Robert-Jan van Rijn
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Robert-Jan van Rijn en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Robert-Jan van Rijn heeft 3 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenDrie jaar kleuterschool gehad.
Drie jaar kleuterschool gehad. Tja, begin oktober geboren en volgens omstanders toch nog wat speels. Juffrouw Nijgh, Juffrouw Zeeman en Juffrouw Kwartel gehad. Als ik de klassefoto's zie kan ik me nog wel wat meer namen herinneren. Stoere vriendjes had ik toen. Dik van Dijk onder andere... ik zie hem zo weer iedere ochtend aanscheuren op z'n groene fietsje. Altijd veel ziek geweest tijdens de kleuterschool. Zowat alles gehad. Lijkt handig want in praktijk lijk ik nu tegen bijna alles immuun. Ach... dat vertederende houten schoolgebouwtje tegenover het portiek van onze flat. Het heeft ooit in brand gestaan kan ik me herinneren. Een week geen school toen gehad.... Kan iemand zich trouwens die musical met die boot en matrozen herinneren? Hoe hebben we als kleuters dat ooit ingestudeerd??
De Eerste Stap, 1981
Tja, die Marnixschool….
Tja, die Marnixschool…. Magnix zeiden we altijd, maar volgens mij was dat gewoon een beetje oppositioneel gedrag… haha. Toch wel gemengde gevoelens aan die tijd. Ik had best klasgenoten waar ik het goed mee kon vinden en waar ik een hoop mee gelachen heb. Ik zie nu weer de gezichten van Rob Bergmans, Carin de Vries, de beide Martines…. Ja er waren zeker mooie dingen. Interessant wel om nu met huidig inzicht het sociale en psychische systeem van zo'n basisschoolklas een keer te analyseren… Toch waren er ook wel moeilijke momenten. Ik was altijd een beetje klein voor m'n leeftijd. Dat gaf nog weleens de nodige problemen in de omgang voor andere scholieren op de Marnix. Tja, eind goed al goed… ik ben nu 1,85m. lang, en daarmee is de voorspelling van de late groeispurt toch uitgekomen. Favoriete meester aller tijden blijft meester Smaal. Waarom vind ik moeilijk uit te leggen. Het klikte gewoon. Misschien een beetje dezelfde interessegebieden als de beste man. Minder vond ik de meesters van Velzen en de Jong. Heel gek, want in de vierde klas (combinatie groep 6 en 8) kon ik het prima met de Jong vinden. Waarschijnlijk werd ik daarna wat te bij de hand. Ik kon nog weleens stevige discussies hebben met beide heren. Daarvan denk ik nu dat ik dat in gesprekstechnisch opzicht soms wel handiger had kunnen aanpakken. Wat inhoud betreft zucht ik nu over alle vele vele staartdelingen en 'keer-sommen'. Tegenwoordig rekent iedereen elektronisch…. Ik vond die combinatieklassen altijd wel prima. Vooral als de andere groep aan het lezen was. Je had dan zeg maar wat te luisteren op de achtergrond terwijl je aan het werk was… Hoofdrekenen en redactiesommen waren denk ik m'n beste vakken… Tjonge wat heb ik vaak wat zitten tekenen in die klassen. Een gemengde periode waarin ik toen al misschien pijnlijke maar toch nuttige levenslessen leerde: - kleinheid, nederigheid, bescheidenheid - zelfstandigheid - recht en onrechtvaardigheid - de waarde van echtheid - vechten voor wat je bereiken wilt - en vooral brede schouders kweken en in je zwaartepunt kunnen staan.
Marnix, 1984
Op PGC zeker een leuke tijd gehad.
Op PGC zeker een leuke tijd gehad. Ik heb me helemaal uit kunnen leven in de leerlingenvereniging ABIO. Kon het goed vinden met m'n klasgenoten en ook het contact met docenten was super. Vooral even na schooltijd buurten bij Fabery de Jonghe of Verloop (vaak in het kader van ABIO) was altijd erg nuttig en gezellig. Bio ontwikkelde zich al snel tot m'n favoriete vak. Mevrouw Portengen vergeet ik daarom ook niet meer. Geweldig mens! Zeker met die kleine examenklas bio was het altijd erg gezellig. Ze vond het ook altijd zo leuk als mensen dan meededen met de Bio Olympiade… Ach een uitdaging moet je zelden afslaan. Wiskunde was altijd wel grappig omdat ik dan naast Marco 'Abba' van Duyn zat. Die was altijd zo zeer zeer serieus aan het werk. Tja, hij heeft het met TU Delft er dan ook mooi mee gedaan. Ik zocht altijd toch meer de sociale insteek van de wiskundelessen. Toch zal ik eerlijk verklappen dat statistiek en kansrekening zo'n belangrijke rol speelt in de geneeskunst dat ik in jaar twee van m'n studie bij iemand m'n oude wiskunde A boeken heb teruggekocht om de boel op te frissen. Voor aanstaande studenten: goed opletten dus! Relaties waren vaak het item van de dag, en met name tijdens tekenlessen. Ik ben toch best wat keertjes verliefd geweest. (niet op jongens zo als bepaalde mensen schenen te denken; ik trek hun cognities van toen openlijk in twijfel). Mijn droommeisjes waren niet altijd bekend waarschijnlijk. Eigenlijk in deze verliefdheden nooit succesvol geweest. Misschien te onzeker van mezelf. Ach, wie laatst lach lacht best. Ik heb nu de beste meid die een jongen zich kan wensen…. need I say more? Tja, ik zou nog weleens stiekem zo'n dagje PGC met huidige inzichten willen herbeleven. Gewoon om weer eens te proeven wat het was…. Hoe zit het eigenlijk? Komt er nog eens een reunie??? ABIO???
Andreas College, 1990