De schoolarts en schooltandarts zijn 2 beroepen die al jaren niet meer bestaan. Gelukkig maar, want hier keek je als kind vroeger enorm tegenop. En dat is nog zachtjes uitgedrukt. Vooral aan de schooltandarts hebben veel kinderen nare herinneringen. 1 of 2 keer per jaar parkeerde het busje van de tandarts op het schoolplein en dan was de hele school de pineut… Dit zijn 10 nostalgische herinneringen aan de school(tand)arts!
1. Poetsinstructies in de klas
Je tandenpoetsen was niet zo makkelijk als je in eerste instantie dacht. Daarom kreeg je regelmatig poetsinstructies in de klas. De kans was groot dat je daar leerde dat je je hele leven al verkeerd poetste. Na afloop kreeg je een kleine tube tandpasta mee. Deze was wel fluoriserend, want dat werd in de jaren ‘60 enorm gepromoot.
2. De minder mooie tanden van vroeger
Iedereen loopt tegenwoordig met een keurig gebit rond. Vroeger was dat wel anders. Niet heel gek ook – want in de jaren ‘50 werden babys rustig gehouden met een flesje limonade met een speen. Dat was natuurlijk niet heel goed voor het gebit. Zo was het niet heel gek als je als klein meisje een mond had vol bruine tandjes. Gelukkig was dat vaak het melkgebit.
3. Tandverzorging kwam op
In de jaren ‘60 kwam er steeds meer aandacht voor het gebit. Het belang van het tandenpoetsen werd duidelijk gemaakt en je zag zelfs kinderen met een beugel. Van die hippe brackets van nu was toen nog geen sprake. De meeste kinderen liepen rond met een enorme buitenboordbeugel. Dat was letterlijk even doorbijten – maar dan had je na een paar jaar wel een prachtig gebit. Iets nieuws voor die tijd.
4. Het busje van de schooltandarts
Bij mondverzorging hoort ook een bezoekje aan de tandarts. Vroeger hoefde jij daar niet zelf heen, maar kwam de tandarts gewoon naar jou. En hoe. In een busje kwam de tandarts 1 of 2 keer per jaar het schoolplein opgereden. De meeste kinderen kregen gelijk buikpijn van de zenuwen. Want die verdoving, bestond in die tijd nog niet. Ook kiezen werden zonder pardon getrokken. Kan jij het je voorstellen?
5. Het boren van een gaatje duurde eindeloos
Wanneer je een gaatje had, was je dan ook echt de pineut. Omdat de tandarts ontzettend veel kinderen moest helpen, ging hij vaak gehaast te werk. Met weinig geduld boorde hij in je mond. Waarschijnlijk kan je je nog wel herinneren dat dat apparaatje ontzettend heet werd. Het was dan ook een hele opgave om je tong bij deze warme boor weg te halen. Want zeuren, mocht niet.
6. De stapel kaarten van de tandartsassistente
Niet alle kinderen konden natuurlijk tegelijkertijd geholpen worden. Daarom kwam de tandartsassistente langs in de klas met een stapel kaarten. Hierop stond het tijdstip waarop jij naar de tandarts moest. Je hoopte dat het dan nog heel lang zou duren. Maar wanneer je naam werd opgenoemd, moest je wel heen… Met lood in je schoenen liep je naar de tandarts.
7. De fluorbehandeling
Fluoride was in die tijd wat nieuws. Als je mazzel (dus geen gaatje) had, kreeg je alleen een fluorbehandeling. In een rijtje van 3 kinderen werd je op een bankje neergezet. Met allemaal in fluor gedrenkte proppen in je mond moest je daar even blijven zitten. Je kon niet praten, niet slikken en het was ontzettend zuur in je mond. Ook je kaken werden er ontzettend stijf van. Maar het was altijd beter dan een gaatje.
8. De schooltandarts kreeg al snel een bijnaam
Al snel werd de schooltandarts de bekkenbeul genoemd. De schooltandarts ging namelijk niet echt rustig te werk. Vaak ruw en hardhandig werden de behandelingen gegeven. Als je het bijvoorbeeld vertikte om je mond open te doen (omdat je zo bang was) stopte de tandarts gewoon een houten pollepel in je mond en draaide hem om. Au!
9. De schoolarts was een stuk minder eng
Naast de tandarts kreeg je ook een bezoekje van een arts op school. Deze artsen vroegen vaak alleen maar hoe je je voelde, deden wat testen en onderzochten je hartslag. Al met al hoefde je gelukkig niet bang te zijn voor de schoolarts. Alleen in de periode van de waterpokken was je wat minder blij. Want ja, wat kon je daar in die tijd aan doen?
10. De standaardtestjes van de schoolarts zal je nooit vergeten
De schoolarts ging altijd een standaard riedeltje af. Je moest op de weegschaal staan, je werd opgemeten, er werd gekeken of je wel recht groeide én er werd ingeschat hoe lang je zou worden. Leuk, maar in de praktijk viel deze schatting vaak tegen omdat er niets van klopte. Ook werd er gekeken of je kleurenblind was en kreeg je een zichttest.
Heb jij herinneringen aan de school(tand)arts?
De beste premie voor jouw zorgverzekering
De zorg ging vroeger iets anders. Als er toen iets aan de hand was, zoals een tandartsbezoek of een griep, moest je meteen afrekenen. Dat was vaak onbetaalbaar voor veel mensen. Tegenwoordig is dat een stuk beter geregeld en is er enorm veel keus in zorgverzekeraars. Veel mensen struinen het internet af voor de beste deal. Onze partner Zeker.com biedt jou een hele handige vergelijker waar je meteen de beste deal vindt.
