem had gevuld.
ja verschrikkelijk
ik kon er heel mooi mee schrijven, maar moest wel uitkijken dat er geen vlekken kwamen.
Ja heb er inderdaad me geschreven. Helaas als het even te ver in de inktpot had gezeten, die grote vlekken. Dus weer alles opnieuw. Het groene velletje hielp echt niet goed. Was zo blij eindelijk met een big pen te mogen schrijven in de 6de klas.
Jazeker, daar heb ik de gehele lagere schoolperiode mee geschreven. Daarom kan ik nog steeds mooi schrijven, als ik dat wil. Voor mijn tekeningen, die ik Sepiaschetsen noem, gebruik is ook regelmatig nog een kroontjespen.
Na de kroontjespen kwam niet meteen de balpen of de vulpen maar een zilverkleurige pen waarmee je in de inktpot doopte.
Op de Openbare Lagere School in Voorburg leerde ik in 1943 heel mooi schrijven met de kroontjespen. Maar wat moest je op je hoede zijn! Indopen 'tot het gaatje' , haartje aan je pen omdat je moeder van pluizige lapjes je inktlap had gemaakt....Je achterbuurman (achterbuurvrouw kon geen kwaad} in de gaten houden. En ondanks alles een dierbare herinnering!