Renate Koomen
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Renate Koomen en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Renate Koomen heeft 3 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenEen gezellige kleuterschoolperiode.
Een gezellige kleuterschoolperiode. De speelplaats leek zo groot, totdat ik daar weer eens terug was. Er was ook zand, er waren bomen en struikgewas en het liep hellend naar beneden. Er groeiden rozebottelstruiken; van de blaadjes maakten we 'eau de cologne'. Er stond een of ander groot speeltoestel buiten en ik herinner me de zandbak. Aan mijn muts zat een bolletje, waardoor ik in de zandbak tuimelde toen eraan getrokken werd. Thuis met de schaar in de weer, want het bolletje moest eraf. Ook met een juf op de rand van de zandbak gezeten die mijn nagelriemen een manicure behandeling gaf. Ik mocht op bezoek bij juffrouw Staring op haar flatje in de Schoollaan. Ik voelde me helemaal bijzonder. Met de blokken spelen in de hal van de school. Verftekeningen maken, schorten aan. Liedjes zingen en de presentielijst doornemen. Hevig verliefd op Jasper. Er was eens een themafeest op school (indianen??), in de avond, denk ik. Mijn moeder bracht me in vol ornaat achterop haar fiets. Aangekomen was niemand daar... we waren een dag te laat. Grote teleurstelling. Er was een juf die ging trouwen (juf Hillebrand?) en wij mochten erbij zijn met onze feestelijke attributen. De jongens hadden volgens mij wandelstokken met een toetertje er onderaan. Wat de meisjes hadden, geen idee. Al met al een leuke tijd. Ik vond het jammer dat ik daarna naar een andere school moest (de Willinkschool).
Kleuterschool De Dwergspar, 1970
Je kende zo'n beetje iedereen wel van de school, zij het niet allemaal bij naam.
Je kende zo'n beetje iedereen wel van de school, zij het niet allemaal bij naam. Er waren niet allerhande speeltoestellen op het plein (om precies te zijn niets), maar we vermaakten ons prima met beelden trekkertje, touwtje springen, knikkeren, jongens/meidenpakkertje, heksje spelen of elastieken. We gingen keurig in de rij als de bel ging, twee aan twee. Soms mocht je de bel luiden, en dan maar hopen dat je die zware koperen bel met dat kleine ienemienige handvat niet liet vallen! Er was geen concierge, maar van meester Alberts mocht je soms een klusje doen (de afwas, koffie halen) - een hele eer! Geen duobaners voor de klas, maar het hele jaar door hetzelfde gezicht. Je kon het treffen, of juist niet... In de zesde klas wel twee leerkrachten. Naast meester Alberts was juffrouw Punt er twee dagen, geloof ik. Ze las de klas voor uit het boek 'Kruistocht in spijkerbroek', tenminste, als de klas het niet had verbruid. Ik weet nog de twee keer dat ik gedurende mijn hele Willinkschoolcarriere uit de klas werd gestuurd, tot mijn schande. Ik was een erg braaf meisje (nog steeds!). In de vijfde kwam er soms een aardige, jonge mevrouw met blonde krullen die met haar gitaar erbij christelijke liedjes kwam zingen met de klas ('Er is een Heer'). In de zesde werd er misschien niet altijd uit overtuiging, maar vaak wel uit volle borst door heel de klas gezongen ('Wat de toekomst brengen moge' en 'Al zou de vijgeboom niet bloeien' - met achteraan-zing-stem door de meisjes.) Sommige jongens vond ik op die leeftijd behoorlijke etterbakken, uitzonderingen nagelaten. Toen ik klikte over een van hen (ik zal geen namen noemen) omdat hij mij met zijn pennehuls kleine plastic balletjes in het gezicht blies die hij van zijn etui pulkte, kreeg ik een volle 'rechtse' in het gezicht. Ik heb erg mijn best moeten doen om mijn moeder ervan te weerhouden naar het huis van de jongen te gaan, uit angst voor represailles. Een ander schepte er behagen in om mij te 'trakteren' op een lange serie gvd's, toen hij me eens in het oog kreeg. Het was bekend dat ik een gelovig meisje was. Gelukkig kan ik me geen andere hatelijkheden bedenken. Wel staat me bij dat sommigen uit de klas altijd mikpunt van pesterijen waren. De leerkrachten vergeet je niet meer. Twee keer hadden we mevouw Slooter (in de eerste en in de vijfde klas). Zij stond op beleefdheid en fatsoenlijk taalgebruik. Bepaalde woorden, 'vleeswaren', wilde mevrouw Slooter in de klas niet horen. Toen ik haar woorden een keer herhaalde voor iemand die niet goed had geluisterd en ik 'ze zei' in de mond nam, herhaalde ze die woorden een paar keer nadrukkelijk. Had ik 'de juffrouw zei' moeten zeggen? Van juffrouw Plaatzer herinner ik me hoe ze in een minuscuul spiegeltje haar haar toupeerde met haar rug naar de klas gedraaid. In diezelfde klas Paultje Heijnen die op zijn tenen voor de klas stond met een gezicht dat lachte als een boer die kiespijn heeft, omdat hij flink aan zijn oor omhoog getrokken werd. In de derde juffrouw Rol, die het nieuwe meisje Brigitte van Leynseele, franstalig, naast mij een plek gaf. We hadden een leuk contact gedurende het jaar dat ze op de Willinkschool verbleef. Ik herinner me de lekkere gehaktballen