Wat deed jij tijdens de extreem lange, koude winter in 1962-1963?
Op tweede kerstdag in 1962 begon het te sneeuwen en het bleef sneeuwen. Op sommige plaatsen werd de felle noordooster wind opgewaaid tot bergen van 2 á 3 meter hoog. Een erg lange winter dus in 1962-1963.
Het verkeer loopt helemaal vast
Alle zeearmen behalve de Westerschelde vriezen dicht. De mensen die aan zee woonden werden wakker van de stilte want er was helemaal geen branding meer. Heb jij daar nog een herinnering aan? Wat deden jullie toen?
Januari 1963
Januari 1963 is de koudste, de zonnigste en de droogste maand ooit gemeten. Op 18 januari wordt er in Joure min 20.8 graden Celsius gemeten.
Elfstedentocht
Op 26 januari wordt de meest barre Elfstedentocht ‘ever’ gereden. Na elf uur schaatsen komt Reinier Paping in Leeuwarden als winnaar over de finish. En er waren dat jaar natuurlijk erg veel uitvallers.
Wat weet jij nog van die winter?
Het leuke aan deze winter was dat iedereen leerde schaatsen. Ik herinner me nog goed de heel speciale sfeer die ontstond door het poollandschap om mij heen. Enorme sneeuwduinen. De paaltjes van de weilanden die niet meer zichtbaar waren. De sneeuw die hard aanvoelde. En de kou. Ook in mijn slaapkamer want we hadden daar geen verwarming. We kregen een kruik mee naar bed en keken naar de ijsbloemen op de ramen. Een prachtig gezicht. Mijn deken was elke ochtends bedekt met een laagje ijs.
De kolenboer moest deze winter extra vaak komen om kolen te leveren.
Ingesneeuwd
Ook wij waren ingesneeuwd. Op deze foto zie je hoe ze met man en macht probeerden om onze Volkswagen Kever uit de sneeuw te bevrijden. Ik kon een paar dagen niet naar school maar dat vond ik helemaal niet erg. We sneden blokken sneeuw en probeerden een iglo te bouwen.
Na enkele dagen liepen we 4 kilometer naar school met de slee omdat fietsen onmogelijk was. We bleven dan tussen de middag over met andere kinderen die verder weg woonden. In die tijd was tussen de middag overblijven heel ongewoon.
Ijs vrij willen wij anders staken wij
”Ijs vrij willen wij anders staken wij!” Dat riepen wij als kinderen in die tijd regelmatig. In mijn herinnering duurde het even terwijl de spanning steeg. Er werd overleg gevoerd in de school en soms gebeurde het dan dat ‘het hoofd’ van de school zei dat we naar huis mochten. “Joehhhh gelukt!” Dat kon in die tijd want bijna alle moeders waren nog thuis. De schaatsen werden ondergebonden en sleetjes gepakt. Ijspret!
Op het schoolplein spoten de leerkrachten water. Er ontstonden prachtige lange glijbanen waar we weken plezier aan hadden.
Het Ijsselmeer bevroren
In februari 1963 was het ijs op het Ijsselmeer 80 cm dik. Er werd een autorally over het ijs georganiseerd van Stavoren en Enkhuizen en vice versa. Er kon zelfs midden op het ijs getankt worden. Dit was een geweldige gebeurtenis en konden we helemaal volgen op de televisie.
Dooi
Op 6 maart 1963 trad de dooi pas in. Nog wekenlang had de scheepvaart last van enorme brokken ijs en schotsen die nog ronddreven. Ik krijg nog steeds een ‘warm’ gevoel bij die steenkoude winter in een poollandschap. Ik besef dat het niet voor iedereen leuk is geweest. Met name voor ouderen en mensen die hun werk niet konden uitoefenen door de sneeuw en vorst of voor mensen die echt bittere kou hebben geleden. Ook sta ik er regelmatig bij stil dat, door de klimaatverandering die razendsnel gaat, mijn kinderen en kleinkinderen zoiets dergelijks nooit mee gaan maken. De wereld verandert snel.
Vertel eens waar jij destijds woonde en hoe jij de winter van 1962-1963 of die van 1978-1979 beleefd hebt?
Door: SchoolBANK redacteur Helga Walter
Reacties 607
ook ik heb leuke en minder leuke herinneringen aan 1962/63 ik was 11 jaar en op 30 jan overleed mijn moeder en ben met mijn vriendin en haar vader naar Noordwijk gegaan om de bevroren zee te zien dat was een prachtig gezicht veel met sneeuw gespeeld heerlijk dat was nog eens winter
Bar bivak in militaire dienst
Van december 1962 tot april 1963 voer ik op een Shelltanker en waren we voornamelijk in Zuid en Midden Amerika. Lekker weer! Twee tripjes naar Boston en New York en met name in Boston was het vreselijk koud -30. Zonder fatsoenlijke winterjas bleef je zolang als mogelijk binnen. De boeg van het schip was een grote klont bevroren zeewater.
In deze winter heb ik leren schaatsen en na enkele dagen maakten we een toertocht over Delft naar Rotterdam en via het Westland terug naar de Lozerlaan in Den Haag. 3 maanden schaatsen na schooltijd, ik was 12 jaar??
De brandweer hakte gaten in het ijs. Zodat de vissen weer lucht kregen .
Was 16 en voor het eerst eindeloos gezwierd met de andere sekse! Ijs weg, daarna jaren moeten wachten op volgende zwierpartij....
O ja, wat was het koud. Ik werd in 1963 14 jaar op 6 januari. IJsbloemen op de ramen, ijs op de dekens op bed. Alleen in de woonkamer was 1 (kolen)kachel en daar lagen we, vóór we naar school naast op de grond, onze voeten tegen de warme schoorsteenmantel. Alle andere kamers in onze flat, inclusief de badkamer, waren onverwarmd. 's Ochtends zetten we alle pitjes van het fornuis in de keuken even aan om ook daar een beetje warmte te krijgen. Glibberig op de fiets naar school. Een van de weinige winters, dat de diepe Sloterplas in Amsterdam helemaal bevroren was. Middenop de plas was een ijsbaan gemaakt, zo'n ovalen vorm. En we hadden niet gewoon gymles, maar moesten daar gaan schaatsen, twee uur lang. En dat was afzien, want het was extreem koud. Wat was ik opgelucht, toen het allemaal voorbij was. In de winter van 1979 was de Sloterplas ook bevroren en kon je er ook schaatsen, maar niet zo lang als in 1962/1963,
Ik was 8 jaar kan mij niets herinneren
In 1962/63 woonde ik in Voorburg. Ik herinner mij inderdaad de sneeuw- en ijsblokken op het strand. Ook wij hadden alleen maar een kolenkachel in de woonkamer, dus kruikje mee naar bed, 2 wollen dekens en een flanellen pyama. En in de ijsbloemen op de ramen zagen we allerlei figuren. In 1978/79 woonde ik in Amersfoort. Veel plezier gehad toen. We konden af en toe niet naar school, wat helemaal niet zo erg was. Gelukkig hadden we inmiddels centrale verwarming.
Winter '63 was geweldig elke dag schaatsen 's avonds op de verlichte ijsbaan met allemaal jongeren en een beetje scharrelen .Toen mijn eerste kunstschaatsen gekregen.Ook kon je binnendoor over al de bevroren sloten overal komen,ook het strand was een sprookje om te zien.
In januari 1963 kwam ik als agent van de gemeentepolitie Den Haag na mijn opleiding op straat. In deze maanden mochten wij niet op de fiets, maar moest alles lopend en minimaal met 2 man op straat. Normaal fietste je toen alleen als je op patrouille ging. Ik was geplaatst aan bureau Duinstraat.
Ik zat net op de Mulo in Akkrum. Ondanks dat ik en mijn toenmalige vriend Johannes Groen, nagenoeg het verst van school woonden, zo'n 11 km, hebben we bijna altijd de school bezocht. Per fiets of schaats en soms reed de vader van Johannes met zijn auto, wij hadden die niet. Kinderen die dichterbij woonden, bleven nog wel eens thuis. Ook thuis was er vaak koude, omdat het overal tochtte.
Zeker nog levendige herrie ringen aan die winter. Eind februari is mijn jongste zusje geboren, en ik was toen 7 jaar oud,mijn andere zus 6 jaar. Wij woonden achteraf. Mijn ouders waren niet zo bemiddeld, en konden toen alleen de keuken warm houden. Mijn kleine zusje werd warm gehouden door warmtelanpen die mijn vader had om jonge konijntjes te verwarmen. Verder weet ik nog dat we een half uur nodig hadden om op schooltje komen(en weer terug natuurlijk) en het ijs wat op de binnenkant van de ramen zat en ook op de dekens, waar je adem op bevroor.
Eind 1962 kwam ik net terug uit de tropen (oorlogsgebied, als militair) en in Nederland weer verder en toen ging het sneeuwen en die bleef 70 dagen liggen. En we moesten gewoon veld oefeningen doen😖
In 1962 woonde ik in Arnhem. De Rijn was dichtgevroren en mijn vader en ik zijn toen lopend de Rijn overgestoken! Dat was heer bijzonder! Ik heb daar helaas geen foto’s van😰
Het is een van mijn vroegste herinneringen, (in februari 1963 werd ik 4 jaar) we verhuisden eind januari 1963 van Nijmegen naar Geldrop en ik weet nog dat het ontzettend koud was en een gedeelte van de schuur bedolven onder de kolen om te stoken.
Ik woonde in Arnhem zuid en zat op de ambachtsschool in noord. Was op de fiets over de oude Rijnbrug omgekeerd. Bevangen van de kou Was 15 jaar en nooit meer de Rijn dichtgevroren gezien. De elfstedentocht van Reinier paping om nooit te vergeten.
Ik was 13 in 1962/63 en zat op de nijverheidsschool in Amsterdam-Noord. Ik moest met de fiets over de brug van het Noord-Hollandskanaal maar fietsen was onmogelijk. Dus...ging ik, samen met een paar andere kinderen, wachten tot de ijsbreker voorbij was en de schotsen weer aan elkaar waren gevroren en dan springen naar de overkant, hoe eng als ik daar nu aan denk. Ook gingen we met mijn vader op het bevroren IJsselmeer rijden met de auto, wat een belevenis we keken onze ogen uit. We reden langs vele lange slierten mensen uit Marken, Volendam in klederdracht. Het was wel heel koud in huis. De voorkamer ging dicht en we zaten met zijn allen (ouders plus 8 kinderen en oma) in een klein kamertje om warm te blijven. Maar het was wel heel gezellig. In de winter van 1978/79 woonde ik aan de Ringvaart in een woonwagen, het was superkoud maar ook gezellig. De ringvaart was dicht en er werd volop geschaatst. De kinderen deden hun schaatsen aan in huis en lopen er zo mee het ijs op. Uiteraard ontbraken de koek en sopie niet. Gelukkig was dat het laatste jaar, het jaar daarop kregen we eindelijk een woning met centrale verwarming.
Ik woonde ik Waalwijk in de Kerkstraat, een zeer kinderrijke buurt. Ik herinner me een tocht op een rij door alle sneeuwhopen, waar aldoor maar sneeuw bijkwam; de tocht ging de straat uit, langs de Spoorsloot, blokje om naar het Mollercollege, vandaar naar het kleine parkje en weer terug naar huis; het besef dat je als kind helemaal IN de sneeuw kon zitten; de overlast, die we nu als volwassenen ervaren, daar waren we toen als kind totaal niet mee bezig
kan me het nog heel goed herinneren, was toen 10 jaar en eind november is toen mijn Opa overleden en begraven , kostte heel veel moeite om een graf te graven en we mochten als kinderen niet mee naar het kerkhof omdat het veel te koud was
Woonde in Nederhorst den Berg, maar zat dat jaar in Hilversum op school. Bussen reden niet op tijd of soms niet. Met de fiets was te gevaarlijk, te glad. Grote plas achter ons was dicht gevroren (dat gebeurde eigenlijk nooit) met een groot wak voor zwanen en eenden. Reden auto’s over het ijs. Veel gewandeld over het ijs op een paar weken na, omdat ik onder mijn voet geopereerd was, maar werd toen door mijn vader voortgetrokken op de slee. Heb er nog een foto van. Er werd natuurlijk ook veel geschaatst en van het strandje bij de grote plas werd eraf gesleed, zo het ijs op.
Ja herinner het heel goed , ben toen met mijn zoontje in de kinderwagen naar Scheveningen gelopen om te kijken naar de zee die bevroren was ,
Was een winter om nooit te vergeten. Iedereen hielp iedereen.. Een saamhorigheid die tegenwoordig soms ver is te zoeken. Kreeg van Sinterklaas houten noren, ging op 7 december voor het eerst het ijs op en konden tot begin maart schaatsen. Mijn vader werkte bij de melkontvangst van de GALAK in Amerongen. Met heet water vulde hij daar bijna wekelijks de tankwagen met 5000 ltr. warm water en daarmee werd 's avonds de baan besproeid en lag er weer een prachtige ijsbaan zonder scheuren. Ook zamelden we op school oud brood in. Dat werd thuis in dobbelsteentjes gesneden en daarmee werden de watervogels op de bevroren Rijn gevoerd. Zwemvogels die met hun zwemvliezen vastgevroren zaten op het ijs werden losgemaakt en thuis bij de kolenkachel weer op krachten gebracht.
Ja ik herinner het mij nog zeer goed ; pas aangekomen uit Indonesie met de hele familie en verblijvend in een pension in Den Dolder maakten wij hier onze eerste sneeuw mee; nog nooit eerder meegemaakt. van BMZ (een soort 1e opvang sociale dienst) mochten wij alvast kleding aanschaffen. Die verschrikkelijke "houtjes touwtjes" jassen en niet geheel sneeuwwaardige andere kleding haalden wij trots op. Ik had niet het gevoel dat de winter toen erg lang duurde gelezen het bovenstaande....nu ja wel de bossen in om met geleend apparatuur de bergjes af te roetsen; dat vonden wij wel leuk.
Op 5 december 1962 ging ik met de bus van "Maarse & Kroon" vanuit de Haarlemmermeer naar het Christelijk Lyceum in Leiden. Het was glad op de wegen en zwaar mistig. De buschauffeur reed héél voorzichtig met de klapdeuren van de bus OPEN, zodat hij de berm in de gaten kon houden. Véél te laat kwamen we op school aan en we konden meteen weer terug naar huis want er was "IJsvrij" afgekondigd....
Weet ook nog dat het op de slaapkamer van mijn zusje die toen 9 was (ik was 12) lekkage was. Loodgieter zou komen maar ‘s nachts ging het heel hard vriezen en toen werd ze wakker tussen de ijspegels. Boven was het erg koud. Duurde een tijd voordat je warm was onder de dekens. Beneden was de kamer warm bij de kachel en in de keuken was een kleine kachel maar erg warm was het niet tijdens de afwas of zo 😏
ik weet het niet meer maar weet wel dat ik onder de dekens sliep met ook mn hoofd omdat anders ik hoofdpijn kreeg van de kou. er was een kachel in huis op kolen! was toen 5 jaar. wat een ellende toen qua huisvesting etc. blij dat mijn kinderen nu de kachel overal in het huis kunnen aanzetten en s morgen lekker warm kunnen douchen etc.
veel sneeuw en schaatsen, s`morgens wakker worden met de sneeuw op de dekens, hopen dat de waterleiding niet was bevroren, snel de trap af en voor de kachel je eigen aankleden
Wij woonden toen in Amsterdam-Osdorp en ik ben geboren op 25 maart 1963. Dus ik weet hier eigenlijk niets meer van, mijn moeder zegt steeds op mijn verjaardag dat het toen heel heftig was 😁 Ik zeg ook altijd dat ik in de Hel van '63 ben geboren 😉
Ik kan me die winter goed herinneren. Ik was toen 20 en woonde in Elst (gld), in een klein rijtjeshuis met enkel verwarming in de huiskamer (kolenkachel). Ik werkte in Arnhem aan de Rijnkade en ging daar dagelijks per fiets naar toe. Op een ochtend deed ik er ruim twee uur over, met de fiets op mijn schouder over de hopen jachtsneeuw en een ijzige wind. Allemaal overleefd. Wat me verder nog bijblijft is de lengte van die winter, dat het maar niet ophield.
Volgens mij was het de laatste winter dat ik in Apeldoorn-zuid woonde op de Sweelinck school zat...ik was 10 jaar...Wij woonden maar een klein eindje van het bos af ( park Malkenschoten) en daar de weg over...Daar waren mooie heuveltjes in het bos om met de slee eraf te gaan...hoe harder hoe beter...We waren met drie jongens en hadden alledrie een mooie slee ( vonden wij ) en 1 van ons had de pech keihard tegen een boom te knallen..hij had heel veel pijn en het leek ons niet goed toe...Wij hebben hem op een slee gelegd en zijn dat hele stuk ploeterend door de sneeuw met ons vriendje liggend op de slee en die kreeg steeds meer pijn...Aangekomen bij ons thuis is hij heel snel naar het ziekenhuis vervoerd , waar bleek dat hij een gescheurde milt had...Wij kregen de complimenten , dat wij hem naar huis hadden gesleept en gelukkig liep het hierdoor goed af....eind goed al goed en vriendschap boven alles ...dat bleek weer eens heel veel waard....Dit zijn mijn herinneringen aan deze koude , maar eigenlijk ook zo mooie winter , die voor ons gelukkig goed afliep..
Ja zeker, op 19 januari 1963 kregen wij een broertje. Nummertje 9💙❄️☃️
Ik was 16 en ‘s morgens bliezen we een gaatje in de ijsbloemen op de slaapkamer ruiten om te kijken of er weer sneeuw lag. Ons abonnement op de ijsclub in Arnhem heeft zijn geld wel opgebracht. Er werden veel wedstrijden gehouden. Wekenlang op de fiets naar school over straten die eerst onder de sneeuw lagen, maar steeds gladder werden omdat de sneeuw bevroor en er uitgesleten sporen in ontstonden. De Waal was bevroren en ze probeerden met explosieven het ijs te breken.
Het was het eerste jaar dat ik van de LTS afwas en aan het werk bij een timmerbedrijf. Ik ging de vorstverlet in voor 13 weken omdat er niet buiten aan het werk kon worden gegaan en binnen geen werk was. Maar thuiszitten was geen optie, ik moest van mijn moeder een baantje zoeken en ging de melkboer helpen, een melkwijk met een klein hondenkarretje rondgaan. De melk bevroor in de kar maar we moesten door. De sneeuw was het grootste probleem, het was op sommige plaatsen wel 3 meter hoog opgewaaid. De auto,s reden over de Braasemmermeeren de Kagerplassen.
Het was de winter waarin we konden schaatsen op straat en we boodschappen deden met de slee. De melkman, die met zijn karretje langs de huizen ging, waarop de grote melkvaten stonden, had handschoenen zonder vingers en een dikke winterjas en -shawl onder zijn witte jasje. Het was de winter waarin mijn grootvader overleed. Ik weet nog goed hoe stil het was om mij heen, maar ook in mij, doordat ik voor het eerst met dood werd geconfronteerd. Ook alles om hem heen was wit, de lakens en zijn haren....
dat was mijn trouwdag speciaal over gekomen uit canada
Ik was 15 jaar en woonde in de polder. Kon niet naar school na de kerstvakantie. We waren ingesneeuwd. Moest toen later de tentamens van de ulo in halen. Ben over het ijs van Monnickendam naar Marken geschaatst. Op oudejaarsavond moest ik uit Purmerend met de bus naar de Buikslotermeerpolder. De bus stopte halverwege en ik ben toen lopend door de bergen sneeuw naar huis gelopen.
Als de dag van gisteren herinner ik mij de autotocht over het IJsselmeer met mijn geliefde! Een fantastische winter, waar je nog naar terug kan verlangen, maar dat zal wel niet meer gebeuren!
Ik zat in militaire dienst bij het Corps comandotroepen.
De winter van 1962/1963 heugt me nog als de dag van gister. Zo hield onze school (Mariënburg, Leeuwarden) op 17 januari 1963 een schaatswedstrijd op de Groote Wielen. Het was stralend winterweer, het ijs van de geveegde baan bij het oude zwembad was niet overal even optimaal, maar er viel redelijk goed te rijden. De 'cracks' van onze klas hadden hoge Noren, ik reed op houten exemplaren en kon ze amper bijhouden. In de verte zagen we een trekker die bezig was het ijs voor de Elfstedentocht te verbeteren. De dag erna vond de Tocht der Tochten plaats. Het weer was omgeslagen, het was bewolkt en er stond een snijdende oostenwind. We kregen vrij van school om de tocht te kunnen volgen. Ik fietste naar de Groote Wielen waar de finisch zou plaatsvinden. Op het balkon van het paviljoen verschenen koningin Juliana en haar dochter Beatrix. Ik had mijn 6x6 camera bij me en maakte er één foto van, want ik moest zuinig zijn op m´n filmpje, er konden slechts 12 opnamen op gemaakt worden. Door de luidsprekers klonk een stem die riep ´willen alle mensen nu het ijs verlaten, want er moet een helicopter landen.´ Natuurlijk ging niemand het ijs af, maar toen de heli er even boven ging hangen, stoven de mensen naar de kant wegens de enorme turbulentie die de wieken veroorzaakten. De heli landde veilig en prins Bernhard stapte uit om zich bij het gezelschap te voegen. Maar al wie kwam, geen winnaar. Het duurde en duurde maar. Niemand kon precies vertellen waar de kopgroep reed. Ondenkbaar in deze tijd waarin we continu op onze I-phoontjes kijken. Ik ging het paviljoen binnen waar een grote kachel brandde. Veel mensen stonden eromheen om op te warmen. Ik zag een bekend gezicht en vroeg ´bent u Piet Römer?', waarop de aangesprokene verrast opkeek en antwoordde 'nee, ik ben z'n tweeling broer Paul, ik ben cameraman.' Dus toch met een beetje bekende Nederlander gesproken. Het werd later en later, ik fietste maar naar huis, want het werd donker. Thuis heb ik lekker op de tv bij de warme kachel de aankomst van Reinier Paping gezien, vermoedelijk door Paul Römer opgenomen. De dagen erna bleven koud, ook al dooide het af en toe een beetje. Dan vroor de platgetrapte sneeuw vast aan de stoeptegels. Met een bijl hakten een van m'n broers en een buurjongen het ijs weg. Jaren later waren de sporen daarvan nog altijd zichtbaar op de tegels....
Ik herinner me ook nog de rit over het IJsselmeer die ik maakte met mijn ouders en zus. In Enkhuizen van het ijs af om het stadje te bekijken. Dat zou zo mooi zijn. Maar er ontstond file vorming. Heeft heel veel tijd gekost. En we moesten nog weer terug. Een mobiele telefoon was er toen nog niet. Het thuisfront was dus niet te bereiken. Prachtige ijsschotsen op het ijs en het tankstation. Ik zal het nooit vergeten en was nog maar 6 jaar.
We moesten ons en weg banen door de sneeuw . staken toen die Waal over die dicht gevroren was En de slee was toen erg in natuurlijk. Ook hingen we achter vrachtwagens. Schaatsten op straat en dat super. Dat was echt winter pret.
Op 21 november kregen wij er een zusje bij. Mijn vader is op de fiets gestapt vanaf Delft(bijna Rijswijk-Sion) naar Delfgauw om zijn schoonouders te melden dat er een kleinkind was geboren. Hij heeft de tocht gestaakt en is naar huis gegaan. Volledig verkleumd van de kou.
Was toen 15 jaar toen op 3 december mijn opa en op15 december mijn vader overleed en op 20 december begraven daar stonden we in de ijzige kou dit beeld raak je nooit kwijt mijn vader speelde trompet bij muziekvereniging Concordia die speelde toen the Holly city een stuk wat mijn vader altijd speelde op zijn trompet dit was zo indrukwekkend dat je het nooit meer vergeet de kerstdagen zijn nooit meer zo intens geweest als daarvoor
Woon in Callantsoog en het was een bijzonder extreme winter ...Heel veel sneeuw ..door de sneeuwschruiver werd de straat begaanbaar gemaakt ..dus bergen sneeuw aan de zijkanten van de weg.. En het meest bijzondere was de zee was bevroren... Dat is iets wat je altijd bij blijft !!
Ik woonde in Arnhem noord en was 14 jaar. ik schaatste op de ondergespoten tennisbaan van Bunt op de Hoogkamp. Elke avond werd de baan weer geschoven door vrijwilligers. Als dank kreeg je een Mars. Daarna werd de baan weer ondergespoten door de heer Bunt. Veel lol gehad met vriendjes en natuurlijk vriendinnetjes (!) daar! Mijn vader pakte de hoofdkraan van de waterleiding in met kranten en dekens. Die kraan bevond zich buiten in de tuin in de grond onder een houten deksel. De ijsbloemen stonden op de ramen van mijn slaapkamertje dat op het noorden lag. Even flink je warme adem er tegenaan en je kon naar buiten kijken! In bad in de koude badkamer en snel aankleden in de vaste kledingkast op de slaapkamer van mijn ouders. Achter die kast bevond zich nl het rookkanaal van de kachel die beneden stond te snorren. De melkboer, die langs de huizen kwam, reed toen in zo'n driewielige "mechanische hond" Je kon daar verse melk tappen, tenminste, als de kraan niet bevroren was. Wat een gedoe! En wat een sneeuw!! Dat zou ik nog wel eens mee willen maken, maar ik denk...……………………..
Het was voor mij het jaar waarop ik naar de 1ste klas van de Mulo ging. Veenendaal We kregen vrij die winter, want de kachels deden het niet. Wij hebben het thuis ook koud gehad in die tijd
In die winter woonde ik in Beverwijk en zou met mijn vader naar Wijk aan zee gaan, kijken naar de bevroren zee. Zover is het niet gekomen. een auto die maar een heel klein stukje van zijn zijraam had schoongekrabd gleed over een sneeuwheuveltje en reed mij aan op de fiets. Mijn vader die achter mij reed met een zusje op de brommer was er gelukkig bij. Met de politieauto ben ik thuis gebracht met twee gekneusde knieën en een gekneusde enkel. Ik heb de bevroren zee dus nooit gezien.
Ja, ik woonde als 12-jarig jongetje aan de rand van het dorp in Nunspeet, hoek Driftweg/Bloemhofweg (18). We sliepen toen nog in de bedstee met drie dekens en een bovendeken over. Het was echt, echt koud met de (ijs)bloemen op de ramen. Ik zat toen op de padvinderij en wij gingen op zaterdag naar het IJsselmeer om vogels (bij) te voeren. Ik weet nog dat mijn broer met zijn auto zo over het ijs reed. het ijs was toen 1 meter dik. Kun je je nu toch niet meer voorstellen hé.
ik ben toen met de auto van mijn a.s. schoonvader op het ijsselmeer gereden naar Marken. dat was geweldig , om nooit te vergeten ik ben nu bijna 78 jaar en geboren in 1942.
Ik moest in november 1963 in militaire dienst. Ik woonde in waskemeer ( friesland) en mijn standplaats was ossendrecht. Toen het begon te sneeuwen hebben dagen achter elkaar sneeuw moeten ruimen in bittere kou. Een winter om nooit te vergeten.
L.S., Ja ik kan mij die winter nog goed herinneren, temeer omdat die er uit sprong als superwinter tussen de overigens toch al wel stevige winters in die periode. Ik was in die winter 13 jaar en zat net op het middelbaar onderwijs. Wij hadden in die tijd winters waarin je eigenlijk altijd wel kon schaatsen. Het ene jaar wat langer dan het andere jaar maar ijs was er v.m. elke winter wel. Nou in die winter was het bar en boos met inderdaad héél veel sneeuw. Ik woonde in Ammerzoden aan de noordkant van de rivier de Maas net even ten noord-westen van Den Bosch. De Maas zat in die winter dan ook dicht. Dat is in mijn leven tot dusver maar 2x gebeurd...in de winter van 1955-1956 (als ik me niet vergis) en in die winter dan van 1962-1963. Je kon vanuit ons dorp zo naar de overkant van de Maas lopen tussen de ijsschotsen door. Ja die ijsvloer was op de Maas niet overal netjes vlak zodat je er op lange stukken kon schaatsen...dat niet. Je had er wel hier en daar stukken bij waar geschaatst werd, maar het was geen mooi schaatsijs. Schaatsen deden we op de ondergelopen stukken weiland aan de Maas en de Wiel tussen Ammerzoden en Well. Het was een belevenis, maar met die oostenwind was het vaak zo dat je het niet zo lang kon uithouden op het ijs in die winter, want de temperatuur was overdag vaak nog tussen de -10° en -15° en in de nachten dook het kwik tot - 23° of meer. Als het dan overdag ook nog waait...windkracht 5 of harder dan is de gevoelstemperatuur ook zoiets -25° en dan moet je goede wanten hebben en een dikke muts over je oren anders zat je zo weer thuis bij de kachel. Later...toen het begon te dooien was het ook nog een mooi natuurverschijnsel toen het ijs op de Maas begon te schuiven...kruien noemden ze dat. Dikke schotsen ijs schoven vaak over de kribben en beschadigde de bomen die er op stonden. Het maakte ook best wat lawaai. Als je op de dijk stond op ongeveer 100 m vanaf de oever dan hoorde je het ijs kruien. Het komt niet meer terug volgens mij. Het is voortaan te warm. Misschien over vele jaren weer eens als de aarde weer wat is afgekoeld, maar ja dat maken wij niet meer mee. Het was mooi om te hebben meegemaakt.
Ik herriner mij de ijsbloemen op de slaapkamerramen en de hele winter schaatsen.
ik zat in 5 van de gemeente hbs en lag in het Academisch Ziekenhuis Groningen vanwege een verlamde bovenarm. Heb er dus weinig van meegekregen.
Jazeker 1 van de strengste winters die ik heb gekend. Lopend naar school over meters hoge bergen geschoven sneeuw. Kou voelde je niet. Veel lol als kind in deze strenge winter
Natuurlijk herinner ik het me nog. Ik was 14 jaar. Mijn vader lag in het ziekenhuis en 2x per dag voor bezoek er naar toe. Niet op de fiets naar school maar lopend.
Ik was toen zwanger van een tweeling en deed alles op de fiets of lopend. Ik weet nog dat ik iets aan mijn voeten/benen opliep door de vrieskou. Het was zwaar, dat kan ik mij nog wel herinneren. De kinderen zzijn op tijd en kerngezond geboren eind april.
Ik woonde in 1963 met mijn vrouw en 2 dochters in een oud huisje te Veelerveen, met 2 kachels. De leidingwater moest 's avonds afgesloten worden, de kraan zat onder de vloer. Toen ik op mijn knieën lag, om de kraan te sluiten na een avond flink borrelen, kon ik niet weer overeind komen. We sliepen in de bedstee, met ook een bedsteeplank, waarop de pispot stond, elke morgen na strenge vorst een ijslaag er op.
Ik ben in 1956 geboren en toen was het ook een strenge winter. De ijsbloemen stonden op de ramen in de keuken zo koud. In 1962/1963 gingen we even buiten sleeen en sneeuwpop maken. Daarna weer snel naar binnen. In 1963 was er ook de Elfstedentocht met winnaar Reinier Paping.
Die winter kan ik me nog heel goed herinneren. Ik was 12 jaar, we woonden in Haarlem. De voordeur van ons huis stond op het oosten. De sneeuw waaide gewoon onder de voordeur de gang in. De ijsbloemen stonden op de ramen. Mijn broer ging op de schaatsen naar school. Wat was het koud. Brrrr...
Ja ik woonde in een heel klein dorpje bij Houten (U) met de naam t Goy. Dat was nogal geisoleerd. Aar toen natuurlijk helemaal! Ik herinner me nog goed de sneeuwduinen langs de weg die toen voor iemand van zeven nog hoger leken dan ze echt waren. Alle sloten bevroren, alles onder de sneeuw. En intens koud. Ik herinner me ook nog dat juist in die periode onze katten moesten worden inge-ent tegen hondsdolheid, daar was toen een epidemie van. Door de sneeuw op weg naar het naburige dorpje waar een inentingsmogelijkheid was bij een ambulante dierenarts. Poezen in een visnet gedaan om ze in bedwang te houden en zo was ook de prik gemakkelijk te geven! De arts schoot kn de lach, zoiets had hij nog nooit gezien! Inderdaad, ook nadien wel eens strenge wingers, maar zo’n winter heb ik nooit meer meegemaakt.
ik was bijna 4 en toch blijft 1 herinnering mij altijd bij nl: mijn grootouders woonden in Zeeuws vlaanderen , vlakbij Breskens . Daar waren we met Kerst als jong gezin . Na de Kerst wilden we met de auto weer terug naar huis maar bij het einde van de bebouwde kom net buiten het dorp lagen enorme opgewaaide sneeuwduinen. dus de weg was versperd. Vader wilde daar niet aan , maar moest zich uiteindelijk toch , zij het met tegenzin , overgeven aan de wetten der natuur. Aan alle kanten moesten we uitgegraven worden om weer terug te kunnen keren naar Opa en Oma .
Ik was in november 18 geworden en ging meteen lessen voor mijn rijbewijs bij mijn oom in een VW kever. Als je al kon rijden reed je door hele sneeuwwallen. Het duurde tot april om na 12 lessen af te mogen rijden. Eerst mondeling examen en daarna de praktijktest, geslaagd!
Ik weet nog dat wij met de auto de lek overstaken bij Wijk bij Duurstede , maar wat mij het meest is bijgebleven , en een hele grote indruk op mij gemaakt heeft ,was de zee die bevroren was !!!
