Vroeger op de lagere school kwam tweemaal per jaar de schooltandarts in een grote witte wagen het schoolplein oprijden. Als ik die wagen al zag, plaste ik bijna in mijn broek van angst, want ik was al een aantal keren flink met de boor te grazen genomen.
Even later stapte de assistente met een papier met namen op alfabetische volgorde de klas binnen. Ze begon bij de A, en gelukkig begon mijn naam met een S, dus was ik voorlopig niet aan de beurt. Dan kon ik nog proberen om me de dag erna ziek te veinzen. Niet dat het wat hielp, want vroeg of laat kwam je toch aan de beurt, want de tandarts bleef er de hele week staan.
Opmerkelijk was het in ieder geval dat mijn mond na 6 jaar vol zat met amalgaam, waarvan ik me afvraag of het allemaal wel zo noodzakelijk was. Ik snoepte weinig tot niets, ik hield er niet van, dus hoezo had ik gaatjes die, uiteraard zonder verdoving, zo nodig in dat voor mij gave kindergebit gerepareerd moesten worden. En dat repareren ging er nogal hardhandig aan toe, gezien mijn angst en trauma’s voor die witte wagen en jassen.
Hoeveel kinderen zijn eraan geslachtofferd in die tijd?
Maarten ’t Hart
In een van de boeken van Maarten ’t Hart las ik dat het toentertijd gebruikelijk was in zijn Christelijke woonplaats om het tandenpoetsen helemaal te verbieden, zodat de boel snel weg zou rotten om tandartskosten te besparen, want een kunstgebit was voor de rest van je leven toch goedkoper. Omdat hij op school had geleerd dat het desondanks belangrijk was om aan mondzorg te doen, had hij van zijn zakgeld een tubetje tandpasta en een tandenborsteltje gekocht, die zijn vader, nadat hij dat ontdekt had, een paar maal doormidden brak en de stukjes in de vuilnisbak gooide met de woorden: ”In dit huis worden geen tandengepoetst.”
Waarna Maarten het overgebleven stukje met het borsteltje weer uit de vuilnisbak viste om daarna stiekem toch de poetsbeurt onder de dekens uit te voeren.
Leve de huidige orthodontische gezondheidszorg. Hoe heb jij de schooltandarts ervaren? Deel je herinneringen in de reacties.
Meer blogs:
- Dit zijn 10 herinneringen aan de schooltandarts
- Welke basisschool herinneringen uit de jaren 50 herken jij?
De beste premie voor jouw zorgverzekering
De zorg ging vroeger iets anders. Als er toen iets aan de hand was, zoals een tandartsbezoek of een griep, moest je meteen afrekenen. Dat was vaak onbetaalbaar voor veel mensen. Tegenwoordig is dat een stuk beter geregeld en is er enorm veel keus in zorgverzekeraars. Veel mensen struinen het internet af voor de beste deal. Onze partner Zeker.com biedt jou een hele handige vergelijker waar je meteen de beste deal vindt.
Reacties 54
Doodsangsten.
Vreselijk mijn achternaam begon met een D was snel aan de beur als ze kwamen. Onze schooltandarts was een vrouw. Erg onaardig ! Altijd angstig gebleven voor de tandarts.
Als 1 groot drama , durfde jaren lang niet meer naar de tandarts.
Zelfde hier, op m'n 7e vier vullingen in net gewisselde en dus stralend nieuwe kiezen, in 1979 op Curacao bij de schooltandarts. Onbegrijpelijk dat dat gebeurde... Ouders konden er ook niks meer aan doen.
Jammer dat al die oude schooltandartsen al dood zijn. Anders konden we hen 'ns vragen waarom ze dat deden.
Ben nu 69 en nog steeds schrik. Ze hebben heel wat op hun geweten!
Het moest ook zo goedkoop mogelijk maar de tandarts die ik mee heb gemaakt was wel een redelijk vriendelijke man die je geruststelde met de woorden "Als het pijn doet moet je je hand optillen" gelukkig had en heb ik een hoge pijn grens maar het deed wel degelijk pijn.
