Ton Vermeulen
Kent 26 personen
Bekijk het volledige profiel van Ton Vermeulen en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Ton Vermeulen heeft 9 klassenfoto's en kent 26 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIn 1960 op school gekomen.
In 1960 op school gekomen. Luchtvaart Nijverheidsschool heette dat toen nog, aan de Zeezwaluwhof op Scheveningen. Na een jaar verhuisde de hele school naar de Binckhorst in Den Haag (het is in Den Haag, maar op Scheveningen. Waarom dit zo is: geen idee. Het is gewoon zo.) en werd de naam veranderd in ‘Anthony Fokkerschool’. Veranderingen stoppen echter nooit, anders zouden het natuurlijk ook geen veranderingen zijn. Het gebouw aan de Zeezwaluwhof is al heel lang geleden gesloopt en daarvoor in de plaats zijn woonhuizen gekomen. En de school aan de Binckhorst? Bestaat ook al lang niet meer, hoewel het gebouw er nog wel staat. Toen ik er een tijdje geleden langsfietste wapperde er een vlag met het opschrift ‘Fokker Terminal’, maar wat dat inhoudt, alweer: geen idee. Het lijkt in ieder geval nog wel min of meer toepasselijk. Namen van medeleerlingen (niet boos worden als je er niet bij staat): J.A.W. de Winkel (Jacob Albert Willem, Rotterdam); B.O. Wolters (Bienze Oege, uit Ezinge, Groningen); M.W.v.d.Wel (Marinus Wijnand, uit Arnhem). A.J. Stiphout (Albert Jan, Amsterdam). Tot zover de dubbele initialen. Nou ja, J.J. v.d.Meer nog, maar ik weet allen nog maar waar die eerste J voor staat: Jacques. Dan nog AvA (Aart van Adrichem, Rotterdam); Frans Gertenaar (Amsterdam); Cor van Noort (gewoon Den Haag, net als ikzelf). Verder nog Cees v.d.Meer (Delft), Geert Lugt, Theo van Peppen (Den Haag), Herman van der Kleij (Den Haag), Smitskamp (Ik weet nog dat hij uit Amsterdam kwam, waarschijnlijk omdat al die Amsterdammers dagelijks met een luxe touringcar van Maarse en Kroon comfortabel van- en naar Amsterdam werden vervoerd, maar zijn voornaam ben ik kwijt). Anderen zonder voornaam en van wie ik bovendien geen flauw idee heb waar ze vandaan kwamen: Ten Wolde, De Joode, Maasland, Masthof(f), De Jong, Poppinga. Alleen een voornaam kan ook. Zo was daar ene Ben, ook al uit Amsterdam, maar met de achternaam wil het niet helemaal lukken. Verheugt? Of misschien Verhoog? Ik weet het echt niet meer. Leraren? Daar zijn er uiteraard minder van en dat lijkt dus wat makkelijker: Ladan (elektrotechniek, tekenen, vliegtuigsystemen en nog wat aanverwante vakken). ‘Appieknots’ de Lang (elektronica, materialenkennis, meettechniek) Een wat stoffige figuur (meestal veroorzaakt door het schoolkrijt), maar razend populair. Wist niet alleen van toeten, maar ook van blazen. Romeijn (wiskunde, mechanica). Joosten (wiskunde). Kos en Jonker (elektropracticum). Keasberry (Engels). Ligthart (Nederlands). van Duren (instrumentmaken) Niet echt een geliefde leerkracht en ook zijn collega's hadden soms wat moeite met hem. Fehres (directeur). v.d.Lely (onderdirecteur, zo heette dat toen geloof ik nog) gaf het laatste jaar zowel elektrotechniek als instrumentmaken aan onze klas. Geweldige vent!. Schenkius (even uitluisteren mannen!) en Burger (plaatwerken); Kuiler (gymnastiek). Ik wil niet zeggen dat er steekjes aan hem los waren (nou ja, een paar misschien), maar apart was hij wel. Hij heeft het een keer gepresteerd om ons een hele les op de bank in de gymzaal te laten zitten om vervolgens zeer uitgebreid over zijn zes dochters te gaan vertellen. Al die 17- en 18-jarige jongens, tot aan hun oren vol met testosteron, zaten ademloos te luisteren. Ja, Kuiler wist wel hoe hij de aandacht moest vasthouden. Verder laat mijn geheugen me een beetje in de steek. Dat zal wel komen omdat de geheugenplaatsen waar normaal gesproken schoolherinneringen zijn opgeslagen, gevuld zijn met de nutteloze wetenschap van die meervoudige initialen en woonplaatsen. In 1962 eindexamen gedaan, om een paar weken later zo ongeveer de helft van al die jongens weer in Breda (Klu, Trip van Zoudtlandkazerne) tegen te komen. Maar dat is een ander verhaal.