Reed ik met een DKW over de bevroren Kaag en kennissen over het IJsselmeer van Medemblik naar Friesland en schaatste en passant een Molentocht van 45 km en Plassentocht van 30 km rond Loosdrecht en Ankeveen.
in 1963 zat ik in de 2de klas van de MULO , konden rond onze woonplaats schaatsen keken naar de veerboot naar Middelharnis die betonblokken van de vaarwegmarkeringsdienst (de Betonning) op het achterschip kregen om de schroef onderwater te houden.De herinnering aan de kolossale ijsschotesen op het Haringvliet en de van sneeuw gemaakte garage door mijn vader. Al de vogels die op het ijs vastgevroren zaten en de inzameing voor de door de vorst getroffen dieren
Wij woonden vlakbij de Amstel in Amsterdam. De Gemeente reiniging probeerde met ijsbrekers de Amstel "open"te houden . Na enige tijd lukte dat niet meer en konden we bij het botenhuis van de roeivereniging Nereus ( Amsteldijk ) oversteken naar de overkant ( Weesperzijde ). Dit was uiteraard 'n gevaarlijke onderneming over de ijsschotsen in de vaargeul en herhaaldelijk werden we dan ook door de politie van het ijs gehaald.
Ik was 24 jaar. Er was haast geen kolen meer,je stond in de rij voor één zakje kolen,maar het was ook knus
ik was 18 jaar oud en zat in de vierde klas van de A.H.Gerards MULO te Haarlem. door een wat laconieke houding ben ik toen van school naar huis gestuurd voor drie dagen. In die periode heb ik toen een schaatstocht gereden over het Ijsselmeer van Medemblik naar Enkhuizen.
Ik ben geboren in 1956, dus in die strenge winter was ik nog net geen 7. Ik herinner me nog goed dat we gingen schaatsen en dat mijn moeder een krant onder ons hemdje deed voor de kou. Smerig eigenlijk maar wel lekker warm. Ik woonde in Leiden, in de Kooi en zat op de Kooiparkschool. Een fantastische volksbuurt om als kind te wonen. Alles kon, niks was te gek in die tijd. Het was vreselijk koud voor mij als een echte "kleum" maar we hebben genoten. Wij schaatstsen op de stille Rijn achter scheepswerf Boot, waar wij tegenover woonden.
in de winter van 1962/1963 zat ik op de HBS in Bolsward: dat was dus boffen toen de Elfstedentocht doorging en door Bolsward kwam! Ik woonde destijds in bij de familie Mulder, die aan het Kruiswater woonde. We hebben in mijn beleving de hele dag op het ijs gestaan om de schaatsers aan te moedigen! Een onvergetelijke tocht en een onvergetelijke dag.
Super koud
ik , teoen frater Bernard, nu Herman Terra was in de periode 1962-1963 groepsleider op het jongensinternaat "de Westerhelling" in Nijmegen. we hadden een grote speelplaats. die was gedeeltelijk bevroren en gedeeltelijk besneeuwd. samen met enkele fraters Maristen en een heleboel leerlingen hebben we de speelplaats omgetoverd tot een mooie ijsbaan. vanuit het ernaast gelegen gebouw gebruikten we de brandslangen. de hele nacht werd doorgewerkt. om de 2 uur was er een nieuwe spuitploeg. het resultaat heeft lang stand gehouden.
aanvulling op eerder reactie We hadden geen centrale verwarming, s`avonds stookte mijn moeder de kolenkachel goed op in de hoop dat hij de volgende dag nog brandde. Enkel glas dus over de gordijnen nog een deken om de kou buiten te houden en op het glas blazen om naar buiten te kunnen kijken.. Met een warme kruik naar bed. Nu met overal dubbel glas en cv. is dat wel wat anders. Maar wat was het een gezellige tijd met mijn ouders door de sneeuw wandelen en s`morgens kijken naar de auto`s die niet wilden starten en evt. helpen aanduwen en kolenscheppen,gevolgd door uitstrooien van asresten over het pad achter tegen het uitglijden
Op 2 januari 1963 ben ik met de personenwagen naar Leutesdorf/Rhein gebracht. Het was bijzonder koud, in de auto hadden we een plaid over onze benen. De Rijn was bevroren en de ijsschotsen lagen meters hoog. Ik ben daar in een Klooster au-pair gaan werken. De centrale verwarming (die was er toen al) werd al in de namiddag lager gezet zodat men 's avonds al vroeg naar bed ging vanwege de kou. Onder het donzen dekbed (dat was er toen ook al) was het heerlijk warm. Wat een ervaring, had het niet graag gemist!
Was in die jaren servicemonteur in de centrale verwarming,reed in een 2CV bestel die als enige wagen starten en elke morgen de wagens van collega's aan moest slepen maar die me wel overal heen bracht maar de verwarming was nihil,het beetje warmte was nodig om de voorruit ijsvrij te houden. Maakte in die tijd dagen van 15 uur om de klanten te dienen die in de kou zaten. Had ook altijd wat zakken en een schep in de auto liggen om me uit te graven als je in de sneeuw vast kwam te zitten.achteraf gezien was het toch een leuke tijd,dit was nodig omdat ik vaak in de nacht op pad moest naar achteraf gelegen kwekerijen.
Was 18 jaar en hard getraind voor de 11 stedentocht, had mij ingeschreven, maar mocht van mijn ouders niet meedoen vanwege de kou. Achteraf maar goed ook, want de meeste deelnemers zijn halverwege afgestapt!
Super koud woonde in Drenthe ik was toen 15 jaar we hadden een groot gezin en wilden allemaal om de kachel zitten om wat warmte te krijgen ik weet dat ik kolen moest halen 4 km verderop het was echt koud en moest op de fiets maar de zak kolen woog 50 kg en moest door een dik pak sneeuw weer naar huis Onderweg viel de zak er af weet nog zette de fiets tegen een boom om de zak kolen er weer op te zetten maar dat lukte niet want iedere keer gleed de fiets weg tot er een persoon aan kwam die mij heeft geholpen maar moest wel lopen en kwam heel verkleumd thuis maar we konden weer een paar dagen stoken we hadden iglo hut gemaakt van de sneeuw en gingen schaatsen op branderveen wel koud maar het ook wel weer wat
Ik was toen in verwachting van mijn vijfde kind. Ik had er toen al 4 , die ik binnen 5 jaar had gekregen Ik woonde in Amsterdam opeen hele kleine woning. TV had ik toen nog net niet. Daardoor kan ik het niet eens herinneren, hoe koud het toen was. Wel het iedere morgen de kolenhaard weer aanmaken
In de winter '63 de zee was bevroren, het leek of de zee ver weg was. Het strand lag bezaaid met ijsschotsen. Met mijn oom over bevroren ijsselmeer gereden.
Weet ik niets van, was als militair naar de Antillen uitgezonden
Ik herinner me een tocht naar het strand waar we op de bevroren Noordzee liepen. Een bizarre ervaring voor een twaalfjarige die ik mijn hele leven niet zal vergeten!
Ik weet nog van de winter 1962/1963, dat ik aan de hand van mijn vader in Cuijk over de bevroren maas naar de overkant liep. Ik was toen 4 jaar....
Ik woonde in Zandvoort en wij konden heerlijk met de slee van de duinen af. Voor de kust lag een ijsveld (schotsen) waar we op liepen. Herinner me ook dat we een keer 's avonds laat van Purmerend terug reden naar Zandvoort en er haast door de sneeuw geen doorkomen aan was. Uren over gedaan
Heerlijke tijden waren dat,leerde schaatsen achter een bank,wat uit een auto kwam. En als slee hadden we een oude slee stofferzuiger,met een bezemsteel er in. Achter ons huis op de wei van Henri klomp.
gzuidema1957@hotmail.com
Wij woonden erg afgelegen van de bebouwde kom van ‘s-Graveland midden in het bos. De weg naar ons huis was onbegaanbaar door sneeuwduinen van twee tot drie meter waar zelfs tractoren met sneeuwschuivers in vast liepen. Echter de sloot naast de weg was wel redelijk begaanbaar. Zo kwam het dat ik, als 11-jarige, samen met mijn broer Hendri (10 jaar) op de schaats richting de eerste buren gingen vlakbij ‘s-Graveland om samen met hun buurkinderen aldaar verder lopend naar de School met de Bijbel in Kortenhoef te gaan. Tussen de middag aten wij ook ons brood daar op om eind van de middag daar vandaan met de schaats weer richting ons huis te gaan En dat vele weken lang.
wij wonden in Dokkum kan nog herinnering van de elf stedentocht die door dokkum kwam en was behoorlijk koug en een harde wind
in de winter van 62/63 was ik 18 jaar de 11 stedentocht werd gewonnen door Reinier Paping zelf heb ik toen de Salland kanaal route naar Lemelerveld geschaatst over het Overijsels kanaal , dat was toen zeer koud
Ik ben in januari 1957 geboren in Loppersum en herinner mij deze strenge winter nog heel goed. Ik heb toen leren schaatsen op het water in het dorp genaamd Schipsloot. Mijn vader bracht me daar heen, schaatsen onder en een oude keukenstoel mee en daar achter schaatsen leren. Toen het goed ging is mijn vader{die nu 94 jaar is} naar huis gegaan. Het duurde niet lang, of er kwamen grote jongens {iets ouder ongeveer 10/12 jaar} en die pakten mij die stoel af en hingen hem aan de brug en ik kon daar op schaatsen niet komen. Dus maar zo schaatsen en toen mijn vader later weer kwam, kon ik zonder stoel schaatsen. Stoel van de brug gehaald en weer richting huis, waar moeder de stamppot mous{ boerenkool} klaar had...... Ik en mijn zusje sliepen op een zolderkamertje die erg koud was en s morgens zag je een heel dun laagje op de dikke deken liggen, net of het een beetje ijs was... Dat herinner ik mij nog van die lange strenge mooie winter....
Op 5 dec. 1962 moesten we met de bus naar school ,maar die reed niet vanwege erge gladheid en zeer dichte mist.....we vonden het wel leuk geen school...maar ergens ook niet want het was wel sinterklaas,dus suprises werden pas later uitgepakt......goeie herinneringen aan die tijd...
ja deze winter ik mij heel goed dit was mijn eerste jaar dat ik ging werken en viel met de neus in het sneeuw want ik moest gelijk sneeuw ruimen toen was ik mijn eerste jaar kraanmachinist bij de firma Heikens in Kolham nou dat was een winter heb nog niet zo een mee gemaakt maar wel mooi achteraf veel loyaliteit van mensen onderling
Ik was tóen 10 jaar en kan me het heel goed herinneren mooie tijd was dat en leuk dat Reinier Paping nog steeds in leven is .
Met de fiets naar school in Brugge moest stoppen onderweg stoppen bij een landbouwer onze handen te warmen Ik was toen 14 jaar oud
In 1963 sneeuwballen rollen en opstapelen... Over de schie lopen naar hoek van holland ... Kralingen plas schaatsen enzv
Ik was 10 jaar,toen.En woonde 5 tot 10 min van school.Het vroor,dat het kraakte en het was héél koud!!!Dat was in Breda.
ik weet helemaal niets van deze winter want ik was nog niet geboren.
Ik was 11 jaar en had op zaterdagmorgen facultatief Franse les in de 6-e klas op de Nutsbasisschool. Mijn oudere broer moest mee op met mij de kou te trotseren. halverwege gingen we terug i.v.m. de grote hoeveelheden sneeuw. De buurman had een Volkswagen Kever, waar we met 3 sleeën achter vastgemaakt door de wijk reden.
Werd dat jaar 20 januari 12 jaar, alleen Emmy Spaans kwam op mijn verjaardagsfeestje, zal het nooit vergeten, zo koud. Gewaard.
We brachten bij ons thuis kranten rond ‘s morgens en ik herinner mij dat we het prachtig vonden dat we zover in de sneeuw zakten, het deerde ons niks want we hadden laarzen aan. Ook konden we schaatsen op water waar we nog nooit geschaatst hadden, doordat het zo hard vroor konden we zo naar een ander dorp schaatsen!
Te voet de Rijn oversteken bij Oosterbeek! Ik was toen 20 jaar en zat vlak voor mijn eindexamen gymnasium.
Samen met mijn vriendin Ineke Tromp gingen we iedere avond schaatsen op de Nenyto in Rotterdam . Wij waren destijds 17 jaar. .’s Zomers waren het tennisbanen en’s winters werd het een kunstijsbaan. Daar ontmoetten we de 2 vrienden Toon ? en Bouke Weersma, die Ineke nog van een vakantie uit Renesse kenden. We woonden wat verder weg van de ijsbaan. Toch waren we daar iedere avond te vinden. De kou en het verre reizen hield ons niet tegen. Dat die je dan als je verliefd bent!
Ik was vier jaar en woonde op Curaçao. Dus bij ons was het niet koud.
Ik kwam in februari thuis van een schipbreuk in de Ierse zee bij het eiland Man, het was erg koud en de IJssel was bevroren achter de stuw stond een draaiorgel op het ijs tot vermaak van iedereen. Er waren ploegen jongeren die met breekijzers de straten in Rotterdam ijsvrij gingen maken voor een zakcentje extra.
Ijsbloemen op de ramen en vrieskou op de dekens in ons onbewoonbaar verklaarde woning..Ik was 9 en alleen de kachel in de kamer die snorde..En ja de Amstel was bevroren en de ijsbrekers waren een attractie.. de losse schotsen waren dik genoeg om schotsie te trappen..dus vaak op mijn kop gehad..want wat ik deed was zeer gevaarlijk is maar iedereen deed het..ik weet nu beter..inmiddels 65 jaar..
Ik was toen 7 jaar en heb dit nog mee gemaakt ,de auto,s reden toen over de Brielse maas en een hoop eenden en zwanen zaten vast gevroren ik heb nog een foto van dat jaar
Ik ben van 1953, ik was 9a10 jaar. Ik heb op de amstel in Amsterdam leren schaatsen op friese doorlopers achter een stoel. Ik vond het geweldig maar in het begin ook een beetje eng ik woonde in de burmanstraat.
Ik werd dat jaar 16 maart 13 jaar en weet dat er heel veel sneeuw lag en dat het heel koud was, voor de rest weet ik het niet meer!
In 1962 ben ik 9 jaar geworden, ik herinner me van die winter dat het één groot feest was. We woonden in Kampen en ik kan me niet anders herinneren dan: schaatsen, schaatsen en nog eens schaatsen. Op de Ijsbaan vooral maar ook op sloten en vijvers en grachten. Van kou, overvloedig sneeuw, ijs op de rivier staat me verder weinig bij. Feest was het, nooit kou gevoeld alleen maar pret in sneeuw en op ijs.
de elfstedentocht was op 18 januari en niet op 26 januari een trein liep vast in de sneeuw tussen Oosthuizen en Hoorn het was voor mij de eerste winter dat ik aan het werk ging
Ik ben van 1953, ik was 9a10 jaar. Ik heb op de amstel in Amsterdam leren schaatsen op friese doorlopers achter een stoel. Ik vond het geweldig maar in het begin ook een beetje eng ik woonde in de burmanstraat.
Geen al te prettige herinneringen. Ik bracht toen twee couranten rond. Het Vrije Volk en de Telegraaf ( twee uitersten). Verdiende als 16 jarige een leuke cent bij om in juni van 1963 een bromfiets, merk Tomos te kunnen kopen. Het was ijs en ijskoud die winter, veel sneeuw en gladheid en ik deed over mijn kranten-brievenbusroute gemiddeld 1 uur langer dan normaal.
Met een groep gingen we brood snijden voor eenden en andere vogels.
Ik was net als militair (Kon.Marine) terug uit Nieuw-Guinea en werd na mijn verlof geplaatst in Hilversum ik kan me alles nog goed herinneren heb nog foto,s gemaakt in Tuk (toen bij gemeente Steenwijk) .Op de marine basis in Hilversum waren we gelegerd in op boerderij lijkende verblijven waar nog verwarmd werd met grote kolen kachels het was bijna niet warm te krijgen ,je moest kolen halen bij de kolen bult waar een wacht bij liep die moest voorkomen dat je te veel kolen haalde je kreeg een bepaalde portie en daar moest je het mee doen. dus die wacht afleiden en dan een maat aan de andere kant voorzichtig kolen jatten in een zak dan hoorde je niets, want officieel moest je het halen in een grote kolen kit .de weekeinden naar huis met het openbaar vervoer was ook geen pretje toen . Al met al was het een lange koude winter .
Ik was 10 en woonde in Utrecht. Het begon tweede kerstdag te sneeuwen. Onze lagere school lag destijds aan de rand van Utrecht in een weiland en we moesten dankzij een slootje, altijd een eind omlopen om bij school te komen. In die winter werd tegenover onze school de Kardinaal de Jonghweg aangelegd en pal naast de Van Lieflandlaan de school. Er zouden daar studentenflats komen. Het vermaledijde slootje bevroor en wij konden over het ijs via de kortste weg naar school. Naast de school ontstond op de ondergelopen weg in aanleg een ijsbaan. We namen onze schaatsen mee naar school en gingen voor en na schooltijd en in het speelkwartier daar schaatsen. We hielden zelfs schaatswedstrijden. Ook lag in die winter mijn opa op sterven. Mijn ouders gingen in de kou en de sneeuw 's avonds op de scooter vanuit Utrecht naar een dorpje net buiten Alkmaar om opa op te zoeken. Ze waren helemaal verkleumd als ze weer thuis waren.
beste Helga Walter. de winter van 1962/1963 staat in mijn geheugen gegrift als was het gisteren. ik "zat" in militaire dienst. gelegerd op de simon stevin- kazerne in ede. zoals mijn grootvader en vader voor mij, zou ik gaan deelnemen aan de elfstedentocht. de kazernecommandant had, speciaal voor diegenen die als soldaat zouden meerijden, een groot gedeelte van het exercitie-terrein onder water laten zetten om te kunnen trainen. we waren met z'n vijven !! onder alle nederlandse militairen zou geloot gaan worden gezien de aantallen die zich hadden opgegeven. tot mijn grote verdriet, maar zeker dat van mijn vader, werd ik uitgeloot. dus géén elfstedentocht voor mij als derde generatie de jong. wel viel mij "de eer te beurt" om twee keer op oefening te moeten "op de harskamp"; diegenen die ooit de harskamp hebben gedaan weten waarover ik het heb. de eerste keer was 's morgens om 08.00 uur, 18 graden onder nul !! mijn karabijn was bevroren dus schieten ging niet. in de z.g. bunker kelder stond ooit water maar dat was uiteraard spijkerhard bevroren; in die bunker in het stikke domker je weg over het ijs zien te vinden was een avontuur. aan het eind van de schietbaan moest je op ballonnetjes schieten maar met die bevroren karabijn...... mij is toen niets overkomen, gelukkig.... maar er waren verscheidene makkers die behoorlijk haast-bevroren vingers, neuzen en tenen hadden. omdat ik kennelijk was opgevallen mocht ik een paar dagen later weer en dit keer als flank commandant. da's de slechtste plek die je maar kunt bedenken omdat daar de mitrailleur kogels écht vlak over je heen kwamen. kortom....... die winter vergeet ik dus nooit meer. groet, dick r. de jong
In de zomer van 1963 heb ik eindexamen HBS-B gedaan. In januari-februari konden we twee of drie weken niet naar school, omdat er geen bussen reden tussen o.a. Nieuwkoop en Leiden. Vond ik niet erg, want ik heb in één keer mijn literatuurlijsten kunnen bijlezen. Bovendien heb ik de hele Elfstedentocht van Reinier Paping op de TV kunnen volgen. Dat was heel bijzonder, want we hadden pas een half jaar TV in huis.
Ik zat in dienst,heb in December 62 januari 63 gelest voor mijn Mil. rijbewijs in een jeep was erg koud, we deden ons warmen aan een groot olievat waar we hout in den stoken daar zorgde de korperaal rijinstructuur voor er lag tot 23 maart sneeuw.
Vlak na de winter, begin 1964 ging ik in Ossendrecht in dienst. Na de diensttijd studeren in Enschede
Ik zat die winter op de de Jagermulo in de de Jagerstraat in Rotterdam
Ik zat toen op de Julianaschool in Heteren. De sneeuw lag een meter hoog langs de weg. Een vriendinnetje/ klasgenootje overleed in die tijd. Mijn vader hielp om haar graf te maken. Ze moesten met houwelen het graf uithakken. De Rijn was bevroren en er kruiend ijs, dat door de genie regelmatig werd opgeblazen omdat anders de dijk beschadigd zou worden. Die winter hebben we in de uiterwaarden veel geschaatst, maar ook over de sloten en vaarten in de polder tochten gereden.
Ik was toen 13 jaar en zat op kostschool het Jongenspencionaat te Bleijerheide.Mijn vader kon me dat weekend niet komen halen voor verlof er lag te veel sneeuw! We hebben toen spelletjes gedaan met de broeders.
de beroemde tocht (op ijshockey-schaatsen) over de Rijn van Leiden naar Katwijk en even klunen op de bevroren strook langs het strand van die schotsen-massa op de Noordzee
Ik was in januari 1963 9 jaar oud. Wij bouwden hele bouw werken van de sneeuw met tunnels aan elkaar verbonden. Ik woonde destijds in Den Burg op Texel.
Ik zat in schutters putje in Leiden op de koksschool voor mijn dienst plicht maar 18 januari zaten met 2 man in het putje koud we deden alles aan andere nacht moesten opbreken het was te koud en mijn vriendin was jarig maar het is toch mijn vrouw geworden toen 19 jaar
Ik heb die winter op de bevroren rivier deMerwede(Sliedrecht) gelopen.Dat was best eng.Je zag het water stromen onder het ijs! In museum De Koperen Knop in Hardinxveld op dit moment een expositie over strenge winters.Ook inhet museum van Giessenburg.
Was 19 jaar. Werkte in de bouw. Zat in de vorst valet. Moest in februarie opkomen voor de dienstplicht in Ossendrecht. ' s ochtens om 6 uur aantreden om af te marcheren naar de vreetschuur voor het ontbijt. Was het me dat stervens koud. Woon nu in Calgary Canada en hier kijken we er niet van op !
Ook in dat jaar wilde onze rector van het Christelijk Lyceum geen ijsvrij geven, zodat Henk Venema en ik (geen vrije zaterdag) pas om halftwee op de havendam van Staveren stonden. Snel overgestoken naar Medemblik (enkhuizen was te ver), daar één schaats op de strekdam gezet en gelijk weer terug naar Staveren. Daar kwamen we steenkoud vlak voor de bezemwagen aan! Gelukkig daar bij mijn grootouders weer opgewarmd bij de gloeiende kachel, en hete chocolademelk. Daarna weer naar het station, en één halte verder op de fiets gestapt en 4 kilometer over een gladde weg naar huis gereden! Ach, op die leeftijd zit je nergens mee! Het volgende jaar deden we examen en lag het Lyceum, én de rector, achter ons!
Kan mij nog goed herinneren. Konden niet naar school Ook was het best eng.maar toch verlang je wel weer naar een winter. Was wel gezond.
Deze winter kan ik mij nog zeer goed herinneren. Ik ben van 41 en zat toen voor mijn dienstplicht bij de Marine. Hadden zojuist met de "Amsterdam "een oefentrip naar de Middellandse Zee gemaakt met mooie temperaturen etc. en kwamen thuis met extreem lage temperaturen. Woonde in Rotterdam Kralingen en de Maas was zelfs voor een groot gedeelte bevroren en met ijsschotsen op elkaar wat je normaal later alleen op de tv in het buitenland zou zien. Ook de Oude Plantage waar we vroeger veel speelden wat een ijsmassa. Om te schaatsen was het ijs in feite niet mooi. In de slaapkamer thuis en ook bij de Marine op de slaapzalen was er geen verwarming dus 's-morgens waren de dekens met rijp en de ramen bevroren.
Eigenlijk weet ik er niet zoveel meer van. Ik wa net 10 jaar. Wij woonden in Delft, wat ik nog wel weet is dat, mijn vader, als wij zondags naar de kerk gingen, eerst een pad moest maken om het huis uit te lopen. Als wij terug kwamen, moest hij weer een pad vegen om bij de deur te komen, de sneeuw kwam tot onze knieen. De winter van 78/79, we woonden in Woerden, we gingen naar Barneveld, waar mijn familie woonde. We zouden daat de feestdagen doorbrengen. Onderweg moesten we regelmatig stoppen omdat de autoruiten bevroren, daar konden de ruitenwissers niet tegenop. Mijn man reed op de vrachtauto en ik herinner me nog de foto's die hij onderweg maakte van de muren sneeuw langs de wegen.
We zijn in mei 1959 vanuit Gasselternijveen verhuisd naar Assen. 1962/63 was koud veel sneeuw en we gingen lopend door de sneeuw, sneeuw Tot aan onze liezen naar Ter Aard. Die koude winter had wel wat. Zelf kon ik niet schaatsen maar ging wel met een groep mee naar de ijsbaan. Was genieten
Geen herinneringen , ik was toen 9 jaar, ik neem aan dat wij op het ijs in sloten in de buurt aan het schaatsen waren of aan het spelen???????
ik woonde in Heemstede en was zwanger (18 jaar) van de eerste en werkte nog in Aerdenhout en net getrouwd maar kon het echt niet lang volhouden dus moest er mee stoppen en woonden bij mijn ouders in want net als nu geen huis te krijgen maar we zijn nog steeds een gelukkige familie
in januari 1963 was ik bijna 25jaar en zwanger van mijn dochter die in april 1963 geboren werd.We sliepen op zolder in een huis zonder verwarming. Alleen een kolenkachel in de woonkamer en een fornuis in de keuken.De ijskristallen stonden op de muren en de ijslaag op de ramen was een paar centimeter dik, als we 's ochtends wakker werden waren de dekens en lakens vol ijs van onze adem. Het was een barre winter maar we hebben hem goed doorstaan
Ik was 13 jaar en woonde in Gouda. De Reeuwijkse plassen waren dichtgevroren. Er lag ook een flink pak sneeuw op. Met een auto met sneeuwschuiver was er een parcours over alle plassen uitgezet. Die tocht heb ik met een klasgenoot op een roostervrije dag gereden. Heel bijzonder. In Gouda lag ook heel veel sneeuw. Die werd in vrachtwagens geladen, die de sneeuw in de gracht voor ons huis storten (de kademuren van de Westhaven waren ongeveer 3 meter hoog, dus er kon heel wat in). Pas in maart was alle sneeuw in de gracht weggesmolten !
Ik was toen een jaar of 8..kan het me nog goed herinneren. Wat ik ook nog weet is dat er destijds veel mensen vanuit Indonesië ons koude kikkerland in kwamen. Zonder dikke winterjassen enz.
IN 1962-63 WAS IK IN MILITAIRE DIENST BIJ DE KON MARINE.(20 JAAR) S,NACHTS MOEST IK OPWACHT STAAN BIJ EEN OORLOGS SCHIP(HONDEWACHT NACHT VAN 12 TOT 4 UUR) OM DE PAAR UUR KWAM ER IEMAND KIJKEN OF ALLES GOED WAS EN HELPEN OM DE TROSSEN TE LATEN VIEREN DIT IVM EB EN VLOED. HET IJS .. WAS ZO DIK DAT JE ZO NAAR TERSCHELLING KON LOPEN..OM TOCH EEN BEETJE WARM TE BLIJVEN HAD IK 2 LANGE ONDERBROEKEN AAN EN SJAALS OM en 2 jassen aan ...
Ik was 15 jaar, was in 1962 in Internaat Kamp Valentijn, werd elke ochtend gewekt met een hand sneeuw in mijn nek door mijn leidinggevende juf Jojo. Midden in de bossen, lange boswandelingen gemaakt met de groep
Ik was toen metselaar en wij waren toen 13 weken in het vorstverlet. Vanwege de vorst en lange tijd lag er sneeuw.
riekjevanderhorst@pandora.be
Het was het jaar dat ik voor het eerst kunstschaatsen kreeg. In mijn herinnering was ik elke dag wel op het ijs Wij hadden een sloot voor de deur dus met heel veel vriendjes en vriendinnetjes op het ijs de hele dag! En ook een paar keer 's avonds, dat was helemaal een belevenis, want in die tijd mocht je als tiener niet in de avond buiten. Als ik het koud kreeg en bevroren tenen vlug even naar huis en voor de kachel bijkomen en wat warms drinken. Een dag ben ik zelfs op de weg met schaatsen naar school gegaan. Het was een heel leuke spannende tijd.
Mijn 1 maand oude broertje overleed . Omdat het zo koud was en de begrafenisauto’s niet verwarmd waren mochten mijn broertjes, zus en ik niet mee naar de begrafenis. Ze zijn twee dagen bezig geweest om een grafje voor hem te graven. Maar mijn moeder nam ons wel mee naar de zee die bevroren was. Want dat zou ik waarschijnlijk nooit meer zien. En daar had ze gelijk in. Ik was 9 jaar
Ik zat toen op de Kweekschool (PABO) in Hengelo. Iedere dag moest ik op de fiets, door die vreselijke kou, naar school. Halverwege stapte ik een winkel binnen om op te warmen. Voor een jongen uit het warme Curacao was dit echt afzien.
antoinetta60@hotmail.com
Aangezien ik niet meer zo jong ben, was ik in 1962 juist de gelukkige moeder geworden van een iets te klein jongetje, dat een paar maanden in de couveuze moest verblijven en eind november 1962 thuis kwam. Wij hadden toen nog geen centrale verwarming en het was een kunst het ventje op temperatuur te houden. Dus stond hij de gehele winter voor de kachel. De vader van dit ventje was opgeroepen voor "Herhalingsoefeningen" en aangezien er geen oorlog was en er nauwelijks geoefend werd, moest hij boerderijen die ingesneeuwd waren "uitgraven. De tijden zijn veranderd, vrijwel iedereen heeft nu CV verwarming, herhalingsoefeningen bestaan niet meer, maar het kleine mannetje nog wel en is een man van 57 jaar oud en ga dan maar na hoe oud ik wel niet moet zijn.
Het schiedamse huisvuil gng naar de VAM in Wijster, dat stagneerde omdat de sneeuwval het treinverkeer stagneerde. Mijn zwager zat ook in die tijd in Drenthe en door het opwaaien van sneeuwmuren kwam die met zijn auto vast te zitten. Ik kan mij ook herinneringen dat ik naar de TV uitzending heb gekeken van de Elfstedentocht en dat de koningin de winnaar Reinier Paping begroette bij aankomst na de finish. Oh oh dacht ik als dat enorm aantal publiek maar niet door het ijszakt.
Ja lang geleden hè!? Ik was toen 6 jaar (1956) en herinner mij ook geen enkele kou. Hele dagen op het ijs en met de slee op pad. Mijn ouders kwamen naar ons schaatsplekje in Leiden om mij te verrassen met leren schaatsen, geen noren maar bruine 'kunstschaatsen' de doorlopers hoefde je niet meer naar een paar rondjes vast te binden.
We woonden in Kerkwerve op Schouwen, ik was 8 jaar. Ons dorp was op een gegeven moment totaal geïsoleerd, ook de sneeuwschuiver kwam er niet meer door! De mooiste herinneringen heb ik aan de tochten, 's avonds laat, stiekem naar buiten geslopen, met m'n vier jaar oudere broer. De sloten naast de Vospit waren helemaal dichtgesneeuwd en het was de kunst om elkaar daar in te duwen. Je verdween dan van top tot teen in de sneeuw. Het was zo leuk dat m'n broer besloot om er zelf ook maar in te springen! Toen het ging dooien kon het smeltwater niet weglopen omdat de ondergrond en alle "putjes" nog lang bevroren bleven, een soort permafrost-toestand. Na dit jaar nooit meer grote ijsschotsen in de Oosterschelde gezien.
Ik was net 10 jaar en op de dag van de Elfstedentocht hadden wij van school schaatswedstrijden op de ijsbaan Sietsenveen bij Beilen. Wat ik mij nog herinneren kan van die dag, is dat het erg koud was. Onderweg naar de ijsbaan fietste je door hoge sneeuwduinen.
In de strenge en lange winter van 1962/1963 zat ik in de zesde klas lagere school. Mijn leeftijd was toen 12. Herinner me dat het een strenge en lange winter was en toen dat zelfs op de singels (lees stromend water) kon worden geschaatst. Rondje rondom de historische binnenstad. Op de Wilhelmina vijvers in onze wijk in Breda kon meestal al geschaatst worden. Leuke en gezellige tijd. Fijne herinneringen aan. Helaas geen fotomateriaal meer uit die tijd.
Wij kwamen terug op 22 november 1962, van Nederlands Nieuw Guinea na 11 maanden,in Den Helder. Na al die warme tijden viel het toch ontzettend tegen om weer in Nederland te zijn. Na een maand vakantie weer terug naar Den Helder we gingen een fregat in de vaart brengen, die het laatst in 1954 in Korea had gevaren, dus werk aan de winkel. Veel oefeningen, zowel varen als schieten, dik ijs op de Noordzee. Het bleef de gehele periode het geluid van ijs tegen het schip aan, soms dacht je nou gaan we onder. Spannend, maar het was op zee echt koud. Zelfs de ijsbeer had de jas aan en dan is het toch koud.
