Tientje Ham

Juffr.

Juffr.Steenbeek, boterhammen met suiker, spekgladde ijsbaantjes en hamburgse worstjes…… Ja…héél wat herinneringen komen weer bovenborrelen… zo waren Ria Arisz, Annelies Schoorl, Corrie Alders, Nini v.d.Helder en later Paula en Attie Kuijs mijn beste vriendinnen… Op de speelplaats knikkeren…looie dijen waren favoriet…tot de zuster kwam met zo’n Milka-koeienbel…gedresseerd gingen we netjes 2 aan 2 in rijen staan, bij je eigen klas en dan werden we rij voor rij naar binnen gekommandeerd…In de 1e klassen moesten we soms allemaal naast onze lessenaar gaan staan met de handen naar voren gestrekt…en o wee…als je rouwrandjes had…dan kreeg je een mep met de lineaal… Juffr.Steenbeek moest eens een keer even de klas uit en zei: “Jullie mogen niet praten en ook niet denken”…en toen ze even later terugkwam en vroeg wie zich aan de afspraak gehouden had, was er 1 meisje –Atie heette ze geloof ik- die haar vinger opstak…ik heb nooit begrepen dat zij 10 min. lang niet gedacht heeft… En dan schoonschrijven…met een kroontjespen…alleen schuinschrijven…recht mocht niet…elk lusje moest dezelfde grootte hebben…en met rekenles dreunden we klassikaal en zangerig 1 x 2 = 2, 2 x 2 = 4 enz. …tóch heeft dat geholpen want ik ken ze nog steeds…en met aardrijkskunde was het Hoogezand…Sappemeer… en met geschiedenis Slag bij Nieuwpoort 1600…éindeloos dreunden we dat met z’n allen op tot het erin zat en er nooit meer uitging… Met het speelkwartier kwamen de kratjes melk…de zilveren doppen moesten bewaard worden voor de missiezusters en met oude postzegels waren ze ook blij…alles werd in een donker hok opgestapeld…De boterhammen met vleeswaar die ik had meegekregen ruilde ik altijd met iemand voor een met suiker…dat vond ik véél lekkerder en aangezien er veel met suiker meekregen, was dat nooit een probleem… Tijdens het speelkwartier stond er altijd een groepje kak-meisjes, onder aanvoering van Loes Nijsen…en waagde het niet om er bij te gaan staan…ja…en dan had je natuurlijk mijn achternaam die allerlei scheldwoorden uitlokte…van “hamburgse worstjes” tot “hamspek” …en mocht iemand er nu wroeging over hebben: ik heb daar niets van overgehouden hoor… En in de winter –toen waren er nog echte winters- spekgladde ijsbaantjes op het schoolplein maken…Met handwerkles moesten we allemaal een zwarte poes op een gele achtergrond op een kussen borduren…wat een vreselijk gefriemel was dat…van handwerkles heb ik dus niets opgestoken en breng nu alles naar de plaatselijke kleermaker…En dan die vele poezie-albums…en plakte er iemand zo’n glitterplaatje bij dan was je de koning te rijk…Tsja…en dan dat vele strafwerk…aangezien ik nogal veel praatte in de les, volgens mijn rapporten, moest ik regelmatig 100 keer schrijven: “ik mag niet praten”…En elke week moest je gaan biechten bij pastoor “Suikerbuik” en aangezien ik nooit een zonde had begaan – dat vond ik zelf tenminste – dreunde ik elke week hetzelfde rijtje op: “ik heb mijn broertje gepest” en “ik heb van de suiker gesnoept”…kun je nagaan wat een grote zonde dat vroeger was…en daarna sjokte je de Kruisweg langs…trouwens…de katholieke kerk was niet helemaal zuiver… in ieder geval de kapelaan niet…want op een dag kwam hij op huisbezoek en vroeg aan mijn moeder die elk jaar haar familie in Rusland opzocht, om te gaan spioneren…mijn moeder heeft hem toen het huis uitgeschopt –letterlijk- en meteen het kath. geloof verketterd… In de 5e of 6e klas moest ik een keer een spreekbeurt houden…voorbereiding was er niet bij…ik moest het over Mickey Mouse hebben…ja…en wat moet je dáár nou over vertellen…en daar stond ik voor de klas met een rooie kop te hakkelen…vréselijk vond ik dat…maar ook daar heb ik gelukkig niets aan overgehouden want zonder blikken of blozen kan ik nu een hele Gemeenteraad toespreken…Aangezien ik in de 5e was blijven zitten, moest ik 2 leerlingen gaan begeleiden met een paar vakken…één ervan was Jopi van Wijngaarden…zíj zag dat niet zitten en ik al hélemáál niet en als we een proefwerk hadden en ik klaar was dan schoof ik mijn blaadje gewoon naar haar toe, kon zij het overschrijven en kreeg zij óók een goed cijfer…Maar het meest gênante vond ik in de 6e klas…Ik moest naast mijn lessenaar gaan staan en toen kreeg ik te horen dat ik de beste van de hele school was en iedereen begon voor mij te klappen…vréselijk vond ik dat…Ik heb mijn rapport er nog eens op nagekeken…ik had alleen maar zevens en achten dus ik denk dat het niveau van de school niet echt hoog was…Ook kregen we in de 6e klas zelfs voorlichting over het maandelijks ongemak…wat progressief eigenlijk voor een katholieke school uit de vijftiger jaren…Ook kregen we franse les in de 5e en 6e… Na school vaak naar de bieb…en daar was “Mw.Plasticje”…ze zei altijd: “Heb je je plasticje bij je?” …en op weg naar huis mochten we nooit in de buurt komen van “Ome Joop” want die was gek…hij liep altijd rond met zijn mond wagenwijd open…wel zielig vond ik het omdat dat volgens de verhalen was gekomen toen hij een meisje uit een brandend huis had gered… En dan die lekker lange vakanties…zwemmen in het pierebadje of naar hutten-bouwen-kamp…hartstikke leuk was dat altijd…en in de kerstvakanties met een matje die hoge berg in Duin en Kruidberg afsjeesen…vreselijk eng… Laatst hoorde ik dat Zr.Julia kortgeleden overleden is en dat de school is afgebrand…jammer…

Liduina school, 1956