Ruud Oudejans

4 jongens Oudejans

In het voorjaar van 1953 kwamen wij met 4 broers tegelijk op de Rijklof van Goensschool. Ikzelf (Rudy Oudejans) in de eerste klas bij juffrouw van Leeuwen, Joep in de derde klas bij meester Rammelo, Hans in de vijfde klas bij meester Krabbedam en Nico in de zesde klas bij meester Nijg. Wij waren verhuisd vanuit Ilpendam en woonden nu in Cafe ‘t Vosje, direct om de hoek van de school op de Borneostraat 28 (op de hoek van de Delistraat) De eerste klas had zijn speelkwartier niet op het schoolplein, maar tegenover ons cafe aan de Borneostraat. Soms mocht je bij de juf aan de arm lopen, een hele eer, en voor mij als ‘nieuweling’ in de klas een stukje zekerheid tussen allemaal nieuwe klasgenootjes. Leren schrijven, rekenen en braaf zijn. Want wanneer je iets deed wat niet mocht, was er het stokje van de juf (een versleten 30cm meetlatje) ik kan me niet herinnneren dat ik er ooit een tik mee gehad heb, braaf jongetje dus. Die hele lagere schooltijd is volgens mij het fundament geweest, samen met de opvoeding van onze ouders, voor mijn gedrag naar bv ouderen, naar de juf of meester. Ik speelde in mijn schooljaren veel met Wim Cordes en Wim Hazelhof, ook na schooltijd. Tijdens een spelletje ‘tikkertje’ rende ik ons huis binnen en gooide de deur voor de neus van Wim Cordes dicht. Hij vloog met zijn hand door het ruitje, liep een hele diepe snee in zijn onderarm op en moest direct naar de dokter. Hij hield hier een lelijke onderarm aan over. Ik herinner mij ook het verdrinken van ons klasgenootje in het Lozingskanaal, een enorme schok voor iedereen. Ik weet nog dat ik met een ander klasgenootje een krans op zijn kistje mocht leggen namens de school. In de hogere klas bij meester Krabbedam, een fijne meester, en ook de meester van de pepermunten die hij met een ‘geheime’ beweging naar zijn mond bracht want wij mochten dat natuurlijk niet zien...... Ook komt de naam van Robbie’s Stet weer bij me boven. Robbie was een tijdlang mijn vriendje, en kwam ook geregeld bij ons thuis. Hij was in de klas soms brutaal en wat onbesuisd, en wist zich soms niet goed een houding te geven. Hij had al vanaf zijn geboorte een misvormde linker-arm, op de plek van zijn elleboog had hij twee vingers. Hij kon zich prima redden met zijn handicap en was redelijk gehaaid in allerlei spelen en spelletjes die we deden. Al met al een mooie (bijna) zes jaar, daarna ging ik naar de Frankendael-Ulo.

Rijcklof van Goensschool, 1953