We hadden weken op de slaapkamer ijsbloemen op de ramen en gingen met een kruik naar bed. Lopend naar school want fietsen was onmogelijk. Verbaasd kijken op het strand hoe de branding bevroren was. Als 10 jarige is dit nog mijn beleving van toen
Ik was toen 8 jaar oud en woonde in de s'Molenaars buurt in Alphen aan den Rijn.Achter de huisjes was de polder en voor de huisjes de Heijmans wetering waar een aantal ijsbanen waren. Wat waren we boos dat de ijsbreker de Walvis uiteindelijk het ijs kwam breken. Dit was een echte ijsbreker geen sleepboot met een lepel ervoor. Ook heb ik toen een iglo gemaakt, een berg sneeuw water erover wat bevroor en toen uitgehold. We woonden achter in een poort en de sneeuw kwam tot de dakrand van de schuur. Ik woon sinds 2 jaar in Canada provincie Saskatchewan en in de winter is -30 heel gewoon vorige winter was 1 van de koudste die hier ooit geweest is 2 weken lang -40/-45 in de nacht en overdag rond de -30 ik trof het dus wel! Vooral uitkijken als er dan ook nog wind bij is je huid bevriest dan in een paar minuten. Groetjes uit Canada.
nee, ik was 5, geen herinneringen aan, wel vanuit verhalen en over de elfstedentocht. voor mij was de strengste winter die van 1979
Ja de winter van 42/63, ik studeerde toen in Groningen en in de Herestraat hebben we voor een etalage naar de Elfstedentocht gekeken . Op de terugtocht met de bus naar huis moesten we onderweg helpen met het uitgraven van dat ding. De eerste dagen daarna was de school gesloten . Thuis was het ook druk vanwege het steeds weer moeten weghalen van de sneeuw, die door de harde winde steeds weer voor sneeuwduinen zorgde. Maar toen alle sneeuw er lag was het toch wel een soort van isolatie laag. In 1979 is er weer een hevige sneeuwval geweest nog erger als die van 62/63 toen was het helemaal onbegaanbaar en waren we in het noorden helemaal geïsoleerd en door het leger is alles weer wat gangbaar gemaakt. Maar mensen vergeten nogal snel en je leert je er wel bij aanpassen. Groeten hendrik veenhof
Ik was toen 18 jaar.
Ik kan mij nog herinneren dat het begon al voor de Sinterklaas ook met zeer dichte mist nog geen twintigmeter zicht. Ik werkte in Alkmaar en de mensen die buiten Alkmaar woonden konden niet naar huis die avond. Het ergste was met oud en nieuwjaar het vroor hard er was 'n sneeuwstorm, het duurde 'n paar dagen voor dat er weer enig verkeer mogelijk was. Zelfs de Noordzee was gedeeltelijk bevroren heel raar, als je op het strand liep was het doodstil waar je anders de golfslag hoorde. Het was pas in de tweede van februari dat de temperatuur overdag weer boven nul kwam. Ik heb wel veel kunnen schaatsen ik woonde in Heiloo toch ben ik iedere dag op de fiets naar mijn werk gegaan in het begin zeer koud maar op de duur wende je eraan en ging het best.
ik woonde aan de Maas in Andel, daar reden de auto's over het ijs. Heerlijk veel sneeuw, elke dag buiten sleeën boven van de dijk naar beneden. Dat jaar heb ik schaatsen geleerd op de Maas.
Je gingen met een stel vrienden in een volkswagen kever over deIJssel van Olst naar Welsem
ik moest toen werken bij de nobo deze was inaanbouw ,met een pony kar door 50 cm sneew rijden verlichting maken ,wij werkten bij hevel in ederveen fijne baas kwam met verwarming bij ons moesten wij mijn broer en ik werken bar en boos .
Was toen 12 jaar. Geweldige tijd op de Franciscus school in Wijchen. Leukste was dat we af en toe ijsvrij kregen😄
Nogal een stomme vraag om dit in jemail te krijgen. Ik ben van 1971. Dus ik was toen min tien jaar!
Ja,wat ik direkt herinner is natuurlijk de barre Elfstedentocht in die heeeeeele strenge winter die toe gewonnen is door Reinier Paping.Ik woonde in Leeuwarden,17 jaar oud,dus gauw naar de Grote Wielen waar de finish was. Heel veel mensen stonden daar op het ijs,waar al water op stond en werden daarom verzocht om toch zoveel mogelijk naar de kant te gaan,ook mede omdat de toenmalige Prinses Beatrix per helikopter aan zou komen en die mocht natuurlijk geen natte voeten krijgen.
Ik was 7 jaar en liep alleen met mn Frieze doorlopers naar het Zuiderpark waar ze de speelweiden onder water hadden laten lopen.De garderobe was niet meer dan houten bankjes.Bere koud en proberen om de linten van de schaatsen strak onder te binden.Het lukte en ik kon de drukte op het ijs onveilig maken. ...
Ik ben 17 december 1962 geboren en heb er dus geen herinneringen aan. Vind het wel heel boeiend om te lezen. Misschien heeft deze extreme winter er wel voor gezorgd, dat ik heden ten dage zo’n koukleum ben.
geen leuke tijd,om aan herrinnerd te worden.22 december 1962(ik was 12 jaar),4 mensen verdronken,waarvan 2 klasgenootjes,uit ons mooie dorp hellum( groningen).even opzoeken,HET DRAMA VAN HELLUM DEC.1962.
Ik was toen 6jaar maar kan het me goed herineren . We woonde in haarlem en het spaarne en de mooie nel . Lagen dicht de auto.s reden er over heen met sleden er achter .. de zee bij ijmuiden was een en al schotsen . De ramen stijfbevroren en ijskristalen op de dekens bbbbrrr en de kolen kachel vol aan ..maar wel veel sneeuw pret...
Lag vanaf oktober 1962 als dienstplichtig militair (62-5) in de Jan van Schaffelaarkazerne in Ermelo, in opleiding voor reserve -officier (later beëdigd als luitenant bij de Stoottroepen). Het was stervenskoud!! Een bivak moest afgebroken worden bij minus 21 gr, maar alles was stijf bevroren. Klasgenoot Henk Gemser reed de Elfstedentocht uit, heldenontvangst in Ermelo, alle pelotons aangetreden, ik moet er nog ergens foto's van hebben liggen. Bij de begrafenis van Wilhelmina stonden wij uren langs de grachten van Delft, drie lange groene onderbroeken over elkaar!! Brrrrr.
Ik zat in dienst bij de LUA lucht doel artillerie. Hadden die winter schiet oefeningen in Den Helder. Het was bar en boos. Was in de kazerne wel prettig. De schietoefeningen waren op het strand van Juliana dorp. Dus veel ijs en sneeuw.
De elfstedentocht werd op mijn 22e verjaardag gereden, bezoek kwam er niet, maar we hadden een heerlijke dag voor de tv.
Ik was bijna 10 jaar Wat ik nog weet en van foto,s dat wij in de bossen zijn gaan lopen, met de buren die hadden de kinderbak op de slee gezet.,was ontzettend koud maar wel mooi.
Ik was 12/13. Ik kan me de kou wel herinneren, niet zozeer de sneeuw. Ik woonde in Assen in 62/63 en we waren lid van de ijsbaan in Kloosterveen. Dan moest je langs de kazerne fietsen, en ik had kranten onder mijn trui voor warmte en tegen de wind. 'k Heb nog een medaille voor het volbrengen van de Domeinenrit, op 29 december 1962. 'k Heb aan verschillende schaats wedstrijden mee gedaan, die die winter werden georganizeerd op de ijsbaan. Kan me de kwast (hete limonade) nog herinneren dat daar verkocht werd. Zelfs met school gingen we schaatsen op de Asser ijsbaan. De kou noodzaakte dat veel dekens gebruikt werden en mijn kleine broertje en ik sliepen in het zelfde bed die winter, anders waren er niet genoeg dekens. In 78/79 was ik niet meer in Nederland, maar in Canada, waar ze ook wel van koude winters weten. Dit jaar zijn we er tot nog toe goed afgekomen, in Zuid-Ontario.
Ik was toen 12 jaar. Ik weet nog heel goed dat het streng vroor. We konden het huis met 2 kachels amper verwarmen.
Ik was 8 jaar en heb leren schaatsen op de Amstel we woonden in de Lutmastraat en konden de schaatsen thuis onderbinden en zo het ijs op Geweldig tot de ijsbreker door de Amstel vaarde allemaal ijsschotsen en wij kinderen werden door volwassenen over de schotsen getild om zo vijlig bij de kant te komen Vergeet het nooit meer!
Het was bitter koud. Op de dag van de Elfstedentocht had mijn vader bedacht samen met een collega van Amersfoort over de Eem naar het IJsselmeer te schaatsen. Ze zijn door de kou maar halverwege gekomen. Was niet te doen. Ikzelf, 12 jaar, deed het maar met een rondje op de vijver achter ons huis. Toen je avonds Reinier Paping op de tv zag voelde je jezelf ook een beetje schaatsheld.
Ik was toen 5 en een half jaar en kan mij de grote hopen bijeengeveegde en weer bevroren sneeuwbergen in de Vogelspoelstraat in Gelderop herinneren. En dat het werkelijk steenkoud was als we in de vroege ochtend naar de jongensschool Franciscus Xalverius liepen. Als ik mijn ogen sluit zie ik het plaatje zo voor mij. Ook de diverse slibberbanen die wij op het speelplein van de school maakten heb ik helder in beeld.
Ik herinner mij dat allemaal nog heel goed hoor ,wat een strenge winters had je toen ,wel erg mooi hoor dikke sneeuwpret
Ik was 11 jaar en weet nog dat ik de voordeur uit ging en languit lag...straat was veranderd in een blauwgrijze spiegel.....spekglad..was in de president brandstraat in amsterdam
Ria.Putman@chello
Ik woondej nog in Graauw en was post besteller op Kloosterzandesmorgehns vroeg met brommertje door de gladde Lange Nieuwstraat naar het werk dan post bestellen met ook nog een route van42km
Ik was posbode bij der PTT de stadsbesteling ging moeilijk maar als je naar de buitenbestelling zegmaar de boerop dan moest je dat in het begintoen er nog niet geruimd was de bestel route lopen dat was dus zo 20 km lopen met de posttas op de rug door de sneeuw smorgens om 6 uur beginnen en s"a vonds om 6 uur weer THUIS.
Magda Sneep-Albers Spierings
Op 14 jarige leeftijd lopend met de fiets naar school van Houten naar Utrecht (7km). Fietsen was niet mogelijk: de sneeuw was door de snijdende wind op hopen geblazen, dwars over de weg. Veel schaatsplezier gehad in deze winter.
Elke winter vroeger als kind was er sneeuw en ijs. in 1962 was ik 4. Sneeuwpoppen, iglo's, schaatsen. Echt jeugdherinneringen.
Wij hebben heel veel geschaatst ik was12 jaar er waren veel schaatstoeren molentocht en op de vijver voor woning ik kreeg dat jaar ook kunstschaatsen
62-63 Was mijn laatste schooljaar wat betreft onderwijs overdag, Heb ben daardoor een fantastisch lange vorstverlet periode misgelopen. Onze school stond op zo'n 150 meter van een grote vijver waar we tijdens de gymles gingen schaatsen. Degene die geen schaatsen hadden moesten de scheuren in het ijs met heet water vullen wat vanaf de school meegenomen werd in enorme koffiekannen.
Ik was toen 18 jaar en werkte al in de bouw, nog nooit zo lang in de vorstverlet gezeten totaal aaneengesloten 11 weken, is nadien natuurlijk nooit meer gebeurd. De ijsschotsen dreven door de Westerschelde weet ik nog wel. Er lag heel veel sneeuw.
Ik kan me niet voorstellen dat iemand die die winter heeft meegemaakt, zich dat niet kan herinneren! Wat een winter. De dag dat het begon te sneeuwen lag de sneeuw twee meter hoog het tuinpad en de schuurdeur te versperren. Omdat mijn vader op de brommer nog uit de late dienst moest komen, moesten mijn broer en ik dat pad en de deur sneeuwvrij maken, waar we de hele avond over deden. Ik was 12, en ging met de fiets naar de HBS in Alkmaar, 18 km ver. Maar in die winter hoefden we maar halverwege tot het station in Castricum, en verder met de trein. Ik kan me herinneren dat ik zat te janken op de fiets naar het station, zo koud was het. Op een mooie dag gingen we naar het strand om te kijken hoe de bevroren zee er uitzag. De branding was verstopt onder een dikke laag bevroren schuim, en de duinen waren helemaal afgekalfd. We moesten zo'n anderhalve meter van de afgrond springen om op het strand te komen. Zo bar maken ze de winters tegenwoordig niet meer!
Wij gingen lekker schaatsen op de singels. Ik was toen 10 jaar. Het was zeker een strenge winter maar wel heel leuk.
Ik kan die winter nog goed herinneren ik zat in militairen dienst ging op oefening met 20 gr vorst.Het Zijpe was dicht gevroren,wij konden wel met verlof maar de maandag dat wij terug moesten voer de overzet boot niet meer.lekker thuis blijven.
Erg koud Naar bed op de bovenverdieping in een ongeisoleerde woning met een kruik aan je voeten en 's morgens wakker worden met halfbevroren condens op je dekens,brrr! Toch, als kind, goede herinneringen aan die winter met veel schaatsen en prachtige iglo's die we maakten en die er na de winter best nog wel lang stonden.
Aan de winter van 62/63 denk ik nog vaak. Ik was 11 jaar, nog geen ‘kunstschaatsen’ en nog geen huiswerk. Mijn zus had dat allemaal wel, dus ik heb die hele lange winter alle vrije uurtjes op haar schaatsen kunnen rijden. Ook ging ik samen met mijn vriendinnetje langs de deuren voor brood voor de vogels. Dat sneden we met grote messen aan blokjes. Ging goed! Het was ook de winter dat mijn oma ziek werd en overleed. Vaak met de bus naar het Dijkzigtziekenhuis. Ik heb ook oudere mensen bij de bus- of tramhalte zien huilen van de kou. Op de dag van de Elfstedentocht kregen we ijsvrij.
In 1963 was ik 4 jaar oud en op 3 maart werd mijn zusje Henny geboren. Ik mocht die dag bij opa en oma in/met de sneeuw spelen, wat een lol! Verder heb ik eigenlijk geen herinneringen aan deze strenge winter.
O wat was het koud ik was 10 jaar oud en had zo,n houtje-touwtje jas aan en handschoenen (wolle}} daar had je ook niet veel aan als die nat werden b evroren je handen Ik moest uiteraard naar school 20 minuten lopen dat was heel normaal in die tijd.Ook was ik blij om weer thuis te komen daar kon je je handen op warmen bij de kolenkachel niet meteen hoor anders begonnen ze te tintelen brr Met de slee heuveltje af (geite weitje) hilversum was mooi en schaatsen friese doorlopers die moest je onderbinden en je ging als je de touwtjes niet hard genoeg aan trok met je hakken naar binnen. Je leerde zo wel schaatsen en met de kou om gaan doorzetten moest je
Ik was 10 jaar en woonde net 1 jaar in de Zaandijk, ik kwam uit Amsterdam. Wat ik nog weet is dat het enorm koud was en ik met de slee naar van Riemsdijk de kolenboer moest om een half mud antraciet te halen. Als ik terug was stonden me handen (zonder handschoenen) als een vuist nog dicht en moesten langzaam weer warm worden. Schaatsen op de zaan en op de slootjes waar nu de Zaanse Schans is, een ijsbreker kwam nog door de zaan wij konden gewoon blijven staan zo dik was het ijs. En ja de 11 stedentocht gewonnen door Reinier Paping ook nog vers in het geheugen. Vissen die dood waren want de sloten waren tot aan de bodem bevroren. En last but not least je ramen op de slaapkamer vol met bloemen en me kussen bevroor aan de muur vast koud koud.
Ik was toen 12/13 jaar en maakte met mijn vader mijn eerste schaatstocht van 30 km. We schaatsten op de Gouwzee, heel bijzonder.
Ik was 4.maanden, dus ik herinner me niet zoveel ;)
Ik weet er weinig van ik was toen 5 jaar
Ik zat in Amsterdam-West op school. De school organiseerde destijds op de Sloterplas een schaatstocht. Een voor wedstrijdrijders en 1 voor de tourrijders. Aan de laatste heb ik zelf meegedaan. Zelf woonde ik in Zwanenburg, de Ringvaart was ook bevroren. Ik heb met mijn ouders, zussen en broer menig uurtje op de ringvaart schaatsend doorgebracht. Mijn vader kwam zelfs zaterdag* naar school met de schaatsen in de auto zodat mijn oudste zus en ik schaatsend op de Haarlemmertrekvaart naar Halfweg schaatsten. En naar Zwanenburg (huis) liepen. Het was een zeer bijzondere tijd. Je realiseert op dat moment niet hoe bijzonder. * ik moest destijds (1962) nog zaterdagmorgen naar school
Ik was 8 jaar oud. We hadden in de sneeuwbergen hele holen uitgegraven. Met de auto over het volledig bevroren Veerse Meer van Walcheren naar Noord Beveland gereden. Heel veel vogels in grote problemen en nadat het Veerse Meer ontdooit was bleek dat alle vissen dood waren gevroren.
Ik werkte in Katwijk in de Co-op.We hadden geen kachel in de winkel omdat we CV zouden krijgen.Doordat de winter zo hard insloeg kon dat niet meer.De zee was bevroren zo koud was het. We moesten een keet per week de lege flessen sorteren en dat gebeurde buiten in de sneeuw terwijl het overdag zo ongeveer 18 onder nul was. Vreselijk koud,maar je went er aan. Ik was destijds 17 jaar en mijn collegaatje 15. We hebben nog steeds contact.
3km lopen naar school. Van Nrd. Deurningen naar Denekamp. Op de fiets was mogelijk. Tussen de middag boterham opeten bij anderen thuis. En na schooltijd weer lopen naar huis. Op school overblijven was er niet bij. Ook geen vader of moeder die ons naar school bracht met de auto.
Ik was in dec 1962 7 maanden. Dus weet er niet veel van. Beetje van verhalen van mn moeder, dat de Rijn bevroren was en ze daarop gestaan hebben. Wij woonden dicht aan de Rijn, een klein dorpje, kesteren, aan de overkant van Ouwehands Dierenpark.
De elfstedentocht in Franeker ,bizarre tocht in 1963 mijn ouders stonden met koek en sopie op het ijs,de eerste schaatsers op een baantje van nog geen meter de hel van het noorden in ,naar Dokkum,wat was dat een tocht sneeuw harde wind,Als dit weer zou gebeuren dan komen de meeste schaatsers niet ver.
Heb 3 maanden in de vorstverlet gezeten
Ik was ongeveer 5 jaar maar Ik Weet nog heel goed dat ik met mijn ouders midden in de haven van Enkhuizen stonden en mijn broer naar staveren schaatste
Was 13 had een krantenwijk
De winter van 1962/63 staat mij nog helder voor de geest. Zelf 12 jaar zat ik naar de sneeuwval te kijken terwijl een hek in de achtertuin eronder verdween. Prachtig vond ik het. De volgende dag kwamen er buldozers in de Herenstraat in Voorburg, een winkelstraat, om het begaanbaar te maken. Ik zat op de lagere school aan de Rembrandtlaan vlakbij de Vliet. We zijn ook wel eens over de Vliet op de schaats naar school gegaan. Tot in april bleven de sneeuwrestanten langs straten liggen. Nooit meer zo'n sneeuwrijke, strenge, koude winter meegemaakt!
Op 5 november 62 lag er al sneeuw en veel sneeuwstormen, we konden schaatsen tot het je neus uit kwam
was in 57 ook zo erg ging ik voor het eerst naar zee gotenburg vroor 35 graden niet normaat
Ik was toen 8j. en mijn jongste broer Marc, 1j. Mijn ouders hadden 'n drukke kruidenierswinkel en mijn pa werkte ook nog in de bouw. Ik herinner me dat ik de babydoeken van mijn broer in 'n grote kuip met heet water en zeep moest wassen want mama had 4 kinderen en ze stond al 's morgens vroeg klanten te helpen... Mijn handen waren ijskoud ondanks het lauwe water en ik blies er op om ze warm te krijgen. Onze lakens werden 's avonds warm gestreken en 's morgens waren er mooie ijsbloemen op de ramen... Het was fijn om op school en in de vrije tijd met sneeuwballen te gooien en een sneeuwman te maken die weken goed bleef...een ijskoude maar toch ook 'n heel mooie tijd !....
Ik was 16, ging naar de RHBS in Groningen, vierde klas. Woonde nabij Woltersum, dichtbij het Eemskanaal, zuidzijde. Moest via Lageland fietsen, ca. 16 km. Ik deed daar normaal 50 minuten over, maar in die winter was het hele stuk tot het Slochterdiep dicht gesneeuwd, en moest ik lopen. Dat was een uur, waar ik normaal 15 minuten over deed. Met gevolg dat ik vele malen het eerste uur miste. Tezamen met de fysieke inspanning ( en wat andere factoren) maakte dat dat ik in de vierde doubleerde. Men had verzuimd bij de aanvang van de winter (2e kerstdag) het Eemskanaal open te houden, waardoor het daarna in de hele vorstperiode noodzakelijk was het kanaal open te breken met ijsbrekers om de stad van brandstof te kunnen voorzien.
Ik was 8 jaar en woonde toen in Leeuwarden, ik herinner me dat we toen een sleehelling van onze loggia hadden. Vanuit de woonkamer met de slee naar beneden top. Van de elfstedentocht herinner ik me dat de finish bij de Grote Wielen was, het grachtwater in Leeuwarden was ook toen te warm om de tocht in Leeuwarden te laten finishen. Bij de finish ging koningin Juliana bijna door het ijs.
in 63 toen het ging dooien al dat kruiend ij in het kraggers gat angst aanjagend dat gelui d zal ik nooit vergeten
oh ja zekers weet ik dat nog op school plein roepen ijs vrij anders staken wij was er koud me oma breide borst roken voor ons en op de kachel lagen kranten om onder de truien te legen
Winter 62/63 was ik 15 jaar. Wat een winter, heb er alleen maar leuke herinneringen aan, woonde in Leerdam en hebben leren schaatsen op de Linge. Fietsen naar school kan ik mij niet goed herinneren of dat moeilijk was. maar dat zal best wel, ook niet of de school gesloten was. We moesten de kachel goed vullen, we hadden gelukkig een woonkeuken, gezellig met een hele grote tafel. Maar we moesten wel iedere keer de sneeuw weghalen van de deuren, want het waaide erg hard. Nogmaals fijne herinneringen, het mag van mij nu ook wel een beetje sneeuwen want dit natte weer is niet lekker, sneeuw kou kan je op kleden maar dit natte weer niet. Groeten
Ik was drie jaar maar ik weet het nog als de van gisteren bere koud we hadden alleen maar een hout kachel en een op gasfles daar moesten wij het mee doen andere mensen hadden nog minder en moesten veel kou lijden
Ik was 8 jaar,in 1963,en mijn vader nam me mee naar Hoek van Holland om de bevroren zee te zien.Enorme ijsschotsen waren het strand opgestuwd.om daar fikse bergen te vormen.Natuurlijk ben ik daar opgeklommen ! Een spannende ervaring die ik niet snel zal vergeten.
Was 4jaar oud toen woonde ik in oudorp noord Holland op een boerderij was ijzig koud toen wat ik hoorde van mijn ouders op latere leeftijd
Ik was 9 jaar, mijn pa werkte bij de Rijkspolitie te Water en met hem mocht ik mee al lopend over de dichtgevroren Maas om wakken te slaan voor de vogels en vissen en om de vogels bij te voeren. Schaatsen op doorlopers en sleeën...winterpret...toen hadden we nog geen tv en waren veel buiten...mooie jeugdherinneringen :)
na mijn eindexamen op het gemeente lyceum in vlaardingen volgde in sept. mijn dienstplicht. ik kwam bij het korps mariniers in de opleiding voor reserve officier deze opleiding liep door deze strenge winter heen tot juli 1963.veel kou geleden aangezien ook de bivak oefeninge gewoon doorgingen.in september 1963 werd ik aangenomen op het KIM in den helder,de opleiding tot beroeps officier.in mijn carrier heb ik menige winters in noord noorwegen door gebracht.soms ook best koud.
Ik woonde in Jabeek (Limburg) en was 11 jaar. We gingen schaatsen op een ondergelopen weiland buiten het dorp.
Wij zijn in 1964 getrouwd en in de winter was de oliekachel met dieselolie bevroren toen we uitbed kwamen en ijskoud in de huiskamer .Toen de gaspitten in de keuken aangestoken om toch een beetje warmte te krijgen. Olievat gevuld met petroleum en de kachel brandde weer .
Ik werd in februari 1963 geboren in Heerlen....en ik kan me er niets meer van heugen deze kou :)...had het graag willen beleven als ik dit zo lees en zie
Ik was toen net 10 jaar en woonde in Hilvarenbeek en vond die winter geweldig. Tussen ons huis en de tuin lag de zuiderbeek, ook wel riviertje de Hilver genoemd, en daar konden wij heerlijk op schaatsen en met de slee van de schuine oever af glijden. In de tuin rolde we grote sneeuwballen en daar werd een iglo van gemaakt en sneeuwbalgevechten gehouden. Ook werd de tennisbanen in het dorp onder water gezet en gingen we ook daar schaatsen. Verder gingen we ook naar de Flaes, een groot ven in de bossen bij Esbeek, om te schaatsen en daar zorgde de ijsclub dat het ijs geveegd werd en kon je ook wat warms kopen en dat had je wel nodig na het fietsen door de kou om er te komen. Vervlogen tijden.
ik was 14 jaar en zat op de lts 6km verder,het was koud maar gingen elke dag op de fiets naar school meestal moesten we naast de fiets lopen maar we gingen door. in de avond bouwde we een sneeuw schans waar we met de slede vanaf gingen.
Ik was toen achtjaar oud schaatsen op de straat voor de deur, de beur man probeerde de straat waterkolk te ontdooien met benzine het Brande wel maar het lukte niet. Sneeuw poppen en hutten bouwen. Bij de kolenkachel met mijn vriendjes en mijn familie naar de Elfstedentocht kijken op TV met een kopje chocolademelk die mijn moeder maakte lekker hoor. Ik zal mijn jeugd nooit vergeten.
ik weet nog goed dat de auto,s die de onderdoorgang inreden voor het groothandelsgebouw , er niet meer uit konden ... ik was toen net 10 jaar ,,,, we konden door de straten schaatsen... op onze zolderkamer likten we aan de ijspegels die aan de zoldering hingen... iedereen vond het prachtig ,,,, ik niet ... ik had het zo ontzettend koud, geen fatsoenlijke schoenen aan mijn voeten en de jas die ik had gaf nauwelijks beschutting.
Onze Montessori school in Amsterdam organiseerde een schaatstocht naar Marken
Winter '62 / '63 staat nog in mijn geheugen gegrift. Ik was 6 en we woonden te Aartswoud op een ruim erf en geen hek of haag langs de weg waardoor de shovels van firma Slooves uit Winkel alle sneeuw vanaf de straat in onze tuin schoven op 2 grote bergen (zo leek het). Dolle pret, met vriendjes uit de buurt en broer bouwden we daarop een fort en sneeuwpoppen. Het duurde heel lang, tot in maart meen ik te weten. M'n ouders hadden een kruidenierswinkel, maar door de sneeuwbanken over de weg kon de Centra-leverancier niet verder dan een paar honderd meter van ons huis komen. Met de bestelwagen pendelde vader met ons daartussen heen en weer de dozen boter, koffie, soep, suiker enz. door ons over de sneeuwbank gesleept. Chauffeur Theo met de Büssing truck deed daarbij ook z'n uiterste best. 's Avonds waren we "rozig" en sliepen we heerlijk onder de wollen dekens waarop in de ochtend soms wat stuifsneeuw lag.
Ja, die winter van 1962-1963. Ik was pas onderwijzer. Mijn standplaats toen was Yerseke. Men geloofde dat deze winter de doodssteek zou zijn voor de oestercultuur. Immers, de Oosterschelde was afgesloten i.v.m. de Deltawerken. Nog erger was de situatie in Groningen, met name op het Hogeland. Dorpen waren onbereikbaar voor hulpdiensten en openbaar vervoer was onmogelijk. De boerderij van wat later mijn schoonouders zouden worden was ingesloten door meters hoge sneeuwduinen. Een misschien wel vergelijkbare winter was die van 1979. Die begon al tussen kerst en nieuwjaar van 1978. We waren met vrienden naar Sauerland gegaan. Daar was geen winter, toen. De hotelier zei tegen ons dat het bij ons in Groningen wel ineens winter geworden was. De volgende dag terug naar huis. We stapten in met + 10 graden C. Twee uur later bij Münster stapten we uit bij - 10 C. We hadden net een boerenrentenierswoning getrokken. Dat jaar hebben we 5200 kub. gas verbruikt. Ook toen waren er enorme sneeuwduinen. Mijn vrouw kon nog net met de laatste trein van school thuiskomen. Ja, ook dat was me het wintertje wel.
In de winter van 62/63 woonde ik met mijn vrouw en 2 kinderen in Midlum bij Harlingen. De avond voor de Elfstedentocht kwamen 4 jongens uit Harfsen/Laren bij ons overnachten. 3 van hen willen met de tocht meedoen. 's Avonds eerst nog naar Leeuwarden om aan te melden en de volgende morgen weer naar Leeuwarden voor de start. Wij thuis hebben de 3 gevolgd via telefoon, zij konden melden waar zij moesten opgehaald als ze niet verder konden. De eerste hebben we opgehaald in Bolsward, de tweede enkele uren later in Franeker en de derde in Ried, een dorpje boven Franeker. Na nog een nachtje bij ons slapen zijn de 4 weer naar Harfsen/Laren vertrokken. Daarna 3 van hen niet weer gezien, in 1969 zijn wij naar Twello verhuisd en de chauffeur uit Harfsen nog wel eens gesproken. Nu, als 91-jarige, kan ik me deze winter goed herinneren.
Tijdens die strenge winter was ik 14 of 15 jaar. We hadden op de Gerard Noodtstraat Mulo regelmatig een vrij tussenuur. Ik weet nog dat de rivier de Waal dichtgevroren was een we met een paar medewaaghalzen over het ijs naar Lent gelopen zijn. Liever niet meer aan denken.
Ik ben in die winter geboren. Mijn ouders woonden destijds in de hoge flat aan strand zandvoort. Er zijn foto's van bevroren kuierend kustijs omdat zelfs het zoute zeewater bevroor. Ik heb er zelfs een liefde voor zeer koud en droge weersomstandigheden aan overgehouden. 15 jaar later op mijn eerste brommer onderging Nederland weer een -30 winter en lag het hele land plat inclusief alle snelwegen. Ik heb toen met een crossbromner nog een tocht van Laren naar Vinkeveen gemaakt. Ingepakt en met kranten onder mijn kleding gepropt door een bijna verlaten ijslandschap. Die tijden hadden wel degelijk hun charme ondanks de ontberingen.
Ik was toen 14jaar zat op school in Scheveningen en ieder uurtje dat we vrij hadden, waren we te vinden op de bevroren branding van de Noordzee. Ook in de haven zaten de Loggers onder een dik laag ijs wat een schitterend gezicht was. In die winter overleed een tante van mijn vrouw die in Friesland woonde, de grond was zo erg bevroren zodat de begrafenis pas in april plaatsvond. De elfsteden tocht dat jaar vergeet je natuurlijk nooit. Ik sliep thuis in een uitbouw, bevroren bloemen op de ruiten en ijs in de kruik die ik s nachts naast m'n bed had gezet.
Ik was pas anderhalf jaar dus kan het me niet herinneren. Wat ik wel weet is dat mijn moeder met mijn oudere broer over de sllterplas is gelopen want ook die lag dichtgevroren.
Het was in die winter dat ik mijn kandidaatsexamen diergeneeskunde moest doen, Ik had een gaskacheltje zonder afvoer in een klein kamertje ( 2,5 X 3 ). De schimmel stond op een gegeven moment meer dan 10 cm dik op de binnenmuur. Of het een spouwmuur was weet ik niet, maar de isolatiewaarde was nihil. De situatie was niet alleen ongezond, maar ook gevaarlijk. Dat beseffend heb ik mijn boeken gepakt en heb de verdere voorbereidingen bij mijn ouders thuis gedaan. Wel geslaagd gelukkig.
In die winter was ik 9 jaar oud en in die winter had een een keer geijzeld,we konen schaatsen op de doorgaande weg ( de zijde) in Boskoop. Ook hadden we met kinderen uit de buurt een schans gemaakt van sneeuw en water zodat mijn vader met de auto vanaf de zijde de sloot op kon rijden.
Ik weet het maar al tegoed, als soldaat bij de luchtmacht, als trekker chauffeur op vliegbasis Twente. Het was ijskoud op de David Brown (trekker) met een Sabre F86 K er achter, naar de run-up, waar altijd koffie was, zodat je weer warm werd. In januari 1963 liep ik samen met mijn vriendin, (nu mijn vrouw) samen over de IJssel in Deventer.
Die winter herinner ik mij net als alle anderen maar al te goed. De driftsneeuw kort na Nieuwjaar, de maandenlange snerpende kou (met een enkele onderbreking), het strooizout dat op een gegeven moment op was, die bitter koude week in januari waarin ik daardoor met de fiets door Amsterdam-Zuid over de ijsstukken moest balanceren om naar school te gaan, de ijsbloemen op de ramen, maar ook de prachtige twee weken eind februari - begin maart waarmee de winter eindigde - ik herhaal vast van alles wat anderen ook al hebben gezegd. Het bijhouden van weergegevens (wat ik nog steeds doe) is mede als gevolg van deze winter een grote hobby van mij geworden.
Ik werd in die winter 9 jaar ( februari ) Ons dorp Hekelingen was gedeeltelijk ingesneeuwd. Ook heb ik stiekem op het Spui geschaatst. Op de oude Maas bij de Spijkenissebrug reden auto's op het ijs.
Ik was 9 jaar woonde in vreeland bij pleeggezin fam kok was erg koud was ziek we hadden alleen radio was erg strenge winter ze noemde mij monique was niet mijn echte naam bleek later.
Ik was 18/19 jaar en zelfs aan de kust (volgens mij Scheveningen) lagen ijsschotsen van zeewater; een foto dat ik daar bovenop sta heb ik nog.
Weet dat nog heel goed !! Het kanaal was dichtgevroren en er werd veel op geschaatst!!! Ben nu 74 en heb dat eigenlijk nooit meer gezien !!! Dat wil zeggen !! Het is nooit meer zo koud geweest !
