Ron van Mierlo

Veel gepest

Met de school was niets mis maar wel een aantal jongens die het mij als een nieuwkomer het leven zuur maakten. Er zijn die jaren heel wat weken geweest waarin ik ben gepest. In oude schriften is nog te zien hoe ontzettend bang en zenuwachtig ik moet zijn geweest afgaand op de bibberige tekst want tijdens de lessen dacht ik constant aan wat me vandaag weer te wachten stond na schooltijd en hoe ik een andere weg naar huis kon nemen! Zo werd ik 's morgens bij het aankomen op het schoolplein al meegedeeld dat "ze" mij na schooltijd wel eventjes zouden aanpakken (waarom??). En inderdaad op weg naar huis en heel gluiperig net buiten het zicht van de school kon er dan plotseling een groep van 4 tot 6 jongens staan en de weg blokkeren met de bedoeling om mij een pak rammel te geven! Dat is ooit voor één zo'n lafaard uit de groep slecht afgelopen wat de sul stond een meter voor een lantarenpaal en toen hij aanstalte maakte om mij te grijpen was ik hem net voor en kwakte hem met een loeivaart naar achteren waardoor hij met z'n hoofd met een knal tegen de gietstalen paal kwakte met een duidelijk hoorbare en galmende "boing" om daarna bewusteloos plat op het voetpad te vallen! Daarop stoof de hele groep schijters uiteen en de sukkel in kwestie heb ik minstens een week lang niet meer op school gezien, ik was bang dat hij misschien zelfs wel dood kon zijn, achteraf gezien hij had zeker een behoorlijke hersenschudding. Toen pas kreeg ik zachtjes aan meer respect en ook omdat ik anderen in verschillende sporten op school wist te verslaan. Helaas heb ik al die jaren nooit iets over dit pesten verteld aan mijn ouders of de leraren. Zou ik deze pestkoppen vandaag tegenkomen dan kan ik niet garanderen dat ze er zonder kaakstoot vanaf komen. Niet alles verjaart namelijk!

dacostaschool, 1963