Martin Bilthof
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Martin Bilthof en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Martin Bilthof heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIk heette in 1959 Martin Bil en kwam in klas 11 op school; ik volgde naar aan het eind is gebleken het 8-jarig Gymnasium en zwaaide in 1967 af.
Ik heette in 1959 Martin Bil en kwam in klas 11 op school; ik volgde naar aan het eind is gebleken het 8-jarig Gymnasium en zwaaide in 1967 af. Ik heb nog best wat zwart-wit- en kleurenfoto's uit die tijd. Ik zal binnenkort mijn verhaal aanvullen.
Christelijk Lyceum, 1959
Ik heette vroeger Martie Bil en later Martin Bilthof.
Ik heette vroeger Martie Bil en later Martin Bilthof. Ik woonde pal tegenover de school op de hoek. Op mijn vierde kwam ik in 1952 op de van Loonschool in de eerste kleuterklas bij de jonge juffrouw Kühlemeijer (lokaal gelijk rechtuit achter de voordeur) en daarna in de tweede bij juffrouw Hofstra, een stukje ouder. Het waren toen al grote klassen. In september 1954 begon dan voor mij de grote school in het lokaal naast de gymzaal. Daarin stonden 3 rijen banken, een voor de 1e, de 2e en de 3e klas ieder. Jufrouw Boerhout –die later directeur werd van de MULO–afdeling in de Ruisdaelstraat was mijn juf. We oefenden het handschrift methode Tazelaar en lazen over Loekie het konijn. De 2e klas sloeg ik over en de derde was ook bij jufrouw Boerhout. De klas was toen al veel groter; er zaten toen ook ‘bijgewerkte kinderen’ bij (die waren tussen 1 sept en 1 okt jarig en deden de eerste klas dan als bijles in de kleuterklas, ze kwamen er dan in de tweede bij, heel creatief toen). Juffrouw Boerhout was heel aardig. In de vierde klas stond mevrouw Chateau-Baank (van Javaanse komaf) voor de klas; die bestond toen uit 42 leerlingen, kinderen uit Indië zaten erbij en enkele vluchtelingen uit Hongarije (okt 1956). Zij was streng en rechtvaardig (“ogendienaars en ogendienaressen”, daar bedoelde ze afkijkers mee). Zij gaf als het echt nodig was op je vlak op te houden hand een klap met een flinke liniaal. Ik deed voor haar wel boodschappen bij Albert hen aan het eind van de straat ; daar was toen nog geen zelfbediening. In de 5e klas stond A. van der Heijde als hoofd der school voor de klas. Hij was de oude mejufrouw E.M. Spoormakers opgevolgd; zij was al in de dertiger jaren directrice. Dhr vd Heijde was een driftig en streberig man. Hij liep altijd rood aan en kon je aardig aftuigen (je werd dan in het personeelskamertje ‘afgedroogd’). Zijn ochtendwijdingen op maandag in het gymlokaal werden heel precies door hem gedirigeerd met een blauwe BIC-balpen. Hij was ook ijdel, want het bord buiten aan de poort vermelde voortaan ‘interkerkelijke opleidingsschool’ In de 6e klas zat juffrouw Oosterhuis; zij kwam met haar beige Fiat 600 uit de Vondelstraat, Zij las graag voor uit een spannend boek (de aalscholver over jongens en een geheime bunker in de duinen). Zij zat vlak voor haar pensionering. Hoewel Indonesië al even geen Holland meer was, moesten we toch nog al die eilanden leren. Zangles kregen we eerst van juffrouw Schröder; een oudere dame met wit haar en een zwarte japon, die vlak bij de hoek met de Hondecoeterstraat in de Ruisdaelstraat woonde en met haar afscheid met 65 jaar een verzilverde vlalepel kreeg. Zij werd opgevolgd door de heer A.J. Lith, hij kwam uit Banne Buiksloot met zijn BMW-Isetta (autootje met de deur aan de voorkant, het stuur klapt dan opzij). Een heel bevlogen man die kerstcantates instudeerde met de leerlingen en dan in de oude kerk in Ransdorp uitvoerde. We hebben zijn autootje als grote jongens wel eens opgetild en op de stoep gezet; dat had hij niet verdiend. De gym werd door de heer Ran gedoceerd; een goede sfeer met vlak voor elke vacantie apenspel, alle toestellen in de zaal werden dan uitgezet en je moest elkaar achter na zitten zonder de grond te raken, anders was je af. Hij kwam met een zwarte BMW-motorfiets naar school. Ook zijn zoon heeft wel eens les gegeven. De concierge was de heer Wittkämper; een wat lange man, glad achterovergekamd dun haar, met een bril en stofjas; hij kwam tijdens de les de kolenkachels bijvullen met eierkolen. Er was ook een turfhok naast de gymzaal om de kachels aan te maken, met petroleum. Hij nam op zij 65e afscheid en kreeg een mooi nieuw zwart herenrijwiel cadeau, Zijn opvolger was de heer Hornstra, Over hem heb ik later vreemde verhalen horen vertellen. De kachels werden later vervangen door oliekachels; hiervan heeft er een keer eentje staan loeven, hele lokaal pikzwart en de radio gesmolten. De school is midden 70-er jaren vervangen door het huidige gebouw. Ik weet nog wel dat ik op mijn twintigste er weer eens was en alles zo klein vond; de ‘MULO-meiden die indertijd wel erg groot waren, bleken dus meisjes van 12 tot 16 te zijn. Het schoolplein was vroeger een klinkerstraatje naar de deur en daarnaast grint met plassen; als je dan uitgleed… Van de kinderen in de klas weet ik nog best wel wat; de gezichten en de namen in elk geval. Enkele heb ik later nog op de middelbare school (Lyceum in de Moreelsestraat) in de klas gehad. Ik ben de oudste van acht; mijn jongste broer Frits ging in 1979 van school; alzo hebben er 27 jaar billen op de van Loonschool gezeten.
van Loonschool, 1952