Ria Stam
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Ria Stam en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Ria Stam heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenDe meeste herinneringen heb ik aan de nonnen.
De meeste herinneringen heb ik aan de nonnen. Ik kan er nog wakker van liggen. Zr. maria Adnives was een autoriteit van de bovenste plank, zij was de hoofdzuster van de school.In de eerste klas zat ik bij juffrouw Vloeimans, we leerde lezen met de methode maan-zaag- fien -vier enz. Namen van toen zijn Marjan Huis, Willie Verbeek, .....van Ekelen, Nellie Bootsman, Jose marcelis. We zaten met meer dan 50 kinderen in een klas. Ik was een hele jonge leerling maar wel groot voor mijn leeftijd, dus moest ik achteraan in de klas zitten. Juffrouw Vloeimans had een beloningssysteem met plastic geld in een doosje, daar kon je punten mee verdienen. Ik had nooit veel. Op mijn rapport stond dat ik niet ijverig was, maar ik kreeg gewoon de helft niet mee. Tante Nel gaf handwerken, mijn breiwerken waren nat van zweet en totaal in elkaar geknoopt. Ook zij was een autoriteit, de meeste kinderen waren bang voor haar.Van zr. Johanna Helena kregen we in de vierde klas Franse les, een temptatie vond ik dat. Ik herinner me Johanneke van Haastrecht, zij was een vast vriendinnetje van me. Ze woonde in de Stieltjesstraat. Meneer Mol gaf ons zangles, de bedelkettingen moesten dan af en in de hoek gegooid worden. Meneer Arnoud de Calavon was de gymnastiekmeester. Hij rookte toffeetabak en zat meestal naast de kachel. Hij tikte dan met een stok de maat en wij moesten dan rondjes lopen door de gymzaal. Achter de piano moesten wij onze pettycoats uittrekken, want je mocht elkaar beslist niet in ondergoed zien. Ik kan wel een boek schrijven over deze school, leuke dingen, zoals de sinterklaas vieringen, maar ook veel nare dingen. De tucht was streng en de RK beleving zeer aanwezig. Tweemaal per week gingen we naar de kindermis, daar ontbraken wij nooit. Dat moest toen nog met een nuchtere maag, verschillende keren werd ik onwel in de kerk en werd dan hardhandig naar buiten gebracht. Een keer ben ik zelfs naar het klooster gebracht waar ik met mijn hoofd onder de koude kraan moest. Waarschijnlijk met de bedoeling om me weer "bij" te brengen, maar voor mij een zeer traumatische ervaring. Ik ben blij dat mijn kinderen in een andere tijd zijn opgegroeid, met meer aandacht voor de pedagogische kant van het beroep. Ik ben benieuwd wie me nog kent.
Clara Feyschool, 1957