Vreselijk!!! Die grote bus Voor de ingang en nooit weten wanneer ze je kwamen halen. Klasgenootje Albert die zich gillend aan de deurpost Oostkamp! Later mijn moeder nog wel eens gevraagd waarom naar de school tandarts. Het leek haar fijner omdat de andere kinderen ook moesten en de drempel dan lager zou zijn... Wel aardige mensen getroffen. Daar geen nare herinneringen aan!
Ik ben bezig met de opmaak van een jubileumboek voor een lagere school. Wie kan mij belangeloos een foto van een schooltandarts sturen zodat we die in het boek kunnen plaatsen? Ik ben benieuwd, groeten Jaco van den Hudding
Kijk eens op google naar "schooltandarts vroeger" daar staan er wel een paar.
Wat een ramp die schooltandarts. Heel wat kinderen aan een tandartstrauma geholpen.
Verschrikkelijk. Prutsers. Angst omdat je de volgende dag aan de beurt ben , op alfabet. 4 kiezen lelijk gevuld. Gelukkig na een aantal jaren naar een normale tandarts. 4 kronen voor die lelijke overgevulde kiezen.
Ik heb er van geleerd dat de angst soms erger is dan waar je tegenop ziet en daar heb ik mijn leven lang profijt van gehad. Als de bus voor school stond kreeg ik al de zenuwen, maar het duurde wel even voor ze bij onze klas waren en bij de letter F van mijn achternaam. Na een paar jaar zenuwen nam ik me voor me pas zenuwachtig te gaan voelen als ze bij onze klas waren. Dat ging goed! Het scheelde me veel ellende. Dus het jaar erop dacht ik: ik ga pas zenuwen als ze bij de E zijn. Ging ook goed! En daarna dacht ik: we zien het wel. Want wat er ook gebeuren moet, het heeft geen zin je er al dagen van tevoren druk om te maken. Die methode gebruik ik nog. Tenslotte: een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest, maar dat nooit op komt dagen. Zo heeft hij meer te dragen dan God te dragen geeft.
Ik lees dit verhaal en de herinneringen zijn er meteen weer. Mijn schooltijd lagere school tussen ong 1972 en 1978 kwam de gevreesde bus eens per jaar aanrijden. Met een hele dikke krachtstroomkabel en waterslang werden de noodzakelijke energie aansluitingen naar de wagen tot stand gebracht.. De afvoerslang hing zo in de straatkolk... daar zal het nodige amalgaam in verdwenen zijn bedenk ik mij nu. Zowel de tandarts als de assistente, volgens mij een echtpaar, waren in onze ogen stokoud. Zeer onvriendelijke mensen. De assistente kwam naar het lokaal en brulde daar de namen van de slachtoffers, die gingen dan in groepjes van 4 trillend en huilend naar de bus toe. 3 mochten het lijden aanschouwen als de assistente, een manwijf was een betere naam, een kind vast drukte in de stoel. Mond open! Brulde ze dan en zo nodig treok ze die open, en de beul met de antieke boor ging vervolgens aan de slag. Heel zeker zijn er volstrekt onnodig kiezen uitgeboord en met amalgaam gevuld. Verdoven dezen ze uiteraard niet, je kon en flinke klap krijgen als je protesteerde! Ik denk dat ze per vulling afgerekend werden. Na flink klagen mocht ik mee naar de tandarts van mijn ouders en daar ging het er wel normaal aan toe. Al deze tandartsen leven waarschijnlijk al lang niet meer, anders hadden ze mooi aangeklaagd kunnen worden voor kindermishandeling.
