Wilfred Kemp
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Wilfred Kemp en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Wilfred Kemp heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIk herinner me de poppenkast nog van juffrouw Sas, de zwarte bakkelieten telefoon waarmee ze elke dag Jan Klaassen belde en het schriftje waarin ze de verhalen schreef.
Ik herinner me de poppenkast nog van juffrouw Sas, de zwarte bakkelieten telefoon waarmee ze elke dag Jan Klaassen belde en het schriftje waarin ze de verhalen schreef. Ik weet nog hoe ze de woorden met steeds grotere krullen op het bord schreef tot ze op een dag, zonder dat wij het in de gaten hadden, aan-elkaar-schreef. Schrijven met een kroontjespen tot je promoveerde naar de ballpoint. Alsof dat een promotie was. Het moet nog vaak aan het missiebusje denken van juffrouw Hunt. Ik zie nog de manier waarop zij haar handen waste. Haar fanatisme als het gaat om het wekelijks kerkbezoek was ongekend. Ik hoor nog het meisje van de Rabobank op de deur kloppen......SPAREN. Toen nog ´meneer´ Bode in de derde. Jong en hip in blauwe pakken met wijde pijpen. Hij heeft me gered uit de strenge hand van de badmeester. In de vierde juffrouw Koster, tante van mijn moeder, familie dus. Ik werd onbeschaamd voorgetrokken. Toneelstukjes met Leo Verheul, Peter Pauw en Cora Kemp. Hele vitrages werden aan flarden getrokken. Klas vijf met Jos Kroon. We zaten in het VGLO gebouw tegenover het handenarbeid gebouw. Ik herinner me de weddenschappen nog tijdens de Olypische Winterspelen in - volgens mij - Saporro, Japan, met Stien Baas-Kaiser en Atje Keulen- Deelstra. Hoogtepunt was toch wel klas zes, met juffrouw Ruijs, een soort van Henny Stoel of Hanneke Groenteman avant la lettre, een oermoeder pur sang. Het hele jaar stond in het teken van Het Algemeen Proefwerk. Alsof je leven ervan afhing. Ik herinner me nog de musical De Tovenaar van Alkmaar en de drie dagen in het klooster van Haastrecht. Ik heb tot mijn 27ste op school gezeten, maar de meest dierbare herinneringen bewaar ik toch aan de Carolusschool. De vertrouwde, warme, katholieke omgeving is bepalend geweest voor mijn verdere ontwikkeling.
Carolusschool, 1967
Bij de Minkema denk ik vooral aan het oude gebouw, met rechts naast de ingang de conciërgeloge.
Bij de Minkema denk ik vooral aan het oude gebouw, met rechts naast de ingang de conciërgeloge. Boven aan de trap links in de hoek het lokaal van van Ravenswaaij, Frans. Geweldig mens. Altijd rokend. Ze had een eigen idioomboekje geschreven. Daar ben ik nog altijd naar op zoek. Wie heeft er nog één? Tegenover haar een biologielokaal met een leraar wiens naam mij is ontschoten.Ik weet alleen dat hij altijd dezelfde belegen moppen vertelde. Ik ruik de lokalen natuurkunde en scheikunde nog met Frans Mignon en Menno Vierstra. Ik zie nog bijgebouwen op het plein. Eén met vooral veel wiskunde, van waaruit in de pauze roze koeken werden verkocht en marsen. Meegebracht brood at je überhaupt niet. Daar waren de herten goed voor. Een roze koek, of twee voldeden prima. Anders wel een honki tonki in de stationsrestauratie met die eeuwige dames met te grote brillen en te korte rokken, die indruk probeerde te maken op de motorpolitie die elke dag kwam lunchen. Of biljarten bij Arie Thuis. Daar kon je overigens ook lekker eten. Ik heb nog de ´pukkel´ waaruit je rekenlineaal zo wijs uit kon steken. Ik herinner me nog de feesten in het Arsenaal, de voorstelling van toneelgroep Proloog tijdens de staking, de sigaar van Epema, de neus van Brandes, het ronde brilletje van Vierstra, de net iets te korte sigaar onder het dunne snorretje van Mignon, de dikke zwarte haardos van de Smet, de zoetgevooisde stem van Stegenga, de gedrongen gestalte van van Weers. De meeste bewondering had en heb ik nog steeds voor Fons de Smet. Van de tweede tot de zesde gaf hij me Duits. Vijf jaar lang roeide hij tegen de stroom in. Hij liet ons boeken lezen waar we geen zin in hadden en waarvan de schoonheid en relevantie me pas later werd geopenbaard. Ik ken bijna alle titels nog: Billard um halb zehn, Die verlohrene Ehre von Katharina Blum, Woyzeck, Die Verwandlung, Leonce und Lena, Tod in Venedig. De Smet legde zijn ziel en zaligheid in de lessen. Pas toen je van school af was, begreep je de waarde ervan. Ik ben hem er nog altijd dankbaar voor. Zo´n leraar gun je iedereen!
Minkema College, 1973