Ik was 12/13 jaar in 62/63. We moesten echt iedere dag met de fiets vanuit een buitenwijk naar onze hbs in centrum van Utrecht. Geschaatst op de ondergelopen tennisbanen op Friese doorlopers met die akelige oranje bandjes Pyjamabroek onder onze lange broek, geen verwarming boven, dus ijsbloemen op de ramen. Mijn vader strooide as en sintels van de kolenkachel uit in de brandgang achter de huizen.
Ik ben schaatsend van Medenblik naar Stavoren geschaatst en terug, ik zat in dienst en heb 14 dagen in een tentje geslapen op heide bij Nunspeet, de koudste nacht was ruim 20 graden onder 0, meer als de helft van de soldaten werd afgevoerd vanwege de kou, die het af maakte kregen een week prestatie verlof, ik dus ook.
ik woonde voor het eerst opkamers in apeldoorn, geen verwarming maar een klein gaskacheltje. op een maandagochtend (ik was het het weekend bij m'n ouders geweest ), werd ik wakker doordat er steentjes tegen mijn kamerruit kwamen. m'n collega's deden dat, omdat ik niet op m'n werk was verschenen. ze hadden n.l getelefoneerd naar m'n ouders, of ik daar nog was. dat bleek dus niet zo. m'n ouders in alle staten want die dachten dat ik vergast was, maar ik lag onder stapels dekens en kleren om warm te blijven in die kou in m'n kamertje, en de wekker niet gehoord.
Ik was toen 4 jaar
Ik was toen 4 jaar en ik kom uit woudrichem
Wij kregen, net als iedere Nederlander, een belastingvrije uitkering van 100 gulden. Dikke pret natuurlijk want we lagen met een zeesleper van Smit & Co op station op Curacao Het geld was bedoeld op de kosten van de extra kolen op te vangen. Wij hadden er een betere bestemming op het warme eiland.
Ik heb verschrikkelijk gehaald want ik was van de trap gevallen en lag wekenlang op bed met een zware hersenschudding! Gelukkig kwamen mijn klasgenoten wel op bezoek maar het ijs heb ik dus gemist!
In onze straat lange glijbanen gegleden spiegel glad
in die winter was ik als dienstplichtig sergeant bij het Korps Commando Troepen in Roozendaal gelegerd. Dat het toen erg koud was kan ik alleen maar beamen. In die periode waren wij met onze compagnie ruim 2 maanden gelegerd in Hohne, in Duitsland tegen de toenmalige grens met de DDR. Na die periode reden wij in compagniesverband met onze voertuigen terug naar Roozendaal. Ik maakte die"reis" in een open jeep. Als passagiers konden wij ons enigszins beschermen tegen de snijdend koude wind, maar mijn chauffeur moest zijn voeten en handen natuurlijk vrij houden; die heeft op die rit dus nog meer afgezien dan wij. Onze voorruit bevroor onderweg voortdurend, maar daar hadden we wat tegen gevonden: uit onze noodrantsoenen gooiden we steeds een handje zout tegen de voorkant van de voorruit, zodoende hadden we toch nog redelijk zicht. Bij een rood verkeerslicht op de Oranjesingel in Breda vonden de daar pauzerende meisjes van de Mulo daar het een prachtige gelegenheid om die zg. stoere militairen die zich niet konden verweren, op hele ladingen sneeuwballen te trakteren.
Ik was toen 9 jaar het was ondanks de bergen omgewaaide sneeuw erg mooi om te zien en je kom bijna niet van huis toch waagde we het er op om samen met de buur kinderen een mooie sneeuw hut te bouwen. Het was erg koud en je had geen verwarming op je slaapkamer. Je kreeg een warme kruik mee en de dikke jas van onze vader werd op je bed gelegd. De volgende morgen was er een laagje ruwijs op de jas te zien.
Ik was 12 in 1963 en weet dat ik toen voor het eerst heb geschaatst, we woonden toen in Zwartsluis. Het Zwarte water was bevroren en achter een stoel heb ik leren schaatsen.
Ik was toen buschauffeur bij de NACO in Nrd Holland dus winter goed meegemaakt
In ieder geval het was lekker koud heel gezond weer wat mij betreft het mag weer terug komen,er waren toen ook heel weinig zieken
Ben 1953 geboren in Renkum. Wij konden toen lopend de Rijn oversteken. Het kruiende ij ss werd door de genie met dynamiet opgeblazen om beschadigingen van de kribben te voorkomen.
Wij gingen met het gezin , ouders en 4 kinderen (4,3,2,1 jaar)van Krimpen a/d IJssel naar Rotterdam. De weg die mijn vader nam, was een dijk. Opeens gleden we van de weg , de dijk af , zo het naastgelegen bevroren water op. Ik weet nog dat we zijn uitgestapt, de auto is toen van het ijs getakeld. De rest heb ik geen weet meer van.
Op 23 trouwde mijn broer, op 24 februari de zaterdag erna moesten we wel naar school. Het was spekglad en erg koud. We begonnen onze rit van 13 km op de fiets om 7.30 uur. kwamen om 8.30 u op school aan in Hardenberg. Er waren 5 leerlingen uit het buitengebied en we kregen te horen er is geen school vandaag, jullie mogen weer naar huis. Om 9.30 uur waren we weer thuis in Dedemsvaart.
Ik was 6 jaar oud en woonde met mijn ouders op Curaçao, die winter is totaal aan mij voorbij gegaan.
Ik woonde in kindertehuis " kijkduin" te Zandvoort. Ik herinner mij dat de wereld er heel wit uitzag en we enkele meter de zee op konden wandelen. Ik was toen 6 jaar.
Ik weet nog dat we over de bevroren Rijn zijn gelopen op de plaats waar anders de pond voer.
bwester44@live.nl
Voor mij een droevig jaar 1963 in dat jaar stierf mijn vader op 13 november 1963 dus dat was minder mij moeder moest daarna voor maanden het zkh in dus wij moesten door de kou op de fiets nasr geldrop .Ik houd heel erg van de winter en vind het jammer dat we er zo weinig krijgen .
Het staat in m'n geheugen gegrift, mijn vader kreeg een hartinfarct in Den Bosch en mijn moeder wilde er naar toe. Mijn vader reed met iemand mee zodoende stond de auto nog in de garage. Van huis reed ik dus daarheen, onderweg moest ik door nogal wat sneeuwheuvels, waardoor je niets zag en het stuur maar recht hield. We hebben Den Bosch veilig bereikt, maar het was een verschrikkelijke tocht, die ik dus nooit zal vergeten.
Het was de eerste winter datik als leerling timmerman aan het werk was ik ben toen 3 maanden in de vorstverlet geweest
Heb de Elfstedentocht 1963 mee gedaan,. Niet uitgereden. Later in maart nog over het IJsselmeer naar Enkhuizen.
Ja, die winter herinner ik me nog goed. We woonden aan de buitenkant van Breukelen en toen het gesneeuwd had hoorde we op een avond belletjes rinkelen en bleek er een arrenslee met een paard ervoor door de straat te komen. Bijzondere ervaring was dat. I
G.larencontre@hotmail.com
Was 6 jaar en we konden ook op straat schaatsen
in 1962 werd ik 16 jaar op nieuwjaars dag ging ik samen met mijn zus en zwager nog een zus en broer naar het strand in scheveningen wist niet wat ik ijsbergen in de zee en het leukste was er over heen lopen en zorgen dat je niet uitgleed hiena nooit zoiets gezien.
Ik was dat jaar met de kerst naar huis gegaan naar myn ouders (Hillegom) wat een prachtig om de Noordzee bevroren te zien. Zo iets vergeet je nooit.
Ik herinner me niets v 1962 want ik ben mei v dat jaar geboren
Heb er nog wel eens over. Bevroren waterleidingen. Sneeuwballen oorlog in de straat. En mijn oma werd op de bakfiets door mijn vader naar huis gebracht omdat de bussen niet meer reden. Dat waren nog eens winters😜
De mooiste winter van mijn leven. Ik was 15/ 16 jaar en deed niets anders dan schaatsen. We maakten lange slierten,dansten de twist en probeerden de pirouette. De warme kruik die 's nachts uit mijn bed viel was 's morgens bevroren en naar school fietsen was bitter koud. Maar toch......we hadden pret.
Ja, ik was 7 jaar oud in die winter, en ik herinner me de ijsbloemen op de slaapkamer ramen en de muur zelfs.... ook kreeg ik longontsteking. Alles behave leuk... Maar ook....schaatsen...veel lekkere stamppotten om te eten...
Herinner ik me prima...was toen 6 jaar. Geen cv, geen verwarming, slapen onder dakpannen en de sneeuw viel op het bed. ruiten bevroren, m'n laken kon je bij wakker-worden breken. Buiten banjeren door een berg sneeuw, iglo-'s bouwen, iedereen leek buiten te zijn. wanten door moeders gebreit met touwtjes eraan : goedbedoeld maar totaal onpraktisch.
Het was voor mij de eerste winter dat ik in de bouw werkte had een lange periode vorstverlet van wel 2maanden
Wij konden over de IJssel lopen De pont zat vast gevroren . Maar er moest wel betaald worden ,want de Veerman moest ook eten .
Ik woonde op het Noordereiland, aan de Maas, 2e hoog, zat heel vaak voor het raam, ijsschotsen kwamen voorbij, bijna kon je over de Maas lopen, de grotere schepen dienden als ijsbrekers, ik was 10 jaar, kan het me nog heel goed herinneren en aan de echte kou wende ik snel, we hadden echter maar een kachel en dat met 8 kinderen en de ouders, ik maakte de kachel elke ochtend aan!
L.S., Mijn verloofde was in 1962, 21 geworden en ik was toen 23. Ik kan mij niet veel herinneren, alleen dat wij naar het strand zijn geweest in Castricum omdat wij hoorden dat de zee bevroren was. Wij zijn in 1963 getrouwd en in 1974 naar Canada geemigreerd omdat wij wel eens een echte winter wilden. Van de week verwachten wij een koude golf met temperaturen van -25C en met een "windchill" van zo'n -40C.
Ik werkte als 15 jarige op de scheepsbouw (nieuwbouw) NDSM bij Groenpol. Mijn handen vroren vast aan het ijzer en dan kwam een collega met een brander om alles los te maken . Bij minus 13 graden onder nul mocht je om 10.00 uur een extra koffie halen. Maar bij minus 12,5 ging het feest niet door.
Geweldige winters !! In de winter van1962/1963 gingen mijn ouders uit elkaar .. en trokken mn broer en ik samen met mn moeder in bij mensen die in de polder woonde.. en toen begon de winter .. Met de schoolbus naar school ...als de weg Velsen - Amsterdam vrij gemaakt was met sneeuwschuivers. Ja overblijven en niet bij de warme kachel ..nee je brood opeten en naar buiten ! Thuis snel de schaatsen onderbinden bij de kachel en dan de dijk over om op het bevroren zij Kanaal C te schaatsen , voor mij als kind een heerlijke winter van sneeuw en ijs ... sleetje rijden en schaatsen !! De winter 1978/ 1979 ... Ons eerste koophuis en de zelf aangelegde Centrale Verwarming ging voor het eerst aan op 24 December ... en toen begon de winter ... Geen bloemen op de ramen ... wel sneeuw hoog tegen het huis ! Sleetje rijden met mn zoontje ... schaatsen op straat met de hele buurt . Tussen de middag snel mn zoon ophalen uit school , naar huis en voor hij weer naar school moest even snel de schaatsen onder !! Ik hou van de winter !!
Mijn ouders reden over het IJsselmeer en ik zat achterin! Het was heel spannend, vooral omdat we een paar keer slipten en een 360 graden cirkel maakten. Pas veel later bedachten we dat het best een gevaarlijke onderneming was geweest.
Onze dochter werd geboren en het ijs zat aan de binnenkant dik op de ramen. Wij woonden in in Blaricum bij een oude dame waar we eenmaal in de week in bad mochten als de leidingen niet bevroren waren. Ik ben getrouwd met Trudy van Leeuwen en we wonen nu in Roelofarendsveen.
Ik was net 19 en werkte toen voor de NRV (Nederlandse Rijnvaart Vereniging) ons schip de "Leonardo" lag ingevroren in de haven van Krefeld (Duitsland) en het ijs op de rivier was zo dik dat zelfs vrachtwagens de rivier konden oversteken Onze kolen kachel kon het niet aan en we hadden ijs bloemen op de ramen Mischien was dat de reden (en dat ik mijn lagere school in Indonesie had) dat ik nu al bijna 50 jaar in Australie woon?
Ik ben geboren op 12 januari 1963
Ik was 8 jaar en woonde in Amsterdam Geuzenveld. Het was op een zondagmiddag en wij gingen met het gezin zoals altijd naar mijn oma. Lichtelijk teleurgesteld, want het begon te dooien. Bij terugkomst was het inmiddels gaan vriezen en was de tuin tussen de flatgebouwen na de dooi bevroren. Schaatsen werden uit het vet gehaald en voor mij gold: de eerste schaatsoefeningen achter een keukenstoel direct achter het huis. Met schaatsen aan over het balkonhekje heen en weg. Vaders maakten 's nachts de ijsbaan weer strak. De tuinlui van de woningbouwvereniging moesten de ijsbaan wegmaken. Zij probeerden dat met vuil uit de compostbak. Diezelfde avond hebben de vaders de bak geheel met water bespoten, zodat hij grondig vastgevroren was en wij (de kinderen) in mijn geheugen nog eindeloos konden blijven schaatsen. Zal wel korter zijn geweest dan in het geheugen.....
Schaatsen, vooral schaatsen. ik woonde in Leiden. Singels dichtgevroren. Nieuwe vaart dicht. Lange schaatstochten. In de avond schaatsen op park Roomburg. Met muziek. De Nieuwe vaart werd later met ijsbrekers opengebroken. Bevroren zee in Katwijk. De schaatsen die ik toen heb gekregen(Viking)heb ik nog steeds.😁
Op kerstavond liepen we door de Puttingpolder en zakten tot onze enkels in de modder. Eerste Kerstdag na de middag bonden we de schaatsen onder en schaatsten we op een ondergelopen weiland. Tweede Kerstdag ging het sneeuwen en waaien. Overal sneeuwduinen waardoor het openbaar vervoer in Oost-Zeeuws Vlaanderen lam werd gelegd. De vorst was hevig waardoor we al vrij snel op wat meer open watervlaktes konden schaatsen; zo ook op de Vogel bij Hengstdijk waar met man en macht met sneeuwschuivers banen werden geveegd. Na de Kerstvakantie moesten we weer naar school. Ik was 14 en zat op de HBS in Hulst. Om daar te komen moesten we de eerste weken zo'n 5 km lopen om de bus te nemen. (Rapenburg tol). Ook de terugreis was niet zonder hobbels. Daarom: schaatsen in de tas en 's-middags over het ijs van Kuitaart naar Hengstdijk over de Vogel naar huis. Fantastisch ! Het bleef vriezen tot begin maart. Elke dag schaatsen (huiswerk schoot er wel eens bij in). Half februari reden de auto's op het ijs en in de Westerschelde was er sprake van kruiende ijsschotsen waar je overheen kon lopen. Natuurlijk ging alles ten koste van heel koude tenen en handen, maar dat mocht de pret niet drukken. De invallende dooi was een grote teleurstelling.
In 1962/1963 woonde ik in Den Haag en ik was 10 jaar oud. Wij woonde tegenover het Zuiderpark en konden schaatsen op de grote vijver. Als ik koude voeten had dan warmde mijn vader ze op en gaf mijn moeder mij heerlijke warme chocolademelk. Heerlijke tijd!
Mijn verkering was gek op schaatsen Ik niet dat ik het altijd koud had Hij kocht voor mij en hem de eerste schaatsen met laatzen erop Ik leerde dus voor het eerst schaatsen ⛸ 🛷
Ik zat in militaire dienst en was gelegerd op de vliegbasis Volkel. Moest regelmatig met z'n allen de startbanen vrij maken van sneeuw. Ook met vriende de Waal in Nijmegen naar Lent overgelopen. Bijzonder koud.
Ik was 20 jaar
Ik was 8 jaar. Wij konden schaatsen op straat en sleetje rijden. Op 20 november was het spiegelglad door de ijzel. Toen is het al begonnen.
ik werd in nov, in dienst opgeroepen ..naar doorn de ..mariniers opleiding !! wachtlopen met 22 graden vorst ..op bivak in een tent met 22 graden vorst !! de ..harskamp ..met 24 grb vorst ...en ga maar door ..er waren jongens bij met bevroren oren en vingers !! wij hadden nog kolen kachels ...er was ook tekort aan kolen ...wij hebben zelfs kolen gejat van de kolenberg...ik zou naar nieuw guienea gaan ...werd toen afgelast en werd ik naar curacao gestuurd !! ja dat was even anders dan de kou hier ..wilt u meer weten ? mijn naam vul ik hieronder in !!
Ik was 5 jaar. We zijn die winter verhuisd. Het was heel koud. Mijn vader leerde mij schaatsen, maar dat lukte niet. Glijden deed ik wel veel.
Wij woonden in Rijswijk Z-H . We gingen met onze ouders met de tram naar Scheveningen. Een bevroren zee, de golven onder het ijs. En sneeuw op het strand. Geweldig wat een winter. We schaatsten wat af.
Ik was 18 woonde in Noordwijk en heb 13 weken in de vorstverlet gelopen .De Noordzee lag vol met ijs zover je kon kijken ,en heb er op gestaan .Op het strand was een ijswal .Veel wegen afgesloten vanwege sneeuwduinen ( meters hoog ) .Blij dat je je eigen kon opwarmen bij de kolenkachel
was 15 jaar , weet het nog goed, voel d3 kou nog, bevroren melkflesjes op school, stonden tegen de verwarming, brr, zal ik niet meer meemaken zo n winter.
Ik herinner me nog goed, dat de voetbalcompetitie maanden stil lag. Er waren nog geen verwarmde velden en trouwens, het was echt te koud. Er werd door de betaalde voetbalclubs in zalen geoefend. 3 maart was een interland Nederland - België gepland. Die moest doorgaan. Eerst werd flink sneeuw geruimd en daarna werd met allerlei lampen toen de grasmat van de Kuip ontdooid. De grasmat zag er niet uit, maar er werd gespeeld. Nederland verloor met 1-0
wij zagen de auto,s op de reeuwijkse plassen rijden. was toen nog door het ijs gezakt bij de koningin wilhelmina school ( schotsje trappen ) met zo,n dikke grijze jas en werd toen thuis gebracht door een meisje van de school tegenover onze school.
Ik was in 1962 9 jaar oud. Wij zagen uiteraard alleen de mooie kanten van die Siberische koude; de hele dag schaatsen en buiten spelen. Ik woonde in Delft, aan de Buitenwatersloot, deze sloot was uiteraard volkomen dichtgevroren en ieder vrij uurtje stonden we op onze Friesche doorlopertjes op het ijs. Zelfs onder de brede brug met twee rijbanen en twee trottoirs, die naast ons hoekhuis lag,was het water stijf bevroren. We konden tot aan Vlaardingen schaatsen en de andere kant op dwars door het centrum van Delft over de grachten naar de Schie en het Rijn-Schie kanaal schaatsen! Sterker nog; wij zijn over de straten naar onze oma geschaatst die in de Fransen van de Puttestraat woonde. De wegen waren voor auto’s bijna onbegaanbaar!! Wij hingen wel aan de achterbumpers van passerende auto’s die zich toch op de openbare weg waagden, levensgevaarlijk!! Het was een mooie, maar ook zeer barre tijd. Ik denk er nog wel n’s aan als ik weer een lauwe winter beleef en ik sommige mensen over kou hoor klagen!
In Rotterdam. Met mijn eerste vriendje en onze hele vriendenkring. ‘S avonds na de club elkaar naar huis brengen. Schaatsen op de rijweg die bevroren was. Ik liep altijd op hoge hakken. Die boorde ik in de sneeuw voor houvast. Koud? Geen last van . ‘S avonds kwam vader naar boven en dekte ons extra toe met een gestikte deken en soms zijn warme overjas er boven op. Geweldige winter voor ons jonge mensen.
Ik was 6/7 jaar, Woonde in Velsen-Noord. Schaatsen op het schoolplein. Kan mij herinneren dat we (vader, moeder en ik) naar het strand in Wijk aan Zer gingen en dat de zee bevroren was tot heel ver. En een klein stuk het ijs op lag het ijs in schotsen op het zand. Je kon het zand zien. Mijn vader zette mij op het zand en ik kon tussen de schotsen lopen. Ik kon er niet overheen kijken. Dat vergeet ik nooit. Zo mooi, zo vreemd. En de ijsbloemen op het raam , zo mooi.
Ik was 15 jaar oud en werkte bij een groenteboer in Dirkshorn. De zaterdag voor Kerstmis rond een uur of 11 hoorde je de vorst komen. 'sMorgens was het + 6 graden en 's avonds - 12. We hebben 13 weken eerst rondvragen, inde winkel de bestellingen klaarmaken en daarna rondbrengen. Om 8 uur beginnen tot 21.00 uur werken.
Ik zat op dat moment in militaire dienst bij de Huzaren van Boreel. Had ook graag de Elfstedentocht willen schaatsen, maar kon mij niet selecteren voor toelating. Als ik mij goed herinner waren er toen tegen de duizend militairen die wel mee wilden doen, maar er zijn er maar een paar toegelaten en volgens mij maar 3 die de eindstreep hebben gehaald. Één van onze dienstplichtige officieren (hij had een adellijke titel) hebben ze toen in Bolsward van het ijs gehaald. Heeft heel wat getierd en geraasd, om die beslissing.
Schaatsen van lemmer naar urk en stagneren rond het tjeukermeer naar sloten en veel sneeuwruimen
Weet Ik nog heel goed. Ik zat op de Mulo in Tilburg en moest gewoonlijk per fiets naar school vanuit Loon op Zand. Deze winter mocht Ik een buskaart kopen, want er lag sneeuw en het vroor steen en been. De bus was echter meestal te laat of zo vol dat hij niet eens stopte en wij moesten dan Lang wachten op de volgende. Ook werd er op de speelplaats van de lagere school water gespoten zodat erop geschaatst kon worden. Het was de eerste keer dat Ik bontlaarsjes kreeg.
Inderdaad ik was 10 jaar oud en kan het nog Goed herinneren de Auto van mijn vader moest helemaal uit de sneeuw gegraven worden. En inderdaad wij zijn wezen kijken op Scheveningen hoe de zee helemaal bevroren was,Ik hoor nog zo mijn oudste zusje nog zeggen van Ga mee nu kunnen we naar Engeland lopen.
toen zat ik in militaire dienst
Ik was toen net 14 jaar geworden (31 december), zat in de 2e klas MMS en kan me die winter nog goed herinneren. Glibberend op de fiets naar school en het viaduct over het Wilhelminakanaal was eng; ben ook op een middag van het fietspad afgegleden de weg op. Gelukkig kwamen er geen auto's aan maar wel grote gaten in mijn kousen en mijn knieën kapot. Maar gewoon doorgaan naar school. Elke avond op de fiets met min 15 graden, schaatsen aan elkaar om je nek gebonden, naar het Sportpark om te gaan schaatsen met vriendinnen en vrienden. Kou voelde je niet. Wij kregen ijsvrij en gingen met een groep fijn schaatsen.
Ik was in januari 1963, 7 jaar. Ik ben met mijn ouders met de Renault dauphin vanuit amstelveen naar de kust bij Bloemendaal gereden. Daar ben ik met met de slee van de duinen afgegleden. Wat mij altijd is bij gebleven de zee met grote ijsschotsen.
In 1963 stond ik op het ijs van de dichtgevroren zee in Scheveningen.
De winter van 1963 herinner ik mij nog goed zelf was ik 9 jaar toen is mijn zusje geboren Anna Cornelia Jannie Bakker roepnaam Connie op 19-02-1963 helaas is zij op 20 -03-2012 overleden
Wij gingen op de scooter van Haarlem naar Zandvoort om de bevroren zee te zien.op de terug weg waren we bevroren. Wist niet meer hoe ik af moest stappen.
Ja ik kam me die winter nog wel herinneren. Ik was toen 7 jaar. In mijn herinnering heeft er toen weken sneeuw gelegen, en we hadden veel vrij, want de kachel op school trok het niet. Wij hadden voor ons huis een brede sloot, en daar gingen we op schaatsen, ook met de kinderen die tegenover ons woonden, want normaal lag er water tussen. Het leukste was dat er verschillende lantaarnpalen stonden, zodat we ook in het donker nog konden schaatsen. Was best een leuke tijd, zo nu en dan even naar binnen van de kou, maar het was zo gezellig met de buurjongens en buurmeisjes. Het gekke was dat er geen verschillen waren, iedereen speelde met iedereen, tot we dus naar binnen moesten, maar onze ouders keken niet zo krap hoor. En aangezien wij toen nog geen tv hadden is de Elfstedentocht aan ons voorbijgegaan, te druk met ijs en sneeuwpret Het heeft toen een hele tijd gevroren, zelfs de rivier ( De Noord ) was dicht gevroren en die was echt druk bevaren, maar je kon zo de rivier oplopen, als je dat al durfde. Van de Elfstedentocht weet ik alleen dat Reinier Paping gewonnen had, dat was een bikkel hoor, heel knap. Dat hoorde ja dan op de radio. Ook dat er auto's over het IJsselmeer reden, ongelooflijk nu hè. Was een fantastische winter, en door het spel, schaatsen en sneeuwballen gooien heb ik niet echt last van de kou gehad. Alleen op mijn slaapkamertje was het ijskoud, extra deken en 's morgen waren de raampjes aan de binnenkant bevroren en de deken was ook helemaal aangevroren, door je adem. Maar ik sliep prima hoor, maar we kleden ons toen wel om bij de warme kachel beneden. Mooie tijd hoor, ik meen dat in 1979 het ook een tijdje zo koud was, - 17 graden overdag, DE mensen die niet naar buiten moesten, konden beter binnen blijven, maar er lag toen niet zoveel sneeuw dacht ik. Jammer dat mijn kinderen nooit zo'n koude winter meegemaakt hebben en dat waarschijnlijk ok nooit zullen doen. Maar het was fantastisch hoor, louter leuke herinneringen aan die kou, behalve 's nachts dan. Maar ik sliep als een os, heel de dag buiten. Geweldig leuke tijd.
Wij woonden aan de westergracht in haarlem. dus schaatsen en sleetje rijden voor de deur. geweldig leuke jeugd tijd in mijn herrinnering elk jaar de schaatsen onder echt gezellig met de hele buurt !
Ja ja, die winter ❄️ kan ik mij goed herinneren! Wij woonden toen in Amersfoort met een gezin van 5 kinderen (11,10, 8, 5 en net 3 jaar)boven een grote supermarkt waar mijn vader bedrijfsleider was. De oudste 4 kinderen waren schoolgaand en verheugden op ijsvrij.... Mijn moeder liep op de laatste dagen van kind nr.6. En ja hoor, 22 januari half 10 kwamen wij juichend uit school en renden joelend de winkel door, stormden de trap op: IJSVRIJ ! Mijn moeder lag puffend (echt!) op bed en mijn vader liep nerveus tussen winkel en bovenhuis. Toen hij ons hoorde aankomen, wist hij direct te handelen en bonjourde ons snel naar buurvrouw en vrouw van collega. Schaatsen was er niet bij, wel weer een nieuw zusje! Patricia!
Wat hebben we veel geschaatst in die winter. De straten waren soms zo glad dat we op schaatsen naar school konden. Eerlijkheid gebiedt mij hierbij te zeggen dat ik heel dicht bij mijn school woonde. we schaatsten tijdens de gymles op de vijver in het park dat ook dichtbij was. Op woensdagmiddag werd er geschaatst en daarna ging ik met mijn vriendin opwarmen met een kop thee, die door haar broer was gemaakt. Heerlijk warm werden we daarvan en het heeft een paar jaar geduurd voordat hij ons vertelde dat hij er altijd een flinke scheut rum in deed. Al met al een winter om nooit te vergeten al hebben de volwassenen niet alleen witte, maar ook groene sneeuw gezien die winter. Ons raakte dat niet. Wij hadden plezier!
10 jr was ik toen,weet dat Mijn zus ging trouwen en wij eerst de straat ijsvrij moesten maken
De winter van 1962 kan ik mij nog goed herinneren. Ik was toen 8 jaar en we woonden in Bergen op Zoom. De weg naar school toe was maandenlang een grote ijsbaan. Mensen strooiden as uit de kachel op de stoepen om het loopgedeelte stroever te maken. Doordat de sneeuw heel lang bleef liggen hebben ze (volgens mij met hulp van het leger) een hele weg ( looppad)gebaand met shovels en schoppen richting het centrum . Omdat er overal grote bergen met sneeuw en ijs lagen heeft de gemeente deze bergen gestort op het strand aan de Zeekant. Deze hebben daar maanden gelegen. Toen het in het voorjaar weer begon te dooien, bleef het ijs heel lang op de Vijverberg liggen. Op een gegeven moment kreeg je allemaal grote ijsschollen, waar wij, als kind, overheen sprongen. Ik ben toen er vanaf gegleden en in het water terecht gekomen. Gelukkig hebben de buurjongen mij direct uit het water kunnen halen.
Ter aanvulling, ik woonde toen in Ridderkerk. mijn fantastische, toen nog dorp en iedereen kende iedereen. Geweldig hoor. En leuk om te lezen dat niet alleen bij ons de raampjes van de slaapkamer aangevroren waren, er stond gewoon ijs op. En de extra dekens, waren s morgens ook helemaal aangevroren, komt denk ik door je warme adem die in je koude kamer gewoon bevroor op de dekens. En heel weinig school, zal niet meer komen vrees ik. Je voelde je vrij, verlost van alles wat moest, we gingen zelfs niet naar de kerk, zo koud. Maar je had geen zorgen aan je hoofd, heerlijke tijd toch ?
Inderdaad de winter waarin iedereen leerde schaatsen. 13 jaar was ik en ik herinner me dat we dagelijks met een groepje naar de ijsbaan gingen. Uren geschaatst. Heel leuk was dat.! Schaatsen was als fietsen... vanzelfsprekend. Heel jammer als dat nooit meer terugkomt.!!
In december 1962 is koningin Wilhelmina overleden. Ik woonde in Rijswijk (Z.H) Ieplaan 3. Dat is vlakbij de Haagweg. De begrafenisstoet ging daar doorheen naar Delft. Dikke laag sneeuw overal. Ik had medelijden met de soldaten, die langs de route stonden. Langs de Haagweg om de 5 m en tussen Rijswijk en Delft om de 10 m (kaal en onbeschut gedeelte). Het gerucht ging, dat daar de dienstplichtigen stonden en in de stad de beroeps. Grapje: de Kolonel zegt jullie moeten er om 11 uur staan tegen de overste, die zegt tegen de kapitein 10 u 45, die tegen de luitenant 10 u 30, die tegen de sergeant 10 u 15 en tenslotte staan zij er om 10 uur, terwijl 11 uur al te vroeg was. Ik had medelijden met de militairen, die daar kou stonden te lijden. Zoiets vergeet je nooit.
Ik was toen 14 jaar en ging nog naar de huishoudschool materdei op de wal en woonde aan de Kamstraat ,en we hadden een jeugdclub in de Zuiderstraat en in het weekend was daar al de frisdrank die hadden bevroren dus niets te drinken meer
Ik was 9 jaar dat ik de winter van '62/"63 meegemaakt had. Ik woonde met mijn ouders en broertje in Amsterdam. Kregen we een dag ijsvrij van school. wat was het bar koud. Kreeg ik koude voeten toen we buiten waren. Had in mijn slaapkamer ijsbloemen aan de ramen.
Ik ben op 1 februari 1954 geboren. In 1963 werd ik dus midden in de winter 9 jaar oud. In die tijd zijn er 3 Elfstedentochten gehouden. Wat ik me herinner van de winter van 63 waren een aantal zaken. Mijn vader werkte op een rijdende veerpont over het Amsterdam-Rijnkanaal bij Diemen. Het kanaal was helemaal bevroren, maar mijn vader en zijn collega's reden dag en nacht om de 10/15 minuten heen en weer om de vaargeul van de pont open te houden. Elke ochtend kwamen er een aantal ijsbrekers door het kanaal heen met een aantal binnenvaartschepen in konvooi erachter om een vaargeul voor de scheepvaart open te houden. Als ze eraan kwamen zetten de pontwachters de pont tegen de rand van de (schepen)vaargeul aan omdat er anders ijsschotsen in de (pont)vaargeul geduwd werden. Op de Diem (een water dat vanaf Diemen naar het IJsselmeer liep konden de schaatsen, er lag ongeveer 75cm ijs. Aan het eind van de weg waar we woonden lag de IJsselmeerdijk, die was minstens 2x zo breed geworden door de sneeuw die ertegenaan gewaaid was. Op een dag zijn een heleboel mensen uit onze buurt naar Pampus gewandeld, tot mijn grote frustratie mocht ik niet mee omdat we die dag iets speciaals op school hadden, een filmvertoning geloof ik. Op een van de dagen stak een groep studenten lopend het kanaal over, ze moesten over de schotsen klauteren, ze hadden mazzel, de ijsbreker was nog niet langs geweest, die kon je in de verte aan zien komen. We gingen in die tijd met de bus naar school ipv met de fiets, daar liepen we ongeveer een kilometer voor, meestal door de weilanden over de sloten. Dir was het wel zo'n beetje
Ik was 3 jaar in 1962 weet er niet zoveel meer van 1978 was ik19 jaar het was erg koud maar wel gezellig schaatsen .
6 februari 1963 start militaire dienstplicht
Ik woonde in Zeist en op de Bergweg bij de Sola Fabriek was de fontein bevroren,het was een mooie grote ijspegels!Was 16 jaar kan het mij nog goed herinneren!.