van haar oma, die op een flat in Heemstede woonde. Meester Kuitert trakteerde als hij had afgereden, ook al was hij dan weer niet voor zijn rij-examen geslaagd. Dat kwam een keer doordat een vrachtwagen hem het zicht benam op het verkeerslicht dat op rood stond... Ik herinner me verder dat ik tot in de hoogste klassen soms met mijn een jaar oudere zus Bianca op de step naar school kwam. Samen op een step: zij staand en steppend, ik vooraan op mijn hurken. Moet toch een grappig gezicht geweest zijn. Meestal wandelden we langs de mooie Willinklaan en soms achterop de fiets bij Mark de Rooij. We hadden muziekles van een speciale muziekmeester. Er staat me niet bijster veel van bij ('My bonny is over the ocean'en 'Row, row, row your boat'), maar wel dat ik ervan genoot. Gym van een speciale gymmeester (hij is er nog geloof ik). Vooral apenkooien vond ik geweldig. Natuurlijk herinner ik me mijn vriendin Syta Visser, met wie ik vele leuke middagen heb doorgebracht bij haar thuis. Voetballen in de achtertuin met haar grote broers of bij de konijntjes en de kippen kijken. Ik herinner me de dag dat ik haar het nieuws kwam vertellen dat onze knutselpop mee mocht doen met Stuif es in. Haar oudere broer had ook nieuws. Het overlijden van hun moeder die nacht. Wat een schok. Ik herinner me Saskia met wie ik een krantenwijk liep. Op de treden van de brede fabriekshal waar ook het woonhuis was legden we de folders uit om die later te kunnen invouwen. We praatten met elkaar in Donald Duck taal. En als het sneeuwde reed haar moeder mee met de kranten in de achterklep. Verjaardagsfeestjes waren echt hoogtepunten, zoals bij Heleen Kimman in dat mooie huis in de Krakeling, waar we zo'n griezelig voel-spelletje deden bij haar 'overleden opa', geblinddoekt, brrrr. Of in de feestelijk ingerichte garage van Hanneke en Paulien Vermeulen. Een feestje met een speurtocht in de duinen bij het Panneland, maar van wie....? Ik speelde ook met Olinda, die heel veel barbies had. Of met Hjordis, die wel drie talen vloeiend sprak. Bij Tonnie de Vries kwam ik ook wel. Je kreeg daar altijd lekker veel snoep. Bij Yvonne Agterhof dronk ik voor het eerst thee met een smaakje. De volle en gezellige kerstdiensten in de kerk op het terrein van 'de Vogelenzang'. En als laatste herinnering, het lied dat we instudeerden ter gelegenheid van zijn jubileum (25 jaar?) 'onze meester Alberts'. Dat verwoordt het gevoel goed, hij was onze meester Alberts. Een man die ontzag inboezemde, maar ook een vaderfiguur was, vriendelijk en belangstellend. Uit Klazienaveen.
Willinkschool, 1973
Natte regenpakken en bedompte klaslokalen; meehelpen met de verkoop in de pauze: roze koeken en thee met een laagje bruin schuim; ongemakkelijke gevoelens bij stuntelig geuite (maar achteraf schattige) verliefdheden; volle schooltassen en vooral deg
Natte regenpakken en bedompte klaslokalen; meehelpen met de verkoop in de pauze: roze koeken en thee met een laagje bruin schuim; ongemakkelijke gevoelens bij stuntelig geuite (maar achteraf schattige) verliefdheden; volle schooltassen en vooral degelijke schooltassen; filmopnames van Q & Q; op kamp in het heerlijke Zuid-Limburg, de Cotesserhoeve met mevrouw Osinga, lerares Grieks; vertrek van twee klasgenoten door opgelopen ruzie met een andere klasgenoot; de muzieklessen in een heerlijk licht lokaal als dankbare afwisseling en ter voorkoming van het 'top-zwaar' worden; puberpret: jongens uit de klas verlegen maken door ze lang aan te kijken (Jan herinner ik me vooral, omdat hij er niet tegen kon); verdriet om een lange vriendschap met Karen die lijkt dood te bloeien (is toch niet gebeurd!); twijfel: ga ik nou wel door met die klassieke talen of niet; dat eeuwige huiswerk en de opmerkingen van mijn zus: zit je nu nog huiswerk te maken?!; een gesprekje met Gaasterland (mentor klas 2) over hoe ik over de scheiding van mijn ouders kan vertellen omdat ik me ervoor schaamde; in de 5e nieuwe contacten opgedaan met 6e klassers en af en toe uit school naar een gezellig cafe in de buurt; discussies met de vrijzinnige godsdienstlerares en de klas in een tijd dat geloven 'uit en achterhaald' was; de wekelijkse 'impulsgroep' (YFC) bijeenkomsten (een tijd lang onder begeleiding van Andre van der Leer) voor gebed met een handjevol leerlingen; de dagopeningen door dhr. van Dijk, met name die over Job, waarbij ik hem op de fout betrapte dat Job zijn God zou hebben vervloekt (maar het was zijn geboortedag) en ik dit tot mijn spijt niet corrigeerde. Bij deze dus!; de 'Zwanenburg' klasgenoten die door weer en wind fietsten (Mathilde, Josien, ...) en het met tegenwind soms niet op tijd haalden; de sfeerloosheid van het gebouw en de klaslokalen staat me ook bij; de zolder was dan wel weer leuk (ben ik daarom op het gym gebleven?!!); ten slotte ook de achteraf ontluisterende ontdekking dat je je klasgenoten na de examens gewoon niet meer zou zien! (of misschien jaren later op een reunie?)
1e Christelijk Lyceum, 1979