Pinokkio Kleuterschool - Alexanderpolder
Wagenmakerstraat in Rotterdam, ( Toon op kaart )
Bekijk de volledige pagina van Pinokkio Kleuterschool - Alexanderpolder, blijf op de hoogte van reünies en vind je klassenfoto’s terug!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Log in en begin meteen of registreer je gratis!
Op Pinokkio Kleuterschool - Alexanderpolder vind je 3 klassenfoto’s en 15 schoolgenoten. Herken jij ze nog?
Meld je snel aan en kom weer in contact met je oud-schoolgenoten!
AanmeldenDeze kleuterschool had, in mijn herinnering heel veel leerlingen.
Deze kleuterschool had, in mijn herinnering heel veel leerlingen. Juf José heeft eerst mij, en na mij nog mijn 3 zusjes in de klas gehad. Ik kan me eigenlijk weinig of geen klasgenootjes herinneren uit deze tijd.
Pinokkio Kleuterschool - Al..., 1966
Ja.
Ja....ik was dus 3 tot 6 jaar en daar weet ik dus bijna niets meer van. Ik weet nog dat ik vaak achter de school in de bosjes speelde (wat begon ik daar vroeg mee). De rest van herinneringen komen van foto's en niet uit mijn hersenen. De enige naam die ik nog steeds van mijn moeder hoor is mevr. Erkelens en die staat ook op mijn eindrapport van de kleuterschool. PS: op deze school heette ik nog Marcel Boumans.
Pinokkio Kleuterschool - Al..., 1969
Aan deze school was het onderwijs merkbaar geïnspireerd op de didactische en pedagogische ideeën van Maria Montessori, hetgeen mij heel goed beviel.
Aan deze school was het onderwijs merkbaar geïnspireerd op de didactische en pedagogische ideeën van Maria Montessori, hetgeen mij heel goed beviel. Al waren de klassen groot; er heerste een aangenaam geborgen sfeer. Op subtiele wijze werd je geprikkeld om van alles onder de knie te krijgen. Het speelgoed was nogal bijzonder, en je was, althans in mijn herinnering, gedurende een groot deel van de schooldag geheel vrij om te bepalen waarmee je wilde spelen. Vrijwel alles lag zo voor het grijpen. Voor de blokken-/bouwhoek moest je echter ‘aan de beurt’ zijn, omdat die zo populair was. Juf Caty leidde alles op prettige wijze in goede banen. Opdat je begreep waarom je je eraan moest houden, legde zij de regels goed uit. Kreeg je straf, dan wist je ook precies de reden. Bovendien gaf zij altijd nog wel even tekst en uitleg. Regelmatig bracht zij ons een nieuw kinderliedje bij. Dat zongen we dan uiteindelijk vaak hand in hand, terwijl we in één grote kring rondliepen. Gingen we verven, dan kregen we ter bescherming van onze kleren een oud overhemd van onze vader aan. Ik vond het een grappige, feestelijke bedoening geven. Een keer gingen we koperpoetsen. Ze vertelde erbij dat dit vroeger vaak werd gedaan op scholen, maar inmiddels om gezondheidsredenen niet meer. We kregen dan ook de instructie om na het poetsen onze handen echt heel goed te wassen. Ik liet me dat geen tweede keer zeggen, want mijn vader was, zo wist ik, ooit bijna gestorven aan een loodvergiftiging. Toen een klasgenootje haar eens op plagerige toon vroeg waarom juffrouw Erkelens (het hoofd van de school) wel een piano in haar klaslokaal had staan en zij niet, reageerde juf Caty heel rustig met de woorden, dat juf Erkelens nu eenmaal hield van pianospelen, en dat zijzelf weer andere dingen leuk vond. De laatste schooldag vroeg juf Caty me tot mijn verrassing of ik eigenlijk al had geleerd mijn veters te strikken (wat niet het geval was). De school had daar een speciaal lesplankje voor, dat al vaak mijn aandacht had getrokken. De veters erop waren namelijk prachtig van kleur (ik meen rood-wit-zwart). Ondanks dat ik het graag al had willen leren, was het er maar nooit van gekomen mijn juf om assistentie te vragen. Dit was haar kennelijk niet ontgaan. Bij wijze van afscheid heeft ze mij toen terzijde genomen en alsnog geïnstrueerd. Ik vond het een heel mooi gebaar. Enfin; ik had me werkelijk geen beter begin van mijn schoolcarrière kunnen wensen. Jarenlang heb ik nog heimwee gehad naar alleen al die heerlijke geur in de gang.
Pinokkio Kleuterschool - Al..., 1969