In 1962 ging ik schaatsend naar school, bij Meester van het Kaar thuis, mochten we naar de Elfstedentocht kijken op de TV. We moesten ons uitgraven om de deur uit te komen. Mijn moeder maakte snert voor iedereen die achter het huis schaatsten. We hebben de zoon van de dominee uit het water gered en hem laten drogen bij de platte buis kachel. We werden van huis opgehaald door Meester van het Kaar met de auto en onze sleeën werden er achter gebonden, zo werden we naar school gesleept! Met Politieagent (buurman) samen naar de Westplas wakken openhouden voor de eenden en voeren van de dieren aldaar.
Was in Oostzaan op de Noorderschool!
Ik was bijna 10 jaar toen deze historische winter begon. De eerste serieuze winterse speldenprikken begon zo rond 21 november met vorst en zelfs wat sneeuw. Rond 5 december vroor het 's nachts flink en was het erg mistig. Mijn zus trouwde op 18 december en was het grauw, kil en wat miezerig. Maar vanaf 19 december begon het kouder te worden met enkele graden vorst. In de avond van 20 december begon het in noordoosten stevig te sneeuwen en ik weet nog dat ik in de ochtend van 21 december door een laag van enige centimeters sneeuw naar school liep ( Winsum, Noord-Groningen). De sneeuwlaag bleef goed intact en vormde met een vrijwel wolkenloos geworden hemel en matige tot strenge vorst de opmaat van een mooie witte kerst. Uit de berichtgeving werd duidelijk dat er alleen in het noordoosten en deels oosten 1 tot 5 cm sneeuw lag. Het ijs werd snel genoeg sterk om al voor de kerst te kunnen schaatsen. Helaas voltrok zich wat ik me goed herinner een groot drama in het Groningse Hellum waar 4 mensen door het ijs van het nog onbetrouwbare Schildmeer zakten en verdronken. Eerste kerstdag mooi vriezend weer bij een mooi laagje sneeuw. Tweede kerstdag opnieuw flink wat sneeuw. Zondag 30 december begon het later te sneeuwen en vormden zich door de felle wind hoge sneeuwduinen. Weinig verkeer op de weg. Het was een ijzige jaarwisseling. In januari sneeuwde het regelmatig en vroor het vaak streng. Rond 5 januari dooide het overdag even. De vorst nam vervolgens weer toe. De Elfstedentocht van 18 januari herinner me heel goed. 's Ochtends zeer strenge vorst. Daarna kwam een krachtige en ijzige noordooster opzetten die sneeuwduinen veroorzaakte en een waar slagveld werd voor de schaatsers. De dag daarna was het nog erger door de harde wind en stuifsneeuw. Het verkeer had erg veel overlast van de stuifsneeuw en waren veel wegen onberijdbaar. Sommige dorpen op het Groningse platteland waren tijdelijk geïsoleerd. Op 26 januari werd de Noorderrondrit gehouden vanuit Winsum. Deze 150 km lange schaatsklassieker werd ingekort vanwege een paar graden dooi en water op het ijs. Uitgerekend dooi op deze dag. Jan Uitham (nr. 2 van de Elfstedentocht) won deze zware rit. De winter herpakte zich onmiddellijk. Regelmatig weer sneeuw in februari en alle dooi aanvallen bleven boven het midden of zuiden steken. Ik herinner me nog dat het vanaf 20 februari mooi helder weer werd, maar wel erg koude nachten. Je waande je overdag in een wintersport gebied met al die sneeuw en het zonnige weer. Je kon met de auto over het IJsselmeer en vanaf de Waddenkust werden er tochten per voet afgelegd over het ijs naar Schiermonnikoog. Ik herinner me nog dat op 3 maart 's ochtends nog meer dan 15 graden vroor en een paar kerkgangers na hun( lange) fietstocht even onwel werden van de intense kou. Eindelijk kwam de sterke dooi vanaf 5/6 maart wel goed op gang. Ik zag daarna eindelijk weer eens de kale bodem zonder sneeuw te voorschijn komen sinds 20 december!! De schade aan de wegen was enorm door de opdooi. Mijn vader was als boer ook opgelucht. Geen bevroren waterleidingen meer en kon het vee weer normaal de drinkbakjes gebruiken en wat al niet meer wat extra werk bezorgde ( o.a. bevroren melk in de bussen). De ijsbloemen sierden vaak het vensterglas. Ondanks de warmte van de kolenkachel dooiden de ijsbloemen vaak niet eens weg. Extra dikke dekens of warme kruiken waren gelukkig na de ingezette dooi ook niet meer nodig. Deze winter sloeg betreft de intensiteit en lengte alles.
Ik woonde toen in Gouda. Ik weet nog dat we 's middags vrij kregen van school om op tv naar de elfstedentocht te kijken. En eindeloos buiten spelen en glijbanen maken.
Was net 18, en heb inderdaad meegedaan aan de elfsteden tocht, startte pas om 9.00 uur, om 17.00 uur van het ijs gehaald in Franeker; er was geen verschil meer tussen sloot en weiland door de harde sneeuwjacht.
Ja hoor dat weet ik als de dag van gisteren en waarom? Mijn vader ging op zijn brommertje het ijs op zaagde een gat in het ijs en ging zeker meer als een halve dag vissen Mijn moeder verklaarde hem voor gek Zodoende weet ik dat nog heel goed
We kwamen in maart 62 in Nederland vanuit de toenmalige Ned.Nieuw Guinea toen sneeuwde het was voor het eerst dat wij sneeuw zagen. De eerste winter die wij meemaken 62 op 63 ik was 10 wat was het koud we woonden in een houten huisje in een pension in Epe ijspegels aan de binnenkant van de slaap kamer sliepen met heel veel dekens kon niet naar de wc die was bevroren wat een ellende. De eerste winter in Nederland en ook de koudste die ik ooit meegemaakt heb.
Vanaf Kerst tot begin maart de meeste dagen korter of langer op de schaatsen gestaan, op vijver voor de deur, op het IJselmeer of Ankeveense en Kortenhoefse plassen, of op de grachten ijsbaan ‘het Ravelijn’ in Naarden. Ook vaak s’avonds ( was 15 jaar) naar de ijsbaan, en daar een avond bij strenge vorst bevroren oren opgelopen (dwz opgeschaatst) met als resultaat 2 dagen niet naar school...en dus 2 dagen vrij om de hele dag te schaatsen ! Het laatste zonnige weekend voor inval van de dooi, begin maart, te voet heen en terug vanuit Muiden naar Pampus, kortom, een winter om nooit te vergeten.
Ik was 13 jaar in de winter van 1962/1963. Herinner me dat er heel veel sneeuw was. Ik woonde destijds in Hilversum. We kregen een kruik in bed want alleen met een kolenkachel in de woonkamer was het niet echt warm in ons beneden huis.
Die winter kreeg ik mijn eerste paar langlaufers. Samen met mijn moeder naar de schoenmaker bij de Albert Cuypstraat. Zij liet de hare slijpen en kocht ook nieuwe linten. Mijn eerste schaatslessen kreeg ik van haar op de vijver in het Sarphatipark. Mijn vader, mijn moeder en ik liepen de volgende dag of zo van ons huis aan de Ceintuurbaan naar de brug over de Amstel. De rivier was bevroren! Mijn moeder ging er niet lang nadat ze mij mijn schaatsen had ondergebonden vandoor met prachtige lange slagen. Mijn vader, die niet kon schaatsen (of in ieder geval geen schaatsen had) hield het niet lang uit op het ijs, hij stond te vernikkelen in z'n camel Monty coat, en ik kwam niet ver zonder mijn moeders begeleiding. We zullen niet lang daarna naar huis zijn gegaan.
ik woonde 3hoog in de 1e Helmersstraat in Amsterdam op een zolderkamertje. Verwarming was met een gasfles die ik zelf moest ophalen in een winkel een straat verder. En vervolgens de trappen op slepen. Dan was de fles bevroren, want bij de winkel stonden de flessen buiten... Het duurde het een eeuwigheid voor hij was ontdooid d.m.v. een elektrisch kacheltje en kon worden gebruikt voor mijn kleine gaskacheltje. Het elektrische kacheltje mocht er niet te dichtbij (gevaarlijk!) en ik kon het ook niet te lang gebruiken want dan moest er weer een muntje in de elektriciteitsmeter helemaal beneden in het huis. Het gaskacheltje gaf alleen warmte als je er vlak voor zat, maar verwarmde nooit mijn kamertje. Dus met een jas aan en een deken om mijn benen huiswerk maken voor de Tekennormaalschool (Kunstnijverheidsschool opleiding Tekenleraren) in de achtertuin van het Rijksmuseum.
In dat jaar met mijn ouders met de auto over het IJsselmeer gereden.het was zo koud dat s,morgens in de slaapkamer,waar geen verwarming was,de kraan bevroren was en over de dekens een laagje ijzel lag.brr Lotty Van Ginkel.
Wat was het koud in januari 1963 minus 32 graad Celsius. Mijn vader besloot om ons kinderen in zijn Volkswagen mee te nemen naar Noordwijk aan Zee want het bericht was dat de zee voor een behoorlijk deel bevroren was, kan je nagaan, zout water. En ja hoor wij hebben stukjes met die Volkswagen op het zee ijs gereden. Zal dit nooit vergeten.
Ik was 2 jaar oud weet er dus niet veel van, maar lijkt dus heel veel op de winter van 1978/1979 die op oudjaarsdag begon
IKkwas in militaire dienst in Ede-Wageningen. Ik zat er voor 6 weken voor een meteo-opleiding. Ik heb het daar niet zonder sneeuw gezien. Ook was wachtlopen bij -14 minder prettig, het wachtrooster was aangepast in 1 uur op en 2 uur af. Een aardige bijkomstigheid, toen de opleiding af was en de deelnemers vertrokken, werd het wachtlopen bij de munitiebunker (de koudste plek) opgeheven, omdat er geen personeel meer voor was!.
Als toen 22-jarige in militaire dienst, maar in de weekends gewoon thuis, heb ik nog heel veel herinneringen aan die winter. Ik beperk mij tot de herinnering aan de langste dag, 21 juni, toen de winter al heel wat weken voorbij was. Maar op een beschaduwde plek in mijn woonplaats Hilversum vond ik toen nog een stapel indertijd bijeengeveegde sneeuw, die nog steeds niet helemaal gesmolten was!!!
Op het ijs gelopen van de Noordzee, heel de kustlijn was een en al ijs,haven van Scheveningen was helemaal bevroren,ik was toen 12 jaar
Ik herinner me die winter heel goed ! Ik was 14. We woonden in Domburg. We wandelden in het bos en langs het strand waar de zee bevroren was ! Ijs ook op het strand. We schaatsen elke dag. Dan thuis chocolade melk met krentenbrood !. Een heerlijke tijd! Iedereen was vrolijk! Ik herinner me ook de enorme prestatie van Reinier Paping !
Ik werd in die winter 5 jaar. Ik ben uit een schippersfamilie, en voer altijd met het vrachtschip van mijn ouders mee. We dreigden ingevroren te raken, en er was een oom en tante met hun schip ook in de buurt. Ze besloten in Middelburg te blijven liggen bij elkaar langszij. We vroren met het schip in, en ze draaiden elke dag even met de schroef, waardoor er achter de schepen een wak ontstaan was nadat het verder overal in het kanaal dicht gevroren was. Het gevolg was dat er allerlei soorten eenden, gansen en ook zwanen op af kwamen. De dierenbescherming kreeg het in de gaten, en zorgde er op een gegeven moment voor dat we brood in grote zakken kregen van een bakkersschool. En wij mochten dat aan de vogels voeren. soms waren er wat eenden in de nacht vastgevroren geraakt, en het ruim werd voor deze dieren ingericht als ziekenboeg waar de vogels weer konden herstellen. Tegen het laatst kwam er ook nog een zeehond in het wak af en toe boven kijken. Daar schrokken de vogels dan telkens van, en vlogen het water uit. We kregen van de dierenbescherming nog een vogelboek als dank cadeau. Al met al was het voor mij een heel leuke tijd, en was het toen we weer gingen varen voor mij huilen.
De treinreis van Heerlen naar Amsterdam duurde begin 1963 acht uur omdat de trein steeds weer moest stilstaan bij een station of op een zijspoor om kolentreinen naar de Randstad te laten passeren. DE conducteur deelde kranten uit zodat we onze voeten op de bank tegenover onze zitplaats konden leggen. De wandeling van het centraal station naar de Marinekazerne op Kattenburg was echter veel korter omdat we niet de hele Prins Hendrikkade hoefden af te lopen maar ode kortste weg over het dichtgevroren water konden nemen. Ik was toen 17 jaar en bezig met een vakopleiding bij de Koninklijke Marine
Het was de eerste winter dat ik op kamers woonde, die kamer was een oude bijkeuken met rondom buitenmuren. De vaat vroor aan de aanrecht vast en voor water moest ik naar de kelder want de kraan was bevroren. Ik kreeg bijna scheurbuik en ben flink sinaasappels gaan eten. Dat hielp, want koken schoot er ook weleens bij in. Verder hebben we toen veel geschaatst
op 2 januari 1963 werd ik aangenomen als de eerste leidse postbode,ik was 18 jaar. bedrijfskleding was er nog niet dus al wat ik had aan pyamabroeken deed ik aan om warm te blijven. ik heb het overleeft want ik heb 40 dienstjaren volgemaakt bij wat toen nog een semi rijksbetrekking was.
Ik was toen 11 jaar. Het was toen heel erg koud. Eind december 1962 viel er sneeuw en die bleef liggen tot begin maart 1963. In die hele periode werd in Nederland geen betaald voetbal gespeeld door onbespeelbare velden. De leraar van de 6e klas van de lagere school (tevens directeur van de school) deed tijdens de barre Elfstedentocht de radio aan om het verslag te horen.
Ik herinner me dat op Zandvoort de zee was bevroren, dat er ijsschotsen lagen. Wij gingen 'Schotsje springen', met Gaby Hermans en zn broer, die woonden daar, en met Ilse Hughan. Gaby was heel stoer en haalde een ijskoud nat pak.
Die winter herinner ik me zeker. Mijn vader overleed op Oudejaarsavond. Naar een politiebureau op het Buitenhof gegaan om mijn zuster in Canada de boodschap over te brengen, omdat het postkantoor in de Prinsestraat natuurlijk gesloten was. Op de dag van de begrafenis (4 januari) kon de familie uit Scheveningen en het Westland niet komen, omdat er nauwelijks verkeer mogelijk was.
ik was 8 en woonde in Buitenveldert/Amsterdam , onder aan de trap je schaatsen onderbinden en over ± 5 cm dikke ijzel wekenlang naar school schaatsen, soms tot je heupen of hoger door de sneeuw, wel 5 of 6 sleeën achter de auto v/d buurman gebonden, rondjes om de parkeerplaatsen, en vooral veel schaatsen door de polders...
in mijn reactie had moeten staan de eerste leidse vrouwelijke postbode
Ik was 10 en wij waren in gesneeuwd in Friesland. Bergen sneeuw maar wij waren aan het schaatsen daar.
In de winter van '62-'63 woonde ik in Goes en was ik acht jaar oud. Op die leeftijd duurt een week al een eeuwigheid, dus deze winter al helemaal. Veel schaatsen (krabbelen op houten Friese schaatjes), sleetje rijden en sneeuwballen gooien. Ook in schoolverband tegen de kinderen van de naburige school. (Tegen 'de protestanten'.... Zo ging dat toen). Pas veel later werd ik me er van bewust dat het voor mijn ouders een zorgelijke tijd was: mijn vader had een rijschool en heeft wekenlang geen cent kunnen verdienen.
Wat ik mij nog het meest herinner dat ik heel goed leerde schaatsen, eerst op die houten onderbind schaatsen, maar even later kreeg ik schaatsen die aan schoenen vastzaten. Ik was toen 15 jaar. Je kon in de grachten van Amsterdam lopen maar op de doorvaart grachten voer elke dag een ijsbreker zodat het vaarverkeer door kon varen.
Was toen 1 jaar. Geboren 1962
Ik was tien jaar oud en na jaren in de tropen te hebben gewoond was dit ineens wel wat anders. Lopend naar mijn nieuwe school tussen wallen van 2 meter sneeuw!! Ook leren schaatsen , dat viel nog niet mee. Maar op de vennen vlakbij huis was het geweldig mooi en gezellig met veel leeftijd en klasgenoten. Nee die winter met een Elfstedentocht ( had ik nooit van gehoord in Indonesie!!) vergeet ik nooit meer. Mooie tijden in het geheugen gegrift@
Winter 1962/1963 .... 16 jaar was ik en HEVIG verliefd. Kon alleen na schooltijd stiekem met hem buiten wandelen. Iedereen had het koud, maar ik gloeide die hele winter. Het was “de ware “ ! Wij zij nu al bijna 53 jaar gelukkig getrouwd! En denken nog wel eens aan die koude koude winter met hele warme gevoelens.
Ik kan de winter '62 en '63 goed herinneren, mijn ouders hadden een schip en vaarden met baby voeding naar Zeeland terwijl de winter goed in gang, o, zij mijn Zeeland is zoutwater dat zal niet gouw vriezen. Maar van alles was dat niet waar. Wij kwamen in Terneuzen aan en waaide behoorlijk en zat van voren tot achterkanten van het schip helemaal onder het ijs zeker meer als 10 cm dik. Ze waren niet van om het schip te lossen, door het gewicht van het ijs kreeg je gewicht van de lading. Er was een opluchting dat de lading warm was, een paar uurtjes later ging mijn met een dikke balk midden over het ijs kapot stoten en de dikke laag ijs schoof zo wel van de luiken af, doordat het schip toen wel 10 cm omhoog kwam . En waren toen weer leeg en zijn naar Amsterdam gevaren. En daar kwamen de fotografen aan en vroegen aan mijn vader als ze foto's mochten maken. Ja hoor zegt hij, dat mag en de fotograaf zij, dan komt de op de voorkant van de Elisabeth bode te staan. En nog wat anders. Mijn broertje en ik sliepen op het voorschip zonder kachel en het ijs zat s'morgens op de dekens van onze azem. En dat was toen ook een honsdol periode die er toen in Amsterdam was. Wij hebben daar met schip aan de schippersgracht gelegen tot eind mei. Zo dik was het ijs eerder kwamen wij daar niet weg en onder schip zat ook allemaal ijs. Met vriendelijke groet van Klaas Westrik uit Apeldoorn.
Herinner me de winter van 62/63 nog zeer goed IK was 11 jaar oud en heb 2 toertochten gedaan vanuit Makkum naar Hindelopen (op IJsselmeer) op mijn friese doorlopers, en een tocht Makkum naar Medemblik Er waren wegen geveegd op het meer dus verdwalen of zo iets was niet mogelijk Reuze gezellig Woon nu al weer 40 jaar in centraal canada( en het was afgelopen nacht -30 C)
Ik was toen 16 jaar
Vanuit een winters Canada, Qc. (waar ik al 40 jaar vaak veel erger ervaar als die winter in NL van 62/63( herinner ik me goed hoeveel erger dat was daar met de onvoldoende verwarming,,,alleen een kolen kachel voor het hehe huis....prachtige ijsbloemen op de ramen en bevroren dekens op bed!!:) de kruik was een baksteen, en het was een ervaring op het Ijselmeer naast autos te schaatsen!! Het was erg nodig de wilde dieren bij te voeren ....Op het strand van Voorne konden we niet over de ijsschotsen heen kijken. -20 kan kouder voelen dan -35 hier vanwege de vochtigheid. wees gegroet vanuit Canuckland
Gelukkig had ik het nog niet meegemaakt de sneeuwstorm van 1962 en 1963. Want ik ben can 19 september 1970 of 28 januari 1969. Wat ik me wel kan herinneren is die van het jaartal 1978 en 1979. Want dan krijgen we ijsvrij en gingen we lekker schaatsen in ene van der gracht ik deed mee met de 10 km. maar ze zeggen dat ik op 1 been schaatste dus werd soms geduwd door meester Zijlstra. En juf Siemens die me altijd op de rug nam tijdens het lesgeven. Mijn naam is Yuen-Chin Man en mijn zus heet Yuen-Fun Man doordat we in Hong-Kong de kleuterschool hadden gedaan kwamen we in dezelfde klas terecht. Ik zal heel graag in contact willen komen met mijn klas. Zwanie Mars en Guus Mars was haar broer hij heeft mij vernoemd van Yuen-Chin Man naar Chinny Man. Ik gebruik nog steeds Chinny Man hartelijk dank Guus Mars.
Die winter van 1962/1963 kan ik me nog wel herinneren ik ben van februari 1953 en was toen 9 jaar. Ik woon in Noordwijk,de zee was bevrorenmet ijsschotsen,Genoodschap"oud Noordwijk" heeft een boekje toen uitgegeven onder de naam: DE IJSDOTTER.
Ik heb het gemist want ik ben in Julie 1962 met de Oranjefontein naar Zuid Afrika vertrokken en op 28 Augustus in Kaapstad aangejkomen. Over de Kerst en ander feestdagen in Witbank (Trasvaal) was het tussen de 26 en 28 graden celsius.
Hele koude winter ik was 12 jaar, er was alleen een kolenkachel in de woonkamer, ijs op het raam van de slaapkamer , kruik in bed,veel sneeuw en die barbaarse Elfstedentocht en we kregen ijsvrij
In 1962 was ik soldaat in Schoonhoven . Daar moesten wij s avonds sneeuwruimen op het plein waar veel bussen stopten achter de kazerne Daar lag wel 50 centimeter sneeuw Dat moesten wij op een vrachtwagen gooien die het in de rivier gooide . Ik ben daarna als soldaat naar Suriname gegaan . Daar was geen sneeuw
Ik was twaalf en ging voor het eerste jaar naar de ULO
Op die zaterdagmorgen januari 1963 wekte m'n moeder mij met de verheugende mededeling dat er zoveel sneeuw lag dat ik met de bus naar school mocht. Opstaan, aankleden in een zolderkamer waar de temperatuur was zoals buiten, ontbijten en naar de bushalte. Wachten, wachten, wachten. Een klein uur later ik terug naar huis. Er rijden geen bussen, zei ik tegen m'n vader terwijl ik me van m'n winterjas ontdeed. Waarom trek je je jas uit, vroeg hij. Je kunt gewoon op de fiets naar school. Lukt het fietsen niet, loop je. Gaat lopen niet. glij je.
Ik was net 10. We gingen van Den Haag naar Scheveningen en daar zag ik ...bevroren golven! Ik vergeet dat nooit, want ik snapte het niet (in de zomer was alles zo heel anders). Thuis ijsbloemen op de ramen, maar die waren er wel vaker.
Ik was tien jaar en wilde de bevroren zee graag zien maar kreeg mijn ouders niet mee naar buiten dus heb ik dat niet gezien, heb in die tijd wel veel geschaatst in het Zuiderpark in Den Haag dat was ook heerlijk.
Ik zat in de vierde klas van de Paulus school. De leraar was Piet van de Krommenakker. De les werd gegeven op de zolder van de mavo, omdat er te weinig klassen waren op de Leeuweriksweg. We hadden een oliekachel en kom het lokaal niet verwarmen, dus wij kregen ijsvrij.
ik was 12, februari 1963 zou ik 13 worden/ Ikwas heel klein en mager, woog 28 kg/ ik weet nog dat mijn moeder in 1 nacht een heel dikke colkraag voor me breide. Voor op miijn jas, en ook maakte ze elke ochtend een teiltje met warm water om ons in de kamer te wassenn. We hadden geen douche, geen geiser . Alleen een kolenkachel. Of we toen regelmatig naar school ginegn, weet ik niet meer. Erwas niet te lopen. ik woonde toen Rotterdam Noord Jacob catsstraat
Ik was toen 12 jaar vond het toen geweldig heel veel geschaatst woonde op de zaagmolenkade gingen in Loosdrecht schaatsen en de ijsbaan
Ik was 5/6 jaar en woonde inde stad Groningen. Ik weet nog dat er hele hoge bergen met sneeuw langs de stoeprand lagen en toen het ging dooien vond ik een rijksdaalder en dat was toen best veel geld. Anneke
De winter van 62/63 was mijn eerste studiejaar aan de Technische Hogeschool Delft, nu TU delft. Ik had een kamer in Rijswijk en fietste elke dag naar Delft langs de dichtgevroren Schie, waar de schepen in konvooi voeren, anders was er geen doorkomen aan, oorkleppen op tegen de kou. Ergens in februari vroor het 27 graden. Ook ging ik kijken aan het strand in Scheveningen, waar grote schuim/ijsblokken waren van de bevroren zee, waar je op kon klimmen.
In die winter ben ik geboren. Mijn moeder gleed, hoogzwanger van mij, uit op de stoep van de kliniek. Ik heb de hele winter als baby geslapen in de kinderwagenbak naast de kachel in de woonkamer. De washandjes hingen bevroren in de badkamer. Mijn moeder vond het zonde, ik had niet in de mooie wieg geslapen. Op mijn vraag waarom ze die dan niet in de woonkamer had gezet, reageerde ze heel verbaast.... daar had ze totaal niet aan gedacht...... En ik? Ik heb het nooit koud en heb een hekel aan vakanties in warme landen..... Scandinavië is een betere keuze, ook in de winter!
Ik was een mannetje van drie en herinner me nog de barre wandeling in februari 1963, vanaf de bushalte richting het Academisch Ziekenhuis Groningen, nu het UMCG geheten. Die wandeling bedroeg niet meer dan luttele honderden meters, maar voelde aan als een poolexpeditie. Reden was mijn moeders blijde verwachting van haar tweede kind, mijn broertje. "Broertje" is nu ver in de vijftig en met zijn 1.91 meter een stuk langer dan ik. Wat me ook nog bijstaat is het schaatsen op het Van Starkenborghkanaal, iets dat daarna nooit meer is geëvenaard. Nostalgie en een zekere mate van verbijstering over het verwaaien van de tijd bekruipen me. Aan de boorden van dat kanaal lag de West Indische buurt, een na-oorlogse wijk met veel keurige arbeidersgezinnen. En bij de Korrewegbrug, de Prinses Irene school. Klassen van ruim dertig kinderen en niets geen adaptieve lessen, gewoon goed opletten als juf of meester vertelde over de Tachtigjarige Oorlog. Geluk heeft een geur, de geur van warm eten tussen de middag, de geur van 963.
Wij gingen met een aantal sleetjes achter de auto door het stadspark, fantastisch
Ik was een mannetje van drie en herinner me nog de barre wandeling in februari 1963, vanaf de bushalte richting het Academisch Ziekenhuis Groningen, nu het UMCG geheten. Die wandeling bedroeg niet meer dan luttele honderden meters, maar voelde aan als een poolexpeditie. Reden was mijn moeders blijde verwachting van haar tweede kind, mijn broertje. "Broertje" is nu ver in de vijftig en met zijn 1.91 meter een stuk langer dan ik. Wat me ook nog bijstaat is het schaatsen op het Van Starkenborghkanaal, iets dat daarna nooit meer is geëvenaard. Nostalgie en een zekere mate van verbijstering over het verwaaien van de tijd bekruipen me. Aan de boorden van dat kanaal lag de West Indische buurt, een na-oorlogse wijk met veel keurige arbeidersgezinnen. En bij de Korrewegbrug, de Prinses Irene school. Klassen van ruim dertig kinderen en niets geen adaptieve lessen, gewoon goed opletten als juf of meester vertelde over de Tachtigjarige Oorlog. Geluk heeft een geur, de geur van warm eten tussen de middag, de geur van 1963.
Ik was 12jaar prieken in dobbemans duin schaatsen en op het sneeuw lopen in zee was dicht bevroren dus winterpret
deze winter weet ik nog goed met de jaarwisseling op visite met de slee en de pan oliebollen we hadden toen 7 kinderen en me moeder was zwanger van nummer 8 voor het huis een grote ijsbaan gemaakt in februari kwam nummer 8 te wereld wij moesten naar de buren toe deze hadden ook al 6 kinderen we gingen naar het strand om te kijken naar de ijs schotsen wat was dat mooi
Ik kan me de winter 1962-1963 nog goed herinneren. Ik zat in die tijd in militaire dienst en was gelegerd in Rotterdam. Het begon al vroeg in december. Het vroor al flink omstreeks sinterklaas. Weken lang lagen de bevroren resten van sneeuw op de straten. De Maas was bevroren. Het waterpeil was zo laag geworden dat het zoute zeewater tot voorbij Krimpen kwam. Daardoor werd de waterinlaat voor het drinkwater ook zout waardoor het drinkwater in Rotterdam en omliggende gemeenten zout werd. Het leger werd ingeschakeld om met tankwagens zoet drinkwater te distribueren.
In 1962/1963 was ik vier. Ik kan me vraag herinneren dat het kanaal in Vreeswijk bevroren was. En dat een van mijn zussen erop liep.
Ik was toen 8 jaar en woonde in Tilburg. Het Wilhelminakanaal was dichtgevroren en ik stond voor het eerst op ijzers. Nou ja op ijzers, het was meer er naast. Het waren Friese lage doorlopers en het was meer lopen dan schaatsen. Dat ik nooit met schaatsen ben doorgegaan, is denk ik daar ontstaan.
In het IJsselmeer moeten nog heel wat autowrakken liggen, want er zijn heel wat auto's door het ijs gezakt!
Ik ben op 8 dec 1962 geboren en kan mij de winter dus niet zelf herinneren.Maar mijn moeder vertelde dat zij het heel erg jammer vond dat ze niet veel buiten kwam met de kinderwagen omdat het zo ongelofelijk koud was.Je wilt immers je pasgeboren baby aan iedereen laten zien.
In de zomer van 1962 trouwde ik. We konden na veel zoeken het voorhuis van een boerderij huren voor 10 gulden in de week: 2 kamers, een toilet en een keukentje in de hal. Kolenkachel in de kamer. We genoten van ons paradijsje. Aan de overkant van de weg was een kanaal. Ik werkte in Amsterdam-Noord. Om daar te komen moest ik eerst met de fiets een heel eind langs de provinciale weg, over de 'hoge brug', naar het station in Weesp, dan met de trein naar Amsterdam en vervolgens nog met de pont oversteken. Dat was best leuk. Ik was 'gezond zwanger', maar toen die strenge winter kwam moest ik vanwege de kou het werken opgeven. Ik kon na die reis de hele dag niet warm worden. Mijn echtgenoot werkte als chauffeur en moest bestellingen door het hele land rondbrengen. Daarvoor bleef hij vaak de hele week weg. Ik bleef de eerste keer alleen thuis, maar kon ‘s nachts niet slapen van de kou. Dubbelglas bestond nog niet, met twee kruiken, een elektrische (boven)deken (de eerste die verkrijgbaar was) en alle dekens over me heen die ik had, lukte het me niet om warm te worden. Omdat ik daar ook ver van de bewoonde wereld en dus de winkels woonde, ging ik later bij mijn ouders logeren, die in Weesp woonden. Met een tas vol spullen ging ik dan op vrijdagmiddag met de bus weer naar huis om de boel warm te stoken. Eerst het elektrische kacheltje aan; daarna hout en kolen uit de kelder halen. Die was buitenom te bereiken via een steile helling van beton. Ik moest dus eerst zorgen dat het daar sneeuwvrij werd. Dan zeulde ik de kit kolen naar boven en maakte de kachel in de kamer aan. Als het een beetje warmer werd kon de waterleiding wel een tijdje open. Als ik de kraan liet druppelen bevroor het water niet direct. Voor koken en warm water uit de geiser hadden we een butagasfles, die tijdelijk in de keuken stond, want in de kelder werd het gas té koud. Op mijn 2-pitsstelletje kookte ik dan het eten. En als mijn man dan ‘s avonds laat thuiskwam was het feest. Het kanaal voor ons huis was helemaal dichtgevroren. Er kwamen geen schaatsers langs, voor zover ik me kan herinneren. Zo lang het nog kon waren vrachtschepen doorgevaren, die hadden het ijs er niet beter op gemaakt. Toen het begon te dooien kwam er een ijsbreker! Dát was een geweldige aanblik. Dat had ik nog nooit gezien. In de daaropvolgende zomer beviel ik van een gezonde zoon!
In die winter was ik stagiaire van de HTS Haarlem bij de NTS in Hilversum. Ik woonde toen in Heemstede en moest met de trein er naartoe. Op het laatst ging dat haast niet meer, de treinen reden met veel vertraging, de deuren gingen niet meer dicht door het ijs, dus het was steenkoud! Ik kwam uiteindelijk pas om een uur of elf in de studio aan, werd meteen naar de koffiekamer genomen om wat te ontdooien en om vier uur werd me gezegd dat ik weg moest, anders kwam ik niet meer thuis. Toch een leuke herinnering. Er werd toen nog niet gesproke over klimmatsverwarming!
Ik was in militaire dienst en heb in die winter nog een oefening meegemaakt met overnachting in een boerenschuur in een uitstekende slaapzak. Wel waren je schoenen (buiten de slaapzak) in de ochtend bijna bevroren
62-63 woonde ik in Groningen en idd zeer koude hadden 2 kolenhaarden maar op de slaapkamer was geen verwarming, maar je wist niet beter, maar in 1979 woonde ik in Kolham en daar waren we ingesneeuwd maar hadden een vriezer vol dus geen klagen en toen hadden we de totale verwarming maar met de harde ding rondom het huis was het moeilijk om het lekker warm te krijgen, temeer o dat ook de stroom uitviel en men niet kon graven! H aar ach, wat een mooie tijd!
In deze winter heb ik veel geschaatst o.a. 200 km IJsselmeertocht, Fakkel tocht op naar Marken en gestart voor de 11 steden tocht!
Was de eerste en gelijk ook laatste winter dat ik in Dordrecht kon schaatsen op de Nieuwe Haven, want die was toen dichtgevroren. Weet het nog omdat ik in januari met mijn verjaardag mijn eerste schaatsen had gekregen. Ik was toen 9 jaar geworden.
