Joke Eijgenbrood - van der Baan
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Joke Eijgenbrood - van der Baan en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Joke Eijgenbrood - van der Baan heeft 2 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIk heb niet zo heel veel herinneringen aan de kleuterklasjes van de Julianaschool, maar er staan me toch nog een aantal dingen haarscherp voor ogen.
Ik heb niet zo heel veel herinneringen aan de kleuterklasjes van de Julianaschool, maar er staan me toch nog een aantal dingen haarscherp voor ogen. We zaten in een lokaaltje tegenover het gymnastieklokaal van de eigenlijke Julianaschool, aan de overkant van de Willem Leevendstraat. Je moest een soort poortje onderdoor, dan een smal paadje uitlopen naar een binnenplaats, waarna je in het lokaal van de kleuters kwam. Ik zie de rij houten tafeltjes nog duidelijk voor me. De enorme stapel grijsblauwe priklappen met daarnaast het doosje met de prikpennen oefende een grote aantrekkingskracht op me uit. De eerste tijd waren die prikpennen verboden terrein voor de kleuters, dus groot was het feest toen ik voor het eerst mijn priklap + pen mocht uitproberen: een bloem was het geloof ik. Mijn moeder heeft me heel veel later verteld, dat de juffrouw (juffr.Vreeken?) op een dag bij ons thuis kwam en ongerust vroeg wat ze toch met mij aan moest. Als iets me niet beviel, ging ik altijd onder de tafel zitten en weigerde er onderuit te komen. Op haar vraag wat ze moest doen antwoordde mijn moeder: O, laat ‘r maar zitten, die komt vanzelf wel weer tevoorschijn als ze merkt dat ze haar zin niet krijgt. Dat schijnt geholpen te hebben. Ik weet ook nog goed dat tijdens plakwerkjes de pot gluton-plaksel niet veilig voor me was: ik vond dat spul zo heerlijk ruiken, dat ik regelmatig hele brokken uit de pot opat en ook vaak het kwastje aflikte. Als ik tegenwoordig nog wel eens die geur ruik, dan ben ik meteen weer ruim 55 jaar terug in de tijd. Op een bepaald moment werden we in de rij gezet met onze jassen aan en dan was het keurig twee aan twee, hand in hand, naar buiten, de brug van de Haarlemmertrekvaart over langs de Coca Cola fabriek richting Sloterdijk, waar we vanaf die tijd een paar ochtenden in de week in de Petruskerk doorbrachten: ik was dol op die plek, waar die speciale geur hing en waar die oude houten banken stonden met, naar ik me herinner, rode bekleding of kussens. Er hingen ook overal zware donkerrode gordijnen; we moesten daar altijd doorheen als we de kerk binnenkwamen. Op de grond achterin de kerk lag een enorm, rood met bruin/zwart tapijt met een druk patroon erin. Dat was waar ons kleuterklasje zijn plek had. Het was streng verboden van dat kleed af te gaan en tussen de kerkbanken door te rennen. Ergens op een plank lag een grote stapel priklappen..... Ik herinner me ook nog dat de rij kinderen tijdens een strenge koude even moest halthouden op de brug. Ik zag de rijp op de stalen brugleuning en kon het niet laten er aan te likken. Ternauwernood kon ik mijn tong nog loskrijgen, want hij dreigde meteen vast te vriezen. Nog steeds kan ik de paniek die me overviel voor me halen. (geschreven 2004/2005)
Kleuterschool De Wiltzangh, 1952
Ben op het HLW begonnen in de dependance: klas 1B, één van de 4 brugklassen.
