Pierre Valkering

Toen ik in de eerste klas van de RSG kwam, was ik net in Purmerend komen wonen (vanuit Apeldoorn) in een nog onaffe, lege nieuwbouwwijk.

Toen ik in de eerste klas van de RSG kwam, was ik net in Purmerend komen wonen (vanuit Apeldoorn) in een nog onaffe, lege nieuwbouwwijk. Ik kende kip noch kraai in Purmerend en mijn medeleerlingen in klas 1g kwamen vaak van buiten Purmerend en kenden elkaar van de lagere school. Ik voelde me behoorlijk eenzaam. Wat 't nog moeilijker maakte (achteraf gezien) was dat mijn beide ouders niet op zo'n soort "hogere school" hadden gezeten en dat ik de oudste was bij ons thuis (van vijf): ik moest dus pionieren. Bovendien was ik een nitwit wat betreft popmuziek (op de eerste schooldag viel m'n toevallige buurman, Ron uit Graft-De Rijp, bijna van z'n stoel af toen hij hoorde dat ik "Crazy Horses" en de hele Osmonds niet kende). En ik kreeg ook al gauw last van allerlei puber-kriebels waar ik geen raad mee wist. Die eerste jaren op de RSG herinner ik me als echt ellendig. Ik ging naar het VWO, vooral omdat er een paar leraren waren "die wat in mij zagen": Jos Rees de geschiedenisleraar en ook (hoorde ik later) meneer Pool de muziekleraar. In de tweede klas bleef ik zitten. In dat doublure-jaar kwam ik in 2c, een behoorlijk heftige klas. Ik zat vaak naast Arnold Bartels - zo'n beetje "de schrik van de school" geloof ik toen. Toch wel gelachen. Pas in de vierde werd 't leuk. Ik kwam "in een groepje" terecht: Katinka Poel (ben ik nog altijd mee bevriend; ze woont met Titus en haar drie zoons op een woonboot), Ruben Coolen (die, net als ik inmiddels, in Zuidoostbeemster woonde; hij wilde toen al marine-officier worden; nadat hij bij de marine weg is gegaan is hij op Jamaica gaan wonen waar hij zijn vrouw heeft gevonden met wie hij tegenwoordig in Florida woont. Ze hebben twee kinderen. Zijn jongere broer Hans is, heel jong nog, bij een motor-ongeluk om het leven gekomen. God hebbe zijn ziel), Fokke de Jong (heb ik een paar jaar terug nog eens gezien; renteniert intussen al half op een Canarisch eiland), Tonnie Jonk (een achterachternicht van me), Marjolein Poortier, Jacqueline Drent en Robbert de Gooijer. Met de boys in de zomer naar Frankrijk. Best glorieus eind-examen gedaan. Talent voor talen. Op zaterdagavond ging ik altijd in m'n eentje naar de kerk. Voor mij was dat belangrijk. Ik ben in Amsterdam theologie gaan studeren. Geweldige studententijd gehad. Sinds 1988 ben ik pastor, sinds 1994 priester en pastoor van tegenwoordig twee twee parochies, de Vredes- en Rozenkransparochie, in mijn geliefde Amsterdam (zie: www.amsterdam.vredeskerk.nl en www.obrechtkerk.nl). Ik heb een mooi leven vind ik en ik ben vaak gelukkig. Ik verwonder mij over wie ik ben en ben geworden - ondanks en dankzij die smartelijke, smachtende en uiteindelijk toch nog goed uitpakkende en gezellige middelbare schooltijd.

Rijks Scholen Gemeenschap (..., 1972