Ik heb in deze winter het vaderland mogen dienen. In de morgen om 06.00 uur stond je stijf van de kou, maar dan ook letterlijk. Ik was gelegerd in Assen waar de temperatuur dan ook echt ruim 20 graden onder nul was. Desondanks heb ik een goede herinnering aan deze tijd.
Was nog niet geboren, juli 1963, maar wel veel verhalen over gehoord. Ik woonde op een woonark langs de Vecht in Weesp. De auto’s reden over de Vecht. Maar daarna toch nog genoeg koude winters meegemaakt en vaak geschaatst, in het begin op Friese Doorlopers achter de keukenstoel maar dat werden al snel Noren. Kon zo het ijs op vanuit mijn slaapkamer. Wat een geweldige jeugd heb ik gehad. Had ik niet willen missen.
heel 1963 soldaatje gespeeld in Bergen/Hohne , op bivak geweest erg toen in je pub tentje !!!
Ik zat toen op de kweekschool in Dongen en wij gingen elke avond schaatsen op een ondergelopen plein bij het voetbalveld van Dongen.Geweldig,maar wel koud in die tijd.Ook gingen we in ie tijd op de Maas schaatsen in Kerkdriel in het weekend en er reden zelfs auto's over het ijs naar Alem.
ik reed in 1963 over de zuiderzee van Volendam naar marken met een betelauto om school meubeltjes af te leveren er zaten toen vissers boten vastgevroren midden op zee
In 1962/1963 was ik 16 jaar oud en ging naar de HBS. Een steenkoude winter, ook in Moerwijk, Den Haag. Het ijs op het kanaal voor ons huis helemaal dichtgevroren en onze ijsbaan hadden we zo vlak voor de deur. Bovendien een glijbaan op de stoep voor het portiek gemaakt, die me nog een lichte hersenschudding bezorgde zo hard gingen we! IJsbloemen op de ramen van onze slaapkamer waren vaste prik wabt de enige kolenkachel stond in de huiskamer. Het gebruik van een straalkacheltje om huiswerk op mijn kamer te maken werd streng gecontroleerd en beperkt. Gymles kregen we op hij ijs van de vijvers in het Zuiderpark. Ondanks de barre kou genoten we van deze ijspret.
Ik was toen 12 jaar en ging op de fiets naar school van Hemelum over het ijs van de Morra en de Broeresloot naar Koudum. Ik heb toen ook de stoere elfstedentochtrijders gezien met de grote pegelbaarden en bevroren snorren.
Ik was 1 jaar , ben van oktober 1961 maar heb er heel veel over gehoord later . Maar we hebben daarna ook nog goede winters gehad en er ontzettend van genoten, van mij mag dat zo weer terug komen .
Ik was in 1962 7 jaar en ik weet nog dat wij vanuit Amsterdam naar Purmerend gingen met de bus, want daar woonden wij en dat mijn vader eerst een gang moest graven van de schuur naar de keuken om kolen te pakken, anders kon hij de kachel niet aanmaken. En idd ijsbloemen op het raam waar we op ademden om een gaatje te maken om naar buiten te kunnen kijken
Ja ik weet dat nog goed ik was tussen de middag naar de sloot bij ons achter het huis gaan schaatsen .ik was de tijd vergeten dat ik s,middags nog naar school moest en kwam te laat op school .ik heb heb toen straf gekregen moest voor in de klas op mijn knieën gaan zitten.Ik was toen tien jaar.
Heb ik nog van Medemblik naar de overkant geschaatst en terug. Makkie
Ik was in militaire dienst. Wij hadden een oefening. Twee weken lang onderweg. Ik was chauffeur en wij sliepen in de vrachtwagen. Wij stonden op vliegveld Volkel. Het was min 21 graden. Steenkoud. Onze adem werden ijspegels.
Ik woonde toen in Scheveningen en was 18 jaar. Er zijn mij vooral 3 dingen bijgebleven. De onwezenlijke stilte op het strand omdat de branding van de ( zoute) zee was bevroren. Je kon over de bevroren golven lopen. Wat toen op mij ook heel veel indruk heeft gemaakt was het ontstane te kort aan brandstof, kolen antraciet, voor de kolenkachels in de huizen. De Nederlandse mijnen in Limburg hadden niet genoeg, er moest toen met treintransporten vanuit Duitsland extra kolen worden aangevoerd. Die kolen waren voor de meeste mensen niet meer te betalen, zo duur waren die geworden. Als derde herinner ik mij dat de Lek bevroren was en dat je bij Schoonhoven met de auto over de bevroren rivier naar de overkant kon rijden. Hoeveel mensen er van de kou zijn overleden weet ik niet maar dat moeten er veel geweest zijn.
Januari 1963 was ik 9 jaar oud. Alle weilanden rondom mijn woonplaats waren bevroren en kon dus volop schaatsen. De Sint had in december mooie witte schaatsen gebracht (met Schoen). Ik was de koning te rijk. Van de extreme kou kan ik me eigenlijk niets herinneren wel van het enorme schaatsplezier. Jammer deze winters zijn verleden Tijd.
Ik zat in dienst bij de luchtmacht Soesterberg als chauffeur
ik was toen 12 jaar en woonde in Den Haag, ik ben toen met mijn vader naar het strand bij Kijkduin gereden en hebben over de bevroren zee gelopen, dat vergeet ik mijn leven lang niet, prachtig vond ik het. Ik denk niet dat we voorlopig nog zo'n winter krijgen!!
In 1962 zat ik in militaire dienst. Ons onderdeel 45 Lichte lus Mobiel was gelegerd op de Legerplaats Steenwijkerwold. Nu de Johannes Postkazerne. Wij hadden verlof met de kerst en de ander helft van de militairen met oud en nieuw. Tweede kerstdag begon het in Amsterdam te sneeuwen. Uiteindelijk bleef de sneeuw liggen tot in het begin van maart 1963. De dag na kerst moest ik terug naar de kazerne. Deze reis verliep nog volgens schema. Maar op een van de volgende verlofweekeinden had het in de nacht van zondag op maandag flink gesneeuwd. Het terreinverkeer was behoorlijk ontregeld. Edoch de militaire teinen reden zij het ook met grote vertragingen. De NS gaf toestemming dat "burgers" ook met de militaire treinen mee mochten reizen. Dit gaf een geheel andere sfeer in de trein. Later werden legeronderdelen ingezet om de "snelweg"tussen Meppel en Heerenveen sneeuw vrij te houden. Toen de 11 stedentocht verreden werd mochten jongens van de legerplaats ook mee rijden voor zover ze lid waren van de Elfsteden vereeniging. Ik het zelf twee tochten gereden een bij Giethoorn en een van Lelystad naar Schokland en Urk en terug naar Lelystad. We mochten ook een uur later opstaan in plaats van zes uur werd het zeven uur.
Weet ik nog heel goed.wij waren nog niet zolang naar Cromvoirt verhuisd en konden de straat niet uit
Ik was toen zes jaar. Ik kan nog een beetje herinneren dat we die carnaval met gezin naar familie gingen met de slee. Het was erg koud . Iedereen was dik gekleed. (verkleed voor carnaval).
Ja, in 1963 woonde ik nog in IJlst, een van de 11 steden in Friesland, dus maakte ik ook de echte '11-steden koorts' mee (altijd als het een graad of wat ging vriezen, was het de vraag: 'gaat die dit jaar gereden worden...?'). Ik zat toen op de kleuterschool en IJlst werd al in alle vroegte aangedaan door 'de tocht der tochten'. Denk dat ik dus meer van alle verhalen onthouden heb, dan dat ik de tocht echt heb zien langs komen. In '64 zijn we naar 'Nederland' verhuisd (ja, zo voelde het wel, want in Zeist spraken ze heel anders dan in IJlst). Ook daar hebben we strenge winters meegemaakt... Het huis werd alleen beneden verwarmd met twee kolenkachels. Op de slaapkamers was er geen verwarming en op enkel glas krijg je dan prachtige ijsbloemen. Moest je een poosje je vinger tegen het glas houden om een klein kijkgaatje te maken of er sneeuw lag... We hebben toen ook wel erge ijzel gehad, kon je helemaal op schaatsen naar school, dat was beter te doen dan lopend.... Als je wel moest lopen, deed je uitgerolde pannensponzen om je schoenen, om ze 'antislip' te maken. Toen ik in '77 ging werken in ziekenhuis de Lichtenberg in Amersfoort (bovenop de berg), hebben we ook nog wel periodes met flinke ijzel gehad, dan deed je van die ijzers onder je schoenen, om de top van de Amersfoortse berg te bereiken. Nu worden er steeds warmterecords gebroken..., andere tijden....
De ijsbloemen op het raam van mijn slaapkamer kan ik nog herinneren en natuurlijk het schaatsen op de sloot en op de schaatsbaan Nenijto. Dat was een tennisbaan die met vorst werd omgetoverd tot schaatsbaan. Vele rondjes heb ik daar geschaatst, voor Sinterklaas had ik een abonnement gekregen. Leuk was het als je door een jongen werd gevraagd een rondje met hem te schaatsen elkaar vasthoudend met de armen gekruist. Ook herinner ik me dat ik met mijn ouders naar Scheveningen ben geweest om naar de bevroren zee te kijken, heel bijzonder.
ik herinner me nog de de auto's reden op de bevroren meren van de 11 stedentocht.
6 januari 1963 verhuisden wij vanuit Heerlen (Heerlerbaan) naar Eersel (NB). Ik was toen bijna 13 jaar. Mijn vader was bij het Hoofdkantoor van de Staatsmijnen in Heerlen al enkele jaren eerder weggegaan om bij de AGIO Sigarenfabrieken in Duizel te gaan werken (mechanische administratie). In de ijzige kou werd de verhuiswagen van Geering volgestouwd met ons hele hebben en houwen. Op straat waren de buurtkinderen aan het schaatsen. Uiteindelijk werden mijn zusje, mijn broer, mijn ouders én mijn vriendje Mathieu Huyten in de dubbele cabine gepropt en kon de reis van meer dan 100 km beginnen. Na uren van plaats naar plaats gereden te hebben (niks snelweg in die tijd), kwamen we in het dikbesneeuwde Eersel aan bij ons nieuwe huis. Ik sprong uit de vrachtwagen en verdween tot aan mijn nek in de opgewaaide sneeuw. Gelukkig had Eerselaar Jan Kwinten de haard (nog geen CV) al uren gestookt zodat het binnen niet overal vroor. De stortbak van de WC was bevroren. Daar werd een straalkachel op gericht. Alles werd uitgeladen en 's avonds kon Geering leeg mét Mathieu Huyten terug naar Heerlen. Weken hebben we ijs op de slaapkamerramen én muren gehad. Het was een zegen toen de winter verdween. Het is nu 57 jaar geleden ( ik ben bijna 70) en ik kan het me allemaal héél goed herinneren. Overigens woon ik nog steeds in Eersel waar het nooit meer zo extreem heeft gewinterd. Grtn, René Derks.
Ik was 21 jaar en kan me nog goed herinneren dat de Maas bevroren was. Mijn nichtje Alie Achterberg ging toen trouwen en liep in een dunne trouwjurk. Moet er niet aan denken toch ?
Heb in die tijd met school meegedaan aan de molentocht op ijs in de Alblasserwaard.
Ik groeide op in Arnhem op het plein naast wat toen nog Koninklijke Nederlandse Heidemij heette. Mijn vader werkte daar als hoofd afdeling voorlichting. Als hij niet ergens in het land naar toe was, gingen we hem ophalen van kantoor. In die winter ook. Dat plein helde naar twee kanten en vanwege de sneeuw en gladheid gleden de auto's alle kanten op. Midden over het plein liep een paadje, waarop wij een glijbaan hadden. Wie daar omhoog probeerde te komen ging gelijk onderuit. Wij zaten binnen en lachten de mensen uit. Buiten bouwden we ijshutten, die meer dan een week bleven staan. We dronken er zelfs thee. Ik zat op een christelijk nationale lagere school in de buurt en we gingen met school schaatsen . De Friese doorlopers liggen nu bij mijn dochter in huis als ornament. Een keer mochten we mee met een vriendje naar Harderwijk, naar het vakantiehuisje van zijn ouders, waarvandaan we op het Veluwemeer schaatsten. Met de auto op het ijs. Het was een belevenis.
Jan.1963 was militair in de kromhout kaserne in Utrecht 11Stedentocht gereden met een jongens van de kaserne [ jammer niemand van ons uit gereden ] Later nog wel 3 keer
Ik weet het nog heel goed. Schaatsen op de Zoeterwoudse singel in Leiden. Was een openbare schaatsbaan van de gemeente. Tot op de bodem bevroren. Op 6 maart mocht het niet meer. Vanwege de dooi. Had nog wel makkelijk gekund, want zo'n dikke laag ijs dooit niet zo maar weg. Later bleek, dat de gemalen weer werden opgestart. Dat zal dan wel de reden zijn geweest.
Dat weet ik nog goed. Begon met kerstmis 1962 en geëindigd op 10 maart 1963 (op de verjaardag van mijn opa) begon het te dooien. Ik was 13 jaar, woonde in Haarlem en moest iedere dag met de fiets naar de Mulo. Ongeveer 5 km fietsen. Wat heb ik een kou geleden, maar daarentegen hebben we natuurlijk ook veel plezier gehad, we konden 3 maanden schaatsen. de huidige winters zijn niet meer te vergelijken met de winters van nu. Soms een uitschieter, maar vaak alleen maar groene winter.
Ik kwam in november 1962 terug van een een term bij de Marine Luchtvaartdienst in Nieuw-Guinea waar de gemiddelde temperatuur boven de 30 graden lag. Onze vliegtuigen waren gestationeerd op het Marine Vliegkamp Valkenburg en moesten elke 48 uur worden doorgedraaid hetgeen inhield motoren tijdje draaien op normale bedrijfstemperatuur en alle electronica langdurig aan en testen. Voordat de motoren gestart konden worden moesten eerst de olieleidingen handmatig worden voorverwarmd omdat er anders door de dikke olie te weinig smering zo zijn. Om bij de vliegtuigen te komen, die achter op het veld waren geparkeerd, moesten wij schaatsen onder doen omdat lopen en vervoer onmogelijk was vanwege de dikke laag ijzel.
De bevroren zee, ongelofelijk!! Ik zie dat nog steeds voor mij. Ben heel vaak op het strand geweest, heb op het ijs gelopen. Heel erg indrukwekkend! Alleen toen het ging dooien liep ik er niet meer op, te gevaarlijk, maar het bleef heel erg mooi!
Die winter herinner ik me nog heel goed. De koude begon al in december. Ik was dienstplichtig militair gelegerd op de legerplaats ‘t Harde bij de 41e afd. Veldartillerie. Op 8 dec. moest mijn batterij erewacht zijn bij de begrafenis van oud-Koningin Wilhelmina, s nachts om half 4 met een militaire trein naar Delft en daar vanaf 8 uur urenlang aan de route geposteerd. Het was stervenskoud en je moest lang voor de stoet ( Witte koets en kist getrokken met witte paarden) in de houding staan. Er vielen er nog al wat flauw. In januari hadden we 5 dagen en nachten bivak oefening op de Veluwe en het regende Bevroren oren, neuzen, tenen. Dat was echt afzien in een Puptent , hoewel de slaapzakken prima waren. Overdag kon je je af en toe in de Commandopost beetje opwarmen. Toen ik Rond 28/1 met weekendverlof was zag ik dat de dichtgevroren rivier de Waal bij Haaften met ijsbrekers werd opengebroken. Het was een ongelofelijk lange winter in mijn beleving, hoewel er in de veertiger jaren ook 5 strenge winters waren. Of het veranderende klimaat oorzaak is van de zachte winters nu, weet ik niet. Uiteindelijk zat Nederland in de laatste IJstijd tot aan de grote rivieren ook meters onder het ijs.
Na mijn afgeronde studie was ik net als onderwijzeres als 20 jarige op een basisschool in augustus begonnen . Diverse collega's kwamen van buiten de stad en konden nooit op tijd op school zijn. Ik met mijn vriendin , die ook op dezelfde school werkte , liepen voor zover mogelijk elke dag glijdend zo'n 3 kwartier naar school en probeerden zo de kinderen op te vangen . Weet wel , dat sneeuw en ijs ruim 6 weken op de straten en wateren bleven liggen . Dat jaar waren ook zo'n beetje de eerste reigers hier in het land blijven overwinteren . Helaas geen goed plan , want ze stonden doodgevroren langs de sloten en lagen als bevroren stokvis omgewaaid in de sneeuw. Ook ging ik met mijn klas hier naar de singels en kreeg van de visboer visafval voor de reigers , die zich hier hadden verzameld . Kinderen namen ook gesneden brood mee voor de andere watervogels. Onze dikke kleding hebben we die winter goed gedragen , want ons ouderlijk huis was nog niet van c.v. voorzien . Elke avond werd de hoofdkraan van de waterleiding dichtgedraaid , omdat mijn vader bang was , dat de leiding zou bevriezen . In de slaapkamers was het bitterkoud : bloemen op de ramen en we namen een kruik mee naar bed en sliepen met sokken aan en extra dekens op bed . Eigenlijk een winter om niet te vergeten met ook nog een Elfstedentocht , die een barre tocht werd geneoemd.
Ik kan me deze winter nog heel goed herinneren, omdat ik 's morgens vroeg op de fiets naar de bushalte moest om van Zutphen naar Doetinchem te reizen waar ik de Rijks Kweekschool bezocht in een steenkoude bus. De IJssel was bevroren en het bleef maar koud.De helse Elfstedentocht werd toen verreden onder barre omstandigheden.Veel uitvallers,maar een hele sterke winnaar.Reinier Paping. Ik baalde op een gegeven moment wel dat het zolang erg koud bleef. 2 Februari 1963 ben ik getrouwd en mijn vrouw en ik hebben het er nog wel eens over,dat het geen pretje was in een koud Gemeentehuis en bevroren bruidsboeket. Toch verlang ik nu nog wel naar een leuke normale winter met sneeuw en ijspret.
Sorry de Elfstedentocht werd op 18 januari 1963 gereden. Mijn ouders waren op 21 december 1962 twaalf en half jaar getrouwd het regende 's avonds rond een uur of zeven en om twaalf uur was het spiegel glad. Het heeft daarna ontzettend streng gevroren want ondanks de hevige sneeuwval vroor de Gouwe dicht en omdat er met de Kerstdagen geen brug geopend werden gelijk zo een laag ijs zodat er later ook geen boot meer door kon. Bij Gouda viel er een wagon van de spoorbrug omdat de brug zover uitgezet was door de vorst, maar deze bleef ook in het ijs hangen.
Ik was 24 jaar en werkte in ook autoherstelwerkplaats in Amsterdam. Problemen op weg naar het werk. Alle auto's die we de werkplaats inreden of duwden moesten eerst ontdooien. Soms konden we de deuren niet open krijgen. Veel tijdverlies. Dat was nog eens een winter, nooit meer zoiets meegemaakt.
Ik was 22 en zat in militaire dienst , werkte bij de staf van het 1e Legerkorps en was ondergebracht in de Koning Willem III kazerne in Apeldoorn. Een heel gezellige tijd. Uiteraard de Cuba crises maar we konden ons daar niet over opwinden.
Fantastisch die winter. Ik was 15, had nog maar kort mijn eerste baan. Kwam al gauw in de vorstverlet terecht. 12 weken lang niet hoeven te werken. Elke dag zo vanuit de C.smeenkstraat naar de Vecht om te spelen en te schaatsen. Wel iedere ochtend op de fiets door de ijzige koude om bij mijn werkgever in de Surinamestraat te tekenen voor de vorstverlet. Zaterdag werkten we bij deze aannemer niet i.v.m zijn geloof. De uitkering van de vorstverlet was bijzonder. Die was een gulden meer dan mijn salaris van 18 gulden. Het had voor mij nog langer mogen duren.
een koude winter en in Rotterdam geen drinkbaar water. Wij gingen naar Barendrecht om water te halen dat niet brak was. En niet te vergeten de schaatswedstrijden i.p.v. gym. Omdat mijn vriendin en ik goed konden rolschaatsen, maar nog nooit op schaatsen hadden gestaan hadden wij ons opgegeven voor een afstand, want schaatsen dat kon je toch ook als je kon rolschaatsen. Voor mijn 13e verjaardag kreeg in dan ook een paar schaatsen (doorlopers) en maar oefenen. Nou ik word volgende maand 73 en ik kan nog steeds niet schaatsen. Wij hebben wel heel veel pret gehad op de tribune - vooral om die twee die maar niet reageerden op hun oproep.
Ik was 12 en ging met mijn vader naar het strand van Bloemendaal, de zee was bevroren, je liep over de bevroren branding, onvergetelijk! Ook de prachtige ijsbloemen op de ramen. Dubbelglas bestond nog niet en we hadden alleen in de huiskamer een kolenkachel
Ik woonde in Amsterdam. Toen ter tijd was ik zeeman, ik was 19 jaar, met Kerst zou ik thuis zijn van de vaart, ik schreef mijn vader dat ik het fijn zou vinden indien er sneeuw lag in die tijd. Vlak voor de Kerst kwam ik thuis en de sneeuw lag volop. Een paar dagen later moest ik weer aanmonsteren voor mijn nieuwe vaart. In maart kwam ik weer thuis voor een paar dagen. De sneeuw lag er nog volop. Ik blij verrast. Mijn vader was minder in zijn sas.
Het was 5 januari 1963, na een lange busreis van meer dan 2000 km kwam ik in Enschede terecht, we waren de eerste familie spaanse "gastarbeiders" dat zich in Nederland vestigde. De Spaanse cónsul kwam bij ons thuis om ons te bezoeken, ons te verwelkomen en geluk wensen. KOUD. !!! zeker, zoals ik nooit gekend had, alhoewel in Granada ook vriest en sneeuwt, die lage temperaturen verrasten mij wel. 3 a 5 cm ijs op straat, de sneeuw stapelde zich tot bijna een meter hoog langs de stoep en op tuinen. Van de stationplein tot de Ijsselstraat gingen we met de bus, het was al donker, de zwakke blaauwachtige binnenverlichting van de bus gaf een bijzonder contrasta tegen het door de witte verlichtigde sneeuw dat het net leek of ik in een droom verdiept was. FANTASTISCHE HERINNERINGEN.
Woonde in Amsterdam Oost, we speelde ijshockey op de vijver, veel schaatsen op het derde diem, lopen over de ijsschotsen van het Amsterdams rijn kanaal. Wel link maar spannend. Zagen de boten vast zitten in het ijs. Elke dag op de fiets naar school zat op de Lts. Mijn moeder maakte snert, 's, avonds boerenkool. Vader had het moeilijk eigen zaak moest met de zundap naar de klanten, we hadden geen auto. Dat was dus glibberen op het besneeuwde wegdek. Met oudjaarsdag grt kerstbomen fik. Lekker warm hoor. Met de buurt grt sneeuwpoppen maken en sneeuwballen gevechten. Heerlijk. OK goed schaatsen geleerd!!! Mooie tijd was dat.
De winter van 1962/1963 was bepaald geen doorsnee winter, de sneeuw lag meters hoog om onze boerderij, die in het veld lag. De weg lag vol sneeuw en moest met zwaar materiaal sneeuwvrij gemaakt worden. De mensen kwamen lopend over het land, waar minder sneeuw lag, van Winschoten naar Oostwold of Finsterwolde, omdat alle wegen onbegaanbaar waren. Ik was toen 19 jaar en kan het mij als de dag van gisteren herinneren.
Ik was 13 jaar en de herinnering aan deze winter ligt me nog goed in het geheugen. Ik woonde aan de kust en de zee was een heel eind tot buiten de pieren (IJmuiden) bevroren. Op het strand ontstonden grote ijsblokken door bevroren zeewater en de wind. Wij hadden thuis in die tijd alleen maar een kolenhaard die ik smorgens vroeg weer op kon stoken met kolen uit het kolenhok. Dat vond ik een leuk karweitje. Ik woonde op een hoek waar de noordoosten wind omheen gierde met als gevolg bevroren waterleiding. Maar de buurman hielp ons om het water weer goed te laten stromen. We hadden een douchecel waar de pegels uit de douchekop ontstonden. Mijn slaapkamertje was altijd onder nul met het rijp dik op de ramen. Ik kon er iedere morgen weer een gaatje in krabben om naar buiten te kijken. Op mijn bed sliep ik op een matras en bovenop de dekens nog een matras, lekker warm. Als we in de polder gingen schaatsen trok ik 3 truien aan en daaronder krantepapier, met daarover een dikke jas en een warme muts op het hoofd. En maar schaatsen; heerlijk was dat. Ik heb nooit iemand horen klagen, behalve de opmerking 'het lijkt wel siberie hier'. Van school kregen we ook vrije ijsdagen, dan ging je als jongetje helemaal uit je dak, maar we moesten wel schaatsen die dagen van de schoolleiding. Wat een nare winters hebben we tegenwoordig, zo saai iedere dag.
Ik was 12 jaar herrinner mij de bittere kou geen cv 1kachel in de keuken.zie nog de elfstedentochtrijders door workum komen met het ijs in de baarden en bevroren ledematen.Was een bijzondere winter die je niet gauw vergeet
Ik was 13 en zat op school in Hoorn. Dagelijks met de fiets vanuit Oudendijk, ca. 8 km. Normale route langs de IJsselmerdijk, maar daar lag meer dan 2 meter sneeuw, zodat we een andere route moesten nemen. Ik zat in een klas met bijna uitsluitend Horinezen. Zo kon het voor komen dat we een zgn. 0-de uur hadden en om kwart voor 8 al op school moesten zijn. In je eentje door de donkere kou. Maar heb het overleefd ;).
Het was echt een barre winter, die op 2e kerstdag begon, en op 1 april 1963, was de weg pas weer schoon. Ik was hoogzwanger, en kon niet mee met de Naco bus ,die was propvol, en ik moest naar zwangerschapgym, maar kon daar toen niet heen. Lopen ging niet meer, want ik moest nog een paar weken, Op 2April 1963, ben ik bevallen van een dochter, die nu 57jaar wordt, in 2020.Het was veel thuis zitten, want je durfde ook niet naar buiten door de slechte wegen. maar we zijn er toch doorheen gekomen
w.kuipers@solcon.nl
Ik woonde destijds in Amsterdam Oost op het galilplantsoen, was 14 jaar oud. Zat op de Lts in Oost. Met de fiets elke dag naar school koud hoor. Elke dag op de vijver ijshockey met 'm, n vriendjes spelen, glijbaan vanaf de spoordijk met de slee dwars door de groente tuintjes, dat was lachen. Schaatsen op het 3e diem ijsschotsen lopen op het Ams. Rijn kanaal link hoor maar spannend, oudjaarsdag kerstbomen fikken lekker warm hoor. Sneeuwpoppen maken sneeuw bal gevechten. Veel lol gehad mooie tijd wel steen koud maar gaf je niks om. Op de vijver bracht mijn moeder snert top was dat zal ik nooit vergeten. Hoop dat het weer eens goed gaat vriesen, dan met de klein kind. Weer het ijs op zal toch mooi zijn, maar denk dat dat een droom blijft!!!!!!
Rotterdam 1962/1963 ik was 13 jaar herinner me nog schaatsen bijna 2.5 maanden ,en voor het sneeuwruimen in de stad werden visser-mannen ingezet uit Volendam / Scheveningen die konden al maanden niet uitvaren omdat de kust bevroren was cq het IJsselmeer
Ik was 13 en woonde op het schippersinternaat "Koningin Wilhelmina" in de Coolhaven te Rotterdam. Eerst werd met ijsbrekers en een convooi van tankers de vaarweg naar Den Haag en Delft opengehouden. Tot dat ook niet meer ging. Door de ijsgang ging het internaatschip overhellen en kwamen de kettingen waarmee het afgemeerd was harpstijf te staan. Ook mede door de extreme kou. Gelukkig is dit goed afgelopen. Je moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als een van de kettingen het begaf. Op een dag ben ik met een klasgenoot van de Mathenesserbrug over het ijs van de Schie naar het internaat gelopen. Dit leek meer op een poolexpeditie. Hier en daar hadden omwonenden bijten in het ijs gehakt voor de vissen zodat die nog zuurstof kregen. Om het andere weekend reisde ik naar Amsterdam waar mijn ouders met het schip vletwerk deden (klein reizen binnen een stad) Konden niet meer naar Rotterdam komen, Amsterdam-Rijnkanaal zat dicht. Bijkomend probleem voor Rotterdam was dat het drinkwater verzilt was. Mensen stonden in de rij voor een bierbrouwerij om goed drinkwater te krijgen. Verder was het koud, koud en nog eens koud
Ik zat net in militaire dienst, lichting '62/6. Prinses Wilhelmina was net overleden. Ossendrecht: wat een kou tijdens de vele "velddiensten" en in de antieke onverwarmde treinwagons naar huis en weer terug. Wacht lopen, half uur op half uur af en bij de kolenkachel. Je mocht op wacht niet stil blijven staan wegens het risico van bevroren voeten. In ruil voor een dag "prestatieverlof" ingetekend voor de elfstedentocht met nog wat kamergenoten. Het plan was om kort na de start al af te haken en een kroeg op te zoeken om de rest van de dag door te brengen, twee dagen vrij dus. Helaas belandde ik in het hospitaaltje op de bewuste dag, daarna een week lichte dienst, was ik nog beter af. Het bleef tot begin mei koud. De inmiddels zwart geworden hopen sneeuw lagen begin mei nog steeds te smelten in onze straat in Rotterdam. Een winter om nooit te vergeten.
Ik was in militaire dienst gelegerd in Harskamp wij werden verplaatst omdat de weg stukgevroren was er mochten op de weg geen auto.s meer rijden
Ik herinner me het beeld van de branding die bevroren was aan het strand. Ik weet niet meer welk stand het was. Ik was toen 6 jaar en we waren daar met onze ouders. Dat beeld ben ik nooit vergeten.
Ik was 12 tijdens de winter van 1962/63. Je kon van de Kerkstraatbrug, Voorburg naar de Veur veiling, Leidschendam, lopen over de Vliet. Wij gingen bij mensen langs om oud brood te verzamelen en b.v. spekzwoerten bij slagers. Alles voor de dieren. Ik zelf sta op de foto in de Margriet, van die tijd. Je ziet me in een zwarte jopper, brood in stukjes breken boven een 'nieuwe' vuilnisemmer van de gemeente. Kwam die Margriet tegen bij mijn huisarts Dr. Okma in de wachtkamer. En natuurlijk de hele Elfstedetocht volgen op de zwart-wit televisie, Reinier Paping, weet je nog. Ook mocht ik zo nu en dan mee met mijn vader, die chauffeur was bij de Gemeente Reiniging Voorburg. De Laan van Nieuw Oosteinde moest dan weer van sneeuw worden schoon geschoven om de A12 bereikbaar te houden. Ik woonde nog aan het Westeinde 20. Een kolenhaard in de woonkamer. Daarvoor uitkleden, piama aan, kruik in bed, dan onder diverse wollen dekens. IJsbloemen, zowel aan de buitenkant en de binnenkant van de enkele ramen.
Ik was in 1962/1963 bus chauffeur bij de NACO en reed toen lijndiensten in Nrd Holland. Ik kan me de winter nog heel goed herinneren met diverse afgesloten wegen
Ik werd 6 januari 1963 10 jaar en dat vergeet ik nooit,omdat mijn verjaardagsfeestje een paar dagen later volop in de sneeuw geweest is. We hebben sneeuwhutten gebouwd, glijbanen gemaakt ,sneeuwballen gevecht gehouden enz Het was echt prachtig toen.
ik werkte bij de gemeente, en dan moest je midden in nacht al beginnen met sneuw ruimen op kruispunten en openbare gebouwen. en later bij oude van dagen tehuizen en woningen,en in de stad sneeuw op een vierwielerwagen gooien. die werd dan geleegd in een gracht
In de winter van '62/'63 was ik 15 jaar en woonde op een vrij afgelegen boerderij , die ook nog een eindje van de doorgaande weg afstond, in de ZO-hoek van de prov. Utrecht. De fiets was het vervoermiddel in die tijd, OV was er überhaupt niet. In het begin, onderweg naar mijn werk, nogal eens gevallen. maar gaandeweg als een acrobaat over de weg, die enigszins 'rond' was aangelegd, zodat er geen water op kon blijven staan. Geen koude of natte handen, dankzij de heerlijk warme handkappen aan het stuur. De enorme sneeuwduinen werden pas na enige tijd weggeschoven met de shovels en bulldozers van een kabelaannemer, die deze winter ook grotendeels in het vorstverlet zat, want het ene gemeenteschuivertje kon dat helemaal niet aan. Gelukkig werden het weggetje naar ons huis en het voornaamste deel van het erf ook even meegenomen, dat vergemakkelijkte de doorgang en scheelde veel sneeuwschepwerk. Ik denk ook nog wel eens aan de postbode, die toen 6 dagen pw., in een uitgestrekt gebied zijn werk moest doen, meer lopend dan fietsend. De slagersknecht en de kruidenier kwamen gewoonlijk 2x ,en de bakker 3x pw. langs; dat was toen ook voor hen een hele expeditie. In de winter van '78/'79 had ik net een paar weken mijn eerste huisje in Nieuwegein en moest op een ochtend naar mijn werk in Utrecht zien te komen, terwijl de wegen in sneeuw- en ijsbanen waren veranderd. Met geitenwollen sokken over de schoenen en een bezem als houvast, naar de doorgaande weg, om samen met iemand die op hetzelfde adres werkte, te proberen een lift te scoren naar de stad. Daar moesten we nog wel weer een eind lopen, maar konden elkaar in evenwicht houden. Rond 10uur aangekomen, er was nog niet de helft van mijn collega's aanwezig. Maar ook in de jaren '50 was het soms bar en boos. De school was ver weg en ik moest vanaf mijn 6e jaar door weer en wind, 5 dagen pw., van 9u tot 15.30u. Gelukkig stonden er toen nog bovengrondse leidingpalen, zodat je bij veel sneeuw het verschil tussen weg en sloot kon onderscheiden. De bovenmeester stuurde wel bij hevige sneeuwval de 'buitenkinderen' wat vroeger naar huis. Ik herinner mij, dat het dan soms toch al bijna donker was als ik thuis kwam. Er was ook geen straatverlichting in de buitengebieden.
