Henk Rog
Kent 2 personen
Bekijk het volledige profiel van Henk Rog en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Henk Rog heeft 0 klassenfoto's en kent 2 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenHet was vlak na de oorlog dat ik twee jaar van mijn nog jonge leven samen met mijn anderhalf jaar oudere broer, Wout, op deze school (met de Bijbel) aan de Westduinweg heb mogen doorbrengen.
Het was vlak na de oorlog dat ik twee jaar van mijn nog jonge leven samen met mijn anderhalf jaar oudere broer, Wout, op deze school (met de Bijbel) aan de Westduinweg heb mogen doorbrengen. Ik zat op de kleuterafdeling zo gezegd. Ik denk dat ik bij juf De Jong in de klas zat. Tegenover de school had je banketbakkerij De Keijzer en viswinkel Wout Plugge. Waarschijnlijk was het door de temperatuur in de winkel dat hij altijd met klotje op in de winkel werkte. Enkele van mijn klasgenootjes waren: Jan van der Harst, Leen Bal en Arie Korving. Het zou leuk zijn om de lijst en het verhaal completer te maken door reacties van 'klasgenootjes'.
Christelijke Lagere school ..., 1946
Onze Dorus Rijkersschool stond op de hoek Jan van Houtstraat/Westduinweg.
Onze Dorus Rijkersschool stond op de hoek Jan van Houtstraat/Westduinweg. De hoofdingang was op het pleintje met plantsoen, de zij-ingang aan de Jan van Houtsraat. Op het pleintje aan de kant van de Burgemeester Van der Werffstraat was een hal waar dagelijks vaten bier op vrachtwagens werden geladen. Verder op de hoek was een stomerij van Palthe. Als scholier kwam je de school binnen via de hoofdingang en ging je de school uit via de zij-ingang. Aan de namen van de straten kun je zien dat we in de zogenaamde Geuzenbuurt zaten. Wat ik mij herinner van het personeel van de school? Van de onderwijzers juf Schimmel, juf Morel (niet Moret) en meester Schilstra, hoofdonderwijzer. Dan waren er nog twee deeltijdkrachten: voor zingen en voor godsdienstles. Voor de 'creatieve arbeid' ging ik op woensdagmiddag naar een school achter de Pniëlkerk aan de Tesselsestraat. Wie bij ons de zangles leidde - 'denk erom, kin omhoog, borst vooruit, handen op de rug' - weet ik niet meer. Maar ik vond het hartstikke leuk, want af en toe kon je een heel klein beetje gein trappen, heel klein beetje maar. Zo moest je je schoenen achter de voetenplank plaatsen om een holle rug te kunnen maken. Nou, dat betekende een uitdaging om af en toe, per ongeluk natuurlijk, tegen de hakken van je voorbuurman te schoppen. Je deed dat niet expres, want je schoen gleed uit, eerlijk! Er waren nog wel andere manieren om de aandacht te trekken, zoals vals zingen (klein beetje maar), kwasie uit de bank vallen (niet echt), vinger opsteken (wijsvinger) om naar de wc te kunnen... 'k Heb er al die oude liedjes, met melodieën en woorden van weleer, geleerd. 't Moest wel uit het hoofd, anders kon je niet meezingen. Wie kent niet: "Ferme jongens, stoere knapen, foei hoe sufkens staat gij daar! Zijt ge dan niet welgeschapen, zijt ge niet van zessen klaar...". We hadden dan wel net de oorlog achter de rug, maar van 'welgeschapen en van zessen klaar' te zijn wilden we graag rekenschap geven. Ja, dat zingen was een welkome onderbreking op vrijdag. Tenminste, zo ervaarde ik het. Je had de hele week immers dezelfde juf of meester gehad en zo kon je met zingen een beetje je hart uitleven. Godsdienstles kregen we voor een uurtje van meneer Compagne, die tevens verbonden was aan de Thabor. Het kan zijn dat hij als