Job Steege
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Job Steege en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Job Steege heeft 15 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenDoor een wonderlijk toeval aangesteld als leraar methodiek en stagebegeleiding aan dit conservatorium.
Door een wonderlijk toeval aangesteld als leraar methodiek en stagebegeleiding aan dit conservatorium. Omdat collega Louk Nelissen en de student Klaas Bakker (zij waren toujours met elkaar in oorlog) mij zagen zitten. Daarnaast had ik de dochter van Louk Nelissen, Maartje Nelissen, één van de aardigste leerlingen die ik ooit heb meegemaakt, in de klas. Dat zal ook wel wat uitgemaakt hebben. Het Conservatorium van Amsterdam heeft mij in elk geval 30 opwindende jaren opgeleverd. Met name in de stagebegeleiding vele inferno's. Ik weet nu alles van ordeproblemen.
Conservatorium van Amsterdam, 1977
Na het ECL als schoolreisje, na twee jaar lesgeven in de Bijlmermeer (Surinaamse onderdompeling) begon ik aan het Sancta.
Na het ECL als schoolreisje, na twee jaar lesgeven in de Bijlmermeer (Surinaamse onderdompeling) begon ik aan het Sancta. Na de Bijlmer voelde ik me als een berggeit in de polder. Alle kinderen wit en CDA-VVD-stemmende ouders. Met Ben Boers als rector. Na dertig jaar op deze school heb ik nooit spijt gehad. Wat een leuke en aardige leerlingen zijn bij mij in lokaal 309 langs geweest. Wat betreft de inhoud van de muzieklessen heb ik het zingen altijd heel leuk gevonden. Verder vond ik dat een middelbare school geen muziekschool is, dus liever de muzikale horizon verbreden door muziek te laten horen/zien waarvan ik zeker wist dat de meeste leerlingen die anders nooit zouden tegenkomen, dan musiceren. Buiten schooltijd heb ik vooral in de tachtiger jaren/begin negentiger jaren veel plezier beleefd aan de schoolband. In elk geval,iedereen bedankt. Behalve lesgeven schrijf ik veel. Onder andere een column voor het vakblad voor muziekdocenten (vroeger Muziek& Onderwijs, nu "Kunstzone"). Ooit schreef ik een stukje over "bedanken". "BELEVINGSWERELD 38 Januari 1995 Wordt u nog wel eens bedankt voor uw lessen? Komen er na een jaar onderwijs, na een examen of na het afsluiten van de studie leerlingen of studenten naar u toe om te bedanken voor het genoten onderwijs? Komen ze u de hand schudden? Ik geef maar direct het antwoord: slechts een minderheid verschijnt om de tijd die je met hen hebt doorgebracht in dankbaarheid te memoreren. De meesten komen niet. Er is echter geen peil op te trekken. Alle uitersten heb ik meegemaakt. Zo werd ik ooit hartelijk uitgenodigd voor een Surinaamse rijsttafel, terwijl er indertijd op mijn muziekonderwijs in de Bijlmer toch wel wat viel aan te merken. Maar ook zijn er oud-leerlingen en oud-studenten geweest die mij na hun schooltijd afdeden als een leeggegeten boterhamzakje. Moet je de meester of juf bedanken? Hier gelden de wetten van belevingswereld. Ik ben werkzaam in het onderwijs. Ik weet dat lesgeven meer is dan huiswerk opgeven en proefwerken nakijken. Wie niet snapt wat dat “meer” is, behoort stellig tot de categorie die er steeds op hamert dat het onderwijs toch maar boft met die lange vakanties. Omdat ik zelf lesgeef, voed ik mijn kinderen zo op, dat ze aan het einde van het schooljaar of cursus naar hun juf, pianomeester, tennistrainer of hockey-coach toestappen om ze te bedanken, of op z’n minst weelgemeend en hartelijk een prettige vakantie toe te wensen. Nu heb ik mijn mening natuurlijk al verklapt Behoudens wanneer het echt fout gelopen is, vind ik dat een leerling na afloop va de les of cursus de docent moet bedanken. De vorm hangt af van de situatie. Het is natuurlijk onzinnig te wensen dat na elke muziekles een docent met alcoholische dranken om zich heen recipieert om de offeranden in ontvangst te nemen. Maar ik wil aan het einde van de cursus best graag iedereen de hand schudden. Aan de andere kant vind ik het ook heel gewoon dat je na een les in kleiner verband de docent bedankt. Je moet er alleen voor zorgen dat je er geen rare overspannen voorstelling van maakt. Waar is dat bedanken voor nodig? Die docenten worden toch betaald en moeten gewoon voor een goed product zorgen? Niks dankbaarheid. Ik zal u nog meer verklappen. Ik bedank niet alleen mijn tennisleraar, maar ook de slager, de vuilnisman, de juffrouw van 068008 en ook de schoolmuziekstudent die bij mij een stageles geeft. En dan is wellevendheid en niet een arrogante benadering van andermans plichtsbetrachting uitgangspunt. Vooral arrogantie jaagt me in de gordijnen (deze column zit allemachtig vol ontboezemingen), je kan me niet kwaaier krijgen. Lesgeven is niet vol te houden als je ‘t om het geld doet of om de status. Lesgeven is alleen vol te houden als de emotionele betrokkenheid geen sluitpost wordt. Het gedrag van leerlingen en nog meer van studenten speelt daarbij een belangrijke rol. Maar helaas, vaak weten ze niet wat ze doen. Ze zeuren en klagen soms dat ‘t een lust is. Nooit is het goed. Altijd willen ze dat hun problemen per kerende post worden opgelost. Prima hoor, maar een dank-je-wel kan er te vaak niet van af. Ooit stopte een studente voortijdig met haar studie schoolmuziek. Ze ging naar de politieschool. Enige jaren later kwam ik van een eindexamenfeestje van niet-bedankende afgestudeerde studenten. Met wat biertjes op werd ik door een surveillance-auto aan de kant gezet. Ik draaide het raampje open en vreesde het ergste. Maar de geüniformeerde oud-schoolmuziekstudente had het al gezien. Ze riep tot haar collega, terwijl ze weer instapte: “Doorrijden, want die ken ik, daar begin ik niet aan.” En snel verdween de politie-auto uit mijn zicht. Met hartelijke dank aan het Amsterdamse Politiekorps.
Sancta Maria, 1976
Een school met heel veel rust.
Een school met heel veel rust. Mijn ouders haalden me ervan af omdat het een echte ouderwetse dorpsschool was waar je te weinig leerde. Ik werd op een ambitieuze school in Bloemendaal gezet. Ik kan dit nu niet goed beoordelen, maar kijk wel met spijt terug op die tijd.
School met de Bijbel, 1954