Geweldige winter werd 20 dec 16 jaar het mooiste kado dat ik kreeg kunst schaatsen met witte laarsjes uren en uren geschaatst bij de haven en in de duinen heb ze 2 jaar geleden weg gebracht naar de goed voor goed loods want nu met 2 kunstknieen zal ik wel nooit meer schaatsen K.J.Immerzeel Klepper
We woonden aan de Maas die was dichtgevroren, dat hadden we nooit eerder meegemaakt. Onze oliekachel ging kapot, we liepen een paar dagen rond in bijna alle kleren die we hadden, zelfs de hond bibberde. Toen de kachel weer brandde duurde het een eeuwigheid voor we de warmte voelden. We probeerden te schaatsen maar het kleine meerje was te hobbelig door bevroren sneeuw. Het mooiste was de dooi, de Maas weer terug te zien als een stromende rivier, met grote brokken ijs erin en langs de overs. Indrukwekkend.
Ja, ik herinner dat nog zeer goed. Het was de enigste keer dat ik op de schaats naar school kon, in plaats van met de fiets. Ik woonde in Amsterdam aan het Sarphatipark, moest een klein eindje lopen naar de Ruijsdaelkade/Hobbemakade, via de Kom, Bernard Zweerskade, Stadionkade, en bij de Schinkelsportvelden/spoorbruggetje schaatsen af, schoenen aan en naar school, schitterende tijd. ook de tocht met mijn vader over het IJselmeer is bijgebleven, een 'ramptocht', het was geen schaatsen, meer klunen over het ijs...scheuren, bulten. roeg-ijs, korrelig ijs, etc. Daarnaast spelen in het Sarphatipark, met de slee en alle vrienden uit de buurt. Ook veel schaatstochten gemaakt: AmsterdamseBostocht, een tocht in Noordholland, Naardermeer, Bosbaan allemaal veelal met mijn ouders en soms mijn kleine broertje erbij.
Geweldige winter werd 20 dec 16 jaar het mooiste kado dat ik kreeg kunst schaatsen met witte laarsjes uren en uren geschaatst bij de haven en in de duinen heb ze 2 jaar geleden weg gebracht naar de goed voor goed loods want nu met 2 kunstknieen zal ik wel nooit meer schaatsen K.J.Immerzeel Klepper Ouddorp ZH
Die winter staat nog vers in mijn geheugen. Ik woonde In Rotterdam-west, Hofstedestraat en zat op de MULO in Schiedam. Dat was dus dagelijks van maandag t/m zaterdag op de fiets via de lange Rotterdamsedijk, Broersvest, Singel naar de Mgr.Nolenslaan. Dat was behoorlijk afzien. In de Kerstvakantie was de Schie bevroren en ik kan me herinneren dat we met jongens uit onze straat op bevroren Schie gingen voetballen. Ik voetbalde ook in de A-junioren van Activitas en die periode heeft de competitie wekenlang stilgelegen. De trainingen 's avonds - 2x per week gingen wel door, op de voetbalvelden van de gemeentecomplex aan de Abraham van Stolkweg konden we niet terecht, maar met onze uitstekende jeugdtrainer Jan Remmers liepen we richting Vroesenpark waar we duurlopen deden en het laatste gedeelte een partij bij de lantaarns van een parkeerplaats. Op de zaterdagmorgen konden we terecht op het sportcomplex van Neptunus om een trainingspartij te spelen op een bevroren ondergrond. Wij hadden toentertijd een zeer talentvol A-elftal met een goede teamspirit, een geweldige elftalleider , de heer Tito en niet te vergeten zijn vrouw, waar we op de vrijdagavond altijd bij hem thuis een soort clubavond hadden en werden met vlag en wimpel kampioen in dat seizoen 1962/1963. Geweldige periode om op terug te kijken.
op 1 januari 1963 lag er tegen de voor deur op de vondelweg ( haarlem noord) een opgewaaide sneeuw duin. de nieuwjaars bezoek kwam achter de sneeuw schuiver aan,maar eerst hadden we de voordeur uit gegraven. ook een wandeling over de mooie nel ( spaarne ) staat me bij.
Woonde in austerlitz
Zwolle, 09-01-20 Op de wijze van: “De winter was laaaanggg zonder jouw…..” Rustend op mijn sponde overdenk ik de dagen van weleer. Onvergetelijke onbekommerdheid. Saamhorig en verbindend. Afhankelijk en nederig. Het geluk van de kou, waar niemand zich kon verheffen. Natuurlijke en niet opgedrongen gelijkwaardigheid. Verbinding. Dikke jassen, mutsen en vooral toen, meterslange sjaalen. Zwerftochten door het Oostzijderveld. Overal kon je lopend of fietsend over het ijs komen. Schaatsen over de Gouw. Boer Rijks op sierschaatsen. Noord-Hollands zwierend zoals op oude schilderijen. Sneeuw- en ijspret. Sneeuwhutten bouwen. Over het ijs op de fiets naar school. Maandenlang Thuis lekker om de kolenkachel, met reutelend keteltje water. Kolen. Niets mis mee. Ja, dat kolen scheppen in het donker in de bevroren schuur was wel een veel gedeelde onprettigheid. Herkenbaar?? Klimaatdiscussies waren er gelukkig niet. De mens was weer klein in die tijd. En dan natuurlijk die tocht der tochten. Reinier Paping, die ik hier regelmatig bij de Jumbo en aan de kassa ontmoet. Leuke gesprekjes. Hij is er nog. Ouder, maar sterk. Fier en fietsend. En ook, wat een inzet voor de vogels, vooral de Meerkoeten. Wakken vrij houden en voeren. Iedereen was betrokken. Wat een zorg voor het leven. Ik maakte in de tuin een sneeuwhut van enorme gerolde sneeuwballen. Uitgegraven tot een ijsberenhol en met water overgoten tot een ijshut. In mei (!) 1963 smolten de laatste hoopjes in de tuin weg. Zwerftochten door het veld. Sneeuwgorzen in de opgespoten terreinen van Zaandam-oost. Ze waren zeer tam, je kon er naar toe kruipen tot op een paar meter. En de Fraterjes. Grote groepen dagelijks in verdord gewas met zaadjes Bonte kraaien, nu zeer zeldzaam, waren een gewone verschijning. Altijd wel te vinden onder hoogspanningsleidingen. Daar lagen slachtoffers van de draden. De winter leek eindeloos en we waren volkomen aangepast. Het leven ging gewoon door. En nu? De samenleving is zuurder dan de zure regen uit eind jaren “60 en verstikkender dan de stikstof en met alle verbindingstechnieken en participatiedwangneurose versplinterd als een zak gestampte kruit-nootjes. Licht ontvlambaar als vuurwerk. Het zou voor ons land, de samenleving en de gehele natuur goed zijn om weer eens een lange koude winter te ondergaan/beleven. Het maakt de hoofden weer helder, gezond en creatief. Een hartelijke groet aan allen uit dien tijd Uit Zwolle.
Ik ben net voordat de dooi intrad geboren, 02-03-1963.
In 1962 was ik 9 jaar en ik woonde toen in Zaltbommel kan met nog goed herinneren dat het een zeer barre winter was en in maart 1963 ben ik door het ijs gezakt, dat vergeet je nooit meer.
1962-1963 Millitairedienst Kamp Prinschenbosch Gilze het was zo koud als je buiten kwam bevroor je bijna Brrrrrrrr
Nou en of ik mij die winter nog kan herinneren, ik was timmerman toen werkte in de bouw, 13 weken vorstverlet, maar gelukkig had mijn werkgever nog een binnenklus voor ons, gebouwen van de Luchtmacht moest het plafond in de keukens brandvrij worden gemaakt, dit was toen in de plaats De Lier in het Westland, s,morgens werd ik met mijn maat opgehaald door onze werkgever, we hebben een mooie klus geklaard, verder deden we in onze vrije tijd aan ijszeilen op de Reeuwijkse plassen, daar was het een fijne winter voor het ijs in de plassen was meer dan een meter dik, dus er door zakken hoefde je niet bang voor te zijn zegt Jan Schouten toen wonende aan de s,Gravenbroekseweg in Sluipwijk gemeente Reeuwijk, mijn leeftijd ik was van 11 oktober 1936, was net een paar jaar uit mijn dienstplicht 1956 toen was ik 19 jaar. Wat ik mij wel kan herinneren dat wij op de A12 bij Nooddorp een spookrijder te gemoed kwamen en zij tegen mijn werkgever er komt een tegenligger op onze linkerbaan te gemoed, ga vlug rechts rijden, het was kantje boord anders was er een groot ongeluk gebeurd, mijn werkgever reed een grote Chevrolet een Amerikaan. Zegt Jan Schouten.
Ik vond het geweldig leuk want we gingen lekker schaatsen, sneeuwballen gooien en geweldig mooie iglos bouwen met alle kinderen uit de straat. Ook vond ik het een prachtig gezicht al die sneeuwpoppen en die mooie bloemen op de ramen ( toen nog geen verwarming op de slaapkamer ) en megadikke en lange ijspegels. Ach ik zou wel terug in de tijd willen ha ha. Marianne
Ik was toen 12 jaar en herinner mij dat we nergens heen kon men scholen waren dicht en deden spelletjes .Zat toen in Internaat Snoeckgensheuvel in Amerfoort.Een hel ouders konden je niet bezoeken was geen leuke periode.
De Elfstedentocht was niet op 26 januari, maar op vrijdag 18 januari
ik was toen 9-jaar ,we kregen veel ijs vrij ,omdat het erg glad was en veel sneeuw,was moeilijk om op school te komen ,ook lag er ijs op de straat kon je schaatsen ,veel lol ,baantje glijden ,sneeuwhutten en poppen maken ,ik mis dit nu toch wel hoor ,fijne tijd ondanks de koude .
Onze oudste zoon is in 1962 geboren we moesten met hem voor de kachel zitten om hem warm te houden. Veel gestookt. Bar en boos.
Ik zat in militaire dienst als dienstplichtige
In 1960 zijn wij naar Zaandam verhuisd waar we een sportzaak overgenomen hebben. In 1962 schaatsen verkopen: Noren, houten Noren, kunstschaatsen, ijshockey schaatsen maar ook Brabantse Klompjes en Friese doorlopers. Schaatsband voor de houten schaatsen. Schaatsen slijpen. De aanvoer was matig, dus iedere dag naar Viking die in Amsterdam Oost een ruimte had. Naar Sieben vlak bij het Centraal Station in Amsterdam met de trein om ijshockey- en kunstschaatsen te halen. 6 dozen samengebonden met een touw. Wat een handel was dat!!
Ik werd 14 jauari 1963 13 jaar en woonde met mijn ouders in de AA-wijk in 's-Hertogenbosch. Mijn school stond aan de Pieterlangendijksingel op zuid 5 km heen en 5 km terug fietsen. Blij dat we waren toen we na de nieuwjaar via de Zuid-Willemsvaart naar school konden 10 minuten lopen. Dit duurde tot half februari en dat was een leuke tijd ondanks de kou. Ijs brekers hebben een eind gemaakt aan onze pret op de Zuid-Willemsvaart. We hebben n keer de dikte gemeten en kwamen op 28 cm uit.
Als ik me nog goed herinnerd ik was toen 17 jaar stonden we op 17 februari 1963 bij 17 graden vorst nog op het ijs van de ijsbaan.
Het is prachtig om al die Engelse woorden in een ECHTE NEDERLANDSE TAAL te lezen. SCHAAM OP DIEGENE DIE DAT DOEN. I ben een Amerikaan vanaf 1964, en het is een aanval op een taal die ik gebruikt had in de tijd dat ik in Holland woonde vanaf 1940! Klinkt het "deftig"?
Ik weet nog heel goed dat ik als kind van 9 jaar s'avonds in het donker mocht buiten spelen . Want dat mocht anders nooit. En ik herinner me ook nog dat er best hoge sneeuw lag. Was voor mij indrukwekkend.
ik had op 25 dec 1962 een fiets gekregen voor mijn verjaardag op een dag in de winter ben ik samen met mijn vader naar Bloemendaal aan zee gefietst om de ijsschotsen te zien op het strand. Terug moest hij mij duwen en was het ook de eerste en laatste keer dat ik met mijn vader gefietst heb.
Ik heb 1 sterke herinnering aan die winter. Wij gingen met de tram naar Katwijk aan Zee en daar kon ik de ijsschotsen lopen. Dat was heel wonderlijk. Verder natuurlijk schaatsen en nog eens schaatsen op houten noren. lekker hard. Onze hond op het ijs met een grote tak in zijn bek. Daar liep hij mee te slepen.
Op 27 december 1962, gingen we van Nieuwe Hoorn naar Rotterdam, met het trammetje van Hellevoetsluis. (Een heel oud walmend geval met hout beklede buitenkant) . Eerst stoppen in Spijkenisse dan de brug over .......... maar , dat lukte niet; bij de oprit bleef de tram steken! De conducteur kwam langs en zei: We gaan terug tot na het station, en we nemen een aanloop. Hou u goed vast en schrik niet ! Al walmend en met veel herrie en getril nam de tram op volle kracht een aanloop! en ................. het was gelukt!
Ik zat de ulo merwerdestraat in Groningen. Wij keken naar de Elfstedentocht. Een broer van de winnaar deed mee en won de tocht. Dat was godsdienstleraartjes paping.
Onze zoon is geboren in 1963 kreeg mijn Renault dauphe bijna nier meer aan de praat,hij was geboren in Het ooie vaartje in utrecht,moest een paar dagen blijven ,afin accu er uit bij de warme.kachel en monteren voor het bezoek naar onze zoon lukte prima met starten.
28 januari 1963 werd onze dochter geboren in Dordrecht,we woonden op een hof en die dag was de water-hoofdleiding gesprongen of bevroren zodat ik de hof uit moest en de straat om in de winkelstraat om de hoek een paaremmers water te halen.zo iets vergeet je nooit meer.
goede avond ik was 12jaar dit was inderdaad de koudste winter maar mooi. Schaatsen op de rijn woonde in arnhem vlak bij dat heeel ertensoep met wordt. worst en leuke. schilderij op de ramen vaak niet na school. toppie. en goede houttouwjes jas lekker met must 1962 1963 dat toch heel ondanks de kou dat maken jammer genoeg niet mee meschien nog de 11 steden tocht
ik weet het heel goed , ik kreeg een huis in december 1962 met mijn pas geboren zoon , wat heb ik een kou geleden, ik moest wachten op de spullen en het was gijn dar ik bij de buurvrouw een kopje kreeg , ( 2 over een trap ) we hadden weinig geld en we moesten heel zuinig doen , alleen kou wilde ik niet lijden met mijn kind en man , 1x in week vlees en dan de hele week jus , potjes en weiig verse groente en pasta , maar we hebben het overleefd 👍😘
Ik was nog net 16 en zat op Bussum op school waar ik elke dag vanuit Hilversum op de fiets naar toe moest over de heide. Het was prachtig en niemand klaagde . Ik weet nog goed dat we eerder naar huis want mochten dan konden we nog een stuk van de Elfstedentocht op de tv zien .
Ik kwam net terug uit Nieuw-Guinea ( diensplicht vervuld). Het was dus rillen geblazen.
Op 18 januari 1963 zijn wij getrouwd koud
Ik woonde toen in Rutten in de Noordoostpolder. Ik was 18 jaar. Mijn ouders hadden een Volkswagen kever. Samen met mijn ouders en drie broers hebben wij de tocht over het IJsselmeer gemaakt op 20 februari 1963. Bij Stavoren reden we het ijs op. Het was druk op het ijs. In Wognum hebben we erwtensoep gegeten. Daarna gingen we weer terug. Er stonden verkeersborden op het ijs en de route was prima uitgezet. Een wel heel bijzondere ervaring.
Genieten van de sneeuw.
het jaar waarin deze reacties op de winter 1962-1963 dateert uit de zachte winter van 2019-2020
Jaaa deze winter herinner ik me nog heel goed, ik was 7 jaar. We woonden in een buiten gebied, 5 km van het dorp. Wat was het koud..brrr. We konden niet met de fiets naar school, dus werd het lopen. langs de mooie bergen sneeuw, die daar uitnodigend lagen, heel verleidelijk op niet daar te gaan spelen. Terug uit school deden we dat wel we deden er ook uren over om thuis te komen. Onze moeder was daar niet zo blij mee, maar ze begreep het wel. Ook leerden we schaatsen op de Weel tegenover ons huis, het was er druk met schaatsers, achter een stoel met mijn zusjes heerlijk. Wat een leuke periode was dat.
Ik was 7 jaar en wij kregen veel vrij,want de oliekachels deden het niet Iedere morgen werden we weer naar huis gestuurd,want de kachels kreeg men niet aan de praat. Wat bleek: Eeen paar jongens uit de 6e klas hadden sneeuwballen in de olietank gedaan Water is zwaarder dan olie.dus met die srenge vorst vroor de leiding naar de kachels dicht Dit heeft dagen geduurd voor men hier achter kwam Dat vonden wij helemal niet erg
In het museum "Het reght huys" te Giessenburg wordt momenteel een expositie gehouden met als onderwerp "De barre winter van '63". De expositie duurt tot eind februari. Het museum is geopend op woensdag-en zaterdagmiddag.
Frapant, maar ik kan me van die winter niet veel herinneringen, ik was 11 jaar toen. Wat ik me wel herinner is, dat we vanwege een op komende sneeuwstorm, eerder naar huis mochten, maar of dat de zelfde winter was, dat weet ik niet. Wel dat ik mijn vader, zoals elke winter, soms dagen niet zag vanwege het bestrijden van de sneeuw en gladheid in de gemeente Geertruidenberg.
Kesrt 1962: ik keek op de Duitse televisie naar mijn favoriete kerstfilm: 'De kleine lord'. Tijdens de film begon het buiten te sneeuwen en aan het einde van de film waren we midden in een witte wereld! Hoe mooi kan een witte kerst zijn?
anne06@quicknet.nl
Ik was goed 13 jaar en we woonden in Ketelhaven bij Dronten in de nieuwe polder Oost-Flevoland.Vader mee helpen die kantonnier was en de weg in zij gebied begaanbaar moest zien te houden. Meters sneeuw scheppen en ondanks alles hadden we een geweldige periode als jeugd.Ik denk niet dat we dit ooit weer mee maken .Onze generatie heeft alles meegemaakt va armoedige tijden tot aan de luxe van tegenwoordig,Geweldige herinneringen hieraan.
Ik kwam eind 1962 van het ene uiterste in het andere! Na een jaar in voormalig Nederlands Nieuw Guinea kwam ik weer terug in Nederland. Ik woonde destijds in Haarlem. Zelfs de zee in Zandvoort was bevroren, bitter koud! En ik woon nu weer in het andere uiterste: Bangkok! https://www.antoniuniphotography.com/p447174826/h6bf61d4b#h6bf61d4b https://www.antoniuniphotography.com/p447174826/h6bf61d4b#h66b302c3
Ik was toen 12 en kan me het nog goed herinneren. Ik ging naar de mulo in Vianen en fietste vanuit Vreeswijk naar school. M'n oom was sluiswachter en daar vlakbij in het Merwedekanaal, dat uiiteraard bevroren was, was een wak gehakt. Daar kwamen tientallen vissen lucht happen. Een bijzonder gezicht wat ik me nog helder kan herinneren.
ik ben geboren op 23 december 1962. de enige woorden die ik hoorde elke verjaardag was dat mijn vader mij thuis bracht in zijn armen,en dat de sneeuw zo hoog was dat het moeilijk lopen was,maar wat was hij trots.. en wat mis ik hem.
Ja het was me een wintertje! Ik ben uit 1945. Mijn vader heeft nog met zijn auto over de Gouwzee gereden. ook de ambulance kwam over het ijs aangereden om het slachtoffer van een valpartij op het ijs op te vissen. Ongekend toch? Ik woonde in Scheveningen en met een wandeling over het strand raakte ik zelfs door de kou bevangen.
Ik was toen 7 jaar en moest natuurlijk naar school. Er lag eerst ijzel, wat ik doodeng vond. Ik móest naar school en toen ik uit het portiek kwam gleed ik vanzelf naar een lantaarnpaal die ik ook niet meer losliet. Ik huilde zó, dat mijn moeder naar beneden kwam van 4 hoog. Stel je niet aan en ga naar school! riep ze naar me. Ik durfde echt niét te bewegen. Op een gegeven moment kwam er een meisje van mijn klas aan de overkant langs en die riep, Karin, we zijn vrij!! Ik blij, maar het duurde een half uur volgens mij voor ik weer in het portiek was. Wat was ik blij!!!!!!
Dat was een horrorwinter. Ik was 20 jaar en in militaire dienst. Gelegerd in Harderwijk. Normaal als je moest wacht lopen moest je 2 uur achterelkaar wacht lopen en was je 4 uren vrij. Vanwege de extreme kou was het toen 1 uur wacht en 2 uren vrij. Verder gebeurde toen een verschrikkelijk ongeluk in mijn woonplaats Hellum in Groningen. 2 jongens van ongeveer 7 jaar waren gaan schaatsen op het Schildmeer en ze keerden niet terug. De vader en schoonzoon gingen ze zoeken op het meer en keerden ook niet meer terug. Ze zijn alle 4 verdronken. Dit was een enorme ramp voor het dorp
Was toen werkzaam bij de Rijkspolitie in Ubach over Worms. Het sneeuwde 's-nachts zo erg dat we de surveillanceauto moesten laten staan en de surveillance moesten staken. Ook ging de carnavalsoptocht niet door en werd uitgesteld tot halfvasten.
Ik was 6 jaar toen en wij liepen bij ons in de straat in de sloot, we zaten tot onze hals in de sneeuw.
Ik was destijds 5 jaar en weet nog dat ik vaak op het ijs was. Mijn handen waren zo koud dat ze zeer deden. Liep toen huilend naar huis. Dat vergeet ik nooit weer.
ik weet het nog goed ik was 23 jaar getrouwd en moest toen op de fiets naar mijn werk door de kou en werkte in ploegdienst en kon s'middags op de tv de elf steden tocht zien met René Paper
Koud? Jazeker!! Enkele maanden "bloemen" op de ramen van mijn slaapkamer. Op korte afstand van waar wij woonden lag een mooie grote vijver. Helemaal bevroren natuurlijk. Iedere dag schaatsen. Er waren mooie banen uitgezet en die werden iedere dag opnieuw door de schaatsers zelf bijgehouden. Iedere dag opnieuw kwam een medewerker van de gemeente een groot wak slaan in het ijs om de eenden de gelegenheid te bieden in het water te gaan. De volgende ochtend moest het wak weer opnieuw opengemaakt worden, want in één nacht had zich weer een laag ijs gevormd van maar liefst 15 centimeter dik. Op de lagere school, die gelegen was naast de vijver, kregen we gedurende deze wintermaanden geen gym in de gymzaal, maar mochten we schaatsen. Wedstrijdjes hardrijden, maar ook ijshockey. Een winter om nooit te vergeten.
Toen woonde ik als 10 jarige op Spechtlaan 21 te Boekel. Het was zéér koud. Wekenlang veel binnen moeten blijven. Met de hopen sneeuw voor de deur.
Ik was toen als 19 jarige dienstplichtige in opleiding in Roosendaal. De laatste 4 weken moesten wij in 2 halve tentdelen gewoon slapen opde koude grond Eind maart stonden wij nog op grote ijs schoten midden in de biesbosch. Maar 26% van de jongens hebben toen, de opleiding met goed gevolg doorlopen
Wij woonden vlak bij het IJsselmeer aan het Breed in Hoorn. De auto's reden over het ijs naar Warder. Ook de uitgeschreven tocht ging daar heen. Ik was 12 jaar en hielp mee in een koek en zopie tent aan de Westerdijk onderaan het ijs. Veel mensen reden de tocht niet uit en werden met de auto teruggebracht naar Hoorn. Het is nooit meer zo extreem geweest. We zagen op TV Reinier Paping de Elfstedentocht winnen. Bar en boos was het.
ik was 15 en zat huiswerk te maken ..mijn oudere broer zei ..schrijf maar op dat het een extreem harde winter is ,want dat is veel belangrijker dan je huiswerk .Daarom heb ik het onthouden .
Het was mijn eindexamenjaar van de MULO. Ondanks dat heel veel geschaatst. Wij kochten altijd al voor 5 december voor 5 gulden een abonnement voor de Nenijto in Rotterdam. Losse kaartjes waren toen 1 gulden. Dat jaar is het abonnement zeker 5x over de kop gegaan.
Ik weet er niet veel van ben in maart 1962 geboren
Ik was toen 21 en werkte
Ik was 15 jaar en woonde vlakbij het strand van Scheveningen we hoorden dat de zee bevroren was dus zijn wij daar met de hond naar toe gegaan. Wat was dat prachtig we konden onder de golven door lopen. Een dag later heb ik heerlijke schaatstocht gemaakt van de Kaag naar de Brassem over de ringvaart op mijn kunstschaatsen⛸. Het was druk op het ijs en er reden overal auto’s het leek wel een snelweg. Jammer dat dit nooit meer voor is gekomen, gelukkig blijft de herinnering wel
Inderdaad ijskoud, bij mij op straat kon je tegen een auto duwen en deze schoof naar de kant.Het was spiegel glad echte strooiwagens waren er nog niet en reed een vrachtwagen geladen met zand en 2 man met een schop die het zand over de weg strooide.
De winter van 1963 kan ik me nog goed herinneren. Het had veel gesneeuwd en we maakten een sneeuwpop op de stoep bij ons huis in de Rozenlaan 73 in Breda. Ook gingen we schaatsen bij het IJsvermaak, vlakbij kasteel Bouvigne. Daar lagen aan de kant de sneeuwbergen , die op sommige plaatsen wel 3 meter hoog waren. Het was overdag heel koud en je kon maar net je schaatsen goed onderbinden. Snachts vroor het wel 20 graden onder nul en kregen we een extra deken en een kruik om warm te blijven. Smorgens zat het ijs op de ramen van mijn adem en van mijn broer Fokke. Het was ondanks de kou en de sneeuw toch een leuke tijd. Van de Elfstedentocht kan ik me nog wel wat herinneren, vooral de aankomst op de televisie. Het was de koudste winter die ik ooit heb meegemaakt.
Ik was toen 21 en werkte moest op de fiets naar mijn werk Of lopen door hoge sneeuw Dat was een hele erge winter
ja dat was nog eens een winter ik was 14 jaar en heb ook op het ijselmeer geschaatst hoorn -edam de sneeuw lag tot de dakgoot we woonde aan het ijselmeer onder hoorn .we hadden kaarsjes voor het raam om de ijsbloemen te ontdooien .maar dat is lang geleden . nu hebben andere problemen waar we mee moeten leven . dus op in de vaart der volken ! G de Reus .
Ik woonde toen nog in Utrecht. Het was toe een barre winter. In 1964 ben ik getrouwd in Helden-Panningen. Noord Limburg.
Ik was toen 21 Jaar, en moest met de fiets naar Leidseweg bij de munt. Bar en boos.
In 1962 was ik , net als jij , 6 jaar oud en ik herinner mij die winter nog erg goed. Wij woonden toen in Hillegom en de straten waren praktisch onbegaanbaar door opgewaaide sneeuw, soms wel 2 meter hoog. Het allermooist vondt ik toen dat mijn ome Ton ons meenam naar langevelderslag en daar zijn we toen de bevroren zee opgegaan. Werkelijk een onvergetelijk moment. Hartelijke groet, Peter Walter
In 1962 - 1963 Staan op de bevroren branding in zee bij Scheveningen. Spectaculair!!! Vrachtwagens op de Bergse achterplas in Rotterdam.
Dat was ons trouwjaar,echt koud hoor,niet het trouwen hoor.
Woonde in de ganskyul in Amersfoort. Bij ons lieten we het grasveld onderlopen met water en er een mooie ijsbaan van gemaakt waar de hele buurt gratis kon schaatsen.
Ik was 16 en ging voor het eerst werken ,ik woonde in Achthuizen en ging op de brommer of met de bus naar Hellevoetsluis,in die tijd moest je nog overvaren.Maar het verkeer stond vast en de pont voer niet.In die tijd kon je over het Haringvliet lopen van Middelharnis naar Hellevoetsluis.Maar wie dorst dit te doen,ik niet late is alles weer goed gekomen.Komen deze winters nog terug!!!!!!!!!.
10 januari, Ik was 23 en woonde in Dalen ,mijn vriendin in Wezup dr. Op de fiets 23 km,desneeuw was ongever 1,50 m hoog en op sommige plaatsen over een lengt van kilometers over de landerijen Opgewaaid. Zelf eind maart was de sneeuw nog niet geheel weg. Maar, bedenk de wintervan 1963/64 was even erg , ook veel sneeuw en erg koud min 18. Als storingsmonteur kon ik 3 dagen niet van huis ,omdatwe volledig ingesneewt waren En dan de winter van 1978 ook weer veel op extreme hoogte opgewaaid Afsluitend,de wintervan 1947 ,gaf nog meer sneeuw hoge bergen medeveroorzaakt door Bertus Keen 1938
14-Januari-1963 Maandag morgen zal ik nooit meer vergeten’n zwarte Maandag morgen,blijft mij. voor altijd bij, mijn Vader mijn steun mijn alles gaat die morgen naar zijn werk en komt nooit meer thuis hij kreeg ‘n acute hart stilstand ik was 21 jaar en nog niet klaar voor de grote mensen wereld en had nog zoveel vragen ik worstel er nog altijd mee blijf hem missen.
Op de Sloterplas kon je goed schaatsen.
In die winter, ik was toen 10 jaar, heb ik zelfs mijn vader en moeder zien schaatsen. Dat had ik nog niet eerder gezien en was verbaasd hoe goed ze dat deden. Zwierend over het Valleikanaal in Amersfoort.
Ja, ik herinner me die winter. Ik was 10 jaar.; we vierden een verjaardagsfeestje, thuis bij Yolanda Miete, toen ik bericht kreeg dat mijn vader een ernstig auto ongeluk had gehad op de snelweg bij Gouda. Hij had zijn rug gebroken, het kwam allemaal goed! Het was inderdaad een barre winter.
iK WAS 11 JAAR EN MIJN VADER WAS MELKBOER.hET WAS EEN HEEL KOUDE ZATERDAG,HET WAAAIDE ZO HARD DAT DE SNEEUW ZICH OPHOOPTE NET BUITEN HET DORP.mIJN VADER WILDE GAAN MELKVENTE{ZOALS WE HET TOEN NOEMDE}hIJ HAD EEN MELKWAGEN MET 3 WIELEN,HET PROBLEEM WAS DAT HET VOORWIEL NIET DOOR DE SNEEUW KON KOMEN.dUS HEEFT MIJN VADER DE SNEEUW GEPROBEERD WEG TE SCHEPPEN.MAAR DAT LUKT NIETDOOR DE IJSKOUDE WIND.DE IJSPEGELS VLOGEN OM JE OREN,DUS HET LUKTE NIET OM MELK TE BEZOREGN.iN DE NAMIDDAG KWAMEN DE KLANTEN ZELF DE MELK HALEN IN DE WINKEL., mIJN VADER HEEFT 46 JAAR MELK GEVENT,MAAR DIE ZATERDAG WAS DE ENIGSTE DAG HET NIET LUKTE.
ac.zevenbergen@home.nl
mijn herinnering is dat wij in een Salonwagen woonden in Wezep, bij de zandkuil,waar mijn vader werkte als bedrijfsleider, onze waterleidingwas bevroren en konden water halen bij de buren! Dat is bijna het enige wat ik nog weet. Ik werd net 5 in januari. En veel sneeuw, dat weet ik nog wel, s"morgens gauw kijken of er weer sneeuw was gevallen.
Weet er nog alles van. Ik zat toen in dienst in Harderwijk bij de SMID (school militaire inlichtingen dienst) Weet nog dat de auto "s over het Ijselmeer reden, Maar wij als jonge militairen hadden er weinig last van
Ik was destijds 22 jaar en werkzaam in het bedrijf van mijn vader die erg ziek was. Dit bedrijf betrof een pontveer over de rijn bij Oosterbeek. Met deze pont werd een verbinding onderhouden met het dorp driel. In de winter 62-63 ging er al vrij snel is door de rivier. Dit betekende dat de pont die met kabels was bevestigd los gemaakt moesten worden. De pont werd vervolgens weg gesleept. Dat losmaken van die kabels was een gebeuren waar je toch wel een paar uur mee bezig was. Ik herinner me nog dat het vreselijk koud was met een straffe oostenwind. Later bleek dat mijn oren waren bevroren. Tot vandaag heb ik er nog last van vooral in de zomer bij mooi weer. Later die winter werden door plaatselijke agenten de vogels gevoerd. Ik moest dan mee om de plekken aan te wijzen waar het ijs het veiligst was om de rivier over te steken. Het veer is later onteigend door Rijkswaterstaat (1965) Nu is er alleen nog een voetveer voor fietsers
Ik kan mij die ijskoude winter nog herinneren en stond toen zelf op het ijs op een bevroren meertje.
nou, die winters in de jaren 60 waren inderdaad behoorlijk koud, ik was er niet zo'n fan van als ik eerlijk moet zijn. Van die winter van 1962-1963 kan ik me niet veel meer herinneren, ik zat toen in de eerste klas lagere school
Geweldig de winter van 1963. Heel veel sneeuwruimen en schaatsen. Op 3 maart nog van Edam naar Hoorn geschaatst en vandaar weer terug en door naar Amsterdam en toen weer terug naar Edam op het IJsselmeer. Vanaf Monnikendam kon je niet meer schaatsen zo zacht was het geworden door de zon. Terug op de fiets naar Midden-Beemster. Ik was zo vermoeid dat ik onderweg pardoes in een berg sneeuw viel. 's-avonds was er een toneeluitvoering in Het Heerenhuis. Ik was er, maar niets gehoord en gezien, was in slaap gevallen.