Reacties 106
Die schooltandarts was er een kei in heel wat kindergebitjes te vernielen, Boorde er maar te pas en te onpas op los dat het een lieve lust was en ze ware ook verre van vriendelijk. De hele klas zat te bibberen als het weer eens zo ver was. Waren er geen gaatjes, dan vonden ze wel gaatjes!
dat deden helaas niet alleen de schooltandartsen, op de een of andere manier hadden tandartsen het idee dat 'voorkomen' van een gaatje bestond in het 'maken' van een gat, op een plaats waar het een beetje bruin was. Ik was zelf gelukkig nooit bij de schooltandarts, want minj vader was ambtenaar en we hadden onze eigen tandarts, een vreselijk live man, en ik groeide op met een beugel op mijn dertiende, maar ik toen ik 18 was had ik maar een vulling. Ik verhuisde naar Denemarken en gebruikte het eerste jaar de tandarts van mijn man, een ouderwetse tandarts die meteen 4 gaten vond, en die bij het maken van een ervan vergat de zenuw te beschermen, met als gevolg dat een van mijn voortanden vernield werd. Daarna heb ik een andere tandarts gevonden, die zoiets niet deed. Ik herinner me een van onze school die de schooltandarts in zijn vingers beet en wegliep. Als volwassene vraag je je af, waarom geen enkele ouder de belangerijke vraag stelde; doen tandartsen eigenlijk niet meer schade dan goed? De schooldokter herinner ik me helemaal niet, dus misschien gingen wij ook daar naar onze eigen dokter? Dat kan in ieder geval niet beangstigend zijn geweest. Ik herinner me wel de operatie die mijn amandelen eruit haalde, ik was 4 jaar, ik was zo bang, en het deed zo pijn daarna. Daar snap ik ook niet dat mijn moeder niet kritisch was, waarom dit dingen weghalen uit het lichaam zonder noodzaak? Als ouder heb je toch wel iets te zeggen over je eigen kind, en hoef je toch niet alles te geloven wat dokters en tandartsen je wijsmaken?
Vanaf 1966 moest ik naar de schooltandarts. Totaal onvoorbereid moest ik de bus in. Eerst tanden poetsen en daarna de stoel in. Gelukkig had ik de eerste keer geen gaatjes en ook geen trauma opgelopen. Na afloop kreeg ik mijn aangebroken tubetje tandpasta en gebruikte tandenborsteltje mee naar huis. De tweede controle was minder plezant. Een gaatje! Het ging er hardhandig aan toe en zeuren mocht niet. Gedesillusioneerd en met een gevoelige kies ging ik terug de klas in. De daaropvolgende jaren en controles waren een hel. Als de bus het schoolplein op kwam rijden, draaide mijn maag om en niet alleen die van mij. Destijds waren er al een paar kinderen particulier verzekerd en dansten om de bus en zongen: "ik ben er lekker niet bijijijijeee....!" Ik wist niet of het bezoek aan de huistandarts anders ging, maar mijn 1e ervaring na de lagere school was inderdaad heel anders. Gelukkig is er bij mij niet onnodig geboord, maar dat is bij mijn oudere zus wél gebeurd. Toen ging ook het verhaal rond dat de tandarts per geboorde kies uitbetaald werd. Of dat waar is weet ik natuurlijk niet.....
De schooltandarts,pff. Aangezien meneer mij teveel pijn deed ben ik gewoon weggelopen en gezegd dat die "slager" zich niet meer met mijn gebit mocht bemoeien. Was pas 13 toen het gebeurde maar liep gewoon de deur uit. Tandarts boos maar ik kwam nooit meer terug. Dit alles zag gebeurd zijn rond 1959.
We waren net van Hoofddorp naar Groningen verhuisd. De schooltandarts kwam in de klas. Een grote man die alle kinderen langs ging. Toen ik aan de beurt was en hij in mijn mond gekeken had vroeg hij: "Waar kom jij vandaan?" Op mijn antwoord "uit Hoofddorp" baste hij: dan hebbenb ze in Hoofddorpo zeker geen tandenborstels, want jou tanden zijn helemaal geel. Ik was al bang voor tandartsen en deze ervaring, gecombineerd met ander tandartsenleed heeft er voor gezorgd dat het tussen tandartsen e nmij nooit meer goed gekomen is, wat geleid heeft to verlies van al mijn tanden.
Gelukkig hoefde ik niet naar de schooltandarts. Wij gingen als gezin elk half jaar zelf naar een tandarts. Voor mij gaf de schooltandarts geen spanning gelukkig. Maar de stress onder de klasgenoten weet ik nog heel goed.
Naar de schooltandarts in de 50er jaren in Den Haag. Op school ( Zonnebloemschool, nu afgebroken, was gebouw uit 1928) werd de voorselectie gedaan. Mijn zusje en ik moesten altijd naar de tandarts vanwege gaatjers. We liepen van de Zonnebloemstraat naar de de Hanenburglaan , waar de tandarts in een houten noodgebouw werkte. Het was nooit leuk. Ik herinner me geen kleurplaten of plasctic speeltjes ( plastic moest nog doordringen op de markt) Je hoopte allen maar dat dit het was ,voor een half of heel jaar en dat je niet voor vervolgbehandeling moest terugkomen een week later. Het deed pijn godsgruwelijk veel pijn. Er bestonden nog geen boren met waterspoeling. Dat kwam een jaar(?) later pas en we wisselden ervaringen uit: "Had jij de waterboor?" want die maakte de martelijng lichter. De boor was echt aan het boren en je hoorde en voelde alles. Een zenuw raken , tsja dat hoorde erbij. In de 70er jaren ging ik eens kijken of dat gebouw er nog stond, maar het was afgebroken en verdwenen. Mijn slechte gebit en dat van broer en zusje, kwam door erfelijke aanleg en we mochten zalig veel snoepen. De caramel blokjes van Jamin hadden "steentjes" erin. Later begreep ik dat dat mijn eigen vullingen waren. Ik ben nu 74 en mijn tandarts rekening in februari 2022 was ruim 700 euro.
Dan heb je best een goed gebit met al die snoeperijen in het verleden, je hebt je tanden en kiezen tenminste nog.
Een bloederige kras met het haakje over het tandvlees bij een klasgenootje omdat het gebit zo slecht was. Een bijna hysterisch klinkend "Open ! Open! Open" tijdens het boren. Hardhandig, onverdoofd, groepje klasgenoten erbij.. Achteraf noem ik het kindermishandeling. Tandarts en vertrouwen is een dingetje.
Ik werd als kind door de schooltandarts met de volle vuisten op m'n schouder gebeukt, omdat ik me niet ontspande en in de stoelleuning kneep! Ook werden zenuwbehandelingen zonder verdoving gedaan!! Ik heb er een levenslange angst voor tandartsen aan overgehouden!
Je hebt dat soort tandartsen nog steeds! Een tijdje geleden moest ik naar een weekendtandarts die ook een klein kind moest behandelen. In de wachtkamer hoorde ik hem tekeer gaan tegen dat kind en de tranen sprongen me in de ogen. Verschrikkelijk wat een sadist. Weer een kind met levenslange angst voor tandartsen erbij.