De schooltandarts legde bij mij de basis voor een levenslange fobie. De verhalen over de tandarts in militaire dienst (volgens de geruchten waren dat beginnende studentjes die het nog moesten leren) zorgden er voor dat ik dus die hele diensttijd van anderhalf jaar "mooi niet" geweest ben. Daarna was mijn gebit een puinhoop. Ik had sowieso zwakke kiezen en slechte vullingen. Er bleef vaak een stuk kies of een vulling spontaan in een plak cake of krentenbol hangen. Kortom: elk bezoek aan een tandarts betekende ellende. De keren dat ik bij een halfjaarlijkse controle meteen weer uit de stoel kon stappen omdat "alles goed" was kan ik op de vingers van één hand tellen. Wat dat betreft slaat Henk Elsink de spijker precies op zijn kop met zijn tandartsconference: https://www.youtube.com/watch?v=78n66BGDawA Enfin, op een gegeven moment was ik mijn ieder half jaar terugkerende angst zó zat dat ik op een gegeven moment via de huisarts een verwijzing naar de narcosetandarts heb gekregen op basis van "pathologische angst". Ben daar een paar keer geweest nu en ik kan het alle mede-angsthazen van harte aanbevelen. De eerste keer was uiteraard spannend, want toch even onzeker hoe dat daar gaat, maar ik ga er nu, indien nodig, fluitend naar toe, ideaal!
De schooltandarts kwam te hooi en te gras. Ik was als d3 dood voor diw man. Hij zei niks en als je dacht nou zeker geen gaatjes dan kwam hij met een boor. Niet zeuren het doet geen pijn. Maar dat deed het wel. Melktanden trekken zonder verdoving. Nee hij heeft mijn een vegoorkijke angst voor de tandarts bezorgd.
Onze school tandarts moet in zijn vrije tijd een of andere masochistische beul geweest zijn. Hij had totaal geen compassie of aandacht voor de angst van de kinderen. De verhalen dat menig gebit helemaal vol met amalgaam gestopt werd herken ik. Hij heeft mij zelfs een keer in de tong geboord, met een "stel je niet aan" moest ik mij maar overgeven aan het verdere geweld. Na de lagere school durfde ik jaren lang niet meer naar de tandarts te gaan uit angst dat de geschiedenis zich zou herhalen. Ik denk dat als er vroeger met meer compassie en aandacht voor mijn "tandarts angst" was geweest dit uiteindelijk tot een beter gebit had geleid.
Het lijkt erop dat dit dezelfde beul was waar ik ook altijd naar toe moest, die boorde ook maar raak en ik heb daardoor zo ontzettend veel angst gekregen voor die man. hij was onze schooltandarts en later werd hij onze vaste tandarts waar wij woonden, Dat moest omdat wij daar in de buurt woonde. Het was een vreselijke sarcastische man.
Toem we net van Hoofddorp naar Groningen verhuisd waren kwam de schooltandarts in de klas. Ik was een jaar of acht, geloof ik. Het was een lange man, met een zware stem. Hij vroeg mijn naam en wilde weten waar ik vandaan kwam. Toen ik "Uit Hoofddorp" gemompeld had zei hij, zo luid dat de hele kals kon meegenieten: "Dan hebben ze in Hoofddorp zeker geen tandenborstels, want jouw tanden zijn helemaal geel." Dat was nit de eerste slechte tandarts evaring, en ook niet de laatste, maar wel een die bijdroeg aan mijn angst voor de tandarts, waar ik pas tientallen jaren overheen gekomen ben, met desastreuze geolgen. deastreuzze gevolgen
Maar waren je tanden nou geel of niet?
Nou dat waren geen leuke ervaringen. Er was altijd wel een gaatje te vinden. We kregen als troost een glazen knikker. Toen ik later gewoon naar de tandarts ging had hij heel wat te restaureren. Nee het waren geen mooie herinneringen.
Ik heb er weinig aan toe te voegen. Als de grote gele kaarten de klas in kwamen met de assistente was (waren) je hele dag(en) verpest. Mevrouw Kat(of met een C). Ze was in ieder geval niet voor de poes.
