Nick van Haag
Kent 29 personen
Bekijk het volledige profiel van Nick van Haag en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Nick van Haag heeft 4 klassenfoto's en kent 29 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenSlechts een half jaar verblijf ik op deze school.
Slechts een half jaar verblijf ik op deze school. De onderwijzeres op leeftijd, juffrouw Gerrits heeft mijn vader nog leren lezen, in 1928. Dertig jaar later is de zoon aan de beurt. Ik leer een nieuw woord, "zwijg", uitgesproken als een bevel. Juf Gerrits is streng, maar niet onaardig, al praat ze een beetje ouderwets voor mijn kinderoren.
Frater Andreasschool, 1958
Nol Schrijvers - Als sportinstructeur in het leger had Nol Schrijvers zich er in bekwaamd ‘lijntrekkers’ in beweging te krijgen.
Nol Schrijvers - Als sportinstructeur in het leger had Nol Schrijvers zich er in bekwaamd ‘lijntrekkers’ in beweging te krijgen. Zijn favoriete methode: hard schelden en achter uit de strot brullen. “Waardeloze kerels! Lamlullen!” Dat waren wij dan, de puberende ULO-leerlingen in ’s-Heerenberg. Voor het eerst in het bestaan van de school was er in 1968 een gymzaal met een heuse gymnastiekleraar. De piepjonge sportdocent behandelde zijn leerlingen als onwillige rekruten. De man had een schitterend afgetraind lichaam, waar onze slungelige jongenslijven schriel bij afstaken. Met superieure lichaamsbeheersing demonstreerde hij gymnastische toeren aan de ringen, op de bok of de evenwichtsbalk. Hierna was het de beurt aan de bonkige boerenzonen, de nazaten van kleine middenstanders en het astmatische kroost van arbeiders uit de dropfabriek. Struikelend en vallend trotseerden wij de rantselende aanmoedigingen van onze leraar. Nol’s favoriete les was veldloop, ongeacht het seizoen. Lopen zouden we, ook al vroor het dat het kraakte. Ik behoorde steevast tot het groepje ‘waardeloze kerels en lamlullen’ dat het tempo niet bij kon houden. Een van de achterblijvers was een klein pittig manneke dat rond zijn twaalfde een ingrijpende hartoperatie had ondergaan. Het litteken op zijn kinderborst dwong respect af. Maar niet bij de gymleraar. “Waardeloos! Waardeloos!” brulde Nol met zijn schorre keelstem. De simpele pedagogiek van Schrijvers had effect. Vanaf die tijd ervoer ik sporten inderdaad als waardeloos. Bedankt Nol!
St Paulus ULO, 1966