Bekijk het volledige profiel van Leon Degeling en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Leon Degeling heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenEerst een jaar in de brugklas.
Eerst een jaar in de brugklas. Een groot, onpersoonlijk gebouw, koude gangen en in de fraaie katholieke traditie slecht, niet betrokken personeel dat geen oog ad voor leerlingen, maar wel heel hard kon bidden. Ik werd er veel gepest, en mijn pogingen daarvoor hulp te krijgen strandden bij een van de meest afschuwelijke gymleraren ooit. Zijn naam ken ik niet meer, maar zelden zo'n onoplettende en dove figuur gezien. Verder denk ik met walging terug aan een wiskunde leraar (waalwijk??), een seniele docente engels, onbegrijpelijke tekenlessen en een afstotende muziekdocent. Frans en biologie waren leuk. Toen ik een jaar of 10 terug per ongeluk op een reunie was ontdekte ik dat de grootste griezels er nog steeds werkten. Ik herkende de gangen niet meer, de leerlingen niet meer, alleen een diep gevoel van onpasselijkheid en pijn kwam weer over me. Daarna 3 jaar op de hr Danielstraat. Deze ouderwetse dependance was net overgenomen door wiskundedocent Nijst. Ook hij gebruikte uitsluitend diciplinaire maatregelen om orde te houden, en geen enkel oog had voor het gepest. Hij had een zeldzame collectie incompetente zielen als docenten ingezet. Ik denk met afschuw terug aan de heer Steenbakker (engels) . Met medelijden aan de heer Remans (duits). En met een zeker satanisme aan de diverse godsdienst docenten. Met plezier denk ik terug aan het feit dat ik de inhoud van de bijbel een keer heb moeten overschrijven vanwege een door mij vervaardigde strip variant van het schepingsverhaal (ik had adam vrij zwaar geschapen en was de palmbladen vergeten. Verder herinner ik mij een exceptioneel slecht gymdocent die uitsluitend trefbal doceerde en mij nadat ik mijn pols gebroken had vertelde dat ik mij vooral niet moest aanstellen. Ach en dan was er ook nog de heer van Doorn, die in de volksmond Bobo heette. Kijk, dat was nou een aardige man, jammer van het gespetter. Een ander memorabel stuk vreten was de handarbeid-juf, mevrouw hoozemans die ik later op een andere school weer voor me had. Het was allemaal niet best, maar de wiskundelessen van de heer Nijst zelf staan mij nog helder voor de geest als het aller beroerdst. De man negeerde het gewoon als je om uitleg vroeg en stond altijd als eerste klaar met zijn visie op mijn kansen op een diploma. In de loop der tijd wist ik mij beter te handhaven en werd ik een beetje recalcitrant. Gelukkig wist de staf alle problemen door middel van straf op te lossen. Straf was ook erg werkzaam als de studieresultaten wat achterbleven. Tientallen uren mocht ik nablijven om topografie en idioom te leren. En wat heb ik daar later in mijn leven een profijt van gehad. Natuurlijk waren er ook mooie momenten. Vakantie bijvoorbeeld, of weekenden. Voor enkele docenten voel ik achteraf nog wel een zekere mate van waardering. Mijnheer Bleijs en van der Velde deden hun best, net als de heer Loots (nederlands) en och, ook de Geschiedenisjuf bedoelde het vast niet zo slecht. Oh en laat ik de concierge niet vergeten: een held die mij nog eens een overal leende nadat ik door het ijs was gegaan. Gelukkig kwam er aan deze schooltijd een eind. Enkele pestkoppen vond ik terug op deze site. Heel fijn om te zien dat de sukkels het niet veel verder hebben geschopt dan beveiligingsbeamte, tramconducteur of taxiondernemer. En ach, al deze docenten komen vast niet niet in mijn hemel. Ik heb er een vriendelijke, milde persoonlijkheid aan over gehouden, deze middelbare school.
Sint Montfort College, 1979
Allemachtig wat ben ik oud.
Allemachtig wat ben ik oud. Het begon allemaal in 1973, bij de toen volgens mij al stokoude juf Ann, wiens man als klusjesman en biologieexpert door het leven ging. Wanneer de juf ziek was werd zij vervangen door een tweetal moeders wiens namen misschien wel Vogel en Tillemans waren. Het tweede jaar Juf Lucy, die ergens in Oudenbosch woonde, maar verhuisde. Zwemles op de meeuwenplaat in een hok waar tegenwoordign dansles gegeven wordt. Ik vond juf L niet aardig en daarom verhuisde zij mee naar klas drie. Waarin de meeste leerlingen hun eerste communie deden. Met dank aan de pater (Oostdam van de Bron?) die wekelijks verhaaltjes vertelde. In dat jaar werden de kleuter en basisschool verbonden door middel van het tussenlokaal. We kregen een dag vrij toen men ging hijen. Het vierde jaar Wim Sponselee. Vreemde herinnering: een halve dag luisteren naar een lp van Jesus Christ Superstar. Het vijfde jaar de later gesjeesde Matt Bisschops, veel bekritiseerd, maar in veel opzichten heb ik veel van de man geleerd. Op kamp naar Veenendaal (geloof ik). Oh en er was ook nog een juf voor handarbeid, in mijn herinnering hebben we een half jaar lang genaaid aan een kostuum voor het 700 jarig bestaan van de gemeente Poortugaal. Na dat half jaar had ik nog geen idee hoe je kleding moet naaien, geen kostuum en een nooit meer verdwenen haat voor handarbeid. Het laatste jaar Hans Schilte, met baard, eend en liedboek. Weer op kamp (Leersum, met de legendarische Lewandowski). Op de laatste schooldag hadden we een reunie, en logeerden we bij een van de medeleerlingen, een erg leuke herinnering. Een paar jaar later was er nog een reunie, waar ik me weinig van herinner. Zoals veel gepeste jongetjes en meisjes heb ik het meeste verdrongen. De namen van de meeste leerlingen zeggen me niets. Na 25 jaar ben ik mild, en kijk ik met plezier terug op deze 70´s school. Mocht ik ooit kinderen krijgen (kan dat nog?) zal ik mijn kinderen nooit aan zo´n team overlaten. Ach, tijden veranderen. Ik las net het lijstje met leerlingen van Els Eijkenboom, en dat bracht een boel herinneringen terug. Het lijstje moet volgens mij worden aangevuld met: Marcel Holierhoek, Erik van Hoorn en Magda Manuel.
Dom camara,RK basisschool, 1973