Bekijk het volledige profiel van Tamara Snel-Nagtegaal en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Tamara Snel-Nagtegaal heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenDat is wel heel lang geleden zeg! Wat ik mij nog herrinner is dat ik een verlegen en heel onzeker meisje was.
Dat is wel heel lang geleden zeg! Wat ik mij nog herrinner is dat ik een verlegen en heel onzeker meisje was. Ik moest ook vaak huilen vroeger. Tijdens mijn lagere schoolperiode ben ik onderzocht en is gebleken dat ik dyslectie heb. Hier was helaas niet van iedereen begrip voor. Er is 1 juf waar ik zo ongeveer een trauma aan overgehouden heb. Meester Hollebrands vond ik geweldig! Met zijn grote wenkbrouwen met van die lange omhoog gekrulde haren, hi, hi!! Ik vond dat een heel vriendelijke man! Verder weet ik nog wel een paar namen uit mijn klas. En grappig is dat ik met een broer van een oud klasgenootje ben getrouwd. Maar dat was toen natuurlijk nog helemaal niet aan de orde. Dat bleek later pas.
Prins Willem Alexander school, 1986
Zelf was ik erg verlegen en heel erg onzeker.
Zelf was ik erg verlegen en heel erg onzeker. Wat ik me er nog van kan herrinneren is dat ik niet echt bij een "groepje" hoorde. Maar echt gepest ben ik niet. Ik kon wel met iedereen opschieten. Van andere klasgenoten weet ik eigenlijk heel weinig. Wat ik me beter kan herrinnneren zijn de leerkrachten. Meneer van Tiggelen (voor aardrijkskunde) daar was ik een beetje bang van. Meneer Sampon (voor tekenen en/of handvaardigheid geloof ik) vond ik een aardige man. Mevrouw Hoogeveen (voor engels) die vond ik ook wel lief. En engels was een van mijn favoriete vakken!!! En o ja, nou weet ik het weer, meneer Hellendoorn voor duits, die was grappig! Nou ik kan zo nog wel even doorgaan geloof ik, hi, hi!!! Het derde leerjaar heb ik twee keer moeten doen.
Prins Maurits MAVO, 1990