Henry Meulenbroek

Ik benijd de mensen soms die zich tot in details herinneringen uit deze periode naar boven kunnen halen en ik heb mijzelf een tijdje afgevraagd of ik wel zou reageren op deze site.

Ik benijd de mensen soms die zich tot in details herinneringen uit deze periode naar boven kunnen halen en ik heb mijzelf een tijdje afgevraagd of ik wel zou reageren op deze site. Allerlei reacties lees ik, niet één die echt negatief overkomt. Het moet toch een leuke site zijn of… Toch maar eens achter het toetsenbord gaan zitten en begin mijn verhaal. Een verhaal dat niet bijzonder leuk is. Een verhaal van veel verdriet. Verdriet wat mij jarenlang heeft achtervolgd. Onderwijzers, die met je konden doen wat ze wilden, luisterden zelfs niet naar m’n ouders en bepaalden door hun opstelling je toekomst. Waarom ze dat deden? Ik zou het niet weten, waarom ik zo behandeld ben. Zelfs toen ik al 5 á 6 jaar van deze school was. Goed, ik zal beginnen met m’n verhaal. 1953-1955 (Kleuterschool RK Kleuterschool Maria of Willebrordus) Mijn zus is nog enkele jaren kleuterjuffrouw geweest op deze school, ze staat op de foto van RK Kleuterschool Maria of Willebrordus. Op de kleuterschool heb ik bij zuster Teriolinda en zuster Afra in de klas gezeten. Ik heb er weinig herinneringen aan overgehouden, behalve dat wij bij het beëindigen van een middag de ouders op zaten te wachten en in de tussentijd wij het liedje ‘onze lieve heertje geef mooi weertje, geef een mooie dag, dat het zonnetje weer schijnen mag’ moesten zingen, omdat het zo regende en onweerde! +/- 1955-1961 (Lagere School St. Gerardus Majella) Aan de hand van m’n broer voor het eerst naar ‘de grote school’. Natuurlijk herinner ik mij de naam van juffrouw Peuts en Adegeest. Het enige wat ik mij nog kan herinneren van Juffrouw Adegeest was dat ze vreselijk dikke benen had en ik meende altijd dat ze een beetje gehandicapt was. Wat ’n kind zich al niet in zijn hoofd haalt. Verder van de 1e en 2e klas kan ik mij ook weer weinig herinneren. Jammer, want ik vermoed dat dit, inclusief de kleuterjaren, de mooiste jaren moeten zijn geweest. Daarna begonnen voor mij de moeilijke jaren. De handen van een onderwijzer herinner ik mij nog steeds het best. Eelterige handen, wit van het krijt met een gouden zegelring. Ik was iedere keer bang als deze man langs de banken liep dat hij bij m’n plaats stopte, want voordat ik het in de gaten had, kreeg ik een ‘tik’. Voor de klas, Apeldoorn op de landkaart aanwijzen, dát mocht Meulenbroek doen. Meulenbroek, hij noemde mij namelijk alleen maar bij m’n achternaam. Ik leverde de proefwerkjes (op maandagmiddag) vaak leeg in. Waarom? Ik durfde niets op papier te zetten, omdat ik bang was dat ik het toch verkeerd zou doen en beter een leeg papiertje inleveren dan een fout papiertje. In deze periode had ik ‘vreemd genoeg’ erg veel last van migraine. Mijn vader had al eens een briefje meegegeven dat de ‘meester’ mij beter niet tegen mijn hoofd kon slaan omdat ik veel last van hoofdpijn had. Flauwe kul: hij stoorde zich hier niet aan. Op een middag, terwijl ik weer doodziek in de klas zat, vroeg ik tot drie maal toe of ik naar huis mocht omdat ik zo ziek was. Zijn enige reactie was dat hij wel uit zou maken of ik ziek was. Dit resulteerde even later dat ik moest braken, over zijn bureau wel te verstaan. Toen mocht ik eindelijk onder begeleiding naar huis. Maandagochtend was het overhoren van de ‘kattenbak’, oftewel de catechismus. Van huis uit moest ik dit goed kennen en ze vonden dit eigenlijk nog belangrijker dan de rest van de vakken. Maar Meulenbroek kreeg nooit een beurt want ‘die kent het wel’, zoals hij eens zei. Zingen bij meneer Kronenberg (wat volgens mij zijn naam was): hij kwam de klas in om jongens te ‘ronselen’ voor het koor. Ieder die het graag wilde moest zijn vinger opsteken. Meulenbroek moest zijn vinger naar beneden doen want ‘hij kan niet zingen’, zo vertelde hij aan de heer Kronenberg. Als de meester jarig was mocht ik een sigaar meenemen van mijn vader. Dit was hét cadeau… dacht ik. Hoe vaak ik daarna wel niet moest horen dat m’n vader wel erg goede sigaren rookte. Hoe mijn vader deze bekostigde. Ik wist van niets, i

Sint Gerardus Majella, 1955