Wout Bevers
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Wout Bevers en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Wout Bevers heeft 8 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
Aanmeldenspaans rietje van broeder Carlos.
spaans rietje van broeder Carlos. Heb het nooit gezien, maar het verhaal deed de ronde
St. Bernardusschool, 1951
Fijne leraren vond ik P.
Fijne leraren vond ik P. van Belkom (nederlands), H. van Weerdenburg (geschiedenis) en P. Roosenstein (gym) Stommel (scheikunde) was zo doof als een kwartel, maar als je zat te smoezen had hij je direct door. En dan pater de Bruin (latijn) waarvoor iedereen ontzag had. Zijn zanglessen met ijzeren discipline, maar ik weet zeker dat iedereen best trots was dat we een prima koor hadden. De KRO maakte enkele jaren achtereen opnames van het koor voor het radioprogramma "De zingende Kerk". Een leraar (Dusee) had mijn sympathie absoluut niet, maar dat was (gelukkig!) wederzijds. Met pater van Dieten (duits en godsdienst) had ik ook een haat/liefde verhouding. De man had grote voortanden en lachte niet maar hinnikte. Hij had dan ook de bijnaam Het Paard. Kan mij nog herinneren dat hij tijdens godsdienstles uit een boek over een reis naar Rome voorlas. Hij vroeg of we wisten wie de schrijver was. Nou kende ik Godfried Bomans van Pieter Bas, Kopstukken etc. dus dacht ik: geintje en riep Godfried Bomans. Het was nog waar ook verd... In mijn tweede jaar in Driehuis werd Paulinum gebouwd. De studenten van de Witte Paters uit Santpoort kwamen daar toen ook bij omdat het aantal leerlingen bepalend was voor erkenning. Later kwamen er ook nog enkele externe leerlingen bij. De dochters van conciërge Hoogerwerf mochten er zijn! Het was altijd vroeg opstaan, maar de ochtendgymnastiek (altijd buiten) en het "tuintjes lopen" erna, zorgde er wel voor dat je wakker werd. Omdat tijdens het tuintjes lopen nogal eens werd afgesneden door de boomgaard (meteen een appeltje pikken) had Roosenstein op een dag prikkeldraad aangelegd, net op kniehoogte en dus niet goed zichtbaar. Hiervoor werd hij op het matje geroepen. Op de plaats waar nu het station Santpoort Noord staat werden bunkers opgeblazen. Brokstukken daarvan moesten we, in looppas, ophalen en deponeren in de springbak in aanleg. Roosenstein was een originele, creatieve en stimulerende man. ik mocht hem wel. Als de rabarber in de moestuin was geoogst wisten we dat de grote wandeldag voor de deur stond. Via Duin en Kruidberg naar de Waterleidingduinen, diefje met verlos spelen, karnemelk en rabarber en daarna vanaf Heemstede met de trein weer terug, en... alles in korte broek. Op Goede Vrijdag was het traditie naar de Matthäus-Passion te luisteren. Pater Hermans haalde dan een bandrecorder te voorschijn. Dat was een lange, verplichte, zit, maar ik ben er wel klassieke muziek door gaan waarderen. Ook herinner ik me Henk Vos, onze nieuwe leraar frans, die eens samen met zijn vrouw een concert bij ons gaf. Hij op de dwarsfluit en zijn vrouw op de harp. Een prima man die alleen niet zo goed orde kon houden. Maar wat wil je ook met zo'n stelletje pubers. Rookstraf was zo'n beetje de ergste straf die je kon krijgen. Na toneelvoorstellingen e.d. was er een groepje jongens, waaronder ik, die de stoelen en het zeil dat over de zachte vloer van de gymzaal was gelegd moest opruimen. Na een van die avonden waren we nog even bij de conciërge Hoogerwerf wat wezen drinken en dat liep wat uit. Toen we terug het internaat in wilde was alles al op slot. We hebben de kleinste onder ons door een bovenlicht van de recreatiezaal weten te wurmen waarna deze van binnenuit de deur kon openen. Schoenen uit en op de sokken naar de slaapzaal. De volgende morgen moesten we op het matje komen bij de directeur (was pater Gijsberts(?) als ik me goed kan herinneren). Gevolg twee weken rookstraf, maar die ons verraden hadden kregen ook een week rookstraf. Met de nodige creatieviteit wisten we er toch wel af en toe eentje op te steken, de toneelzolder was daar een uitstekende plaats voor. Discipline was niet mijn sterkste kant en mijn humor werd niet altijd gewaardeerd. Grote waardering en respect had ik voor de broeders die het "huishouden" deden. Op feestdagen was er altijd broeder Bakker, in ben zijn naam kwijt, maar hij bakte het brood, die dan Boerke Naas declameerde. Als dan de passage kwam met "Boer Naas die maar een boer en was nochthans was scherp van zin. Hij ging en kocht een zevenschot en stak dáár kogels in" haalde hij onder zijn toog een dubbelloops geweer tevoorschijn. Of broeder Kleermaker die eens een smeervlek uit mijn broekspijp haalde. De broek was 5 cm korter maar die vlek was weg. Moet je achteraf toch om lachen. Toch wel een leuke tijd gehad hier. The devils playground!
Missiehuis Driehuis, 1957
zie Missiehuis Driehuis.
zie Missiehuis Driehuis
Ichthus College (HAVO/VWO), 1957