Ik was toen net op de vliegbasis Twenthe aangekomen en wij moesten overnachten in de gastenbarak. Er was geen verwarming er was wel een kachel maar daar was geen brandstof voor. Een paar maten waren met die kachel aan het smijten, waarbij een poot afbrak. Daar moest toen de LBK een rapport van schrijven en in plaats van kachel schreef hij kagel waarop een maat, die meekeek, opmerkte: schrijf je kagel met 1 g? Waarop de LBK-er het veranderde door er nog een g bij te schrijven zodat er kaggel stond. Uiteraard tot algehele hilariteit. Wij moesten dus slapen onder een dikke stapel dekens en met al onze kleren aan om een beetje warm te blijven. Gelukkig werden we toen, de volgende dag naar een andere barak gebracht waar zelfs een Centrale verwarming de boel verwarmde. Maar de winter was bar en boos, vooral tijdens appel buiten. De koude wind had vrij spel op die vlakte. Maar de winter van 1954 is mij meer bijgebleven omdat ik toen in Zwolle op de stadsgracht kon schaatsen en zelfs over het Zwarte water helemaal naar Hasselt, dat heb ik toen niet gedaan maar ik was wel al een heel eind op weg. En zo waren er in de jaren 40 tot in de 60-er jaren wel meer strenge winters.
Eind november 1962 op de dag van Open het Dorp moest ik opkomen voor militaire dienst in Nijnegen. In die tijd moest je nog zelf een strozak vullen als matras. Begin december overleed prinses Wilhelmus. Alle geoefende soldaten moeten naar Delft om als erewacht langs de route te staan. Omdat ik nog geen geoefend soldaat was moesten we in de kazerne blijven. Gelukkig want het was toen al stervenskoud. Zo koud dat we in Nijmegen geen schietoefeningen konden houden. Omdat we een keer geschoten moesten hebben tijdens de opleiding moesten we naar de Harskamp. In open vrachtwagens en alle kleren aan die we hadden, zo koud was het, gingen we een hele dag op pad om een magazijn met 20 kogels leeg te schieten. Join the Airforce! Na de opleiding van 3 maanden werd ik geplaatst op de vliegbasis Twente. Daar was het nog kouder. We sliepen in een barak uit de 2e WO. Één kleine kachel in de hal. Alleen koud water. Bij hoge uitzondering kregen we een extra deken. Daarover deden we nog een winterjas. Eronder heerlijk transpireren en erboven temperatuur onder 0gr. De winterjas kon je 's-morgens recht overeind zetten. Ik heb de winter overleed en denk met plezier terug aan die winter en dan was er nog die legendarische Elfstedentocht, maar daar zullen andere wel over schrijven.
We waren in de kerstvakantie op Ameland en konden niet meer weg. We gingen met een vliegtuigje naar Leeuwarden met ons hele gezin. verder met de trein. Ik zal nooit vergeten hoe het dichtgevroren wad er uit zag van boven. We kregen vrij voor de elfstedentocht om de schaatsers toe te juichen. Wat was het koud. We stonden in Bolsward bij het Kruiswater en zagen ze langs komen, allemaal ijs op gezicht en kleren. Mijn vader heeft er 5 gereden , deze niet, hij vond het onverantwoord.
Ik schreef de deelnemers aan de Elfstedentocht in, in de Harmonie in Leeuwarden 1963.
Eind november 1962, op de dag van de marathon-tv-uitzending Open het Dorp van Mies Bouwman, moest ik in Nijmegen opkomen voor mijn militaire dienstplicht. Dat was nog in de tijd dat je zelf van stro een matras en kussen moest maken. Begin december 1962 overleed Prinses Wilhelmina en alle militairen uit Nijmegen moesten naar Delft voor de ere-wacht langs de route waar de rouwstoet langs kwam. Het was stervens koud. Gelukkig was ik nog geen geoefend soldaat en mocht niet mee. Het vroor zo hard dat we tijdens de opleiding niet konden oefenen met schieten. De kogels ketste terug op de schietbaan. Daarom moesten op de Harskamp gaan schieten. In een open vrachtwagen, met alle kleren aan die we hadden, reisden we af om 20 schoten met een Uzi te lossen. Nu waren we geoefend soldaat. Join the Airforce! Ik werd na 3 maanden (na de opleiding) geplaatst op de vliegbasis Twente bij de afdeling Welzijnszorg. Onder gebracht in een barak nog uit de 2e WO. In de hal stond een kleine kolenkachel. Op de kamers geen verwarming. Koud water om mee te wassen. Het was zo koud dat we een extra deken kregen (heel uitzonderlijk in die tijd). Naast die deken dekten we ons nog toe met een wollen winterjas. Daaronder was het heerlijk transpireren, maar de jas bevroor aan de buitenkant en die kon je 's-morgens, stijf bevroren, rechtop zetten. Dat waren nog eens tijden. Zo werd je een man! Ik heb toch een hele leuke diensttijd gehad.
Wat een winter was dat! Geweldig die sneeuw. Jammer genoeg kon ik er alleen maar naar kijken. Had eind november een auto-ongeluk gehad en zat met mijn been in het gips.
Tijdens de elfstedentocht 26 jan. verbleven wij met een groep jongeren op de volkshogeschool in Eerbeek. We bezochten daar en vierweekse cursus voor plattelands jongeren. Via de t.v. volgden wij de elfstedentocht. In de groep zaten een groot aantal Friezen. Jeen van der Berg was hun favoriet. Zij lieten dat ook goed blijken. Gedurende de tocht werd steeds vaker de naam van Reinier Paping genoemd. Reinier woonde bij ons in de buurt Op MULO in Dedemsvaart had ik zelfs zwemles van hem en hij schaatste dikwijls bij ons op de baan in Oud Avereest Balkbrug. Als enigste cursist uit Overijssel was ik natuurlijk super trots toen hij uiteindelijk deze monstertocht winnend wist af te sluiten.
Ik kan me deze winter nog heel goed herinneren. Ik moest een dag na deze vergadering met de trein naar Roermond. Ik ben echter maar tot Zwolle gekomen, je kon nl. alleen de trein maar verlaten en binnenkomen door één deur, de anderen waren vastgevroren. Dus het oponthoud was enorm.
het beste van de winter 62/63 kan ik herinneren dat we bijna dagelijks op onze natuur-ijsbaan in mijn geboortedorp konden schaatsen. Op 4 maart 1963 hadden we hier nog "hardrij"-wedstrijden die ik heb gewonnen. De hieraan verbonden prijs bedroeg 12 gulden.
Ik was toen 13 jaar oud en zat op de MULO in Harlingen op school. We moesten iedere dag 7 km fietsen naar school en kwamen met bijna bevroren vingers aan. De school stond aan het Elfstedenwater en we zagen Reinier Paping en anderen voorbij schaatsen in de barre koude wind en sneeuw. Daar heb ik bijzonder veel respect gekregen voor deze schaatsers wat ertoe geleid heeft dat ik jaren later ook de Eflstedentocht heb geschaatst en een aantal malen ook op de Weissensee. Die dagen in februari 1963 fietsten wij over de sloten naar huis, dat was korter maar ook veel kouder. We hebben ook een iglo gemaakt die het inderdaad bijna een maand heeft volgehouden. Nu bijna niet meer voor te stellen.
Ik was 2 en had de bof en mocht pas weer naar buiten toen de sneeuw weg was. weet nog wel dat er een tunnel naar onze voordeur was voor de postbezorger.
Ik was toen 2 jaar oud.
Marianne Lindstrom. Ik heb de fakkel tocht 11 dorpen tocht geschaatst over het IJsselmeer
in 62 begon ik in de bouw te werken.met kerst werd het kouder en kouder,binnen 2 weken alles bevroren en ik leerde inderdaad schaatsen. geen werk , vrij! Vorstverlet.! duurde 3 maanden ,fantastisch,nooit koud gehad. begin maart ,ik dacht +/-de 12 weer aan het en dacht: de bouw is zo slecht nog niet. daarna nooit meer zo lang. maar wat mij altijd bij is gebleven na 2 TWEE weken 15 a 17 graden werken in je korte broek en ontbloot bovenlijf.
ijskoud. ijsvrij van school. er werd een zusje geboren op 2de kerstdag
Ik was als leerling timmerman aan mijn 2e winter in de bouw en heb die héle winter in de 'vorstverlet' gezeten. Details herinner ik me zo niet behalve dat in de laatste week, begin maart bij ons in Hollandscheveld de Vrije boeren in opstand kwamen en er hevige rellen waren. Google maar eens op Vrije bieren Hollandscheveld. 1978- 1979 weer zo'n strenge winter en ook toen bijna 3 maanden bij huis in de vorstverlet . Waren toch mooie tijden!!!❄☃️
Ik was 14 jaar en mijn broer 16 jaar, wij woonden op een boerderij vlak langs de A2 bij Ouderkerk aan de Amstel. Rijkswaterstaat had voor het deel (kanton) van de A2 tussen Amsterdam en Abcoude maar 1 sneeuwploeg en 1 zoutstrooier dus dat ging door de vele sneeuw en harde wind helemaal fout, de weg werd onbegaanbaar door sneeuwduinen. Onze buurman had een oude legerjeep en die ging ingesneeuwde en gestrande auto's lostrekken, wij vonden dat prachtig en zijn uren mee geweest. twee dag later is er een sneeuwblazer van Schiphol gekomen om de bergen sneeuw van de weg te verwijderen, een spectaculair gezicht hoor. Later heb ik vanaf 1966 met een paar onderbrekingen tot 2012 bij Rijkswaterstaat gewerkt en heel veel jaren de gladheid bestrijding op de wegen rond Amsterdam gecoördineerd en ook nog wel een aantal strenge winters meegemaakt.
Ik was 15 jaar en ging met vrienden op de Coolhaven in Rotterdam schaatsen.Ook hadden wij een abonnement bij de ijsclub Nenijto in Blijdorp.
In de winter 1962-1963 was ik voor mijn praktisch jaar gestationeerd bij de bouw van de verkeersbrug (vrije voorbouw methode) over de Maas bij Wessem-Maasbracht. Door de lage temperaturen hebben de werkzaamheden ca. 3 maanden stilgelegen. In diezelfde winter kreeg ik contact met mijn huidige vrouw uit Valkenburg (ZH) die ik bezocht vanuit Oegstgeest door met mijn bromfiets over het ijs van de bevroren Oude Rijn te rijden.
Wat een leuk ! Die winter van 1963 staat in mijn geheugen gegrift. Ik was toen 16 en zat nog op de Mulo. Met schoolkameraden heb ik toen een barre tocht op ijs op kunstschaatsen(!) van Werkendam naar de polder de Dood in de Biesbosch gemaakt. Daar een fikkie gestookt om warm te blijven. Ik voelde me na de tocht over en tussen de ijsschotsen door, een hele kerel.
Nee, daar was ik nog te klein voor, helaas
Werkte als Slagers leerling in Haarlem,weet nog goed hoe koud het was in die tijd twee keer per week de waardepolder met mij Slagers fiets met een grote mant voor op om bij de boeren en mensen die daar woonden om te vragen wat ze wilden bestellen aan vleeswaren of vlees dit was op dinsdag en Fridag en bezorgen de volgende dag maar de kou en sneew was het soms niet mogelijk om bij de boeren te komen heel veel naast de fiets gelopen
Ik was 15 jaar en zat nog op school in Alkmaar. Herinner me die winter nog heel goed. We liepen en/of fietsten over het ijs naar school. Het was vreselijk koud. Die winter van 62/63
In de winter van 1962/63 zat ik in militaire dienst. Het was al vroeg koud: in november stond ik in Delft langs een gracht in Delft, deel uitmakend van de erewacht bij de begrafenis van Wilhelmina. Het was ijzig, en je moest lang stil staan. Mijn legergroene wollen handschoenen vroren vast aan mijn geweer. Toen de stoet voorbij was mochten we even uit het gelid voor een hoogst noodzakelijk plasje. Wie moest ging op een holletje door een poorttje een steegje in. Het plasje bevroor tegen de muur... Ik lag in Den Helder, en, ik denk dat het midden januari was, moesten we uitrukken om het ingesneeuwde dorp Opmeer uit te graven. Sommige huizen gingen helemaal schuil onder een berg sneeuw. Een maatje van mij wilde zo'n berg op klimmen, naar de schoorsteen op het dak. Halverwege verdween hij: hij was helemaal in de sneeuw weggezakt. Toen hebben we hem ook maar uitgegraven. 's-Middags, toen het karwei geklaard was, kregen we erwtensoep en een speech van de burgemeester. Die nacht sneeuwde het weer. Hebben we het dorp nog maar een keer uitgegraven. Met erwtensoep na...
Die barre winter herinner ik me heel goed. Ik was toen 13 jaar Woonde in Usselo en ging in Enschede naar de mulo. Normaliter een half uur fietsen, maar toen was er niet dóór te komen. De buitenlijn-bus reed ook niet. Veel "ijsvrij" gehad.
Ik moest op de schaatsen naar school vanuit Volendam naar Edam. Er ging geen bus en het IJsselmeer was dichtgevroren!! ⛸️⛸️
Ik was bijna 8 jaar, woonde in Amsterdam Geuzenveld tegen t park aan en er woonden vele grote gezinnen dus er waren altijd kids bezig met het ruimen van sneeuw voor de portieken naar de weg en we gingen elke dag schaatsen op de gracht/sloot, gekleed met wel 3 truien over elkaar en wollen sjaal wanten muts en oorwarmers en op die houten schaatjes heb ik t goed geleerd zelfs op het trottoir heb ik kunnen schaatsen en richting mijn school was een dijk daar werd veel met sleeen afgegleden zo de sloot op, wat betreft ijssterren op t raam ja was erg mooi maar we hadden in die tijd nog wel enkel glas en slapen met een kruik in bed, heerlijke tijd toen ondanks de kou.
Dat was een koude winter. Ik was 22 en beroepsmarechaussee in Den Haag. Op 28 november 1962 overleed koningin Wilhelmina. De bijzetting in de grafkelder van de Nieuwe Kerk in Delft vond plaats op 8 december 1962 Wij als marechaussee moesten daar de wacht houden. Daar stond ik dan ..koud koud intens koud. Ben nu 80 en nog steeds kippenvel als ik eraan terug denk.
Oh ja weet het nog goed. Wij hadden alleen een kolenkachel in de kamer. Dus alles bevroren. Ik moest met m’n vader met een teil op de slee naar de overburen.....die hadden al een CV. Teil vol mrt water en snel terug anders bevroor dat ook nog.
Elke dag mijn krantenwijk gedaan. Ook op de dag van de elfstedentocht bij -18 graden en sneeuw. Na die winter het nooit meer koud gehad zelfs niet na een zwembeurt in de noordelijke ijszee op Spitsbergen.
Wat ik me nog herinner is dat wij niet op de fiets naar school konden en lopend over het land en sloten naar Schagen gingen. Zowel naar school als naar de kerk. Door al die sneeuw deed je er best lang over.
Ik was in het jaar 1963 9 jaar oud, bijna 10. Mijn vader werkte in de bouw en die zat die extreme winter langdurig in de vorstverlet. Dat was handig want wij woonden ongeveer 1 kilometer buiten het dorp alwaar we te voet naar school moesten. We moesten dan eerst langs een bos alvorens we vrij baan kregen. En als het had gesneeuwd was de jachtsneeuw met een beetje wind hoog tegen dat bos opgewaaid. Een prachtig gezicht uiteraard maar niet handig om van en naar huis te komen. Dus ging ons pa in alle vroegte dan met een schop een pad maken waardoor wij dan zonder moeite naar beter begaanbaar terrein konden lopen. En ons moeder bakte dan ondertussen heerlijke warme balkenbrij voor ons. Zodat we in ieder geval warm de deur uit gingen. Maar schaatsliefhebber als mijn vader was genoot hij ook van elke Elfstedentocht die er vroeger jaren werd verreden. Zo ook in 1963. Helaas hadden wij nog geen televisie maar daarvoor vond hij wel een adresje in het dorp. Het werd een tocht onder de meest barre omstandigheden die werd gewonnen door ene Reinier Paping uit Ommen. Wat was mijn vader trots: een man uit Overijssel die deze helse tocht won. En als gevolg van deze overwinning en de afhankelijkheid van een derde om de tocht te kunnen zien kregen wij als eerste in de buurt zelf een heuse televisie. Weliswaar nog met zwart-wit beelden. Veel Duitse kinderseries daarop gezien met het gezin. Maar wat dat jaar de meeste indruk maakte was wel de moord op president Kennedy in Dallas, waardoor mijn moeder totaal van de kook raakte. Dat vergeet ik nooit meer.
Jammer dat je op het eind nog klimaatverandering erbij haalt. De kans is behoorlijk groot dat we nog meer van dit soort winters krijgen, de kans is zelfs VEEL groter dan dat het niet gebeurd, aangezien Nederland elk jaar een piepklein stukje richting de noord pool verschuift en Nederland en Europa uiteindelijk zelf de noorpool zullen zijn. Klimaatverandering of niet koud zal het zeker worden. En over het algemeen zijn milde winters veel meer voorkomend dan strenge winters, dit is heel normaal.
ik was toen 6 jaar. wij woonden in Woudsend aan de Ee.Tijdens de elfstedentocht hebben wij een schaatsenrijder in huis genomen,die man was onderkoeld en lag bij ons bij de kachel op weer wat warm te worden.Het is w.s goed afgelopen want dat herinner ik mij niet meer.Die man bij de kachel is mij bijgebleven.
Vermoedelijk was ik 21 jaar, het was inderdaad hier, in het noorden, bar en boos Sommige wegen werden elke dag schoongemaakt, maar meestal sneeuwden die 's nachts weer dicht. Stuifsneeuw. Er waren ook wegen, bv de weg naar Groningen die heeft lange tijd dicht gezeten, we gingen dan over Leek en dan via rijksweg 43 naar de stad. Ook de weg naar Roden was vaak niet berijdbaar, we gingen dan via de Turfweg, die lag oost west en daar had je geen duinen Ondanks de kou ging ik de meeste avonden wel even schaatsen op onze ijsbaan, de vaarten en meren waren ook dicht gesneeuwd.
Ik was net geboren 1962 ik had er geen weet van gelukkig met een kruik warm gehouden :) de barste winter ooit! Begreep ik
Oh wat leuk! Ben zelf ook van '56, maar heb er slechts vage herinneringen van. Natuurlijk wel de ijsbloemen op de ramen, de sneeuwhopen, het ijs in je wollen wanten en op je das... Maar ook dat het 's avonds veel lichter was, door de reflectie op de sneeuw van de maan en de enkele lantaarnpalen die bij ons in de straat stonden. En na het spelen zelf strak voor de kolenkachel, met je kleding en schoeisel op een rekje om te laten ontdooien en te drogen. Het leek wel of je sokken in brand stonden, zoveel damp kwam ervan af. Een koppie thee of chocomel erbij en de wereld klopte weer helemaal.
Woonde in 1963 in Kampen, zat op de rk. ULO St. Antonius te Zwolle. Kan me de winter nog goed herinneren, heb in die tijd leren schaatsen en wel op lage noren van een vriendje op de vijver in het stadspark van Kampen. Heb daar behoorlijke blauwe plekken op mijn lijf opgelopen maar na drie dagen kon ik dus SCHAATSEN, man man wat een belevenis. Vond het geweldig dat een Indo kon schaatsen, dat zag je in die tijd dus nauwelijks en m'n vrienden waren erg trots net als ik....daarna nooit meer verleerd...
Ja weet het nog heel goed, wij zaten ingesneeuwt het achterste eind van de straat. wel 8 huizen, toen hebben mijn broer en zus een pad gegraven, dat we op iets begaanbare weg konden lopen. Want die andere dag moesten we met peterolie op pad.{die verkochten wij} een buurjongen was in dienst,was in curacau. zijn vader kwam bij ons telefoneren,wij hadden al telefoon hij zij ik heb bij Pietje door de schoorsteen Goede morgen geroepen.Die kon het zich niet voorstellen. Zondags zijn door een buldozer bevrijd. Om nooit te vergeten
Liep stage in Zaandam en ging met de trein daar naar toe vanaf CS Amsterdam. Heb een keer bijna een uur in een stilstaande trein gezeten. Had verkering in Haarlem. Vanuit Amstelveen ging ik altijd met de bus, maar dat was toen niet mogelijk. De A9 bestond nog niet en bij Boesingerliede lag een sneeuwduin van zeker 3 meter hoog op de weg. Moest daarom met de trein. Deze reed nauwelijks, maar had geluk. Kon nog net een trein halen, want de vertragingen waren gigantisch.
Winter 62 / 63 kan ik me goed herinneren. De Maas, waar we tegenaan woonden (in Megen bij Oss) was bevroren. Er schaatsten mensen op de rivier. Ik was 7 en zag het vanaf de dijk. Prachtig. Verder hebben we veel sneeuw geruimd, samen met mijn vader. Hij was vrij, kon niet werken vanwege de aanhoudende vorst. Ik vond het heerlijk om te doen, ondanks de kou. Ik kreeg er energie van. Willem
Eind 1962 begon het te vriezen, met kerst hebben we met het hele gezin op de ijsbaan geschaatst, ook mijn ouders op ouderwetse kunstschaatsen en wij allemaal op houten en ijzeren doorlopers. De oudste kinderen (waaronder ik) kregen die winter echte noren. (ik was 18) In het dorp aan de rand van de Veluwe waar we woonden was een wijze oude man die zei in dec.: als het 3-koningen over vriest dan blijft het vriezen tot in maart volgend jaar. Dat is gebeurd. In maart 1963 was er een grote Veluwemeer schaatstocht (een tocht 90 km!). Met broers en zus en anderen huurden wij een vw busje en gingen naar Elburg. Je kon daar opstappen maar ook in Kampen en Spakenburg. Wij schaatsten eerst naar Spakenburg, dan terug naar Elburg en vandaar naar Kampen en terug. Eind van de middag had de zon zoveel kracht dat de bovenlaag van 't ijs ging smelten en tijdens de rit van Kampen naar Elburg lag er water op het ijs. De zon had zoveel kracht dat we met rode verbrande koppen thuis kwamen. Wij gingen die winter ook met openbaar vervoer naar plaatsen zoals Giethoorn om tochten te rijden. Er was toen overal nog voldoende ruimte. Maar de meeste baantjes werden op de grote plaatselijke ijsbaan getrokken. Wij droegen die hele winter klompen met speciale (zwarte) klompsokken, ideaal!
Geachte moderator, Wilt u bij mijn verhaal zetten dat de Veluwemeer tocht 90 km. was? Dat kan ergens tussen haakjes gezet worden, b.v. dank! Margriet van der Stege
Dag Margriet, Ik heb het aantal kilometers aan jouw verhaal toegevoegd. Groeten, Laura Team SchoolBANK
Ik was 9 jaar tijdens die fantastische winter. Dat was echt genieten geblazen. Er waren een fors aantal dagen dat je over straat kon schaatsen. Vrienden deden dat met de Friese doorlopers en als zij door onze straat kwamen (ik woonde in Rotterdam, dicht bij de scholen op het Bospolderplein) haakte ik aan; dat was echt geweldig. In Rotterdam waren de Schie, Rotte en de Nieuwe Maas bevroren; dat wilde je wel graag meemaken dus op naar de Maas. Oudere kinderen gingen als het flink vroor en dat deed het regelmatig, op de schaats naar Gouda en met hun trofeeën zoals stroopwafels, witte pijpen en nog zowat dingen. Gelukkig zijn er na 1963 nog enkele zeer strenge winters geweest zodat ik later ook een keer de (barre) tocht naar Gouda heb gedaan. Tijdens die winters nam ik mij voor om zodra ik werkte van mijn eerste salaris schaatsen te kopen. Wat was ik trots op die Hockeyschaatsen. Wij gingen ijshockeyen -zoals wij dat noemden- "Achter Van Nelle, de huidige"Spaanse Polder wat al bezig te transformeren in een industrieterrein. Later toch Noren gekocht. Wij hadden toen geen enkel idee over het opwarmen van de Aarde en de uitstoot van CO2
En of dat we ons die winter herinneren. We trouwden op 2 maart en de fotograaf nam ons mee naar het Beatrixpark in Amsterdam waar hij foto's maakte in de sneeuw. In de nacht van 1 op 2 maart werd mijn bruid wakker door drilboren van het GEB. Er was gaslucht in het huis waargenomen en het lek zat in de bevroren grond vlak voor de voordeur. Toen ik haar ophaalde moesten we over sneeuwhopen om in de auto te kunnen instappen. De dag na ons huwelijk scheen de zon en de vijf dagen van onze huwelijksreis naar Parijs bleef dat ook zo: de winter was voorbij, een echt nieuw begin!
Dat waren nog eens winters. Ik maakte pas kennis met sneeuw en Ijs toen ik op 7 jarige leeftijd in Budel aankwam en mijn zonnige vaderland Ned.Indie gedwongen moest achterlaten. Mijn broer en ik hadden nog nooit sneeuw en ijs gezien. Voor ons was dat of we in een sprookjesland terecht waren gekomen .Vooral die dalende sneeuwvlokjes gaf mij een gelukkigzalig gevoel en al die mooie ijsbloemen op de ramen. En dan ijvrij, omdat de kachels bevroren waren en het te koud werd in de klas. Sneeuw kon je eten en het woord “inpeperen “en ”sneeuwbalgevecht” heb ik voor eeuwig opgeslagen.Sleetje rijden, schaatsen op de krakende dichtgevroren grachten we hadden dolle pret. Jaren later toen ik getrouwd was en in verwachting van ons tweede kindje besloot ik om samen met mijn zoontje een slee te gaan kopen in het jaar 1979. Ik wilde ook dat gelukzalige gevoel aan de kinderen doorgeven. Met de Metro gingen we een paar haltes verder om een sleetje te kopen,maar tijdens onze rit begon het behoorlijk te sneeuwen en nadat we op de terugweg met sleetje en al in de metro waren gestapt ,begon het zelfs te sneeuwstormen. En... toen kwamen we vast te zitten in “the middle of nowhere. In die tijd waren er nog geen mobieltjes .We zouden nog uren vastzitten voordat er hulp zou komen.Uiteindelijk kwamen we beiden verkleumd aan op het perron waar mijn echtgenoot ongerust ons stond op te wachten.De werkgever van mijn man had zijn personeel naar huis gestuurd, omdat er al collega’s richting Alkmaar ingesneeuwd waren. Na eenmaal thuis ons te hebben opgewarmd zijn we weer naar buiten gegaan om toch samen met mijn Man en zoontje heerlijk gaan sleeen. En zelfs onze (toen nog niet geboren dochter )heeft samen met mij op de slee gezeten.Wat een geweldige ijspret Hebben we beleefd. Nu hebben we 5kleinkinderen aan wie we onze winters (van toen )kunnen doorgeven en zij beleven onze verhalen als een sprookje.
ja dat zeker een winter, was net 17geworden werkte als een schilder maar het zo koud dat we op vorstonderbreking warden gezet. Je handen waren te koud om maar een kwas vast te houden. Ik was voor drie maanden thuis, maar we verveelden ons niet, nee we schaatsen de meeste tijd vande dag . Ook deden we blok gooien, kogels van oude stenen gemaakt en een stuk hout waar je dan centen op legde. We hoefden niet ver telopen om te schaatsen of andere spelletjes te doen daar ik aan het kanaal woonde. ja een tijd die je niet gauw vergeet.
ja dat zeker een winter, was net 17geworden werkte als een schilder maar het zo koud dat we op vorstonderbreking warden gezet. Je handen waren te koud om maar een kwas vast te houden. Ik was voor drie maanden thuis, maar we verveelden ons niet, nee we schaatsen de meeste tijd vande dag . Ook deden we blok gooien, kogels van oude stenen gemaakt en een stuk hout waar je dan centen op legde. We hoefden niet ver telopen om te schaatsen of andere spelletjes te doen daar ik aan het kanaal woonde. ja een tijd die je niet gauw vergeet.
Greetings from Canada. I somewhat remember it, lots of snow shoveling and skating. I was 12 . Moved to central Canada a year later and have winters like that every year, unfortunately they are longer here. Now I use a snowblower or a plow and go snowmobiling instead of skating.
Wim Kronenburcht (in 1962/1963 nog mijn oorspronkelijk achternaam Kloot ) Ik was toen 26 jaar en een half jaar getrouwd met mijn klasgenote Carla Missingkoff We woonde in Halfweg boven een fietsen showroom onder de dakpannen dus jullie begrijpen wel dat dat niet erg warm was, maar gelukkig hadden wij veel ijspret met veel lange schaatstochten en met elkaar hielden wij het warm Vr.Gr. Wim Kronenburcht
Ik ben geboren en getogen in Zandvoort en ik kan me die bevroren zee nog heel goed herinneren. Ik was toen 11. Het was erg spectaculair om te zien. Maar ook heel gevaarlijk, je kon namelijk onder het ijs terecht komen, waardoor je om het keven kon komen. Dat er geen zee te zien was ,was heel bijzonder. Trouwens even een opmerking over de genoemde datum van de Elfstedentocht van 1963 in uw verhaal. U noemt namelijk als datum 26 januari, dit is fout het moet 18 januari zijn.
Heb de Elfstedentocht meegedaan maar niet uitgereden
ik herrinner 1962/1963 as een heel lange en belangrijke winter we schaatsten van 15nov. 1962 tot 15maart 1963 belangrijk voor mij was dat ik de dag na [de elfsteden[ik was net 18 jaar en mijn vader dacht ik was nog te jong] op 19jan. de elfmerentocht[laatste wedstrijd ]met 4min voorspong in 2u30 min.gewonen.het weer was slecht met een oosterstorm 10 en -__10c en veel sneeuw driften .de wedstrijd was ingekort tot 60km wij starten in langweer en de finish in langweer de 3100 toerrijders starten in sneek en die langweer[ 50km] haalden [de eersten over 4uur]kregen het kruisje en werden eerst met bussen naar sneek vervoerd toen dat niet meer ging moesten ze onderdak vinden in langweer.wij waren de laatsten die uit langweer kwamen rchting heerenveen [we hebben nog een foto onze VW volkswagen met sneeuw driften hoger dan de auto met aan beide zijden soldaten er bovenop er stond in de krant na deze auto werd de weg gesloten. we kwamen veilig thuis.
In de strenge winter van 1963, ik was 17 jaar bijna dagelijks te vinden op het grote campingterrein aan het ijsbaanpad achter het olympisch stadion in Amsterdam.Op dit enorme campingterrein was 's winters een grote ijsvlakte gecreëerd. een echte baan voor rondjes te rijden net als de Jaap Eden en een aparte grote ijsvlakte waar iedereen naar hartelust kon schaatsen, krabbelen en ook een beetje kon kunstrijden. Alles kon en iedereen gaf elkaar de ruimte.. Ik had met een aantel vrienden een apart veldje gemaakt waarop wij ijshockeywedstrijdjes hielden. Het ging er soms ruig aan toe. Als je daar niet tegen kunt dan ,moet je maar gaan klaverjassen zeiden wij altijd. Ontzettend veel genoten van de winter van toen. Veel geschaatst en veel getraind voor de echte hockeywedstrijden. Ja, een winter om nooit te vergeten.
Nog even vergeten te vermelden dat dat enorme campingterrein 's winters bekend was onder de naam van AYC, de Amsterdamse IJs Club, met officiële jaarlijkse contributie, dat weer wel!..
Zeker een lange winter . In de zomer werd ik grote zus !
In deze strengen winter schaatsen wij over de dommel naar naar 's-Hertogenbosch. Dat is sindsdien niet meer voorgekomen. Ook gingen we toen met een "slee", een deur op 2 balken met een paard ervoor, naar school omdat we achteraf woonde. Er was geen verharde weg en een auto hadden we al helemaal niet. IJzig koud bleef het gedurende lange tijd. Om de leidingen die op de muur lagen vorstvrij te houden, hadden mijn ouders, aan de buitenzijde van het huis, strobalen tegen de muur gestapeld. De sneeuw waaide onder de hollandse pannen, met een enkele sluiting, naar binnen en lag op het zeil van de zolder. We sliepen 's-nacht onder een zogenaamde stikdeken. Een dik gevulde, gewatteerde zware deken die over een gewone deken heen lag. Op de slaapkamer vroor het net zo hard als buiten. Gelukkig was het in de grote keuken warm. daar gebeurde alles. In de woonkamer kwamen we niet
Was 15 jaar, veel schaatsen, vanaf Kerst tot begin maart ! Bij min 10 graden s’avonds op ijsbaan schaatsen, en met bevroren oren naar huis. Resultaat: 3 dagen niet naar school, maar wel schaatsen... Bij stralend zonnig weer wandeling over besneeuwde ijsvlakte van het IJselmeer van Muiden naar eiland Pampus. Na inval dooi bij fietstocht in de Paasvakantie nog sneeuw resten achter de dijk bij Durgerdam. Ook na weken ijsvrij water aan de zuidoever van het IJselmeer - Zuidelijk Flevoland polder was er nog niet - in april bij aanhoudende NO wind opeens weer drijfijs tot aan de horizon...