Rik Smits
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Rik Smits en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Rik Smits heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenAch, maakten ze nog maar mannen als Parigger! Rik Smits, peptalks.
Ach, maakten ze nog maar mannen als Parigger! Rik Smits, peptalks.nl
Murmellius Gymnasium, 1970
Wat opkomende herinneringen: Van der Lans, beminnelijke sigarenrookomringde bolwangige krullebol met zijn driedubbele moord in de rioolbuis, en dat ver voor Jules Croiset.
Wat opkomende herinneringen: Van der Lans, beminnelijke sigarenrookomringde bolwangige krullebol met zijn driedubbele moord in de rioolbuis, en dat ver voor Jules Croiset. Diende, meen ik, om een grammaticaal punt van het Latijn uit te leggen. Noterrrmans, pater in pak. Klein, zwartharig, zwartogig en een tikje Latijns, met bijpassende stem en vireil. Toch wel indrukwekkende man. De eerste pater die droste en zijn heil bij een vrouw gezocht bleek te hebben; velen zouden hem kortelings in de lokroep des vlezes volgen, wij keken het aan en leerden ervan. Koopman(s?), altijd in bevlekte soutane, die toen de pleuris uitbrak de macht greep in het sterk gekrompen klooster. Gladakker. Rectordag 1966, fietsen op Bedaf met in je hoofd "je bent niet hip, je bent niet vlot" van Connie Vink. Ranja, rijden op een boerenkar. De oude wereld, de kladderadatsch was nog niet begonnen. Tweede klas: Meisjes in de eerste! Wat namen: Marij Smits, Bianca van Baer van om de hoek, die van de autodealer uit Veghel (sorry, ik kan even niet op je naam komen). Maaike Dinnesen kwam pas een jaar later, dacht ik. Terrein Joep, natuurlijk, met het krantenknekelhuis van de Stier, ook bekend als Hüsken, die Grieks gaf, en mij hardhandig leerde dat een smoes pas een smoes is als ie goed is. De Beul, die niet, zoals elders vermeld, Tol was, maar een andere leraar Duits (naam kwijt). De reden was dat hij met zijn zegelring op je fontanel sloeg als je niet voldeed bij het overhoren (jij zat, hij stond), op het ritme van iets als: zo (ram) hebben (ram) wij (ram) het (ram) weer (ram) niet (ram) geleerd (ram voor de zekerheid). Van Leeuwen, conrector, met zijn schitterend adagium: van latijn leer je bruggen bouwen. (Later in het Polyfoonmilieu hertaald als het thans uiterst incorrecte: Latijn vertalen is als een vrouw verkrachten: je haalt er het mooie vanaf, maar doet tegelijk datgene waardoor zij nuttig wordt. Wie de oude jaargangen naspti, moet het kunnen terugvinden). Leijen, aardrijkskunde, voor bovenin het hoofdgebouw. Drie en een halve turf hoog, maar toch in staat -- met eigen ogen gezien -- om iemand letterlijk de klas uit te schoppen. Ook moderator, onduidelijke functie die inhield dat hij moest zorgen dat het met de schoolkrant, het onvolprezen Polyfoon, niet de spuigaten uitliep. Dat deed het dus toch, in laat-avondlijke sessies met veel bessenjenever in zijn moderatorenkamertje. Hoe heette de arme concierge ook weer, Jan? die aan de arme internen losse Belga's verkocht? Die in zijn jeugd over de nog onverharde weg van Veghel naar Uden moest op klompen of blote voeten? Otium, dat moet ongeveer de enige schoolkrant voor de eerste en tweede klas in Nederland geweest zijn. Een feest om te maken. Spierenburg, toffe tekenleraar in vestje met veters, moest je altijd verschrikkelijk van waterverven. Rampzalig. Toffe tekenleraar bleek later koddebeier met conrectorsaspiraties. Werd hij ook, toen ik met vele anderen eruit geschopt werden in 1970. Ah, de gruwelijke scheikundelessen van Heller (was nog wel komisch, alles wat fout kon ging fout, en de rest ook) en Crijns (helemaal niet komisch, allen maar hopeloos. Zelfs Pieter van de Ven, volslagen onbekend met het verschijnsel onvoldoende, reikte bij deze man niet verder dan een mager zesje). Weet iemand nog wie Telders was? Arme jongen, langer dan de barakdeuren hoog waren, waar hij dus bij zijn eerste optreden (het was, begreep ik pas jaren later, echt de eerste les in zijn leven) genadeloos tegenopknalde. Weg gezag, weg orde. De oude geschiedenis (leuk vak, echt) die hij ons moest geven werd een heel andere, veel turbulentere geschiedenis, en hij moest zijn heil snel elders zoeken. Daar heb ik spijt van. De Franse Teef (juffrouw Straatman, gezellig en een reuze opsteker tussen al die toch wat muffe soutanes, maar compleet ineffectief), die vergezeld van een Daniëls geheten, wat stijve Duitse blote evenknie schaamschotjes noodzakelijk maakte voor de catheders. De leraar Frans (even naam
Kruisheren Kollege, 1965
Om te beginnen: juffrouw Löhn, ik heb nooit meer zoveel op gangen gestaan als onder haar invalregime.
