Ook dit jaar hebben we geen ‘ouderwetse’ winter met sneeuw en ijs gehad. Veel mensen vinden dat niet erg, maar SchoolBANK redacteur Arjan denkt met plezier terug aan zijn jeugd, toen winters nog echte winters waren. Want hij heeft er mooie herinneringen aan.
1963
De koudste winter van de vorige eeuw, ik was 4 jaar oud. Mijn vader was een fanatieke schaatser – hij zat in de regionale selectie – en ik kreeg mijn eerste schaatsen. Nou, daar stond ik dan, op de stijf bevroren Loosdrechtse Plas. Eerst glibberend het ijs op en voorzichtig eens een beetje lopen om te wennen aan die uitgestrekte vlakte. Toen mijn schaatsen aan want ik wilde ook doen wat mijn vader deed. Hij was er als een speer vandoor gegaan en kwam even later met een noodgang weer teruggevlogen. Zou ik dat ook kunnen? Nou, dat viel tegen. Alhoewel, dat viel eigenlijk best goed want ik lag meer op mijn gat dan dat ik op mijn houten schaatsjes stond. Mijn vader stond ondertussen foto’s te maken, je ziet er eentje bij dit verhaal. “Nee hoor, ik viel niet, ik wilde alleen even gaan zitten” verklaarde ik achteraf eigenwijs. Het duurde nog een paar jaar voordat ik het schaatsen onder de knie had, maar toen ging het dan ook gesmeerd.
1966
Eigenlijk niet eens zo’n verschrikkelijk barre winter, maar ik heb er heerlijke herinneringen aan. De eerste verrassing kwam begin februari toen het ging ijzelen. En niet zomaar een beetje. De hele straat was een grote ijsbaan geworden en ik schaatste luid lachend heen en weer. Ik kon intussen goed schaatsen dus dat was mooi meegenomen. De 2e verrassing kwam een week later. Ik was jarig en gaf ’s middags een feestje. We waren druk bezig met allerlei spelletjes waardoor we helemaal niet in de gaten hadden wat er ondertussen buiten gebeurde, het was gaan sneeuwen. Toen aan het eind van de middag iedereen naar huis wilde gaan en we de voordeur opendeden viel er een dik pak sneeuw naar binnen. Ademloos stonden we naar buiten te kijken. Maar niet voor lang want brak er een groot sneeuwballengevecht los en het feest werd nog even op straat voortgezet. Sinds die keer wil ik elk jaar sneeuw op mijn verjaardag, helaas is dat niet al te vaak meer voorgekomen.
1979
De winter met de meeste sneeuw, bakken vol met sneeuw, stevige wind, sneeuwduinen en afgesloten gebieden. En het was koud, berekoud. Ik had mijn nieuwe vriendinnetje voor het eerst mee naar mijn ouderlijk huis genomen en ’s avonds gingen we nog even op stap. Op de fiets naar een oude bollenschuur die door mijn vrienden als oefenruimte en jeugdhonk werd gebruikt, mijn vriendin achterop. En het was koud, berekoud, had ik dat al gezegd? Na een aantal kilometers door wind en sneeuw te hebben geploegd hoorde ik een verschrikte kreet achter mij en ik stopte. Vriendin had het zo koud dat haar neus spontaan was gaan bloeden, een rood spoor in de sneeuw achterlatend. Na verloop van tijd kreeg ze het onder controle en we reden door om uiteindelijk bij ons doel aan te komen. Niemand aanwezig. Nee natuurlijk niet, wie is er nu zo gek om in deze omstandigheden op pad te gaan? Onverrichterzake keerden we om en begonnen aan de lange terugreis. Zonder verdere problemen kwamen we weer thuis, maar de kou had toch nog een onvoorzien voordeel. We waren op de fiets zo aan elkaar vastgevroren dat we nog altijd samen zijn, elk nadeel heeft z’n voordeel.
Heb jij mooie jeugdherinneringen aan de winter? Ben jij een wintermens of sla je dit seizoen liever over?
Meer blogs:
Reacties 2
Ja Arjan 1963 was een heel lange en koude winter . We schaatsten van 15 Nov. 1962 tot !5 Maart 1963.[er waren een paar dooi dagen tussen] Met natuurlijk de barre 18jan.1963 elfstedentocht met tussen wedstrijd en toer rijders maar 126 finishers. En de dag daarna 19jan.1963 de elfmerentocht + wedstrijd normaal 115km Het weer was vreselijk met windkracht 10 en veel sneeuw driften .wij starten in Langweer en de Toer in Sneek. Toen wij door Sneek kwamen ging de toer van start en wie Langweer haalde kreeg de medaille [van 3100 haalden 1500 Langweer en na 2km door de sneeuw lopend ,met bussen naar Sneek terug . De wedstrijd was ingekort tot 70km.en Toer 55km mijn tijd als winnaar was 2uur47 mln. 5min voor nr.twee en 10min. voor nr.drie. de eerste Toer rijder nam over 4uur tot Langweer. ik ben nog steeds de laatste winner van de wedstrijd.als er weer een Elfmerentocht komt,zit er weer een wedstrijd aan vast.
De winter van 1962- 1963 kan ik mij ook goed herinneren. Het vroor zo hard, dat de golven van de Noordzee allemaal vastgevroren waren. En het IJsselmeer daar gingen mensen met auto's oprijden, zo dik ijs. Dat was voor het laatst in 1929 gebeurd. In het voorjaar Maart 1963 was het ijs nog zo dik, dat men bij Marken een groot bruiloftsfeest op het ijs vierde In Amsterdam brandde in Februari 1963 de C & A in de binnenstad af. De waterstralen van de brandweer en van hun waterkanonnen veranderden meteen in grote ijspegels. Het mooie oude gebouw van architect Berlage veranderd in 1 groot IJspaleis overdekt met meterslange ijspegels . Zo een vreemd en buitenissig gezicht, dat iedereen in Amsterdam ging kijken. Mensen hadden toen ook niet zo veel kleding als nu. Om zich te beschermen tegen de bitter kou, deden veel mensen gewoon maar hun pyjama onder hun kleding aan. En /of een paar kranten tussen je ondergoed. Twee paar sokken over elkaar aan .... Wat WINTERS betreft zijn we nu allemaal SOFTIES : strenge winters waren vroeger gewoon. De meeste mensen hadden alléén maar 1 kachel in de huiskamer. In de ander kamers stonden dan de IJSBLOEMEN OP DE RAMEN . Nu heeft het al sinds 1998 ( 24 jaar lang ) nauwelijks meer gevroren. Vandaar dat er ook geen Elfstedentochten meer zijn geweest