Het was de medio december, 2022, een ijzige tijd. Door de combinatie van vorst, regen en vorst lag er een gevaarlijke laag ijs op de wegen en stoepen. Dat deed mij denken aan mijn jeugd toen we dat ook een aantal dagen hebben meegemaakt.
Schaatsen op straat
We konden schaatsen op straat, dat was een bijzondere situatie, het duurde kort maar was wel een belevenis. Er werd sowieso veel geschaatst waar ik woonde. Op de vijvers in de buurt was het volop plezier. En omdat er voor ons huis braakliggend terrein was liep dat in het najaar onder water en vervolgens bij vorst een prachtige ijsbaan voor de deur. Het was ondiep en daardoor veilig. Schaatsen onderbinden in de gang en met beschermers om naar de overkant en hup zwieren en zwaaien.
Door het ijs gezakt
Voordat ik in Heiloo kwam wonen woonde ik in Westzaan en ook daar werd volop geschaatst, zo’n waterrijk gebied. En ondanks dat je ouders je waarschuwden niet te vroeg het ijs op te gaan is dat juist zo spannend. Op een dag fietsten mijn buurmeisje en ik uit school langs een slootje waar ijs op lag. Zag er best goed uit. Dus dat moesten we uitproberen. De eerste stap ging goed, de tweede niet. We hadden mazzel dat het ondiep was, maar wel hele koude natte voeten. En ja hoe vertel ik het thuis? In de garage de fiets neergezet en met een rol keukenpapier die ik daar vond aan de slag om tegen beter weten in alles droog te wrijven. Tja als papier nat wordt… Het lukte natuurlijk niet om ongeschonden naar binnen te gaan. Een goede leer dat was het zeker. Het bleef dan ook bij die ene keer. Schrikken helpt vaak beter dan een waarschuwing. Maar niettemin heb ik mijn dochter jaren later ook weer uitdrukkelijk gewaarschuwd.
Meer blogs:
Reacties 8
Ja, ik herinner me ook nog schaatsen op straat, in 1978 was dat geloof ik.
Volgens mij was dat inderdaad 1978, maar daarvoor ook wel eens. Ik kan mij herinneren dat we schaatsend naar school gingen (middelbaar onderwijs). Een heel dikke laag ijs op straat. Dat was in de jaren '60. Weet niet meer precies welk jaar.
sins 1944 een aantal keren op straat geschaatst. op oude krul schaatsen met dikke ijsers. de pret duurde tot de zand wagen kwam.
Ik heb hier al eerder een verhaal geschreven over de winter 1962/ 63 een hele strenge winter waar wij véél ijsvrij kregen van de school en daar heb ik schaatsen geleerd met mijn beroemde Sjoukje Dijkstra kunstschaatsen die ik had gekregen.
wij mochten als kind ook schaatsen in de straten als het had geijzeld.. geweldig vonden wij dat, vooral 's avonds in het donker, na het eten, dan waren de lantaarnpalen aan en was het voor ons als een feestje, mochten we tot half 8 of zo schaatsen.. super leuk. en maar vallen over die ongelijke straatstenen waar je met je schaatsen achter bleef hangen..
die winter van 1963 kan ik me niet meer zo goed herinneren, ook niet die van 1966, wel van 1979. dat was zeker een grote jongen. Het begon al eind november begin december. tussen Kerst en Oud en nieuw een herfstachtig weertype met regen en wind, maar op de 30e barstte de winter los en hoe. Nee, ik weet er alles van. Ik weet nog die ochtend van 23 januari 1979. ging ik naar mijn werk, spek en spekglad, het gekke was toen ging het sneeuwen en toen had je meer grip op de straat. Ik vond het een nare winter
[…] Winterpret en schaatsen op straat […]
[…] Winterpret en schaatsen op straat […]