In het voorjaar van 1970 verhuisde schoolBANK redacteur Arjan als 11-jarig jongetje van een klein dorp in Gelderland naar Heemskerk in Noord-Holland. En daar ontdekte hij iets dat grote indruk op hem maakte en hem altijd is bijgebleven.
Zakgeld aanvullen
Ik kreeg in die tijd nog niet zoveel zakgeld dus ik was op jonge leeftijd al op zoek naar mogelijkheden om dit aan te vullen. In Gelderland haalde ik oude kranten op, daar kreeg je een dubbeltje per kilo voor. Hele zaterdagen was ik bezig om genoeg geld bij elkaar te sparen om weer een nieuw singeltje van The Beatles te kunnen kopen. In Heemskerk maakte ik door mijn nieuwe vriendjes kennis met een mij onbekend, lokaal fenomeen: de narcis.
Een heel veld vol
Waar nu allemaal woningen staan waren vijftig jaar geleden de bloembollenboeren nog volop aanwezig. Zo ook vlak bij mijn huis en m’n vriendjes namen me mee. Tot mijn stomme verbazing stond ik ineens middenin een veld vol prachtige gele bloemen, het voorjaar was begonnen! En in datzelfde veld stond ook de boer. Hoewel de narcissen eigenlijk bedoeld waren voor de bollenteelt was er ook een gedeelte gereserveerd voor de bloemenverkoop. En ja hoor, de boer had al een grote stapel met bosjes narcissen gemaakt, vulde er rieten manden mee en daar kreeg je er zomaar een van in je handen geduwd! “Ga maar lekker langs de deur verkopen jongens”, bromde hij. Nou dat liet ik me geen twee keer zeggen, wat een handel. Inkoop een gulden, verkoop een gulden en vijftig cent, dus als je acht bosjes had verkocht dan, dan… kon je weer een nieuw singeltje kopen!
Verkoop langs de deur
En toen kwam natuurlijk het spannendste van allemaal, de verkoop. We verdeelden de wijk onder elkaar, de slimmeriken namen de flats voor hun rekening want dat ging lekker snel. Mijn hart bonsde in mijn keel toen ik de eerste deurbel indrukte. “Dag mevrouw, wilt u misschien een bosje narcissen kopen?”. En dat wilde ze wel. En haar buurvrouw ook en een verdieping lager ook en toen ik de flat verliet had ik mijn hele mand verkocht. Wat een succes. Snel naar de winkel voor een ijsje en dan terug naar de boer om af te rekenen en een nieuwe lading te halen. Ik ben nog vaak met narcissen langs de deur gegaan, later leerde ik dat bloembollen pellen ook een goede bijverdienste was. Maar dat is weer een ander verhaal. Ik ben benieuwd hoe jij je zakgeld aanvulde.
Reacties 25
Grappig. Wat jij deed met narcissen deden mijn zus en ik met tulpen.
Je ruikt helemaal de geur van narcissen weer als je dit stukje leest.
Wat een leuk compliment!
Kun je nagaan hoe beeldend je schrijft want ik ben mijn reukvermogen al vele jaren kwijtgeraakt, na een griepprik.
Geen narcissen vekopen maar wel bloemen en planten bezorgen voor de bloemist bij ons in de buurt. En dat viel niet altijd mee , ging ook van Anhem-zuid naar Presikhaaf of Alteveer en iedereen die in Arnhem bekend is weet hoever fietsen dat is) . Ook wel bij hem bloemstukjes maken ( naar zijn voobeeld uiteaard) . Daanaast reclamefolders rondbrengen voor de Sparwinkel naaast die bloemist ( die oveigens nog steeds , zij het op een andere plek , bestaat ) .
Wij gingen wel eens boodschappen doen bij de Cash 'n Carry in Winkelcentrum Presikhaaf, ik woonde in Rheden.