Om te beginnen: juffrouw Löhn, ik heb nooit meer zoveel op gangen gestaan als onder haar invalregime. Absoluut geen orde, dat krijg je als je bij lawaai met de achterkant van een bordenwisser op het bord gaat rammen. Schitterend, vooral toen op een mooie dag die hele loodzware bordconstructie naar beneden kwam. Daarna: meester Stunnenberg, die zo mooi rood in zijn nek werd als hij boos begon te worden. Fanatiek bespeler van het (lekke) harmonium, wij met zijn 47 of 48-en langs de wanden, gezangen brullen. Absoluut feest. Aardig leek meester Snel, maar die deed de derde toen ik er al uit was, dus die ken ik niet. En dan was er Pot. Grote handen. En meppen dat die konden. zoals die keer dat ik na schooltijd weer eens honderd tafels mocht schrijven bij Löhn, in de vierde. Wam, pats, boem ging dat, dwars door je gezicht. Ik was stomverbaasd. Ik zei thuis niks, uit plaatsvervangende schaamte. Maar het gebeurde ook waar iedereen bij was. Ik herinner me nog levendig hoe hij Willemientje Anamopa, altijd dwars, toen ze weigerde voor te lezen die klauwen vierkant door het gezicht haalde. Keer op keer, maar Willemientje won: ze liet geen traan. Mijn geleende Dick Bos heeft hij ook al in beslag genomen. nooit meer teruggezien, natuurlijk. Hoe heette het mooie zusje van Willemientje ook weer? Waar Pot compleet voor smolt - wat zij wist, en wij allemaal ook. Dat ben ik kwijt. Wat zat er verder in mijn klas, qua namen? Jakob, ook een Anamopa, geloof ik, en nog een broertje dat ontzettend mooi kon tekenen. Om jaloers op te worden. Harry Rechts, wiens vader bij de douane was en die op zondag niet mocht buitenspelen. Corry Tax, mijn boezemvriend in de vierde, die langdurig het ziekenhuis in verdween met een nierkwaal, wat weer eindeloze kruipdoor-sluipdoortochten betekende om de verboden kinderafdeling toch binnen te dringen. En hoe heette ze ook weer, het lange, dunne meisje met bril en kortgeknipt blond haar dat ik graag mocht, en dat bij de treinramp bij Westervoort haar moeder en broer verloor, waarna ze zomaar verdween -- ze is nog één keer teruggeweest, als een soort droeve bezoeker in een lichtblauwe trui, herinner ik mij, en toen niets meer. Zo jammer, waar zou ze gebleven zijn? Marjan te Boekhorst herinner ik mij, die ergens bij Duiven woonde en niet tegen bloed kon -- ik zie haar nog wit wegtrekken toen Pot een uitklapplaat van de binnenkant van een mens opende. Naast mij in de zesde (achteraan, rij bij het raam) zat een jongen met een bijzondere voornaam, het schiet me nu niet te binnen. Zou naar de hbs gaan. Landjepik was, na het knikkeren in de middenklassen, het favoriete spel. Hadden we allemaal en mes voor bij ons, dat je op het schoolplein (het zand aan de zijkant bij de fietsenstalling) mooi rakelings langs je tegenstanders voeten kon gooien. Moet je nu eens proberen, dan gaat gelijk het rampenplan van start. Ah! Hendrik Jan Evenboer, de pestkop van de klas. Altijd zieken en zeiken tegen alles en iedereen. Dat ik die zomaar even vergat! Tot slot mag de man met het gegroefde gelaat niet onvermeld blijven, die op een goede dag met een mijnlamp, helm en wat niet al mijnwerkers kwam ronselen. Prachtige verhalen vertelde hij, over hoe mooi het leven van een kompel was. Dat was in 1964 of 1965. Hij moet toch geweten hebben dat Den Uyl, toen minister van Economische Zaken, al druk bezig was de staatsmijnen te sluiten. Rik Smits, peptalks.nl
Ds. A.J. Wartenaschool (zie..., 1962