Marijke van der Wal
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Marijke van der Wal en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Marijke van der Wal heeft 4 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenEen faculteitsbureau op de Daalseweg? Cafe Het Haantje, en de rest is een beetje vaag.
Een faculteitsbureau op de Daalseweg? Cafe Het Haantje, en de rest is een beetje vaag. Ik combineerde m'n studie met werk en besloot al snel dat het zakenleven me beter paste. Later heb ik nog een aantal jaren op de KUN gewerkt, daar heb ik nog hele duidelijke herinneringen aan.
KUN Pedagogische en andrago..., 1971
Sociologie was zooooo vaag.
Sociologie was zooooo vaag. Een van de eerste colleges: prof stelt de vraag 'wat is sociologie' en geeft vervolgens zelf het antwoord: 'dat weet ik ook niet'. Toen haakte ik al een beetje af.... Verder een heerlijk jaar - op kamers - roeien bij Hades - de liefde ontdekken en een beetje aanklooien. Ook plannen maken: stoppen met sociologie en eens een tijdje NIET in Rotterdam wonen. NEH : voor de rest van mijn leven bepalend - nog steeds bij de man die ik daar voor het eerst ontmoette. Herinneringen aan : Klaas de Roo, Saskia Stokla, Carl Rohde (maar daar ben ik nog bevriend mee :-) ) mijn roeicoach (naam vergeten, woonde in de Vinkenstraat), Joost Jan de Vries.
Erasmus Universiteit Rotterdam, 1970
Niet zoveel herinneringen, zoals ik bij de introductie al aangaf.
Niet zoveel herinneringen, zoals ik bij de introductie al aangaf. Grote schoolfabriek. Met regen moesten we toch naar buiten in de pauze, rondjes lopen of een beetje klitten voor de hoofdingang. Een school om af en toe te spijbelen, dat wel. Verder zo'n klas met pubertjes die schooltassen buiten de ramen lieten wegzakken, goed waren in leraren/leraressen (weg)pesten, propjes gooien en provootjes avant la lettre waren. Zo onschuldig, als ik er nu op terugkijk. Het Charlois Lyceum was voor mij een beetje als het eten van een bruine boterham, niet bijzonder, wel ok. Een positieve herinnering aan een leraar: de heer Dupuis. Hij drong er bij mij op aan om Nederlands te gaan studeren, hij zag in mij een schrijftalent. Geen gevolg aan gegeven, zo'n studie vond ik veel te square. Jaren later werd ik alsnog journalist en schrijfster en won ik een schrijfprijs. Goeie leraar!
charlois lyceum, 1965