Gelukkig voor de tandarts in kwestie was ze toen al op leeftijd, want als ik dat mens nu tegen zou komen kreeg ze die dreunen driedubbel terug! Ze leeft vast niet meer en ik hoop dat ze 'daarboven' op een afdeling terecht is gekomen waar ze de hele dag zonder verdoving in d'r boren! ;-)
Kan ik me helemaal voorstellen...
helaas herkenbaar,kampbeulen,waren het
Zo vreselijk was dat en ik had liever strafwerk en ging stiekem weg en had daarna strafwerk bladzijde 7 van het bokje de zwaluwen en dat was voor veel kinderen zo traumatisch dat ze nooit meer naar de tandarts wilde
Trauma aan over gehouden, echt dit was echt niet meer normaal ! Ben wel eens terug gegaan na huis als ik de bus weer zag staan !!!
bij ons de smoelen Smit wij waren ook bang als ik wist dat zij zouden komen was ik ziek . heb al mijn tanden nog na 70 jaar !
Ik was 4 jaar ( vroege leerling) toen ik kennis maakte met deze sadisten. Gelijk 2 vullingen zonder verdoving. Je werd toegesnauwd en zelfs mishandeling gebeurde gewoon. Ongelofelijk dat toen kon en normaal was. Die mensen konden totaal niet met angstige kinderen overweg. Zou vandaag de dag onmogelijk zijn. Gelukkig maar.
Ik was heel erg bang en ik dacht ik kan een ding doen straf krijgen om dat ik weg gelopen ben van mijn ouders of die tandartsauto in gaan. ben altijd bang gebleven voor de tandarts .Inmiddels heb ik wel een kunt gebit !!
En het bezoekje aan de schoolarts had ook altijd wat bijzondere aspecten. Als jongentje moest je (staande in alleen je onderbroekje in de altijd ijskoude onderzoekskamer !) op de rug van je hand blazen. We hadden geen idee waarom maar deden dat gezagsgetrouw. Later leerde ik dat het een controle was van de arts om te zien je geen navelbreuk had. Daarna kwam de onvermijdelijke controle of de ballen in je zak wel voldoende waren ingedaald. Met de eveneens ijskoude handen van de arts werd zonder verder iets te vragen je onderbroek omlaag getrokken en werd je zak bevoeld of deze wel 2 ballen bevatte. Ik kan je zeggen dat met mijn ballen, met de wetenschap van die ijskoude betasting, zich daarop spontaan al terugtrokken in de warmere delen van mijn buik ..... :-) Weliswaar geen trauma's aan overgehouden maar bijzondere ervaringen waren het wel.
Heb nooit geweten dat je op je hand moest blazen verwege een eventuele navelbreuk. Ook bij meisjes werd de onderbroek even snel omlaag getrokken. Geen idee waarom. Ook heb ik eens de Rorschach-test gekregen. Waarin ik niets anders kon ontdekken dan vlinders of grotesk uitgevallen motten. Omdat je er iets in moest zien volgens de dokter en ik niks dan dubbele inktvlekken zag. Ik vond het maar een rare man.
Zeer, zeer herkenbaar Marcel.....
ja ik weet het,bij het,op de hand blazen,werd er gecontroleerd,of je,een liesbreuk had,ook,werd de kleur van je onderbroek gecontroleerd,door de schoolarts.
Dentists were the best at being ignorant pretenders of dentistry. They pretended to be professionals, and possess the skills, knowledge, and qualifications. They do NOT come close. Charlatans!
This form of butchery and disregard for their patients' comfort and feelings seems to be something Dutch and in those days ingrained in the way these people operated. And not just limited to dentistry, school or otherwise, but seemingly standard procedure in other medical disciplines! "Als het maar pijn doet, is het goed voor je!" I remember having a bloody pipe shoved up me without anesthetic , by a urologist in Utrecht, as a kid, for an investigation of my kidneys. Years later in my twenties by another Dutch specialist in Johannesburg, a Dr Wypkema who performed a gastroscopy on me. I was barely able to walk or talk or breathe for weeks for the pain that caused in my stomach! How those ***holes were ever allowed to practice their butchery remains a mystery to this day!
Schiedam Dr. vd Kuyschool. Ja hoor, daar komt de landrover met de kar het schoolplein op. De smoelsmit is er weer, dat word wat. Hij, chagrijnig, grote klauwen ( sorry was echt zo). Zij, dito maar zonder grote handen. 😉 Ik, doodsbang, viel steevast van mijn graatje als ik naar binnen moest. Poging 2, moeders maar mee.. Met schoolvriendinnetje Betty ons opgesloten in het toilet. Nee, uit angst. 😒 Geen trauma aan overgehouden, alleen slechte herinneringen.
Bij ons op school werd begin jaren 60 de inventarisatie van de tandarts in een leegstaand lokaal geplaatst. In aangrenzende klaslokalen hoorde je de hele dag dat geluid van de boor. Je naam werd afgeroepen in de klas door een voorgaand kind. Bij mij moest er ook geboord worden en werd het gaatje gevuld met amalgaam (bevat kwik!) Weet nog dat je daarna met een glas water je mond moest spoelen in zo'n bak dat naast de stoel hing met daarin nog aanwezig de bloedresten van de voorgaande kinderen. Ik was klaar gelukkig en iedereen was geweest, dacht ik!! Maar achteraf moest ik met nog een paar kinderen terugkomen om kiezen te laten trekken. Vreselijk! Ik durfde na m'n schooltijd nooit meer naar een tandarts en dat was natuurlijk funest voor mijn gebit. In mijn militaire diensttijd werd alles weer hersteld. Weer veel later werd door mijn tandarts toch maar een prothese aangeraden.
Wij gingen twee keer per jaar naar onze eigen tandarts en als je gaatjes had, dan werd je in de jaren 60 niet verdoofd en de boor was luid, heet en grof. Tandarts Augusteijn was echter wel een kindervriend. Vooraf mocht ik kiezen welke auto hij in het gaatje zou maken. Zo koos ik een Opel Kaptein, of een Ford Anglia, of een Fiat 600. Dan ging hij aan de slag en hield me precies op de hoogte met welk onderdeel hij bezig was. Eerst natuurlijk het chasis, dan de motorkap, de deuren, enzovoort. Als het langer duurde, meldde hij dat hij nog éven de wielen erop moest zetten, of de koplampen monteren. Ik had best wat gaatjes en uiteindelijk een gebit met tal van autootjes. Na mijn schooltijd ben ik nog lang bij hem gebleven, totdat hij met pensioen ging.
