Menno Pol
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Menno Pol en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Menno Pol heeft 9 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenHet verhaal maak ik later wel.
Het verhaal maak ik later wel.
Prins Bernard, 1961
Het huis begon te klein te worden, daarom gingen we verhuizen van de Hyacint straat naar de H.
Het huis begon te klein te worden, daarom gingen we verhuizen van de Hyacint straat naar de H.R.Holststraat. En dat betekende voor ons de gang naar een geheel andere school. Mijn broer Rein meldde al iets van onze introductie op deze school. Daarom ga ik mij eerst beperken tot de weg er naar toe. We waren een van de eerste bewoners van deze wijk in aanbouw, dus je kan wel nagaan, dat de weg er naartoe, vol hindernissen zat. Een van die hindernissen was een groepje Ambonezen, die ons elke dag stonden op te wachten aan de rand van de nieuwbouwwijk. Er werden geen snoepjes uitgedeeld, maar een pak makkes konden we krijgen. Waarom? Wij wisten het niet. Daarom ging onze weg, door in aanleg zijnde droge vijvers, en bouwterreinen, om uit zicht te blijven van onze belagers. Eenmaal aangekomen in de bewoonde wereld, moesten we ons ontdoen van de vette klei, die zich had afgezet aan schoenen en kuiten. Van de lessen op school weet ik mij niet veel meer te herinneren. Een voorval staat mij nog in mijn herinnering gegrift. Met Koetje (Koebrugge) voor de klas, en een kaart van het beloofde land aan het bord, wees deze met zijn aanwijsstok de zee van Tyberias aan. Ik zat weer niet op te letten, en kreeg dus de beurt. Diep nadenken, tijd rekken, en scherp luisteren of er ook iemand was, die mij de naam voor zou willen fluisteren. Zee van Beëlzebub, ving ik op, en gaf dat als antwoord op de vraag. De hele klas in een stuip. Ik als onnozel middelpunt, en een razende Koetje voor de klas. Moest nog nablijven ook. Hoe staat het met de leer prestaties van mijn kinderen, informeerde mijn vader eens, waarop deze te horen kreeg: “het zijn beste jongens, maar ze presteren niets,, Dat werden gevleugelde woorden die regelmatig nog opduiken in het spraakgebruik van “de Pollen,, Nu nog even terug komen op de verklede optocht met Koninginnedag, dat op mijn vorige school, een heel feest was. De bakkers pakjes waren ons te klein geworden, dus er moest iets anders komen. Mijn moeder zeer creatief achter de naaimachine, maakte voor mij uit crêpe papier een page pak. Ik was net een soort witte piet. Best mooi, dacht ik. Maar eenmaal op het schoolplein, was het hoongelag niet van de lucht. Wat mag dat voorstellen, riepen de kinderen in mooi gehuurde beren en ridder pakken mij toe. Niet lang daarna waren de hekken van het schoolplein met delen van mijn page pak versiert. Of ik nog leuke herinneringen heb aan deze school? Och het was maar een jaar, en weer met de hakken over de sloot. .
De Savornin Lohmanschool, 1960
Het schooltje loopt al lekker vol.
Het schooltje loopt al lekker vol. Ongeveer twee jaar geleden, zaten er nog maar twee Pollen op, nu loopt het storm. En zowaar de eerste klasgenoten hebben zich aangemeld. Een mooie reden het verhaaltje maar wat uit te breiden. Meester de Wilde. Een aardige kerel hoor, jaren heeft hij z’n best gedaan mij het rekenen, en de Nederlandse taal meester te maken, maar zonder enig succes. Met de hakken over de sloot. Dat was het resultaat. Maar de Wilde heeft mijn studie pad, ook een ander maal doorkruist, maar daar over een volgende keer meer. De school was voor mij een ware plaag. Buiten het stalen hek van het school, daar begon mijn leven. Op weg naar huis lag daar de van Houten vijver, zo ik nu weet, werd deze gebruikt als riool overstort. Na een stevige plensbui kwam er vanuit het riool allerhande zaken de vijver binnen drijven, die wij er uitvisten en opbliezen. Je kon er van die mooie ballonnen van blazen, al was het mondstuk wel wat groot. Er dreven genoeg, dus de zakken vol, en thuis trots laten zien. Mijn moeder was daar niet zo blij mee. In de asbak er mee, handen wassen, en nooit meer aankomen. Maar hoe het precies zat vertelde ze niet. Eerst maar even wat foto’s in scannen. De drie bakkertjes, is het niet schattig? 30 april, Koninginnedag, de hele school in optocht door de wijk. En wij, Henk, Rein, en Menno, als bakker mee in de stoet. Daar scoorden wij mee. Toen we gingen verhuizen naar een ander stadsdeel, en op een geheel andere school belanden, was het mee lopen in de bekende Koninginnedag optocht echter geen pretje meer. Voor een vervolg van dit verhaal, zal ik mij eerst binnen dit medium aan moeten melden bij de Savornin Lohmanschool.
Groen van Prinstererschool, 1953