Ik werkte als 13 jarige (toen bijna 14) in Aalsmeer in de kassen. Rozen en anjers pluizen. D.w.z. de zijknoppen vlak onder de hoofdknop weg knijpen zodat alle kracht naar de hoofdknop ging. Was soms wel erg warm in die kassen maar met regen altijd droog. Later als vakantiewerk in een broodfabriek gewerkt. De gebakken broden in de snijmachine plaatsen die ze automatisch verpakte. Soms 'ontspoorden' er broden. Die moesten dan in een mand, mochten niet verkocht worden. Wanneer we zo een paar ontspoorde broden hadden, haalden we uit een goed brood een snee of zes en plaatsten er de kapjes van de ontspoorde broden voor terug. En nu komt het: de volgende dag was mijn moeder getuige van het feit dat een mevrouw in de winkel die zich beklaagde over de zes kapjes die in haar brood zaten. Later thuis eerlijk verteld dat wij dat gedaan hadden.
Bijbaantjes te over Ook dat gold voor ons ja. Mijn oudste zus nam me mee om aardbeien te plukken in Ammerzoden bij familie Goesten op de Ulicotenweg. Dat was het begin van bijbaantjes. Seizoenswerk om zo dingen te leren en natuurlijk een centje bij te verdienen. Ik was 10 of 11 misschien. Daarna werd het tuinbonen plukken bij de Marte. Gevolgd door tomaten plukken met jongere broer Ad. En ook champignons plukken bij Woutje de Muk of bij Henk de Muk op de Hogesteeg. We konden overal terecht met dit soort werkjes. Bloemen dieven in de Achterstraat bij de Knip... Wat een leuke tijden en altijd in de weer...
Ik zal 9 of 10 geweest zijn dat ik mijn voor mijn vader bloemenslingers maakte die hij in het weekend in een stalletje aan de weg verkocht aan automobilisten voor op hun motorkap. Ook het bloemenkoppen hoorde daar bij. Ik was daar al snel zo handig in dat ik in het voorjaar aan de slag ging op de velden van mijn vaders werkgever. In de zomervakantie was het bollen pellen en tussen door regelmatig onkruid wieden. Dat alles voor een klein zakcentje en van het leeuwendeel werd kleding gekocht en, toen ik 12 was, een nieuwe fiets en schoolspullen omdat ik naar een middelbare school ging in het verre Haarlem. Ik was 14 toen ik in de vakanties op het land ging werken omdat dat beter betaalde dan bollen pellen, vooral het voorjaar met narcissen plukken en trekken was lukratief; ik verdiende soms meer dan 10 gulden per uur. Prachtig als je sneller was en meer bijverdiende dan volwassen kerels. Vanaf dat moment hoefde ik ook geen zakgeld meer. Ik vond het prachtig om financieel onafhankelijk te zijn van mijn ouders. Schoolspullen, kleding, brommer, alles kocht ik zelf. Tja, in de jaren 60 was dit gewoon, nu kijkt men er afkeurend naar. Dat laatste is m.i. wat doorgeslagen: wat is er mis met bijbaantjes als het kind dit leuk vindt en zijn verdiensten zelf mag besteden?
Wij zijn opgevoed met het idee dat kinderen geen geld hoefden te verdienen. Je moest alles voor niks willen doen. Want we kregen al goed te eten en wat je ouders nodig vonden voor jou dat werd ook door hen betaald. Ons vaststaande zomerbaantje was bollenpellen. We hadden zelf bloembollen. Voor bollenpellen kregen we wel geld. Per kistje dat je pelde en zelfs nog een extra bedrag eroverheen als de bollentijd over was.
Ik verkocht beukennootjes op t schooplein van de lagere school, 10 voor 1cent als ik me goed herinner. Ook maakten we "trekboeken": ideaal was hiervoor de radiogids: je vouwde alle bladen half om naar binnen, en onder een aantal ervan deed je een mooi plaatje, bijvoorbeeld een poezieplaatje, vrolijk prentje of uitgeknipt plaatje. Voor 1 cent mocht n ander dit boek ergens openmaken, in de hoop een mooi plaatje aan te treffen. Sommigen deden natuurlijk te weinig plaatjes in hun trekboek, en kregen dan ook kritiek. Dat zijn waarschijnlijk goede zakenmannen/vrouwen geworden! Ook maakte ik boekenleggers, met plaatje erop en lintjes eraan, voor 10 cent. Alles Mariaschool, Kluis, Geleen.
Al jong creatief bezig hoor.
Dankjewel Arjan! Die creativiteit is gelukkig mijn hele leven gebleven.