Anthony Fokker MTS (Nederla..., 1960
Als je bedenkt hoe lang het geleden is, dan valt het nog mee hoeveel namen van klasgenoten uit die tijd je te binnen schieten.
Als je bedenkt hoe lang het geleden is, dan valt het nog mee hoeveel namen van klasgenoten uit die tijd je te binnen schieten. Weliswaar zijn nog veel meer namen waarschijnlijk voorgoed uit je geheugen verdwenen, maar toch. Sommige van die vergeten namen komen alsnog naar voren door de al aanwezige stukjes te lezen. Zo wist ik bijvoorbeeld nog wel dat in de van Gaesbekestraat twee zusjes woonden die bij mij in de klas zaten, maar hun namen waren heel diep in mijn geheugen weggezakt. Totdat je die namen tegenkomt. Marry en Lennie La Vos. Oh ja, denk je dan, natuurlijk! Of je ziet in gedachten in de bank voor je een meisjeshoofd met een grote witte strik in het haar. Het hoofd zie je dan wel duidelijk voor je, maar de naam niet. Vervolgens lees je dat Ingrid v.d.Perk zich heeft aangemeld. ‘Die was het!’ weet je ineens zeker en in gedachten zag ik mezelf die witte strik weer eens lostrekken. Dit tot grote woede van Ingrid en ook het onderwijzend personeel reageerde niet enthousiast. Dat hielp dan wel even, maar na verloop van tijd werd de verleiding toch weer te groot. Ook hier was de vrouwvriendelijkheid dus nog ver te zoeken. Waarom onthoud je de ene naam en is de andere in volledig uit je systeem verdwenen? Ik zou het niet weten. Soms ook weet je alleen nog maar een voornaam en wil het met de achternaam niet lukken. Zo was daar ene Nanny. De achternaam die zich aan mij opdringt is Huizinga, maar ik heb geen idee of dat juist is. Verder waren er nog broer en zus Freek en Nel, die ongetwijfeld ook in het bezit waren van een achternaam. Het zou heel goed van Beek kunnen zijn, maar ik ben er niet echt zeker van. Kortom, hier een opsomming van namen die ik blijkbaar wel in z’n geheel heb onthouden. De volgorde is volstrekt willekeurig, met als gevolg dat er kriskras door de jaren heen gesprongen wordt. Bovendien is waarschijnlijk een aantal namen niet juist gespeld. Excuses als dat is misgegaan, behalve je naam helemaal niet vermeld te zien is niets zo vervelend als je fout gespelde naam tegen te komen. Laten we er maar het beste van hopen: Mary Koolhaas, Bennie de Ridder, Wim Hoeksma, Peter Schreuder, Joop de Zeeuw, Rein Baggerman, Wim den Hollander, Teuntje Konings, Marry en Lennie La Vos, Donnie Horst, Greetje Seijentenhoorn, Map Kammeraat, Trudy Robat, Ingrid v.d.Perk, Nelleke Wisse, Nelleke v.d.Brink, Jannie de Zeeuw,Tedje Kennedy, Willy ten Hoopen, Elsemine Winkel, Ineke Kersbergen, Maarten Keizer, Cees Keyzer, Cootje v.d.Ham, Jan Leenman, Klaas Andringa, Jaap Verrij, Richard de Ruisscher, Jaap Bijlsma, Jaap Boelhouwer, Ron Odendaal, Jan van Buuren, Jan v.d.Kolk, Jan v.d.Zalm, Teun v.d.Ven, Theo van Eeuwen, Nico Dorsman, Rob de Vries, Henny Kleingeld, Ed Sonneveld (jawel, een neefje van Wim), Marianne Landa. Leerkrachten uit die tijd waren: juffrouw Kool, een schat van een mens. Van haar mocht ik in de eerste klas met mijn linkerhand blijven schrijven en dat was toen beslist vooruitstrevend. Meneer van Dieren. Ook heel aardig. Meneer Heeres, die zo fantastisch kon vertellen. Juffrouw Gruter had een laten we zeggen wat minder goede naam in de school, maar ik kon geen kwaad bij haar doen. Dit in tegenstelling tot een juffrouw wier naam ik vergeten ben en dat wil ik vooral ook zo houden. Deze juffrouw liet geen mogelijkheid onbenut om mij dwars te zitten. Er schieten mij zomaar een tiental stuitende voorbeelden te binnen, waar ik het overigens verder niet over zal hebben. Op één na dan, omdat deze onbedoeld goed afliep. Genoemde juffrouw had op zeker moment als ultieme vernedering bedacht om mij naast een meisje in de schoolbank te zetten. Meisjes leken zoiets minder erg te vinden, maar als jongen in de tweede of derde klas was het zo ongeveer het ergste wat je kon overkomen. Het moet dan ook een flinke teleurstelling voor deze juffrouw zijn geweest toen bleek dat het betreffende meisje - Mary Koolhaas - en ik het uitstekend met elkaar konden vinden. Het was allemaal zo natuurlijk en vanzelfsprekend, dat de andere jongens te verbouwereerd waren om vervelende opmerkingen te maken. Verder dan de tamelijk overbodige constatering ‘Jij zit naast een meisje!’ kwamen ze niet. En zo werd een vervelend jaar alsnog een beetje leuk. Verder met meneer Blok. Streng maar rechtvaardig zoals dat heet. Meneer Koning, die tijdens de zangles zo merkwaardig met z’n hand naast z’n oor wapperde. Dat was de maat slaan vermoedden we. Gymnastiek van meneer van Dorp. En tenslotte het ‘hoofd der school’ meneer Mooijaart, door iedereen Moos genoemd als hij ver genoeg uit de buurt was en het niet kon horen. Want het was nog een tijd waarin je respect had voor een onderwijzer(es) in het algemeen en voor Moos in het bijzonder. Wat liet die man je trouwens hard werken in de opleidingsklas! Met als gevolg dat de spiekvaardigheden bovenmatig werden ontwikkeld. Iets waar ik later nog veel plezier van heb gehad. Een enkele keer, als ik een nostalgische bui heb, fiets ik nog wel eens langs het gebouw. Het staat er nog steeds, alleen is het al een aantal jaren geen school meer. Toch staat de naam ‘Julianaschool’ nog steeds op het trappenhuis gedeelte van het gebouw. Op de begane grond is zo te zien een kinderopvang gevestigd, toch nog een klein beetje in stijl dus. Voor de rest zijn de lokalen omgebouwd tot woonunits. Tja.
Julianaschool , 1949
Zonder haar voorgangers of opvolgers (zijn die er eigenlijk wel?) tekort te willen doen, maar juffrouw Tak was toch het gezicht van de school.
Zonder haar voorgangers of opvolgers (zijn die er eigenlijk wel?) tekort te willen doen, maar juffrouw Tak was toch het gezicht van de school. Ik heb geen idee hoelang ze hier voor de klas heeft gestaan, maar het moet wel heel lang zijn geweest. En hoeveel mensen zullen (waarschijnlijk alleen goede) herinneringen aan haar bewaren? Ik zou het zelfs bij benadering niet kunnen zeggen. Heel veel in ieder geval. Op dit moment (2013) is die periode voor mij 65 jaar geleden, maar sommige beelden staan onuitwisbaar in mijn geheugen gegrift: De kleine flesjes schoolmelk. Thuis gruwde ik er voor die tijd van, maar op school heb ik, zoals zovelen in die tijd, melk leren drinken. De houten hoepels waarmee gymles werd gegeven. De zandbak met gaas eromheen, om loslopende katten te beletten zich hier sanitair uit te leven. De houten schepjes voor in de zandbak (niet te diep graven, anders kwam de aarde boven). Die bestonden in twee maten. De ene week de meisjes de grote, de andere week de jongens. De meeste meisjes kon het niet zoveel schelen, maar jongens wilden gewoon de grootste. Jongens eigen zeg maar. De kunst was om als het ‘kleine schepjes week’ was een groot exemplaar van een onoplettend meisje om te ruilen voor jouw eigen kleine schepje. Daar werd door het toezicht houdend gezag meestal niet tegen opgetreden, dus dat was vrijwel altijd prijs. Je leerde trouwens snel welk meisje zich iedere keer weer makkelijk liet verrassen en bij wie het oppassen was geblazen. Ja, ik ben het met u eens: schandalig, en ik ben er ook niet bepaald trots op (hoewel ik toch maar wel mooi zo’n grote schep had!), maar later is het toch nog redelijk goed gekomen met die vrouwonvriendelijkheid. De boomstammetjes en de stokken die bij het buitenspelen om beurten werden toegewezen. Leuk was om ze allebei tegelijk te hebben, met de stok kon dan het boomstammetje worden voortgerold. Het toppunt van plezier. Maar hoe kindvriendelijk juffrouw Tak doorgaans ook was, twee tegelijk mocht niet. De schaarse attributen moesten eerlijk verdeeld worden. Of er een gebruiksaanwijzing bij die stokken zat, iets in de trant van ‘verboden een medescholier de hersens in te slaan’ weet ik niet, ik geloof ook niet dat er vaak iets mis is gegaan wat dat betreft. Eén jaar heeft het voor mij geduurd. Daarna werd het leven een stuk(je) serieuzer op de ‘grote’ Julianaschool.
Juliana kleuterschool, 1948