Wim Benda
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Wim Benda en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Wim Benda heeft 10 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenHoofd der school: dhr.
Hoofd der school: dhr. Ten Dam Onderwijzer: dhr. Ingenbleek Herinner mij dat er met een zekere regelmaat iemand van een of andere instelling in de klas kwam om beroepskeuzefilmpjes te vertonen. Ik kwam zo voor het eerst in aanraking met de termen hoofd- en handarbeiders. Ook weet ik mij nog te herinneren dat er in op school een handgemeen plaats vond tussen een onderwijzer en een, flink uit de kluiten gewassen, leerling. De meester liep een bloedneus op. En dan waren er nog de meisjes van de naburige huishoudschool, die bij sommige jongens van onze klas een hormonale overdruk veroorzaakten.
R.K. Centrale Werkschool, 1946
>>>1ste klas, 1940-‘41:>>> Het lager onderwijs is voor mij begonnen in de klas van dhr Hilligers.
>>>1ste klas, 1940-‘41:>>> Het lager onderwijs is voor mij begonnen in de klas van dhr Hilligers. Hij was de oudste onderwijzer van de school. Ik herinner mij hem als zeer aardig voor de eersteklassertjes en beschikkend over een grootvaderlijk geduld. >>>2de klas, 1941-‘42:>>> Aan het eind van het eerste schooljaar werd aan de kinderen die overgingen naar de tweede verteld dat ze na de grote vakantie naar de klas gingen van meester Vastbinder. Toen die naam viel ging er een huivering door de klas. Het spookbeeld waarde rond van in schoolbanken vastgesjorde jongetjes. >>>3de klas, 1942-‘43:>>> Iedereen heeft wel zijn favoriete meester. Voor mij was dat de meester van de 3de klas, Wim Verbeeten. Hij kon prachtige tekeningen maken. Iedereen keek zijn ogen uit toen op een dag vlak voor sinterklaas een tekening van de goedheiligman met paard op het schoolbord prijkte. Dit met gekleurd krijt getekende, levensgrote konterfeitsel heb ik na al die jaren nog duidelijk op mijn netvlies staan. Het kwam nog wel eens voor, dat de leerlingen werden ingeënt. De dag na de vaccinatie had menig kind last van een pijnlijke, opgezwollen bovenarm. Zoals gebruikelijk werd ook op zo’n morning-after door het schoolhoofd met de handbel geluid. Dit was voor de leerlingen het teken om zich op het schoolplein klassegewijs en in rijen op te stellen en vooral stilte te betrachten. Overmeer legde ook de bel het zwijgen op door met zijn vlezige knuist in de bronzen bel te gaan en de klepel te omvatten. De houten steel fungeerde nu als een vervaarlijk slaghout. Het schoolplein was van het ene op het andere moment veranderd in een stiltegebied. Ook wij van de 3de klas stonden in de rij te wachten om naar ons klaslokaal geleid te worden. Op een zeker moment vond ik het nodig om een jongetje dat vlak vóór mij stond iets in zijn oor te fluisteren en trok hem aan zijn arm naar mij toe. Het knulletje kromp ineen en schreeuwde het uit van de pijn. Met grote passen kwam Overmeer op het lawaai af. “Wie heeft hier geschreeuwd?!” Terwijl de tranen over zijn van pijn vertrokken gezicht biggelden wees het knulletje naar mij. “Hij heeft me in m’n arm geknepen, mijnheer.” Nog voordat ik kon uitleggen dat er in het geheel geen opzet in het spel was, had ik al een flinke tik met de hardhouten steel op mijn schedel te pakken. Nu stonden er opeens twee huilende jongetjes in de rij. Ik greep naar mijn hoofd en voelde onder mijn hand een duivenei ontstaan. Bij Overmeer zag ik een flikkering in zijn ogen. Hij greep mij in m’n kraag en sleepte me tussen de rijen door de school in. Hij liep regelrecht naar een wasbak, draaide de kraan open en drukte met een stevige greep mijn hoofd in de koude straal. Het water stroomde in mijn oren, neus en mond. Door ademnood gedreven rukte ik mij uit zijn greep los. Hij gooide mij een handdoek toe en zei op afgebeten toon: “Droog je af en ga naar je klas!” Ik deed wat hij bevolen had, opgelucht omdat de marteling ten einde was maar vooral ook verbouwereerd over het onrecht dat mij was