Ik hield al helemaal niet van bij- of vakantiebaantjes. Deslaniettemin kwam ik op de groenteafdeling van de Coop terecht. Bakte er niet veel van van; de weegschaal was aan mij niet besteed. Nadat ik een jaar gewerkt had en weer naar school ging, besloot ik toch maar inde vakantie te gaan werken. Bonnetjes voor de Shell inpakken bij een drukkerij, chips in Hoofddorp en drank inpakken bij de fa. Oud. Later nog iets vaag bij een metaalfabriek.(onderdelen voor de bouw). Dat leverde uiteindelijk nog naast mijn studie een echte baan op en om belasting technische redenen was ik ineens onderdirecteur van een vage verzinkerij.
Ik ken Arjan Boonacker van de school de "Branding" als ik me niet vergis. Ik heb ook bloemen langs de deur verkocht en aardbeien en ook oud papier op gehaald met een oude bakfiets die de oud papier boer verstrekte. goede tijden waren dat, ik had ook een krantewijk om te doen. Ik deed dat om mijn trein spullen te kopen en snoep natuurlijk. Dit ging allemaal over toen ik naar IJmuiden naar de visserij school ging en later naar het korps Mariniers. Mooie tijden. Cor Jansen
Hallo Cor, ja wij zaten inderdaad bij elkaar in de klas!
Mijn eerste baantje. In 1955, ik was 15 jaar en 'flink uit de kluiten gewassen.''. De broodbezorger van Do Schat (Utrecht) die elke dag bij mijn moeder aan de deur kwam, had me vanzelf regelmatig gezien en had bedacht dat ik hem in zijn a.s. twee-wekelijkse vakantie best zou kunnen vervangen. Op een dag vroeg hij aan mijn moeder wat zij er van vond. Ze riep mij erbij en vertelde wat de bakker had gevraagd. Ik was enthousiast, zeker toen ik de beloning hoorde. Ik denk f. 25 in de week. Ik moest dan wel elke morgen vanaf 10 uur op pad met de bakkerskar langs de klanten die zeer verspreid woonden. De ronde duurde ongeveer tot 2 uur. Het was stevig doortrappen op die fietskar. Het was bekend wat de klanten normaliter afnamen, maar het kwam voor dat ik, vooral op de flats, nog wel eens terug moest naar de kar om bijv. een zakje koekjes te halen, want die waren zo lekker! Maar na 2 uur was ik vrij en kon lekker gaan zwemmen in de Wilgenplas bij Maarseveen.
Ik reed vroeger op zaterdag als klein jongetje met de bakker mee en mocht ook af en toe met de mand langs de deur.
Hele goede herinneringen waren er wel in mijn jeugd, maar ook nare. Daar heb ik het hier maar niet over. Ik had met 15 jaar al snel een bijbaantje want zakgeld kregen we thuis niet. Ik ging 2 dagen in het weekend werken in een Hotel in Lunteren. Ik moest al vroeg beginnen, geloof half 9. De ontbijttafels opruimen. Wat kunnen mensen een rommel achterlaten na het eten! Vooral de resten van het zachtgekookte eitje waren moeilijk weg te wassen. Er was wel een afwasmachine, maar die gebruikte de baas als hij er zelf voor stond. Daarna de kamers schoonmaken en bedden verschonen. Stofzuigen boven, de eerste verdieping, gelukkig waren er niet méér verdiepingen! Met de zware Nilfisk de trap opsjouwen was al een klus. Hij deed het wel goed voor die tijd (1971) De pauzes waren vlug om met 15 minuten Buiten bedienen mocht ik ook hoewel er niet zoveel mensen waren. Dan mocht ik ook een flesje drinken uit de koelling pakken . Ik verdiende denk ik op zo'n dag 15 gulden. Maar voelde me bij het naar huis fietsen wel weer rijk!! Dat heb ik nog tot 1972 volgehouden , later met klasgenoten, maar toen werd het niet zo leuk meer. Nadat we betaald kregen zijn we niet meer terug gekomen. groet, Helga Kok.
Die Nilfisk was een superding. Het bedrijf waar ik ooit werkte had die ook. Heb vroeger ook nog met Holland Electro gestofzuigd, zo'n sigaar op een sleetje. Een rode en een groene. Prachtig om te zien maar voor goed resultaat kon je beter een stoffer en blik nemen.