Ben op het HLW begonnen in de dependance: klas 1B, één van de 4 brugklassen. Het was wennen geblazen, vooral aan het feit dat de ene vertrouwde onderwijzer verdwenen was en ik in plaats daarvan ieder lesuur tegen een ander onbekend gezicht zat aan te kijken. Het heeft me 4 maanden gekost daarmee te leren leven. Toen ging het beter. Ik heb veel goede, maar ook nogal wat slechte herinneringen aan het HLW. Daar gaat-ie dan, in willekeurige volgorde: • Als de dood was ik voor de heer Huisman, die er geen twijfel over liet bestaan dat het leven op een middelbare school bittere ernst was. Regelmatig stond er een rijtje zondige leerlingen op de gang voor de rectorkamer (het was verboden tegen de muur te leunen, en zo ja, dan werden ze door H. weer rechtop geblaft) in afwachting van hun lot. • Biologie in klas 1 bij Van der Goot. Hij sprak nogal met consumptie, vooral als hij driftig was. Op een dag plaatste één van de jongens die op de eerste bank vóór zijn bureau zat, een papieren parapluutje boven zijn boek. Op de vraag van V.d.Goot wat dat te betekenen had, kwam een antwoord dat hem zo razend maakte dat ik de neiging kreeg om weg te rennen. • Tekenen bij Borstlap was een feest: heel veel van hem geleerd, vooral het schetsen naar levend model vond ik leuk. Ik heb nog tekeningen van Geza Stuip, Piet van Breda, Lucy Prent, Marja Geesink, Mieke Kennis, Han Zier, Frans Kohlrautz en Borstlap zelf. • De eerste lessen Latijn van Roos vielen niet goed. Hoe moest ik dat ooit leren, maar ook hier gold: even wennen en dat gaat het wel. Aan Roos heb ik goede herinneringen; hij gaf les met veel geduld en humor. • De heer Kuin (Engels) is een verhaal apart. Hij zag kans om in 1 uur een heel bord vol te kalken met namen uit de Engelse literatuur, tegelijkertijd het geheel “verhelderend” met een stortvloed van ratelend Engels, en of we –ahum- dat maar even voor de –ahum- volgende keer wilden bestuderen, -ahum-...Ik vond hem één van de absolute toppers op onze school. • De aardrijkskundelessen van mw. Plomp riepen bij mij altijd bij voorbaat al een zekere spanning op: zou ze het dit keer redden of toch niet.....wat een zooitje was het altijd bij haar, vreselijk. Ik had vaak zielsmedelijden met haar. • De “leraar” Godsdienst in de eerste paar klassen (zijn naam heb ik blijkbaar verdrongen – 8.11.11: opeens schiet zijn naam me te binnen: Ds. Broerse !!) gaf “les” door ons altijd alleen maar vragen en antwoorden te dicteren, die na een aantal weken letterlijk schriftelijk overhoord werden. Voorbeeld: Vraag: Wie was Adam? Antw.: de eerste mens. Zeer verheffend en leerzaam (en lachwekkend) is dat geweest. Zijn opvolger de heer Nagelkerke was een verademing: zijn lessen gingen vaak meer over algemene maatschappelijke vraagstukken dan over religie. In klas 5 heb ik ook nog een jaar Hebreeuws bij hem gedaan. • De heer Beerekamp (Geschiedenis) was een mild en wijs man. Hij was als conrector de broodnodige tegenpool van onze geliefde rector en heeft meermalen voorkomen, dat ik het echt niet meer zag zitten. • We hadden een keer een tussenuur, waarin we niet naar buiten mochten, maar van de hr. Huisman opdracht kregen aan ons huiswerk te beginnen en vooral te zwijgen. Dat was tegen dovemansoren gezegd, want hij had zijn hielen nog niet gelicht of de baldadigheden begonnen: het eindigde ermee, dat een volle inktpot, die met grote kracht werd overgegooid tussen een aantal jongens onder leiding van Wout van Ravenzwaaij en Hans François, met een daverende klap uiteenspatte tegen de witgekalkte achtermuur van het lokaal. Het was meteen doodstil in de klas. Twee tellen later stormde de heer H. de klas binnen en maakte zijn reputatie meer dan waar. • Gymnastiek: ja, ook leuk. In de eerste paar klassen moesten we bij gebrek aan een echte gymzaal naar een andere school fietsen. Dat was voor mij al gym genoeg, want mijn vriendin Geertje Schuijt scheurde zo hard naar die lokatie toe, dat mijn tong al op mijn schoenen hing voordat de lessen van Meins begonnen, want ik kon toch niet voor haar onderdoen... • Van Haften (klassieke talen): we zaten nog in de dependance...hij was zo groot en sterk...met kolenschoppen van handen... maar veel te zachtaardig en zó’n klein hartje... vaak belandden de stoelen via de ramen buiten het klaslokaal, of dwong een stel onverlaten hem bij warm weer de hele klas op ijs te tracteren. Om de lieve vrede te bewaren zwichtte hij dan voor de