René van Belzen
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van René van Belzen en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
René van Belzen heeft 3 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIk bewaar tal van herinneringen aan deze school zoals: -Mijnheer Weijland met zijn hoedje die me altijd Rinnie noemde i.
Ik bewaar tal van herinneringen aan deze school zoals: -Mijnheer Weijland met zijn hoedje die me altijd Rinnie noemde i.p.v. Rini. Eén keer ben ik door hem een week van school gestuurd omdat ik in een 'gepikt' schrift kruiswoordpuzzels had zitten maken in de klas van mijnheer Hasker, bijgenaamd de 'bosaap'. -Hans Voortman die uit baldadigheid op een zonnige ochtend mijn schooltas pardoes in de Mark smeet. Peter van Loon heeft met een roodwitte reddinghaak die aan de Boeimeerbrug hing 'de drenkeling' opgevist. Thuisgekomen probeerde ik boeken en schriften met kladblaadjes te drogen. Tot mijn ouders er lucht van kregen. Ik wilde mijn beste kameraad niet verraden maar door de woede van mijn vader was daar geen ontkomen aan. Op zijn beurt werd Hans bij mijn weten een week geschorst en moesten zijn ouwelui opdraaien voor de kosten. -Ooit zei ik in de gang eens tegen mijnheer van Westenbrugge dat ik die dag geen zin had om te leren. De opmerking kwam mij op behoorlijk wat strafwerk te staan. -Wim Moen was een grote klier in de klas en stond meer op de gang dan dat hij in de klas zat met zijn grote mond. Uit verveling had hij op een dag alle sloten van de wc-deuren gesloopt en de plaat gepoetst. M.a.w. hij was naar huis gegaan. -Een baldadige barricade van fietsen, door klasgenoten opgeworpen tussen schoolmuur en fietsenrek, zorgde ervoor dat Hasker op een regenachtige dag met de zijkant van zijn DAFje langs de muur schaafde. -Het spieken in de klas van de dove mijnheer Barentzen waarbij Marietje van Gorp als volleerd souffleuse fungeerde. -Joop de Morree, alias 'ome Joop' die er voor heeft gezorgd dat ik onnodig met kerst werd teruggezet en in de klas terecht kwam waar mijn broer Koos inzat. Ik heb het als vernederend en pesterig ervaren. -Voor mij was het mooiste meisje van de school Winny Niehof. -Het uurtje gymnastiek in de gymzaal aan de Markendaalseweg waar we aan het slot mochten 'apekooien'... -Ik herinner mij Stan Kools, een aardige kerel die met minuscule briefjes, bevestigd aan elastiekjes die op hun beurt weer vastzaten in zijn linker mouw, op een tactische manier wist te spieken. Op een van de klassenfoto's staat Rini van Belzen, deze voornaam heb ik ook oorspronkelijk van mijn ouders meegekregen ware het niet dat tijdens een busreis naar mijn eerste baantje een mooie jonge vrouw mij René is gaan noemen. Dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven. Vandaar dat mijn eerste boek als titel meekreeg: 'DE WEG VAN RINI NAAR RENE'
Prinses Juliana Ulo, 1959
Ik zat in de klas bij juffrouw Antheunisse, juffrouw Dijkman, mijnheer Stolk en mijnheer Hoogerhuis.
Ik zat in de klas bij juffrouw Antheunisse, juffrouw Dijkman, mijnheer Stolk en mijnheer Hoogerhuis. In de tweede klas zat ik lekker achterin, verscholen achter de brede rug van een klasgenoot. Op een dag werd ik naar de voorste bank gehaald omdat ik de aantekeningen op het schoolbord niet meer kon lezen. Ik kreeg een briefje mee naar huis en enkele weken later droeg ik een ziekenfondsbrilletje. Soms werd ik voor 'brillenjood' uitgescholden. Bij Stolk en Hoogerhuis stond een harmonium in de klas waarop ik regelmatig mocht spelen. Mijn eerste podiumoptreden in het Parochiehuis aan de Dr. Struijckenstraat heb ik aan mijnheer Stolk te danken die trouwens fantastisch kon tekenen. Na avonden lang oefenen mocht ik op een schoolavond het gedicht 'Mooie blommen van Kathrijn' declameren. Op een dag kwam Hoogerhuis, een ware tiran, mij samen met een dikke politieman uit de klas halen. Ik moest mee naar het naastgelegen politiebureau waar ik werd geconfronteerd met een luciferdoosje waar een kiezelsteen inzat. Ik moest me proberen te herinneren of ik die steen kende. 'Nee' was mijn verlegen antwoord. Ik heb daarna de hele morgen in een hoek gestaan en moest mijn zonden overdenken. Soms werd ik eruit gehaald en werd het luciferdoosje opengeschoven. Om twaalf uur ging de school uit en hoorde ik buiten mijn broertjes en vriendjes roepen. Rond half een is mijn vader me komen ophalen. Ik bleek vals beschuldigd te zijn van het gooien met een steen waardoor de ruit van een duivekooi van de familie Haneveer was gesneuveld. Er volgde een buurtonderzoek. Een van de eigen kinderen had het op zijn geweten. Wat ik als erg leuk heb ervaren was het 'hardloopwedstrijdje' vanuit de schooldeur tot aan de hoek bij dokter van de Boezem. Mijn tegenstanders waren onder meer Theo van Bragt en Harrie van Toorn. En zo zijn er nog tal van verhalen. Tot slot, in de school werd op zondagochtend de Zondagschool gehouden o.l.v. de familie de Weert. Ik zal het nooit vergeten! Een mooie tijd. Rini van Belzen
Prinses Beatrixschool, 1953