thymo egels

In 1962 kwam ik in de derde klas – na mijn M.

In 1962 kwam ik in de derde klas – na mijn M.U.L.O.-diploma te hebben gehaald en wintertechnisch viel ik met mijn neus in de boter. De eerste maanden gingen voortreffelijk, maar door de zeer lange winter kwam ik niet meer aan school toe. Maanden hebben we geschaatst en wel vooral met Ron van de Brink en Tjalling Dijkstra. Het resultaat was dan ook zitten blijven. Aangekomen in de vierde klas – B-afdeling, want het ene jaar was ik goed in talen etc. en het andere jaar in wiskunde – bleek ik een uitstekend gangmaker met allerlei opmerkingen in de klas. Het gevolg was waarschijnlijk een record aantal dagen van school gestuurd. Normaliter kregen je ouders een straflijst thuis na 7 vermeldingen in het klassenboek behalve als je van school was gestuurd. Aan het einde van het jaar stonden mijn ouders voor een grote verrassing. Doubleren en eigenlijk mocht ik niet meer terugkomen. Maar men is toch tot een vergelijk gekomen en ik mocht op herhaling. Terugdenkend aan de leraren van die tijd zijn mij toch wel enige bijgebleven: Monsieur Bloklandèèèr, voor het gedag zeggen was je verzekerd van een voldoende. Dhr. Rozenbroek: Na de opmerking we maken de coördinaten lopend; was zijn reactie doe de deur en de ramen dicht want ze lopen weg. Mej. Hoek (Cato), die we aan het blozen kregen na de vraag wat “zogen” was. Mej. Klein Lankhorst, die we “kleine blanke borst” noemden. Mej. Meindersma die een volgende typering over mij gaf: Alles aan jou is “knots”, zelfs je ring. Dhr. Janus – wiens overlijden mij in de vijfde klas erg getroffen had – kwam altijd met de opmerking: een minuut voor Thymo en de rest van de les houd je je mond. Dhr. Voet (opa Poot) die op een voor mijn idee zeer academisch les gaf en ik heb hem nooit op humor kunnen betrappen. Dhr. Woudenberg (Duits): Mijn taal was het niet maar zijn opmerkelijke verschijning en optreden maakte hem tot een geliefde leraar. Zijn vrouw gaf Frans en nog heb ik spijt van het verstoren van haar les op allerlei mogelijke manieren. Ten tijde van de derde klas is zij op jonge leeftijd overleden. Dhr. Payens, die zo’n hekel aan me had dat hij er voor zorgde dat ik geschiedenis mondeling moest. Zelfs op het examen probeerde hij – tot ergernis van de gecommitteerde – mij onderuit te halen. Maar ik had grote waardering voor zijn oneliners. Tot slot Dhr. Van Dop: Een aimabel maar zeer rechtlijnig mens. Als ik er weer eens uitgestuurd was en ik kwam mij melden op zijn kamer, dan haalde hij even zijn sigaar uit de mond en hij zei: ….. dagen van school gestuurd. Het schoolreglement moest een aantal keren in die tijd overgeschreven worden, maar dat was geen punt. Ik kende het inmiddels uit mijn hoofd. Jaren later had ik wat van school nodig. Ik ging onder de klok staan en ik werd onmiddellijk herkend.

A. Roland Holst College (Vo..., 1962