aangedaan. Pas vele jaren later ben ik mij gaan realiseren dat die waterpartij geen onderdeel van de straf was, maar dat Overmeer, geschrokken van zijn eigen onbeheerste optreden, de sporen van de “kindermishandeling” had willen uitwissen, om zodoende verdere problemen met mijn ouders en/of de schoolinspectie te voorkomen. >>>4de klas, 1943-‘44:>>> Onderwijzer(s): Geurts en/of Van de Bogaard. Ik denk dat het in dit jaar is geweest, dat de school werd gevorderd door de Duitse bezetter. De meisjes- en de jongensschool werden ontruimd. Dit betekende overigens niet dat er geen les meer gegeven kon worden. Want kloosters, bedrijven en scholen die (nog) niet gevorderd waren, zetten gastvrij hun deuren open en stelden ruimhartig lokalen en kantoorruimten ter beschikking van de verdrevenen. Het aanbod was echter beperkt, zodat van de beschikbaar gestelde locaties bij toerbeurt gebruik gemaakt moest worden. Dat betekende dat je of ’s morgens of ’s middags een paar uur les kreeg. Vanwege deze beperkingen werd alleen maar les gegeven in de hoofdvakken; de bijvakken werden op een laag pitje gezet. Een van de eerste acties die de Duitsers ondernamen was het wegbreken van een stuk van de muur tussen de twee speelplaatsen om zo makkelijker van de ene naar de andere school te kunnen gaan. En een van de eerste daden van de schoolbeheerders direct na de bevrijding was het gat weer dichtmetselen. Nog velen jaren daarna was in de scheidingsmuur te zien waar de opening was geweest. Al die tijd heeft het lichter gekleurde stuk metselwerk gefungeerd als een monument voor het feit dat zelfs de 2de WO niet bij machte is geweest de scheiding der seksen te slechten. >>>5de klas, 1944-‘45:>>> Onderwijzer(s): Aalbers en/of Hendriks. >>>6de klas, 1945-‘46:>>> Begon de eerste klas met de rustige en aardige meester Hilligers, de laatste klas werd door het schoolhoofd Overmeer onder zijn hoede genomen. Een groter contrast is nauwelijks denkbaar. Overmeer had een corpulent figuur, een bolrond gezicht, droeg een goudgerand brilletje en was zo goed als helemaal kaal. Hij was erg opvliegend en had niet veel geduld met kinderen. Althans met kinderen van anderen, want zelf was hij vader van wel 7 of 8 Overmeertjes. Door een overmatige speekselproductie sprak hij nogal sappig. Niet alleen hinderlijk voor de jongens die vooraan in de klas zaten, maar het was ook lastig als er een dictee gemaakt moest worden. Want dan werden sommige woorden die hij dicteerde onbedoeld met een s-klank afgesloten. Zo dicteerde hij op een keer een aantal losse woorden waaronder het woord stad. Hij herhaalde het woord wel drie of vier keer en telkens werd die s-klank aan het eind gehoord. Door menige jongen van de klas, waaronder ook ik, werd die slot-s dan ook opgeschreven. De volgende dag kregen we het dictee terug met een knalrode streep door het woord stads. De zanglessen placht Overmeer te begeleiden op zijn viool. Hij speelde dan de melodie voor, waarna de klas het lied inzette. Daarbij gebruikte Overmeer de strijkstok om er de maat mee te slaan. Als hij met de strijkstok op zijn lessenaar tikte, moest er opnieuw begonnen worden nadat hij had voorgedaan hoe het dan wel moest klinken. Het liefst had Overmeer gezien dat de klas bestond uit allemaal gouden keeltjes. Maar helaas, de meeste jongens bleken niet erg getalenteerd waardoor Overmeer nog al eens keer moest aftikken. Telkens als er weer vals of uit de maat gezongen werd, werd zijn stem luider en zijn hoofd roder; zijn lippen werden witter van het schuim en de tikken op de lessenaar steeds feller. Op een keer zwaaide en sloeg hij zo wild met de strijkstok, dat een groot deel van de haren los raakte en aan het eind van de stok kwamen te bungelen. Als een dompteur die met zijn zweep een groep wilde beesten in toom probeert te houden, ging hij ijzerenheinig door met het dirigeren van de klas die toon en maat allang kwijt was vanwege ingehouden lachjes en binnenpretjes.<<<WBe>>>
St. Jozephschool, 1940