Leendert Brouwer
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Leendert Brouwer en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Leendert Brouwer heeft 5 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenMet enkele andere verschoppelingen die hun jaren op het VCL verprutst hadden, zoals Jan Robbers en Jos Lelieveld (zal ook hij in Mainz de Nobel-prijs in de wacht slepen?), kwam ik op het Haags Genootschap in Kijkduin terecht.
Met enkele andere verschoppelingen die hun jaren op het VCL verprutst hadden, zoals Jan Robbers en Jos Lelieveld (zal ook hij in Mainz de Nobel-prijs in de wacht slepen?), kwam ik op het Haags Genootschap in Kijkduin terecht. Tja ... Daar zal ik het ook nog even over hebben. Het Haagsch Genootschap op de Zandvoortselaan was een Pedagogische Akademie met een 4e en 5e klas HAVO-afdeling. Van alles kwam daar terecht, in de eerste plaats eindexamenleerlingen van de MAVO en verder veel figuren die wat hadden rondgezworven en maar weer eens een dagopleiding gingen volgen. De gemiddelde leeftijd van 4-HAVO was hier een stuk hoger dan elders. Directeur Wiegman keek me dan ook sceptisch aan toen ik me kwam aanmelden. Hij besloot dat ik maar beter kon blijven waar ik was en de derde klas overdoen. Dankzij bemiddeling van handarbeidleraar en onderdirecteur Thepass, die ik kende en die ik toevallig in de gang tegenkwam, mocht ik er toch op. Andere koek, deze school, dat was duidelijk. Op mijn 15e kwam ik van een school waar men elkaar met veel leedvermaak voor schut zette op een school terecht waar de vrijheid al was binnengehaald. Niemand die je zei wat je doen moest. Geen vaste kapstok met een nummer voor je schooljasje (was er eigenlijk wel een garderobe, dat kan ik me nou niet meer herinneren). Geen docent die ordedienst had en klaarstond om je weet ik waarop te betrappen. Nee, je zette je fiets maar ergens neer (met een beetje mazzel kon je onderweg op de Vrijenhoeklaan aan Joyce of Maria hangen waardoor je met die brommertjes van hun op dat vervelende rechte stuk tegen de zuidwesterwind in niet veel harder ging, maar je hoefde niet te trappen en bovendien had je al voor je op school was een lieftallige schouder gemasseerd), je ging binnen, stapte over de benen van een blokfluitende kweekscholier de kantine in, beker koffie, pennywafel, shaggie, en 's kijken wie waar rondhing. Klaverjassen? Overal zaten ze te klaverjassen, de hele dag door (maar ik kan het nog steeds niet). Hoe laat begint de volgende les eigenlijk, ben al een half uur te laat, moet nog even bijkomen, zit lekker hier ... Natuurlijk keken ook de andere 4-HAVO-leerlingen (vier groepen), die immers allemaal nieuw waren, op van het cultuurtje hier. Er waren er een paar bij waar je meteen voor terugdeinsde, van die Westlanders en ander tuig van over heel Den Haag en Rijswijk met Zundaps en andere buikschuivers en woeste blikken in de ogen. Maar er bleek geen gevaar van te duchten. Hier heerste de geest van de alternatievelingen - en kennelijk ga je je op een bepaalde leeftijd aardig gedragen. Er liep een leerkracht rond die er om vroeg om uitgeknepen te worden, zo'n sukkel was het, maar niet hier. Maria probeerde hem wel even belachelijk te maken, maar de groep greep meteen in, ja ja. Op deze vrije school mocht je wel leuk doen, maar niet kinderachtig. Dus toen ik op de werkweek in het begin van het schooljaar op de eerste dag tijdens het eten met doperwten zat te knikkeren, moest ik beschaamd bij het volgende kringgesprek van zo'n bijna-volwassene aanhoren dat hij niet van een fröbelklasje deel wilde uitmaken. Zou hij aan het eind van de week nog hebben zitten klagen? Onze groep ging voor die vormingsweek naar Oosterhesselen. Het grootste deel van de tijd zat of lag iedereen dag-en-nacht op de grond in de hal alsof daar Woodstock plaatsvond. Er werd volop geblowd en hier en daar vormden zich paartjes die wat met elkaar zaten te knuffelen. Dagelijks vonden er hoogwaardige maatschappelijke discussies plaats in de vergaderzaal (maar dan lag ik op bed), en ik kan me één excursie herinneren: op een avond met de bus naar Assen om een echte homofiel te bezoeken die daar gewoon voor uitkwam. Ach. Daarna gauw weer terug naar het zorgcentrum om weer tussen elkaar te duiken. Midden in de nacht trok er dan wel een groepje op uit om onder de heldere met sterren bezaaide hemel een stille kaarsrechte Drentse weg af te lopen. Aan het eind van de weg mochten we dan dankzij Um
Haagsche Scholen Combinatie, 1971
Het College van Docenten, in 1975 gevestigd in een leeg pand aan het Frederik Hendrikplein, het volgende jaar aan de Bankastraat achter het kerkhof.
Het College van Docenten, in 1975 gevestigd in een leeg pand aan het Frederik Hendrikplein, het volgende jaar aan de Bankastraat achter het kerkhof. Het was 'De school van Van Schaik', die tevens belastingconsulent en dominee was, en speculeerde met huizen in het Statenkwartier en omgeving die destijds groot en leeg waren, en goedkoop. Wim van Schaik - man met woeste baard en doordringende heldere ogen in mystiek duister gelaat, die nochtans soms met een lachje verried dat hij alleen maar sandalen droeg omdat ze praktisch waren en zo lekker sloften. Dan bietste hij weer eens om een sjekkie omdat hij er niet werkelijk mee stoppen kon. Hij was 35, maar door zijn baard, kalende hoofd, gebogen houding en ernstige voorkomen kon je je niet voorstellen dat hij überhaupt jonger dan 60 zou hebben kunnen zijn. Hij was zijn 'didactische' carrière begonnen met het geven van bijlessen en vervolgens stoomde hij een groepje leerlingen voor het Staatsexamen HAVO en VWO klaar. Ik kwam er terecht dankzij Meile Snijders, die van school was gestuurd omdat hij spijbelde en tijdens een toneelvoorstelling onder invloed van het een of ander over het toneel was gekropen in de waan niet zichtbaar te zijn voor het publiek. Meile had eerst HAVO-examen gedaan en het jaar daarop met succes VWO-examen. Zo haalde je de schade in. Maar in 1975 ging Van Schaik het helaas groots aanpakken: in een enorm pand aan het prachtige Frederik Hendrikplein begon hij een heuse school die hij Het College van Docenten noemde. Hij deed zelf alle alfa-vakken en Nico, een student aan de TH-Delft, was ingehuurd voor de beta-vakken. Voor Economie kwam er eens per week 's avonds een econoom die dit als bijverdienste deed, en voor conversatie Frans en Engels waren er op ongeregelde tijden een paar studentes beschikbaar. ... (wordt voortgezet)
college van docenten, 1974
Zie Haagsche Scholen Combinatie.
Zie Haagsche Scholen Combinatie.
P.A. Haagsch Genootschap, 1971