Thonis van der Weel
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Thonis van der Weel en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Thonis van der Weel heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenStudententijd, een leuke tijd! Helaas heeft de kort na mijn intree losgebroken vacaturestop bij overheid en bedrijfsleven mijn verdere carriere nogal beinvloed.
Studententijd, een leuke tijd! Helaas heeft de kort na mijn intree losgebroken vacaturestop bij overheid en bedrijfsleven mijn verdere carriere nogal beinvloed. (Dood aan de babyboomers!) Ik maakte deel uit van de Eerstejaarsraad en later van het JFAS-bestuur en de redactie van ALIBI. Collega's waren Carolina Postma, Jan Kooi, Pia Ramaer, Roeli Wolters, Klaas Kirpesteijn, Tjibbe Jansen en in de ALIBI tijd natuurlijk Arend-Jan Mager en Gerrit-Jan Wolffensperger. Er waren er veel meer, maar ik ben slecht in namen. Omdat er weinig perspectief op werk was, heb ik mijn studie in een zeer langzaam tempo afgemaakt en in de tussentijd gewerkt en de wereld verkend. Uiteindelijk ben ik maar wat anders gaan doen, hoewel ik wel ben afgestudeerd. Mijn laatste tentamen (strafvordering) heb ik afgelegd terwijl de universiteit bezet was. De portier liet mij tersluiks binnen via de Kloveniersburgwal. Over portiers gesproken: Gerard Reijmers was onvergetelijk in zijn opvallende outfits. Onlangs kwam ik professor Ankum nog tegen, bij zijn woning in Aerdenhout. Hij was niets veranderd!
Faculteit der Rechtsgeleerd..., 1975
Een mooi gebouw uit de jaren twintig, fraai gelegen in bosrijke omgeving.
Een mooi gebouw uit de jaren twintig, fraai gelegen in bosrijke omgeving. Helaas is het meeste ervan afgebroken en vervangen door nondescripte nieuwbouw. Allemaal kinderen uit de betere kringen zoals dat toen heette. Vrienden waren Pieter van Vreeden, die vlak bij school woonde en een hele kamer met een antieke trein had, waarmee we in de middagpauze speelden en natuurlijk Pierre Labouchere, waarmee ik op Groot Bentveld ging spelen onder trouwe begeleiding van zijn hond Robin, een Franse herder, die, als je te ver bij elkaar uit de buurt raakte, je zachtjes naar elkaar toe begon te duwen met zijn harige lijf. Ook kwam er een Amerikaanse jongen, Thorsten van der Tuuk, die naast mij mocht zitten, omdat ik blijkbaar een beetje Engels sprak, maar die later weer werd verplaatst, omdat mijn Engels steeds beter werd en zijn Nederlands niet opschoot. Ik kwam in de vierde bij meneer Veldman, een jonge meester uit Drenthe, die veel over de oorlog vertelde, In de vijfde gaf mevrouw Hoogerwerf les. Ze kon mooi vertellen over Indie (tempo doeloe) waar ze geboren was. In de zesde had ik les van meneer Slothouwer, hoofd der school. Veel tijd heb ik besteed aan het opruimen van de kelder samen met de concierge (hoe heette hij ook al weer). Er lagen nog houtblokken van in de oorlog voor verwarmingsdoeleinden omgezaagde bomen. Onze handenarbeidleraar meneer Timmerman vertelde hoe ze die mooie bomen destijds met bloedend hart hadden omgezaagd... Tekenles kreeg ik o.a. van Aart van Dobbenburg, de onbekende, bekende kunstenaar. (Zo heette de tentoonstelling die nu alweer een aantal jaren geleden door het Zandvoorts Museum werd georganiseerd) Een indrukwekkende man met een hoed, een rollende stem en een wilde vloed van wit haar. Geweldig! Mevrouw Hofland gaf tussen de middag voor liefhebbers Franse les. Je vous remerci, madame! Een aantal klasgenoten ging mee naar het Coornhert, van anderen heb ik nooit meer iets gehoord.
Schoolvereniging Aerdenhout..., 1966
De Beatrixschool was een christelijke school, waar ik me duidelijk minder thuis voelde.
De Beatrixschool was een christelijke school, waar ik me duidelijk minder thuis voelde. Ik herinner me er niet veel van, maar er werd gepest. Goede vrienden waren Jan Seypestein, Dikkie Hol en de broertjes Jaap en Kees Hoogendijk. De bovenmeester heette Mol en ik was een beetje verliefd op juffrouw Deemoed geloof ik. Oh jee, ik schrijf de namen toch wel goed? Toen ik op school kwam, stonden er rondom dennebomen, maar die werden allemaal gekapt vanwege een vaag diertje dat de dennescheerder werd genoemd. Wekenlang zaten we in de rook van verbrande takken. Niemand klaagde daar toen over. Wat een zalige tijd!
Beatrixschool, 1962