Gelukkig was er (zover ik me herinner) bij ons geen schooltandarts, al moest ik wel naar de "gewone" tandarts. Als ik geweest was, was ik enorm opgelucht, maar vanaf twee maanden daarna zat ik 'm 9 maanden te knijpen, voor de volgende keer dat ik moest komen... Een keer viel ik een aantal tanden uit m'n mond, waardoor ik nog lang behandelingen had. Alles is in orde gekomen na lange tijd en toen de tandarts na vele jaren met pensioen ging, gaf ik hem een soort foto-collage, als dank voor zijn hulp, met foto's hoe mijn gebit eruit zag en hoe 't er nu uit ziet; een groot verschil!
Ik kan me nog goed herinneren als de schooltandarts op "bezoek" kwam. Het busje werd voor de school geparkeerd (West Indië school in Enschede) en dan mochten de jongens uit de zesde klas helpen de spulletjes naar binnen te sjouwen en in het kamertje van het "Hoofd der School" neer te zetten. Als dit alles was geschied en je zat weer in de klas, werd je zenuwachtig van het wachten tot je geroepen werd. Met een beetje geluk was alles ok, maar was dat niet het geval en er moest geboord worden, dan werd je er niet vrolijk van. Het langzame geluid van de boven je hoofd hangende boor komt nog telkenmale boven als ik tegenwoordig in de tandartsenstoel lig. Nee, beslist geen prettige herinneringen aan, buiten het mogen helpen om de spulletjes naar binnen te sjouwen.
Goede middag ik zat op de Flora School in Haarlem de Schooltandarts was een ellende ging er niet naar tor.maar mijn broer zij gebit was wel naar de haaien slagers waren het hielden geen rekeing met de kindeten welke leeftijd ook Gadverdarry wat een soepzooi.Vrg Dieneke Maria
Zijn wat foutjes in het schrijven van mij sorry de rillingen lopen nog over Ba Schooltandarts Prutsers 💯📌
ja iedereen was immers bang voor de school-tandarts. wij noemden ḿ de smoelensmid, nou hij was er wel een, en dan zonder verdoving alles ( maar ja dat was overal) ook zonder water tijdens het boren....) an is het tegenwoordig toch wel heeeeeeeel wat beter.
De schooltandarts…… Een ramp, iedere keer. Op school was het zó bar dat mijn ouders de schoolleiding hebben laten weten dat wij niet meer naar de schooltandarts hoefden. Het alternatief was de tandartspraktijk verderop in de Helmersstraat in Amsterdam van ATZ. Maar ook daar waren het slagers. Een paar jaar later, toen wij verhuisden naar Amsterdam-Osdorp was er ook een vestiging aan het Osdorpplein. Daar had je 4 0f 5 behandelkamers waar je de kinderen kon horen gillen. En het geluid van die boren. Een heel hoog schril geluid, vreselijk. In theater shows hoor je de artiest het wel eens nadoen. Kan je nagaan wat een indruk dat gemaakt heeft. Later, eenmaal volwassen, koos je je eigen tandarts en gelukkig trof ik een heel vakkundige man die ervoor gezorgd heeft dat ik nog steeds al mijn eigen tanden en kiezen nog heb.
Drama toen 1960 bij de ggd alleen de boor, de injectiespuiten, en de vitrine met tangen als je vanuit school doorgestuurd werd.
Ik vond het verschrikkelijk , als de tandarts de klas in kwam en je naam noemde.
Wat een trauma had ik daar aan over gehouden. Inmiddels gelukkig niet meer. Dankzij hele begripvolle en sympathieke tandartsen die ik jammer genoeg pas veel later in mijn leven tegen kwam. Twee keer per jaar kwam deze bullebak op school, samen met zijn assistente. In de klas werd ons gebit na gekeken en o wat was je blij als je een briefje kreeg. Dan wist je dat er niets hoefde te gebeuren. Je wist ook meteen welke kinderen bij het ziekenfonds waren aangesloten. Deze kinderen werden gecontroleerd. De kinderen die niet hoefden waren particulier verzekerd. Die gingen in ons geval vaak wel dezelfde tandarts. Ik heb ook wel het zware vermoeden dat deze tandarts daar echt wel onderscheid in maakte qua behandeling maar ook qua benadering. Kortom, als je geen briefje kreeg was je de klos. Dan wist je dat je in de komende weken werd opgehaald in de grote auto van het plaatselijk taxibedrijf. Met een auto bomvol kinderen werd je naar de praktijk gereden, ongeveer 13 km. van ons dorp. Het ene kind was nog banger dan het andere. Ik als grote lafbek probeerde me altijd op te offeren om als laatste aan de beurt te zijn. Ik zie nog die onsympathieke kop voor me. De hatelijke opmerkingen die hij maakte en voel nog de pijn van de zenuwbehandelingen die je zonder verdoving kreeg. Al met al een ware marteling. Vaak was je er dan nog niet vanaf. Je mocht terug komen in het Groene Kruis gebouw op je eigen dorp, waar hij een vaste dag per week zitting had. Wat ben ik blij dat mijn eigen kinderen een heel andere ervaring met hun tandarts hadden en hebben. Ik heb er ook scherp op toegezien dat er niets gebeurde of kon gebeuren wat bij mij voor dit trauma heeft gezorgd. Ik ben iemand die gek is op nostalgie...maar deze herinneringen zijn niet fijn.
Dat klopt niet helemaal, wij waren particulier verzekerd, maar ik moest toch die wagen in. Eenmaal direct geboord in één van mijn voortanden. Was helemaal niet nodig, ik ging 2x per jaar met m’n moeder naar onze eigen tandarts. Deze was dus ook erg boos toen hij dat zag. Ik ben van 1944, heb gelukkig m’n eigen tanden nog. Dit ben ik ook nog nooit vergeten.
Ik heb mijn hele leven angst voor de tandarts gehouden. De schooltandarts zat op de polderweg in Amsterdam. Deze heeft mij letterlijk en figuurlijk mishandeld. Ik gooide de briefjes aan mijn ouders weg. Mijn gebit was met 19 jaar niet meer te herstellen en heb toen, onder narcose een kunstgebit aan laten meten.