Toen ik op de lagere school zat ging ik met nog anderen op de fiets langs de wegen om bieten te rapen die van de wagen afgevallen waren. Voor één kistje vol kregen we één gulden. Dar was dus alleen in de herfstperiode. Op de middelbare school werkte ik drie weken van de zomervakantie op het land met bollen rooien. 100 gulden per week. Was wel zwaar maar ook gezellig.
Vakantie- of bijbaantje hoe je het ook wilt noemen was een leuke opsteker om te leren omgaan met geld en ook te weten te komen wat e.e.a.kostte destijds. Ik heb het dan over de jaren 60. Een vakantiebaantje via Randstad (iedere vrijdag contant halen bij het kantoor aan het Rokin in Amsterdam), bij b.v. een boekengroothandel, een bank of winkel. IK heb twee jaar achter elkaar in de zomervakantie gewerkt bij de Amro Bank aan het Rokin. Toen niet wetende dat in latere jaren deze mijn werkgever zou worden waar ik meer dan 30 jaar mijn bijdrage heb geleverd aan de uitbouw van het dienstenpakket en...de winstcijfers. Terugkomend op de vakantiebaantje of bijbaantjes: Krantenwijk van Het Nieuws van de Dag (avonduitgave van de Telegraaf toendertijd). Eerst een wijk in onze Jordaan. Gezellig en altijd een praatje. Wekelijks geld incasseren en afdragen aan het kantoor gevestigd aan de Nieuwe Zijds Voorburgwal. Ook nog de wijk in de "z.g. warme buurt". Toen, in de jaren 60, ook een gezellige buurt, waar goed werd verdiend maar ook goed werd gegeten en gedronken, dus mijn wekelijkse fooitjes waren ook ruim. Bij ieder "juffrouw" stapte ik op zaterdag binnen om te cashen. (ik kom geen geld brengen maar halen zei ik vaak waarop altijd een glimlach volgde). Geld voor de krant was er altijd plus zoals ik al schreef vaak een goed extraatje centje, ook in de vorm van een sigaretje of appeltje. Vakantiebaantje, Je leert de maatschappij wel een beetje kennen. De verhouding tussen collegae etc. Dit alles neem je mee voor het toekomstige functioneren in de steeds harder wordende maatschappij. Dit alles heeft mij althans geen z.g. windeieren gelegd.
Vakantie en bijbaantjes, had er een hele boel. Begon met de Telegraaf bezorgen, vroeg op, wijkje doen en daarna naar school, later ook de Apeldoornse krant na school, dit was 6 dagen in de week. Voor de weekenden, afwasser op Motel Apeldoorn(als je wilde leren vloeken werk dan in een keuken), herenmode zaak, enquêtes, het Theehuis in het zwembad, kano’s verhuren en tijd voor de trampolines, X-ray foto’s afdrukken in het ziekenhuis, nachtdienst op de netten fabriek, kinder afdeling bij P&C. Diverse optiek zaken door het land, omdat dat mijn vak werd. Voor een zomer werkte ik voor VanMaren brillen centrum, die gaven mij een trein abonnement en moest ik tussen 4-5 zaken invullen. Ook veel gewerkt bij Zuidgeest Optiek, waar ik veel leerde en mijn eerste baan als gediplomeerd opticien bij v/d Berg Brillen Centrum in Utrecht op alle filialen, Biltstraat, Hoog Catrijne, Overvecht en in Zeist. Op al deze baantjes leerde je wel iets om vaster in het leven te staan en uiteraard de extra bijverdiensten $$😊
In de lagere schooljaren haalden we kranten op en brachten ze naar de visboer op de hoek. Kregen we dacht ik 10 cent voor. Tijdens middelbare school had ik 1e jaar vakantie baantje als hulp in de huishouding, 2e jaar hielp ik in een patatzaak, en 3e jaar was ik 16 en werkte als verpleeghulp in het asylum (Stichting Rosenburg) niet ver van huis. Die laatste baan was niet zo leuk: toiletten schoonmaken, incl muren, zorgen dat patienten hun pillen slikten, sommige helpen naar wc gaan, en lunch rondbrengen. Gelukkig bestonden rubber handschoenen al. :-)
Oude kranten ophalen deed ik ook, kreeg je een dubbeltje per kilo voor. En als ik genoeg dubbeltjes had gespaard kon ik weer een singeltje van The Beatles kopen :-)