Peter Dreijer

Een heerlijke school, in een heerlijke buurt en een heerlijke, onbezorgde en gelukkige tijd.

Een heerlijke school, in een heerlijke buurt en een heerlijke, onbezorgde en gelukkige tijd. Niets dan goede en leuke herinneringen, behalve dan alleen misschien de tikken van Rijstenbil met de lineaal in de eerste klas. Wat het me nog het meeste bijstaat van de Witte School, was dat het zo’n gemelleerde school was met kinderen van zowel de Paasberg, als de Geitenkamp en dat je vriendjes had uit beide buurten. Wel had je toen nog heel sterk de scheiding tussen de openbare school en bijv. de christelijke Julianaschool. En altijd spelen op het schoolplein onder de bomen, je ging gewoon eerder naar school om met je vriendjes te kunnen voetballen (alleen met kleine houten blokjes was toegestaan), te knikkeren of in de winter op de –zorgvuldig, zelfgemaakte- glijbaan te glijden. Gym kregen we in de zaal in “het dal” en schoolzwemmen in de Beuk. We gingen daar lopend, keurig in de rij naar toe. De eerste schooldag in september 1963 brengen direct de eerste herinneringen naar boven. Ik mocht gelukkig naast mijn vriendje Frankie vd Wall in de bank zitten, en toen zei de juf: “Ik heet Rijstenbil en jullie mogen nu één keer lachen en daarna nooit meer!”. Natuurlijk durfde niemand te lachen. Snel leerden we rekenen, lezen en schrijven met nog de ouderwetse leesplank van Aap, Noot, Mies en de boekjes van Ot en Sien. Als je je werk goed had gedaan, kreeg je een stempel en mocht je de volgende keer met gekleurde inkt schrijven. Eerst met de kroontjespen, maar al snel met de –toendertijd zeer moderne- ballpoint. Rijstenbil was erg streng, deelde tikken uit met de lineaal op je vingers en trok je aan je oren mee naar het aanliggende lokaal van juffrouw Koopmans, waar je dan extra op je donder kreeg. Zo herinner ik me ook nog de ochtend na het bezoek van de Beatles aan Nederland in juni 1964. Rijstenbil vroeg er wie er de vorige avond naar het optreden van de Beatles op tv had gekeken en bijna de hele klas stak enthousiast de vinger op in de hoop er iets over te mogen vertellen. Maar in plaats daarvan kwam een een donderpreek van Rijstenbil, dat het belachelijk was dat onze ouders ons zo laat nog naar dat soort verderfelijke muziek hadden laten kijken. Van de klassen 2 en 3 herinner ik me relatief weinig. Behalve dat juffrouw Van Aartsen ging trouwen en daarna mevr. Sonneveld heette en op het Oremusplein ging wonen. In die 2e klas zat Peter Staal vlak, schuin achter mij en als de juf wees, iets vroeg en zei: “Peter”, dan gaven we beiden antwoord. In klas 3 bij juffrouw Koopman kregen we voor het eerst aardrijkskunde en hebben we nog gevierd dat we de laatste zaterdagochtend naar school moesten. Schoolreisjes gingen toen in de klassen 1 en 2 naar de Westerbouwing, met kersen eten in de Betuwe en in de 3e naar het Dolfinarium in Harderwijk. In klas 4 kregen we voor het eerst een meester, Klaaijsen. Volgens mij waren wij zijn laatste of op-één-na laatste klas en is hij daarna met pensioen gegaan. Wat kon die man vertellen. De gehele vaderlandse geschiedenis aan de hand van verhalen, anecdotes en wandplaten, van de Noormannen in Dorestad, de hoekse en kabeljauwse twisten tot het stokje van Oldenbarneveld en de aanhouding van Wilhelmina van Pruisen bij Goejanverwellesluis. Maar ook alle sterke verhalen over zijn jeugd in Zeeuws-Vlaanderen, met smokkelaaars en avonturen in Belgie. Hij schreef in schuinschrift op het bord, dus daar konden we niets van lezen. In klas 4 kregen we ook een nieuwe kwekeling, meneer Kool. Die was heel modern en heeft volgens mij later Klaaijsen ook opgevolgd. Het schoolreisje ging naar de Efteling en de jongens kregen damles als de meisjes handwerken hadden en in de 5e of 6e schaakles. In de vijfde kregen we meneer Rook en in de zesde meester Bitter. Van de lessen van beiden herinner ik me vrij weinig, behalve dat Rook heel erg boos kon worden en dan vuurrood werd. Rook had de pik op een paar leerlingen, zoals Betsie Withaar en Bennie Muis, en die moesten dan het dan ook regelmatig ontgelden. We ginge

De Witte School, 1963