Het is misschien gek, maar ik herinner me niet zo veel van de schooltandarts. Ik zat in de jaren vijftig op de lagere school en daar kwam de smoelensmid óók op bezoek. Zijn auto heb ik nooit gezien. De assistente was de moeder van een klasgenoot. Zij kwam altijd de klas in, met de kaarten, om een päar kinderen op te halen. Soms kreeg je een briefje mee van de tandarts, voor je eigen tandarts (maar die had ik niet). Ook kreeg je wel eens een doosje van de boortjes mee, als beloning omdat je flink was geweest. Het was allerminst akelig, voor zover ik weet. Wat de schoolarts betreft: daar ging je een paar keer naar toe, gedurende de lagere schooltijd. Je moeder was er ook bij aanwezig. Hij hield dan praktijk in het GGGD-gebouw. Wegen, meten, ogentest, orentest, reflexen, klierenonderzoek, en buigen stond er op het program. Géén Rhorschachtest in ieder geval. Dat lijkt mij meer iets voor de zieleknijper.
Afschuwelijk die schooltandarts. Het was in de jaren '50. Hij nam met zijn stoel het kamertje van de bovenmeester in beslag en je werd uit de klas gehaald om naar hem toe te gaan. Geen pijn vooraf, maar vreselijke pijn achteraf. Ik heb een behoorlijke angst voor de tandarts eraan over gehouden. Pas nu, sinds een aantal jaren is dat over.
het waren slagers
Ik heb geen slechte herinneringen aan de schooltandarts. Ik herken wel dat het niet altijd fijn was, om naar de tandarts te gaan . Ik snoepte veel, nu nog steeds. Ik was vroeger bang voor hulpverleners en daarom was ik bang voor de tandarts omdat deze ook een witte jas aan had. Ik had ook twee gaatjes en ik kan mij niet herinneren dat er toen geen verdoving was. De amalgaam vullingen zijn nu gelukkig vervangen door witte betere vullingen. Ik ga nu 4 keer per jaar naar de mondhygiëniste en tandarts had ik dat maar eerder gedaan dan waren mijn tanden nog gezonder geweest. Ik ging met mijn ouders ook naar de tandarts maar achteraf was 1 keer per jaar hooguit twee keer toch te weinig.
Wij hadden alleen de schoolarts, niet de tandarts. Zat op lagere school in Noord Brabant van 1955-1960 incl.
Geen slechte herinnering aan de tandarts want ik hoefde daar nooit naartoe. Ik zat in Rotterdam op de lagere school van 1959-1962. Wij ware gewoon ziekenfonds verzekerd en mijn zusje en ik gingen 1x per jaar naar onze eigen tandarts- Ook een schoolarts kan ik mij niet herinneren. Wel hebben wij enkele keren een krasje over de arm gehad met een scherp pennetje en ben ik 2 keer doorgelicht.
mijn school tandarts was een etterbak die vloekte als je niet meewerkte tot mijn 25 niet meer naar ta n darst gedurfd door die kwal
hele slechte tot traumatiserend aan toe. in mijn peuter/kleuter tijd snapte ik niet alles. bij de eerste afspraak me moeder erbij gehaald worden om mij stil en rustig te krijgen, dat heeft wel geholpen en ging de schooltandarts rustiger met me om.
Mijn herinneringen aan de schooltandarts waren slechts een letter, namelijk: RRRRRRRR! Bij ons op de LWJ van Hasseltschool kwam de tandarts weliswaar niet, maar kreeg je een kleine grijsgroene envellop thuis gestuurd met een leuke tandenborstel erop!!! Nou, dan wist ik al hoe laat het was! 'Joepie ', daar mocht ik weer naar de tandarts! Inderdaad, Joepie......de.....POEPIE, tandarts - tandarts.....oh, wat leuk ! Daar mocht ik weer! Al twee weken van te voren liep ik al in mijn broek te schijten van de zenuwen en had ik me toch een potje BUIKPIJN en DIARREE!!! Ik kon gewoon niet meer slapen van de zenuwen! Met name de volgende ochtend, de dag van de tandarts begon ik al te huilen, als ik alle auto's buiten hoorde starten! Vooral mijn vader had vroeger echt een auto, dat, als hij hem startte je meteen de herinnering kreeg van: 'Ja Max, HENG - HENG - HENG..de tandarts wacht al op je! En in de auto zong mijn moeder al van: 'Klap eens in je handjes, blij - blij - blij!' En dan al die andere schreeuwende kindere, van: Neeee.....ik wil niet!!' Nou, daar werd ik echt ' rustig' vanEn die schooltandarts was een Indo-type! Dr. Koo heette die! Nou, die was niks aardig, had alleen maar kritiek, van 'Beter poetsen, Max! Je hebt alweer twee gaatjes, foei - foei - foei' Nee, tegenwoordig ga ik naar een hele andere tandarts, en die is gelukkig wel aardig. En ik ben nu ook een volwassen man van 56 jaar!
In een zijstraat vanaf mijn huis staan al ruim 50 jaar 2 scholen binnen 200 meter. Een andere school waar ik heen ging stond aan de straat die achter mijn straat langs loopt. Als ik de tandarts bij een school in de zijstraat stond wist ik al dat de school waar ik heen ging binnen een aantal dagen aan de beurt was. Zodra hij bij ons de school begon gingen de kinderen per klas op alfabetisch naar de tandarts en wist je wanneer je aan de beurt was zodat je steeds zenuwachtiger werd. ook moest je soms lang wachten in de wagen en zag je hoe de tandarts veelvuldig aan boren was. Het geluid vond ik vreselijk. Bijna bij elk bezoek werden vullingen vervangen wat veelal onnodig was. Ik was dan blij dat het weer voorbij was. Een klasgenoot zat er bijna een halve dag, en we dachten die zal wel een heel slecht gebit hebben.De schoolarts vonden we geen enkel probleem altijd een vriendelijk persoon
Gruwel inderdaad, wat fijn dat het tegenwoordig een stuk prettiger wordt geregeld voor kinderen. Nog wel hier en daar een "Poetsbus" maar dat is voor de preventie.