Als het even kon was ik "ziek" maar omdat ik van mijn moeder mocht snoeppen met het idee dat ik dan later niet zou gaan roken iets wat me moeder en vader wel deden en later ook me zus en broers had ik natuurlijk gaatjes in me kiezen en tanden. Toch heb ik de school tandarts minder erg gevonden dan die welke bij de Westerpark in Amsterdam zat. Die laatste had denkelijk hekel aan personen die niet particulier verzekerd was en je kreeg dan 1x een verdoving en binnen een paar minuten ging hij je tanden al trekken of vullen en je snapt wel dat de verdoving dan pas ging werken als je al thuis was. Wat wel bij een school tandarts te merken was is dat hij Prodent aanbeval en dan kreeg je een heel klein tubetje met tandpasta mee en een tandenborstel van jawel, Prodent mee en daar zat voor mij toen te veel pepermunt in waar ik niet tegen kon. Nu heb je veel andere merken maar naar mij weten was er geen winkel die tandpasta had waar geen pepermunt in zat dus tandenpoetsen zat er voor mij niet in. En in teggenstelling tot andere scholen bij ons in de buurt had de tandarts een eigen ruimte waar hij kon werken.
Vreselijk was dat en daardoor heb ik nog de angst bij de tandarts
Geen enkel probleem mee gehad, ze hadden ook 4x per jaar mogen komen.
Vreselijk, die schooltandarts! Die van ons leek op Oliver Hardy en dat was het enige leuke eraan. Deze slager bestond het om mij met mijn melkgebit een zenuwbehandeling te geven met zijn langzaam draaiende boor. Gelukkig besloten mijn ouders hierop om voortaan naar een echte tandarts te gaan en had ik daarna het enig geldende excuus om nooit meer die bus in te hoeven. Nog wel jaren lang bang voor de tandarts geweest en dat is gelukkig al een tijdje voorbij. Jan Maris
Ik hoorde de verhalen van de kinderen uit mijn klas. Zelf ben ik nooit bij een schooltandarts geweest. Mijn vader had er zoveel rare dingen meegemaakt, dat wilde hij mij, mijn broer en zus niet aandoen. Wij zijn altijd bij een particuliere tandarts geweest. Nooit problemen gehad. Jolanda. uit 1958
Schooltandarts: verschrikkelijk! Een wonder dat ik geen levenslang trauma heb overgehouden. Ik denk dat ik in de derde of vierde klas zat. De schooltandarts boorde er lustig op los, maar de boor ketste af op mijn kies en schoot al draaiend in mijn wang. Hij prutste er wat aan, maar het boortje zat vast in het vlees van mijn wang. Dus werd er net zo lang gewrikt en getrokken totdat het boortje loskwam en ik huilend van de pijn met een bloedende mond terug moest naar de klas. Waarbij ik nog te horen kreeg van de tandarts dat ik me niet zo aan moest stellen!
Wij hadden een "eigen " tandarts dus ik hoefde en mocht niet naar de school-tandarts !! Dus gelukkig geen herinnering!
afschuwelijk een trauma van op gelopen ik heb nu een schat van een tandarts die echt rekening met je houdt maat min angst is er nog steeds zodra er een verdoving of boor komt ga ik al onderuit en dat van de schooltandarts beunhazen waren dat
Was echt heel erg . Alles zonder verdoving want dat vond men niet nodig. Echt een trauma voor de tandarts aan overgehouden.
Echt een tandarts trauma aan overgehouden. In Tilburg werden we op school opgehaald met een bus en gingen naar een gebouw waar allemaal tandartsen in opleiding (denk ik) zaten. Bij het uitstappen van de bus, hoorde ik buiten al kinderen schreeuwen. In de "behandelzaal" stonden allemaal stoelen naast elkaar met lage muurtjes gescheiden. Ik kwam thuis met 4 tanden/kiezen minder. Als je maar een kik gaf, kreeg je te horen dat je je niet aan moest stellen. Het was natuurlijk al heel vreemd dat een tandarts, zonder ouders te informeren maar zijn gang kon gaan. Na deze ervaring hoefde ik van mijn ouders niet meer naar de schooltandarts en mocht ik mee naar de "gewone" tandarts. Het kostte die tandarts heel wat geduld om het voor elkaar te krijgen dat ik mijn mond open durfde te doen.
