Jaap Glazenburg
Kent 15 personen
Bekijk het volledige profiel van Jaap Glazenburg en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Jaap Glazenburg heeft 1 klassenfoto's en kent 15 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenDe docenten van "Het Willem".
Het kost me niet al te veel moeite om uit de losse pols meer dan een dozijn docenten uit mijn schooltijd op te noemen. Frappant voor iemand die, bij wijze van spreken, soms niet eens weet hoe hij zelf heet. Daar gaan we dan, in alfabetische volgorde met bij voorbaat excuses voor eventuele spelfouten. Van Bekkum (aardrijkskunde) was een extraverte man die het in de klas soms wel eens een beetje te bont maakte. Vooral sommige dames waren daar niet altijd blij mee. Maar hij was ook iemand die zijn leerlingen zelfstandig leerde denken in plaats van theorie te stampen. Voor mij was hij extra belangrijk omdat hij begeleider was van de schaakteams van de school. Het Willem had toen op dat gebied landelijke bekendheid, onder andere door internationaal schaakmeester Kick Langeweg die later ook kampioen van Nederland werd. Vlak na mijn eindexamen mocht ik in Londen mijn debuut maken als jeugdinternational. Blaauw (scheikunde) was beroemd en berucht om zijn practica. Hij deed alles op de gok, woog nooit iets af en even later kwam er een enorme knal, rook of vuur. Maar je leerde er wel veel van. Hij is er desondanks later professor mee geworden. Bulthuis (natuurkunde) was een vriendelijke, geleerde man die helaas een probleem had met het bewaren van de orde. Zijn dochter deed uiteraard vrolijk mee aan de opstand in de klas. Als ik me goed herinner is hij vrij jong overleden na een hartaanval in de auto. Goedvolk (Nederlands) was één van weinige docenten waar ik slechte herinneringen aan heb overgehouden. Hij verklaarde alles in het extreme vanuit zijn streng gereformeerde achtergrond. Hij wist ook heel overtuigend te vertellen hoe de schrijver uit 1700 het had bedoeld en hij had weinig begrip voor mijn vraag of hij er zelf misschien bij was geweest. Ook walgde hij van mijn boekenlijst waarop vrijwel het gehele werk van Gerard van het Reve stond. De gecommitteerde op het mondelinge eindexamen smulde er daarentegen duidelijk van en snoerde Goedvolk de mond. Heidinga (Wiskunde) was een echte Fries met een enorm natuurlijk overwicht en een bizarre vorm van humor. Zo tekende hij op zeker moment een veelhoek op het bord en liet een leerling op bepaalde punten de letters N I Z O N plaatsen. Vervolgens liet hij zijn slachtoffer vertellen wat er stond. Het antwoord was "ONZIN, meneer". Goed zo jongennn (Fries) en ga nu maar weer zittennn. Jol (Economie en Staatsinrichting?) heeft me nooit enthousiast kunnen maken voor de economische vakken, maar zijn lessen waren op één of andere manier wel interessant. Later heb ik op zaterdagen wel een groot deel van de NIvRA accountancy opleiding gedaan. Korteweg (Frans en conrector onderbouw) leek in woord en gebaar op Generaal De Gaulle. Een goede docent maar ik haalde vaak de groene trui van het puntenklassement (met de meeste fouten). Een 3 voor dit vak was een goede basis....... voor het blijven zitten in de derde klas. Oranje (Wiskunde) was diverse keren mijn klassendocent. Aangezien ik steengoed was in algebra en hoofdrekenen mocht/moest ik vaak de sommen op het bord uitrekenen. Maar goed ook, want Oranje wist van bij voorbeeld 1,5 + 1,5 vrolijk 3,3 te maken. Een warme man! Richter (Rector) was het prototype van rechtvaardigheid en gezag. Ik kende hem verder nauwelijks. Sauer (Lichamelijke opvoeding) herinner ik me niet zo goed. Logisch, want op weg naar het sportveld verdwaalde ik nog wel eens, vooral als het de twee laatste lesuren van de dag betrof. Verburg (Engels) heb ik vooral ontmoet met schaken. Hij speelde in het eerste team van het Bussums Schaak genootschap, dat in de nationale hoofdklasse speelde en speelt. Mede dankzij hem maakte ik een flitsende groei mee op dat gebied. Vis (Geschiedenis) was een wijze man die ons wijzer maakte in de wereld van de grote mensen. Hij is later senator geworden voor D66. Van Weeren (Duits) was net als Heidinga en Korteweg iemand waar je respect voor had. Maar ik die verrekte rijtjes van mit, nach, bei, etc. toch altijd gespiekt. Wuite (Nederlands) was niet Mevrouw Wuite, maar Juffrouw Wuite! Lang leve de goede oude tijd. Van haar heb ik enorm veel geleerd van onze taal. Van Zanen (biologie) was een jonge, te aardige docent die nog veel moest leren. Tot zover! Ik geef graag het woord is aan anderen om hun herinneringen te publiceren.
Willem de Zwijgercollege, 1958
Het meisje met de rode haren.
Aan het Willem de Zwijger Lyceum in Bussum heb ik tot mijn eigen stomme verbazing het diploma HBS-B overgehouden. Een papiertje met inhoud! Maar nog veel belangrijker: ik vond er de liefde van mijn leven. Het was de school met het meisje met de rode haren. Alles bepalend voor mijn leven van 1963 tot heden (2019). In april 1963 organiseerde "Het Willem" een werkweek in Drouwenerzand (Drenthe). Om de lange busreis even te onderbreken werd een horecagelegenheid bezocht in het Noorden van Overijssel of het Zuiden van Drenthe. Ik weet niet precies waar, maar het was in elk geval niet in het wilde Westen maar in het degelijke Noorden van ons land, waar ik oorspronkelijk vandaan kom. Aan een tafeltje, een beetje apart, zaten twee leuke meisjes die kennelijk uit de regio kwamen. Een van de dames had prachtig rood haar. Ik wees mijn beste schoolvriend Eric hier met enige trots op: Hier hebben ze tenminste leuke meiden en niet van die arrogante tantes zoals in het Gooi. (sorry, voormalige medeleerlingen). Eric, net zo degelijk als ik, was het met me eens waarna we overgingen tot de orde van de dag. Een klein half jaar daarna begon het nieuwe schooljaar, waarbij de klassen flink door elkaar werden gegooid. Tot mijn verbazing en vreugde werd ik in dezelfde klas ingedeeld als het meisje met het rode haar. Al heel snel wist ik dat ik de vrouw van mijn leven had gevonden, maar het duurde toch nog een flinke tijd voordat Lucy Boeree hiermee akkoord wilde gaan. Maar uiteindelijk werden we een paar. Na een huwelijk van 42 jaar kwam aan dit geluk een einde door galblaaskanker (november 2011). Maar nog altijd denk ik dagelijks aan het meisje met de rode haren.
Willem de Zwijgercollege, 1958