Ik weet nog goed dat ik "n keer naar de schooltandarts moest en dat ik in die kamer aangekomen zag dat het raam openstond en dat ik als een haas door het raam verdween en een verbaasde tandarts achter latend. thuis aangekomen zei ik dat ik ziek was en twee weken later werd ik plots door de meester naar voor geroepen en moest ik met een busje mee. dit bleek een bus van de schooltandarts te zijn die kinderen die niet op school waren toch na te kijken. Mijn vlucht had niets uitgehaald. 9Balen)
Vreselijk de school tandarts, ik was altijd aan de beurt. Hij somde op wat mis was, meestal wel 2 gaatjes. En dat gebeurde bij mijn eigen tandarts, die ging echt niet zachtjes te werk. Ze verpesten je gebit. Altijd angst gehad. Al een week van te voren zenuwachtig!! Ik had met m,n 33 ste gelukkig een boven prothese, heerlijk 💗 En de tandartsen van tegenwoordig kun je beter hebben.
beangstigende tandartsen..... ik vond het doodeng om die bus in te gaan en te weten dat ze niet zouden verdoven.....
Ada Wibier-van der Sluis Onze school Irmgarddis Hofstraat 6 Zwolle, wij gingen naar de tandarts toe met de hele klas. Waar dat was kan ik me zo niet meer, daar waren 2 klas lokalen en dan werd je opgeroepen onder de les als je aan de beurt was .Bang was ik bijna nooit mijn tanden waren altijd goed verzorgd. Tot 1966 daar op school gezeten.
I'm 72 and will never forget the horrible school dentist. Here in the U.S. no matter how painless I'm till panicked. The school dentist was like the little shop of horrors, they ruined my molars by drilling and to this day I loath them. Thank God we moved to the U.S. where they fixed my molars painlessly.
Ik zat in Zwolle op school, scheepstraschool. Volgens mij was het 2 keer per jaar dat je naar de schooltandarts moest. Bij ons op school ging je dan met een bus naar een andere school daar zat een zwembad bij stilobad. Je kreeg dan gewoon les. Ik vond de schooltandarts verschrikkelijk vond het mishandeling. Altijd werd er geboord ook al had je geen gaatjes en met zo'n drilboor brr. Later bij de gewone tandarts in Zwolle had ik ook geen goede ervaring mee. We zijn verhuist naar Groningen en daar had ik een heel lieve tandarts die rustig was. Zo raakte ik mijn angst voor de tandarts kwijt. Onze zoon kon ook naar de schooltandarts maar daar wilde ik niets van weten. Nee voor ons kind geen schooltandarts.
Inderdaad met de bus naar het Stilo bad , rekenboek mee en bibberen tot je aan de beurt was . Totaal verpest gebit , heeft wat gekost om het weer in orde te krijgen . Onze kinderen altijd naar onze eigen tandarts. Wat een kneuzen in die tijd .
volgende keer leuke dingen hoe was mijn schoolreisje met jaartal er bij ! is maar een idee voor U
Eigenlijk moesten ze op Schoolbank.nl een 'onderwerpenpotje' hebben.
Min of meer hebben ze dat toch Fia?
Ben nu 63 en heb nog steeds een trauma van de schooltandarts. Wat was ik bang toen. Ik kreeg een klap in mijn gezicht omdat ik mijn ogen dicht deed. Het heeft een groot deel van mijn leven verziekt. Nu nog heb ik weken van te voren angst als ik voor controle moet. Brrr....die artsen van toen, moesten eens weten wat ze aangericht hebben in de levens van al die angstige kinderen en de volwassenen van nu. Ze op hun gemak stellen was er niet bij. Daar was dus blijkbaar geen tijd voor. Gelukkig heb ik de angst niet overgebracht op mijn kinderen. Heb voor hun echt gezocht naar een geduldige en aardige tandarts. Dat is tegenwoordig gelukkig heel wat beter geregeld.
zo heb ik ook een tandarts ghad tandats Kho in eindhoven die had mij ook geslagen dus nog meer angst
Wat een bofkont was ik. Ik mocht niet naar de schooltandarts van mijn vader. Hij vond het slagers. Dus die akelige ervaring is mij bespaard gebleven.
Totaal 1 keer bij de schooltandarts geweest. Daarna nooit meer . Maar ik kan mij ook niet herinneren dat hij bij ons op school kwam. Wij moesten naar een tandarts in de buurt. Die was ook zo slecht. Wij hadden thuis een goede tandarts. Ik heb daardoor ook nooit een trauma opgelopen. Tegenwoordig beginnen ze al te verdoven voor je in de stoel zit. En zitten ze er een keer naast, jammer dan maar niet zeuren. Ze zijn duur genoeg.
ik weet heel toed wat de school Tandarts gedaan had ik had even bewijs dat ik al even Tandarts had en die goodie bewildered weg en gooide Mijn op de stoel en harengetroken en geslagen in me gezicht maar ik had Mijn Vader ales Bertelsmann en die Kwai gelijk op school en pakte hun aan en ik Hoefsmit nooit Meyer na die school Tandarts the gaan en ik ben blimp dat ik me eigentanden nog hebt met boren even verdoving dat Maakt niks meer uit ga zo op de stoel zitten ben van dag geweest Zander verdoving
Wat een slager was dat
Schoolarts bestaat nog steeds!
Zeker, alleen wordt er tegenwoordig de term jeugdarts gebruikt!
De schoolarts heeft mij en mijn ouders eens de stuipen op het lijf, figuurlijk dan, gejaagd met een opmerking gerelateerd aan enige overgewicht 'het vet zit al rond het hart'. Onze eigen huisarts kon dat gelukkig relativeren en inmiddels zijn we een kleine 60 jaar verder en nog nooit problemen gehad mat hart en bloedvaten, nog wel steeds een onsje meer maar toch. Wat bezielde zo'n man om die paniek te zaaien?
Een verschrikkelijke ervaring. De 'martelkeet 'noemden we het busje. Bij veel schooltandartsen was het motto: 'wie niet horen wil moet maar voelen! 'Ik heb tientallen jaren een trauma aan tandartsen gehad, tot ik er bij een kwam, die precies wist hoe hij met mensen om moest gaan. Wim Uijtdewilligen
Tandarts was gewoon een beul!!!
