Maria Verheij
Kent 1 personen
Bekijk het volledige profiel van Maria Verheij en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Maria Verheij heeft 23 klassenfoto's en kent 1 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenMijn favoriete leraar Meneer Mostert, met zijn prachtige verhalen, en altijd echt ooghebbend voor zijn leerlingen.
Mijn favoriete leraar Meneer Mostert, met zijn prachtige verhalen, en altijd echt ooghebbend voor zijn leerlingen. Heftige tijd beleefd op school. Eigenlijk was ik met o.a Jacques Langevelt veels té hippie-achtig voor deze school. Veel confrontaties met van Schaardenburg gehad. Was absoluut niet makkelijk. Meneer Klaver kwam me altijd op de gang ondersteunen, "even een kopje koffie, Maria"zei hij vaak. Mijn eindfeest was grandioos, heeft veel stof doen opwaaien.
Chr. school voor MAVO Kral..., 1969
Ik herinner mij dat we s'avonds stiekem via het keukenraam naar de speeltuin slopen, spannend was dat, ik was toen een van de jongste.
Ik herinner mij dat we s'avonds stiekem via het keukenraam naar de speeltuin slopen, spannend was dat, ik was toen een van de jongste. Ik speelde, de rest had met vriendjes afgesproken. Carnaval werd beneden in de kelder gevierd, een van de dingen die ik wel leuk vond. En natuurlijk zuster v.d. Lee, in het atelier. Ze heeft ons o.a. emailleren geleerd. Ook staat mij bij dat ik bevriend was met een jongen die in een huisje op het terrein verbleef. Zijn naam was Henny Huisman. Verder woonde er ook een gezin in een huisje in het bos, met de dochter was ik bevriend. Toen ik een keer op bezoek kwam, hebben hun ganzen mij nog achterna gezeten. Ik maar rennen om hun huis, en binnen werd er hard om gelachen, voordat zij voor mij de deur open deden. De speel tuin was heel bijzonder, zo mooi gelegen in het bos. Jammer genoeg bestaat deze niet zo meer. Een grote snelweg loopt er door heen!
Monnickenberg Stads Gods., 1965
Zuster Inoncentia noemden wij Centenbak stilletjes.
Zuster Inoncentia noemden wij Centenbak stilletjes.De "Maria-grot" op het binnenplein, het Ouden-van-dagen-huis, wat erop uit keek. Bikkelen op de stenen tafels en de ijzeren trap naar de slaapzaal. Het op de randen zitten van de wanden van de chamberaitten. En "o wee" als de zuster in zicht kwam. Over het geheel genomen heb ik geen prettige herinneringen aan deze tijd. Één zuster vond ik aardig, zij gaf pianoles, een wat oudere zuster. De anderen vond ik erg streng, en niet echt aardig voor kleine kinderen. Boven waren in de speelzaal mooie poppenhuizen om mee te spelen. Het verplicht schrijven naar huis op zondag, met een lijnenpapier onder het briefpapier, om zo een nette brief te schrijven. De eerste periode geslapen op de open slaapzaal, met in het midden de dubbele rij wasbakjes. Een geborduurde pyamazak op het bed. De eerste keer dat ik er was, moest ik als meisje van 7 jaar met een hemd aan in bad, dat heb ik geweigerd. Daarna is dat niet meer gebeurd. De geur die er vaak hing, van de kaaspakhuizen, ik ruik het nog! Je ging óf in de grote kerk óf in de huiskapel te kerken. Na een fijn dagje uit met mijn vader werd ik weer teruggebracht aan de deur. Als klein meisje ( 7-8 jaar )was ik dan verdrietig, en huilde, de zuster zei, waar mijn vader nog bij was dat het allemaal wel goed zou komen, maar zodra mijn vader weg was kreeg ik ,op harde toon, te horen dat ik direct moest stoppen met huilen anders kon ik naar bed. Wat een warm ontvangst. "Die o zo lieve nonnetjes"
St. Franciscuspensionaat, 1962