terreur. Ja....klas IIIB was een probleemklas, daarin moet ik hr. Huisman toch gelijk geven. • Klasseavonden hoefden voor mij niet zo...voelde me dan een beetje onzeker, zo tussen al die anderen. Herinner me nog dat we eens een klasseavond bij Hans Kaaij thuis hadden, waarbij een aantal meisjes kaasfondue voor 30 man had gemaakt, de keuken in desolate toestand achterlatend. Na het eten maakte niemand aanstalten om de Augiasstal te reinigen. Maar ik vond het best: ik heb me de rest van de avond lekker in mijn eentje in de keuken vermaakt. • Dan waren er nog de culturele avonden, met ambitieuze toneel-, muziek- en balletvoorstellingen en de jaarlijkse tweedaagse schooltoernooien waarin de klassen elkaar probeerden af te troeven met schaken, dammen, klaverjassen, hand-, basket-, en volleybal en tekenen. Meestal werd ik bij het onderdeel tekenen afgevaardigd en haalde dan vaak de meeste punten. Helaas heb ik niet één van mijn ‘kunstwerken’ kunnen redden, want ze waren, net als veel andere, meteen na de uitslag altijd verdwenen. • Ja, en dan was er nog die beruchte ijsvrij-staking in de benedenhal, waarbij hr. Huisman op de 1e etage vuurspuwend van zijn misnoegen blijk gaf. Ik weet niet meer precies hoe het afgelopen is (kan me eigenlijk niet voorstellen dat hij gezwicht is onder de dwang der minderen), maar ik kan me de hele gespannen atmosfeer nog goed voor de geest halen. • De eindexamens waren een traumatische ervaring voor me, mede omdat ik heel erg zenuwachtig was. De grootste overwinning voor mij was wel dat ik voor het mondelinge vak Grieks Herodotus een heuze 8 kreeg, terwijl ik het hele laatste jaar voor dat vak geen enkele voldoende gehaald had, op één 6min na!! Dit zijn de leraren die ik me nog kan herinneren: hr. Minnema (Nederlands), hr. Krol (Nederlands) (een altijd in stijf-grijs gestoken, strenge man, die op de reünie van ca. 1993 een metamorphose ondergaan bleek te hebben en zich daar vertoonde met een slordige bos krullen en een superwijde tuinbroek met van die galgen – geen gezicht), mw. Van Rijn-van Alkemade (Frans), mw. Hienekamp (Duits), mw. Son (Duits –goede herinneringen), mw. Plomp (aardrijkskunde), hr. Beerekamp (geschiedenis - de ”pilgrimfazzers” waren zijn stokpaardje), hr. Roos (klass.talen), hr. Visser (klass.talen), mw. Den Ouden (klass.talen), hr. Huisman (klass.talen), hr. Van Haften (klass.talen) hr. Kuin (Engels), mw. Kater (klass.talen), hr. Tas (natuurkunde), hr. Wesselius (wiskunde), mw. Middeldorp (wiskunde), hr. Nagelkerke (godsdienst), mw. Schweitzer (gymnastiek), hr. Meins (gymnastiek), hr. Barbée (muziek), hr. Borstlap (tekenen). (geschreven 2004/2005)
Het Hervormd Lyceum West, 1961
Herrineringen aan de Julianaschool? Teveel om op te noemen en daarom zal ik maar gewoon opschrijven wat me zoal te binnen schiet.
Herrineringen aan de Julianaschool? Teveel om op te noemen en daarom zal ik maar gewoon opschrijven wat me zoal te binnen schiet. Ik herinner me mijn eerste schooldag nog als de dag van gisteren: ik besloot meteen dat ik het heel leuk vond op school want we mochten de hele dag tekenen. Maar de volgende dag viel bar tegen: juffr. Vreeken begon voortvarend met de taalles en ik kreeg mijn eerste leerboek onder ogen: AN EN MOE, en later ook nog AN EN MOE EN DE POES. Paniek!! Ik kon het niet, ik wist het niet, ik snapte het niet, ik wilde het niet. Later is het toch nog een beetje goed gekomen met me. Meteen al maakte het harmonium voorin de klas, dat ons met krakend gesteun begeleidde, een grote indruk op me. Ik vond dat zingen van al die psalmen en gezangen fantastisch. Snapte alleen in het begin niet zo erg waar dat allemaal goed voor was. Herinner me nog goed dat er iedere dag uitgebreid werd gebeden en uit de bijbel gelezen en dat we een ochtendopening en –sluiting, en een middagopening en –sluiting hadden. Vond al die spannende bijbelverhalen prachtig! In latere jaren kwam er een extra schoolvak bij, nl. “opz.v.ps.en gez.”