judith van der Vlis
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van judith van der Vlis en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
judith van der Vlis heeft 7 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIk heb er niet lang op gezeten en ben toen blijven zitten in de eerste omdat ik er eigenlijk nooit was en het is een verkeerde keuze geweest om de verpleging in tegaan het is mijn beroep niet maar heb er wel een paar leuke herinneringen aan.
Ik heb er niet lang op gezeten en ben toen blijven zitten in de eerste omdat ik er eigenlijk nooit was en het is een verkeerde keuze geweest om de verpleging in tegaan het is mijn beroep niet maar heb er wel een paar leuke herinneringen aan. zoals het rookhol daar zaten we stiekum teroken en te keten met leerlingen van het jaar waar ik eerst mee in de klas had gezeten. namen zoals femke tennant en erik mathijsen en wilco swolfs en machiel van de kaaden sander uit pijnacker brenda en nog vele anderen maar ook paul de wit aafke bianca, harm. Ik ben nu werkzaam op het lab en dat is een hele leuke baan maar anders dan de verpleeging. Ik ben blij dat ik die keus heb gemaakt om te stoppen met deze opleiding.
MDGO-VP 'De Driemaster', 1991
leuke juffen en meesters en kinderen ja hoe leuk kan je zijn als je je terug gaat in je herinneringen nu lijkt het alemaal leuk maar als kind had je zoiets van ik wil niet.
leuke juffen en meesters en kinderen ja hoe leuk kan je zijn als je je terug gaat in je herinneringen nu lijkt het alemaal leuk maar als kind had je zoiets van ik wil niet. Maar het was een mooie school op het plein had je van de bergjes om te spelen en landje te spelen en daarbij had je de grote berg met gras en daar mocht je heen als je groter was dan de tweede klas en dat was spannend. Maar er was wel altijd een dreiging van de school ernaast de poolster daar was je bang voor en ik moest er altijd langs als ik naar huis ging . Later heb ik een weg gevonden maar dan moest ik omrijden maar dan kwam ik er gelukkig niet langs. De 5de en de 6de klas hebben we bij meester Janssen in de gele noodgebouwen gezeten en dat was wel spannend. Daar was je wat in vergelijking met de kinderen die in de hoofdschool zaten. stiekem door de bosjes terug i.p.v netjes over het pad terug lopen lekker afsnijden want we moesten naar de grote school voor de pauze. Wij waren de laatste klas die er in hebben gezeten en toen werden ze gesloop en nu staan er alweer 10 jaar huizen.
Prins Maurits, 1980
Echt een prima tijd op deze school.
Echt een prima tijd op deze school. Ik heb een hoop plezier gehad deze tijd leuke meesters en juffen en een leuke congerge. Een hoop mensen leren kennen laatst ben ik met een trouwerij een oud klasgenoot tegen gekomen barbara van elst en we hebben toen afgesproken en ze is bij mij geweest en we hebben het zo naar ons zin gehad met de verhalen van vroeger. En verder ja een hoop mensen namen ja dat waren er heel veel. Eigenlijk ging ik het meeste om met Debby,Hetty die kwamen uit bleiswijk en Joke de graaf en jessica nieuwehuis, margot en erica uit benthuizen en nog veel meer maar eigenlijk zijn dat de gene van de laatste 2 jaar daar voor in de eerste en de tweede waren er ook mensen die je eigenlijk van je oude basisschool mee neemt zo als david van uffelen en patrick smit, martin seldenthuis. en een oude buurjonge Serge van der goes. het meeste er van kan ik me nog herinneren dat je heel veel met de ene omging en dan binnen een paar weken bestonden die mensen niet meer want dan ging je weer met de andere om. Ik ben een tijdje met marion drop omgegaan en met sandra en toen weer met debby en hetty en die zijn eigenlijk altijd in de klas gebleven tot we er af gingen. Nu woon ik in zoetermeer en kom dus nog weleens mensen tegen. Vroeger werd ik gepest door andre de jager en toen hadden we een feestje en liep langs de tafel met eten en toen stond hij ineens voor me en toen herkende hij me niet eens en toen nam ik wraak en zei he eikel ken je me niet meer.en schoot uit met de kerrie lepel perongeluk op zijn broek.EXPRESS later hebben we er hartelijk om kunnen lachen.
Willem van oranje, 1987