Wat een verschrikkelijke verhalen allemaal, wat een 'monsters', wat ik echt eng vond was de schoolarts, het onbekende, ik voel helemaal niks, was gewend om naar de dokter te gaan als je wat had., mijn eerste 10 jaar waren in het buitenland, pas in Holland werd ik geconfronteerd met het fenomeen schoolarts. Mijn eerste hemelse ervaring was coca-cola drinken op mijn achtste, mijn tweede hemelse ervaring was de verdoving bij een zenuwbehandeling op mijn tiende. De leukste contacten waren die met kinderen, die onbevangenheid, nieuwsgierigheid, ik heb veel van ze geleerd. Voor de duidelijkheid, ik behoorde tot het 'duistere' gilde der smoelensmeden of onder welke andere koosnamen ze bekend staan(stonden)
in mijn tijd,moest men,in,adamcostuum,bij de schoolarts verschijnen,voor een uitgebreid lichamelijk onderzoek,werkelijk alles werd onderzocht.na het lichamelijk onderzoek,toen ik weer,aangekleed was,keek de schoolarts,wat voor kleur onderbroek ik droeg,
VERSCHRIKKELIJK. Nog steeds nacjtmerries van die schooltandarts. Ik zie nog die bus voor me en ik keek altijd of ik die lange dikke stroomslang niet al ergens zag voordat ik de hoek om kwam. Van de schooldokter herinner ik mij alleen nog het voelen aan de ballen. Rare gewoonte, maar dat deed me toen. Waarom weet ik eigenlijk nog steeds niet
Ja dat busje!! Bij ons stonde er n zeehond op seabert,maar er was niks leuks aan.
De man was altijd chagrijnig en bars...ik denk dat hij kinderen haatte! Vreselijk die dikke boren en de enorme intimiderende herrie die ervan afkwam! Mijn eerste eigen tandarts heeft heel wat werk gehad om het slechte werk v.d. schooltandarts te 'renoveren'. Hij wist ook meteen wie er in mijn mond tekeer was gegaan... er waren veel klachten over hem, maar hij werd nooit aangepakt.
Ja ik was er bang voor het was een onaardige tandarts
Schooltandarts was geloof ik in de jaren 80 wel bijna gebeurd dacht ik. Ik hoefde er niet meer heen, omdat we een eigen tandarts hadden. Wel herinner ik me de opkomst van de beugels. Enorme apparaten in die tijd. Voornamelijk uitneembaar geloof ik. Tegenwoordig veel verfijnder en moderner.
Nou toen was t er nog helaas!! Loop nu nog steeds met angst en beven en 7 kleuren poep bij mijn eigen tandarts binnen
Nachtmerrie als die man op school was
Ja dat was vreselijk elke maandag middag moest ik terug komen voor een zenuw behandeling en dat wekenlang totdat er geen eer meer aan te behalen was en moesten er 4 voortanden uit .En daar liep je als 11 jarige zonder voortanden Dat werd opgelost met een plaatje met 4 tanden.Nou praat me er niet van.
Ik herinner mij de paniek van mijn klasgenoten nog héél goed. Ze waren doodsbang en verzonnen van allerlei trucjes maar er hielp geen lieve moederen aan, ze moesten naar de smoelensmid. Dat was absoluut héél onplezierig en traumatiserend. Ik had daar totaal geen last van. Niet omdat ik zo stoer was maar omdat ik vrijgesteld van de schooltandarts was. Mijn vader was tandarts en die had mij gesaneerd verklaard.
De schooltandarts was een verschrikking. Ook de tandarts van het dorp was een draak. Beiden geen benul hoe met kinderen om te gaan. Inderdaad de bekkenbeul.
Ikzelf hoefde gelukkig nooit naar de schooltandarts want mijn ouders waren, zoals dat toen heette, "particulier verzekerd" en namen mij dan mee naar hun eigen tandarts. Hoewel ik ook dat in die tijd geen onverdeeld genoegen vond. Het toeval wilde dat ik later een vriend kreeg die in het onderwijs zat met ruime schoolvakanties en er ook net een advertentie in de krant stond: tandartsassistente gevraagd voor in de "dentelcars". Opleiding ter plaatse. Meteen gesolliciteerd en aangenomen. Heerlijk samen dus de vakanties vieren, want de scholen dicht, wij ook vrij. Helaas was mijn ervaring dat echt niet alle tandartsen (er waren ook zeker wel fijne en geduldige tandartsen tussen) geschikt waren om met kinderen in de behandelstoel om te gaan. Ook het gegeven dat er altijd meerdere kinderen tegelijk in de wagen aanwezig waren. Een bang kind maakte dan een ander kind soms nog banger. Wat dus resulteerde in mijn stellige besluit dat onze eventuele toekomstige kinderen NOOIT in die wagen zouden komen en wij ze later zelf zouden meenemen naar onze eigen tandarts. Wat we ook in het begin dus ook deden, tot na een aantal jaren de wagens verdwenen en er een speciale centrale behandel plek kwam met goede bekwame pas afgestudeerde tandartsen, speciaal voor jonge kinderen. Tot aan de middelbare school zijn onze kinderen daar toen heen gegaan. Nooit problemen gehad. Zelf heb ik daar toen wel een aantal jaren met veel plezier gewerkt.
Ik mocht van ouders niet naar schooltandarts omdat we een goede tandarts hadden
Ja die school tandarts ,eerste samen met mn moeder kreeg je een kadootje . Een bekertje met tandpasta en tandenbortel!
Schooltandarts verschrikkelijk!! Het busje met t zeehondje erop was niks leuks aan. Altijd maar idd boren waar geen eind aan kwam om nog maar te zwijgen over die fluoride behandelingen waar je bijna van ging kotsen. Gadverdamme als ik eraan denk breekt t zweet me uit
Subds ik op 8 jrige leeftijd geboord werdt tot aan de wordtel zonder enige vorm van verdoving ( was in de 50er jaren normaal ) en dat met zo'n ouderwetse boor heb ik een panische angst gehouden voor de tandarts en later de controles helemaal laten lopen. gevolg ,, op 40 jarige leeftijd een volledig kunstgebit! Hartelijk dank schooltandarts ( H/Hart school in Arnhem) !!
ik heb er ook een nare tijd aan gehad de schooltandarts had door mijn tand zenuw heen geboord sindsdien heb ik erge angst voor de tandarts verschrikkelijk ik krijg er nog de rillingen van als ik er aan denk brrr
Wij hadden een vrouwelijke tandarts. Ik noem geen namen, maar ze was niet voor de poes. Mond open, met die haak een beetje schrapen en hup soort breekijzer onder die kies en ros um er maar uit. Mond vol bloed en terug naar de klas en het volgende slachtoffer was aan de beurt. Fijne Kerstdagen 🥂
Ongeveer 1970 moet het zijn geweest, dat de schooltandarts zou langs komen. Natuurlijk een klas met drukke, nerveuze kinderen. Op een gegeven moment kwam de assistent binnen en vroeg waar meisje B. was. Nergens te bekennen! Volgens de andere kinderen was ze weggelopen. Gevraagd aan collega om de tussendeur open te zetten, zodat ik op zoek kon gaan. Gelukkig vond ik haar bij haar moeder huilend thuis. Ze woonde toch een half uur lopen van de school. Wat een frustratie voor zo'n kind. Ze is die dag verder maar thuis gebleven.