Wij hebben nooit een school tandarts gehad.
Ik was niet bang ,nooit geweest.Maar herinner me wel dat er kinderen weg liepen ,de klas uit. Dat was in 1956.
Het is niet Lex maar Lilian Hoogesteger
Het waren Slagers due vreselijk veel mensen aan een Tandartsentrauma hebben geholpen.
Zeker weten
Net als alle anderen heb ik die periode als vervelend ervaren. Thuis werd er goed op gelet dat de tanden werden gepoetst. Een gaaf gebid dat preventief werd verwoest met de meest smerige vullingen. Ik kan mij nog goed voor de geest halen dat een medeleerling (volens mij heette hij Wim Hengel wiens vader directeur was van Houthandel De Wetering) de hele school werd achterna werd gerend. Zij kregen hem niet te pakken. Maar ja, de andere dag stond die vreselijke witte wagen weer voor de school.
In mijn tijd 1940-46, bestond dit nog niet
Ik mocht na een paar keer niet meer terug komen omdat ik altijd begon te spugen hahaha
Ik weet nog dat er ook een ouder mee mocht. Mijn moeder is toen een keer meegeweest. Ik kreeg een grote groene registratiekaart en daar werden dan opmerkingen op gemaakt. Ik zag er wel tegenop, maar niet heel erg.
Ik was altijd bang voor de Tandarts en als ik wist dat de Tandarts op school kwam (werd vaak aangekondigd), ging ik spijbelen. De angst voor de Tandarts is er nog steeds. Maar het is anders dan vroeger. Het spijbelen zit er ook niet meer in.. :)
Ik vond het wel meevallen had eerder al een klapdeur op school tegen me mond gehad met de fiets op me mond gecrost wel was er een klas genoot die zijn zogenaamde spierballen in de klas liet zien voor hij het apart kamer van de klas bij de tandarts binnen liep en huilend weer uit kwam
beangstigend.....
Vreselijk had mijn voortand zwart gevuld Me pa zo kwaad mocht toen naar een andere tandarts
Ik hoefde van mijn Ouders daar niet naar toe, ging gewoon met mijn Ouders mee.
Wat een leuk verhaal over Maarten 't Hart en knap dat hij 't toch bleef doen, ondanks het verbod. Zelf heb ik nooit schooltandarts gehad, maar ging met mijn ouders naar de gewone tandarts.
Zelf hoefde ik nooit naar de schooltandarts, wij gingen elk half jaar met mijn ouders mee naar hun tandarts
Dat herken ik ook nog vond ik niet erg had daar geen problemen mee vond dat best leuk De 6e klas was ik verhuist naar Peins en toen moest ik naar Menaldum naar de Tandarts en dat was een Beul daar heb ik een Trauma van over gehouden
Slagers waren de schooltandartsen. Zo met grof geweld kinderen te boren omdat er tekort tijd was. Dan heb ik het over schooltandartsen die verbonden waren aan het ATZ in Amsterdam. Ze kwamen niet naar school, maar je moest er elk halfjaar naar toe. Zonder verdoving boren en vullen. Op zich niet erg want dat laat ik nu ook zonder verdoving doen, maar de tandartsen van nu zijn zoveel kundiger. Het ATZ zat vroeger in de Helmersstraat in West, later op het Osdorpplein in Amsterdam. Ik kan nog het sissen en de hoge pieptoon horen bij het boren. En dan de huilende kinderen.... Nog voor je aan de beurt was werd je al bang, verschrikkelijk.
Ja dat was geen leuk bezoek als de schooltandarts op school kwam al dat grote gereedschap boren en van die ijzers om in je mond te kijken leek net met het gereedschap of hij slager was. Gelukkig is dat tegenwoordig niet meer zo en worden kinderen vanaf dat ze klein zijn al bekend gemaakt met de tandarts en ze verdoven als er geboord en gevuld moet worden.