. Voor de goede verstaander: opzeggen van psalmen en gezangen. Minder dan een 10 werd niet geaccepteerd: onvoldoende kennis van het wekelijks te leren vers had tot gevolg dat je de volgende week twee extra gezangen van buiten moest kennen. Het van buiten leren van alle bijbelboeken heeft me slapeloze nachten gekost. Tot op de dag van vandaag kan ik de lange rij nog bijna vlekkeloos opdreunen. In de 2e klas had ik juffr. Hemmes, voor wie ik groot ontzag had omdat zij nogal eens haar meetlat hanteerde om de kinderen letterlijk op de vingers te tikken. Ik hoor het kletsen van dat latje nog steeds... Paul van de Berg moest het ook een keer ontgelden en de billen werden hem door haar voorin de klas rood geslagen. Dat heeft diepe indruk op me gemaakt. In de derde klas had ik juffr. Klein. Ze was super streng, maar ik mocht tijdens de lessen altijd haar wekelijkse boodschappen halen bij de grutter om de hoek aan de Adm.de Ruijterweg. Omdanks dat ik me vaak suf sjouwde, was ik dan zo trots als een pauw. Ook heb ik leuke herinneringen aan mijn verjaardagen: jarigen mochten altijd “de klassen rond” vergezeld van 1 of 2 klasgenootjes en je kreeg dan bij alle andere meesters en juffen plaatjes en/of een pennetje in ruil voor een snoepje. Ik ruik nog steeds de inkt in het potje in het midden van de houten twee-persoonsbanken. Je telde pas echt mee wanneer je inktlap enorm was en bestond uit zoveel mogelijk lagen felgekleurd schuimrubber.. Ik was gek op gymnastiek, vooral de ringen vond ik leuk. We moesten altijd op lengte in de rij gaan staan, te beginnen bij de langste (ik dus). Alleen was het de gewoonte dat de beste 3 of 4 meisjes helemaal vooraan mochten staan, zodat er vaak een kleintje voor stond.....ik kon het niet uitstaan.....vooral Elly de Keizer was de favoriete van meester Miedema. Ik was als de dood voor die man, omdat hij zo driftig was.Van paalklimmen bracht ik geen fluit terecht en ik zie nog Stanley Steensma als een aapje omhoog klimmen en in een mum van tijd het plafond bereiken.....hoe deed hij dat toch?? Ander favoriet vak: handwerken bij juffr. Eckhart. Helaas kon ze niet al te goed orde houden, zodat haar lessen meestal een puinhoop waren. Toch waren die knutseluurtjes altijd een feest voor me: haken, breien, naaien, borduren: ik genoot ervan. In de klassen 4, 5 en 6 hadden we meester Prins. Het klaslokaal veranderde onder zijn leiding langzamerhand in een dierentuin. Begon het met een paar vogeltjes en een hamster, aan het eind van klas 5 hadden we een giga volière met wel 25 tropische vogels (die meestal een oorverdovend gekwetter lieten horen), een grote bak met witte muizen die ongeveer elke maand wel een nieuw nest kregen...., een bak met bruine muizen met dito resultaat, een aantal bakken met verschillende soorten hamsters, die er ook zin in hadden.....en als ik me goed herinner ook nog slangen. Bij toerbeurt mochten we al die beesten verzorgen. Helaas vond meester Vrijmoeth het in de 6e klas niet meer verantwoord om die beestenboel te handhaven; nu zou HET GROTE LEREN beginnen en zouden we teveel worden afgeleid. Dus klas 6 verhuisde naar een ander lokaal, zonder dieren. Vreselijk vond ik dat. Vooral die laatste 3 jaren staan me nog voor de geest als een zeer gelukkige tijd (behalve dan die donderdagmiddagen in de 6e klas, toen een aantal van ons extra bijlessen kreeg van meester Vrijmoeth, als voorbereiding op de middelbare school en ik bij schriftelijke overhoringen geschiedenis misselijk van de zenuwen de antwoorden op het piepkleine blaadje schreef – Eleonora Verburgh zat schuin achter mij). De schoolreisjes (zie ook de foto’s), de sportdagen, de knikkerwedstrijden op het schoolplein, tekenen, handenarbeid bij meester Knol, al die beesten in de klas, en ja, ook taal en rekenen: ik vond het allemaal leuk. Kinderen uit die tijd waren: Elsje van Wijngaarden (zij woonde vlak bij mij op de Bos en Lommerweg, ik in de Trouringhstraat en we liepen altijd samen naar school, vaak met haar zusje Annelies), Elly de Keizer, Elly vd Berg, Ineke Broers, Ineke Fekkes, Hanneke van der Baan, Anneke Dik, Adri Wellian, Wendela vd Zee, Hennie Eijkhout, Rina vd Boogaard, Ida vd Goot, Tineke van Leeuwen, Vivian Schildmeyer, Ada Kok, Marijke Dogterom, Loes Vastenouw, Mineke Welle, Hannie Heijtlager, Eleonora Verburgh, Loes Droge, Leida van Dijk, Stanley Steensma, Bert de Bruin, Paul vd Berg, Han Zier, Wouter Roorda, Willie Lobbes, Frank van Buren. Een flink aantal van deze kinderen –ook jongens- hebben in mijn poesiealbum geschreven, dat ik nog steeds heb!! Ik ben heel benieuwd hoe het met iedereen gaat. Zou het leuk vinden eens iets te horen van mijn vroegere klasgenoten. Er zijn nog zoveel herinneringen aan leuke en minder leuke gebeurtenissen te op te halen......ben vooral benieuwd naar Elsje van Wijngaarden, Elly de Keizer, Ineke Broers en Hannie Heijtlager. (geschreven 2004/2005)
Julianaschool, 1954