Bijna voor iedereen een traumatische ervaring. Klinisch en afstandelijk de behandeling, ruw en zonder empathie. Net als de kapper in mijn jeugd (ca. 1966) die met zijn hand als een bankschroef bovenop mijn hoofd duidelijk liet merken dat je niet mocht bewegen. Zonder een hele beroepsgroep te willen beledigen: in mijn ogen waren schooltandartsen van de tweede garnituur. Maar mijn latere, eigen, tandarts was helaas niet veel beter. Toch nog goed gekomen, ga nu fluitend naar mijn fantastische nieuwe tandarts!
een heel herkenbaar verhaal mbt Schooltandarts. Was idd niet echt heel fijn, het klopt allemaal wat er geschreven wordt...Het is nu een stuk beter geworden.
Ik woonde al in de Spaarndammerbuurt in Amsterdam toen ik voor het eerst naar de schoolarts moest in de Westerstraat in Amsterdam. Het was wel zo dat mijn moeder er bij bleef al werd er gezecht dat ze op de gang moest wachten. Het was best wel snel gedaan moet ik zeggen al vind ik het nog steeds vreemd dat ik me onderbroek toen moest aanhouden terwijl andere jongens geheel naakt moesten.
Nou en of ik er blij mee was z\e hebben mijngebit toen goed verziekt
Schoolbank = school = scholing? Zie "fluoriserend" boven onder "1". Lichtte die tandpasta dan op door een fluoriscentie-effect, of bedoel je gefluorideerd? Gelukkig geen last gehad van de schooltandarts. Mijn ouders waren zelfstandige (winkeliers) en konden toen nog niet in het ziekenfonds, maar hadden wel zelf het nodige geregeld, dus ook een vaste tandarts. Wel werd ik bij die regelmatige klassikale controle ook steevast gecontroleerd (met standaard "BB', wat dat ook mocht betekenen), maar hoefde nooit apart naar de schooltandarts. Mijn eega had er wel last van en eigenlijk nog steeds. Die arrogante 'trut' van een schooltandarts vond de kauwoppervlakken van haar kiezen te diep en vulde die vervolgens maar op met - toen nog - amalgaam. Het gevolg is dat die regelmatig moesten worden vervangen vanwege de slijtage en later de beschikbaarheid van kunstceramiek. Daardoor echter werden die kiezen uitgehold en gingen ze afbrokkelen. En daarna resteerden enkel trekken en kronen. Die gewoon slecht opgeleide en voor de normale tandartspraktijk ongeschikt gebleken 'hark' wordt bedankt. Maar ze zal intussen wel dood zijn.
nou breek me de bek niet open school tandarts ik zat toen op de Wingert school in ADAm Noord daar kwam een wijf de naam mevrouw ver diende ze niet ik denk zelfs dat ze later voor Hitler is gaan werken in de kampen
Bij ons op de christelijke school werd de school tandarts de smoelsmid genoemd. Dat was een benaming die nog net door de beugel kon.
Maria H, schooltandartsn niet meegemaakt, wel schoolarts. Was niet eng. Moeder was daar altijd bij. Ik was altijd te mager, en werd toen gezien als niet gezond. Ja net na de oorlog was niemand gezond. Geen trauma aan over gehouden.
Achteraf beschouwd was dat gaatjes vullen van toe, het begin v/h einde. Dat boren en dan dat jankende geluid deed menigeen al huiveren ! Vaak gebeurde het dan ook nog dat die vulling er na een paar uur al weer uitlag en dan moest je weer terug om er een nieuwe brok " cement " in te laten stoppen ! Helaas, en misschien voor de tijd van toen ( met de beste bedoelingen ??? ) was ik al vrij vroeg toe aan een kunstgebit en ook dat was niet altijd een succes. Diverse keren een nieuw moeten laten maken totdat die uitvinding kwam van die implantaten, daarna nergens meer last van gehad. Maar menigeen zal er toen een trauma aan over gehouden hebben !
Vreselijk was dat op een stoel vooraan in de klas je gebit tonen aan de tandarts en te horen krijgen jij moet terug komen want je hebt gaatjes.
2x per jaar kwam de tandarts in een bus, en vaak in juli op mijn verjaardag, wat een verschrikking! Altijd een gaatje te boren, een assistent zei eens hoe hij altijd zijn tanden had gepoetst. Ze waren zo recht en regelmatig, dat ik zei: U heeft een kunstgebit! Natuurlijk zei hij dat dat niet zo was. Maar ik was zeker - en ben het nog. De schoolarts was geen echt probleem, hij praatte met mijn moeder (een van de ouders moest aanwezig zijn) vroeg wat ik wilde worden (hoe weet je dat nou als je 10 jaar bent) en dat ik daar niet geschikt voor was. Ik vergeet hem nooit, hij was een lieve oudere man. Het onderzoek gebeurde in een van de kleedkamers van het gymlokaal.
In 6e klas moesten we allemaal naar de schoolarts (1969). Een van de onderzoekjes was blazen op je hand, waarop de arts controleerde op hypospadie door de voorhuis terug te trekken. Is me altijd bijgebleven, en de vraag of meisjes ook zoiets moesten ondergaan. Ik heb het nut van zo'n test nooit begrepen. Gelukkig hadden we op de middelbare school geen schoolarts.
de schoolarts keek,inderdaad,in je onderbroek,om te checken,of,je,een,liesbreuk had,dit gebeurt nog steeds,ook bij meisjes,ook,werd de kleur van je onderbroek gecontrolleerd
Schooltandartsen in de 50-/60-er jaren waren slagers. Pas in mijn militaire-dienstijd is mijn gebit perfect gesaneerd
Gelukkig waren mijn ouders particulier verzekerd, dus die schooltandarts heb ik nooit hoeven bezoeken. Wij gingen elk half jaar naar onze eigen tandarts. Het enige dat ik vreselijk vond, was dat die in de wachtkamer vreselijke cartoons had hangen. Zo'n afbeelding van een tandarts die met zijn voeten op de schouders van de patiënt stond om met een enorme tang een kies te trekken. Het zal wel als grap bedoeld zijn geweest, maar als kind vond ik het doodeng .