Jacob(Jappie) Huizenga

De laatste dag in vrijheid voordat ik naar de lagere school moest zit me nog goed in het geheugen.

De laatste dag in vrijheid voordat ik naar de lagere school moest zit me nog goed in het geheugen. Met mijn vriend Klaas Tiemersma die in de boerderij naast de school woonde, hingen wij s'middags even voor enen in de stuiken recht tegenover de ramen van de eerste klassen, waar net op dat moment Juffrouw Heintje de bloemen aan het water geven was, en wij in een lollige bui maar roepen van "Juffrouw Heinepiek" we dachten er niet aan dat wij de volgende dag voor het eerst naar school moesten. Maar die dag herinnerden wij ons dat heel goed we bestierven het haast van angst,en we zijn toen met z'n Tweeën hand in hand bij haar naar binnen geschuiveld en we voelden ons heel opgelucht toen ze niets liet blijken. Het was een prima mens die heel wat heeft betekend voor de school in Spannum generatie's lang. Als één van de meesters weg was dan kwam de deur tussen de lokalen open en dan daar zat ze dan.We hadden schrijven in klas 4 weet ik nog en ze ging zo stiekem bij de banken langs dat je niks in de gaten had plotseling stond ze achter mij en ze bezag mijn schrift met 'hanepoten'en zei: zo heb ik het je niet geleerd Jacob.En hoe dat voelde dat weet ik nog precies. Ik heb in de eerste en tweede klas les gehad van haar, daarna klas 3 met Meester Henk de Boer Van Kubaard,de vierde klas met Willem Wittermans en daarna klas vijf en zes bij Hoofdmeester Klaas van Strien.

De Tarissing, 1952