René Van der Drift

Ach, zoveel.

Ach, zoveel. Mevrouw Schoorl, Kaatje van Dieren, Nel Lamboo en natuurlijk Wiel Winkelmolen. Wat een verdrietig stelletje, zeg. Juffrouw Schoorl die maar bleef slaan als ik met de inktpen vlekte omdat ik linkshandig was. Van Dieren die niet accepteerde dat ik van de schoolarts met een balpen mocht schrijven. Vreselijk! Lamboo die met haar tas kon smijten en dat 'Stelletje rotkinderen' schreeuwde. De Vries die goed lesgaf maar ook -letterlijk- met harde hand regeerde. Meneer Kapel in 5 en Winkelmolen in 6. Ik kan me weinig goeds van deze club herinneren en greep als misdienaar dan ook iedere rouw- en trouwmis aan om dit gedoe te ontvluchten. Nee, onze familie had weinig krediet bij de leerkrachten, maar daar hoor je als jochie geen last van te hebben. Het beïnvloedde ook het schooladvies: als het aan Winkelmolen had gelegen, was ik naar de mavo gegaan. Dankzij mijn ouders werd het Fioretti, een school die ik overigens probleemloos doorliep. Mijn lagere school associeer ik met ruzie, kleinerende opmerkingen en tucht, op het sadistische af. Ik denk aan die keer dat Wim Hoogervorst(?)van de Eerste Poellaan in de ogen van zijn leerkracht te veel domme antwoorden had gegeven en hij van hem daarop een ezelskop opgezet kreeg die er nog van de kerstviering stond. Zo ging dat, schandalig. Fijne herinneringen zijn er ook wel, maar die zitten aan vrienden vast, mijn maatjes Ton Franssen, Theo Zwetsloot en vanaf de 5e Hans Wubbe. Die vriendschappen nam ik mee naar het Fioretti. Op de Jozefschool zou ik nooit meer komen en dat wil ik graag zo houden.

St Joseph-School, 1962