evangelist in de Hervormde Gemeente van tijd tot tijd mocht preken. Mijn zondagschool was ook in de Thabor aan de Van Boetzelaerlaan. Ik ging daar trouw naar toe en heb daar nog les gehad van mevrouw De Ruiter. Een ander personeelslid was meneer Groen. Een hard werkende kracht, die ervoor zorgde dat alles netjes opgeruimd was. Ook de dweil liet hij niet onberoerd. Keurig schoon waren de gangen altijd. Met zijn pruimtabak - soms pijp - en zijn trui met kol, deed hij mij denken aan een man die zich meer zou thuisvoelen op het zilte nat dan in een schoolgebouw waar hij als wakend conciërge consciëntieus op de vaste tijden de ouderwetse schoolbel luidde. Soms gebeurde het dat mijn anderhalf jaar oudere broer Wout en ik 's ochtends op weg naar school op de Westduinweg de bel al hoorden luiden en dan 'zette we 't op 'n lôpe, mense nog an toe'! Ik dacht dat ik in de derde klas verkikkerd was op Engeltje(?), die achter de Willem de Zwijgerlaan tegen de Kranenburgerweg aan woonde. Van de eerste twee klassen kan ik mij niet veel meer herinneren. De derde klas werd, dacht ik, geleid door mevrouw Schimmel, een heel aardige juf. In de vierde klas kregen we les van juf Morel, een wat minder innemende persoonlijkheid (we noemden haar ook wel eens juf Mormel). De vijfde en zesde klas, beide in één lokaal aan het begin van de gang, waren letterlijk en figuurlijk in handen van meester Schilstra. Je kon je hem niet voorstellen zonder z'n pijp. Hij kwam, getuige het interieur van zijn huis in de Vogelbuurt, uit Friesland. Hij straalde gezag uit, waarmee hij zijn twee klassen op een waardige wijze wist te leiden. Dit kan niet verhelpen om toch even te denken aan enkele van zijn minder populaire pedagogische acties. Zo kon hij, als je wat te ver over de bekende schreef ging, op je afkomen, je uit de bank aan je oor mee naar voren nemen en je vervolgens 'de les leren'. Na deze 'les' mocht je terug naar je bank of je werd veroordeeld tot een minder populaire plaats in het lokaal met de mededeling: "Lummel, ga in de hoek staan!" In mijn herinnering maakte hij bij deze pedagogische acties nooit misbruik van zijn positie als hoofdonderwijzer. Hij was wel streng maar ook rechtvaardig. 'k Zou best nog wel eens door hem even bij de oor genomen willen worden, helaas... Van de klasgenoten uit de zesde herinner ik mij, behalve mijn broer Wout, ook nog de hoog blonde Kok den Heijer, de donker harige Joop Schrier en de wat tengere Jaap Franke. Uit mijn vijfde klas, van de jongens: Henk de Zoete, Jopie Plugge, Arie Franke, Gerrit Roos, André van den Heuvel, Reindert van den Donker (5 of 6), Rudy Huyser, Bennie Visser, Leendert Bal en de broertjes Hoogenraad of Hoogendijk (Dick en ?) van het eiland vloek; van de meisjes: Corrie Schrier, Agnes Freriks, Ina Hooiberg, Suzen(?), Ellie(?).... Ik meen mij van Reindert te herinneren dat hij zijn vader verloor. Hiervan is mij bijgebleven dat hij van zijn vader, die thuis lag opgebaard, zei dat zijn hoofd op gegeven moment enigszins bewoog. Gerrit Roos is een tijd lang ziek geweest (tbc?). Bij Rudy Huyser konden we ons op zolder vermaken door ons te wanen op de prairies. Zijn moeder was zo begripvol om ons dat 'kindergeluk' te gunnen. Zo waren we echte raw hide cowboys met pistool in de holster, zakdoek geknoopt om de hals. We zongen met veel verve de toen bekende cowboyliedjes. Tegelijkertijd keken we uit over de prairie om te zien of ons oog een glimp kon opvangen van de zo geduchte indianen die ons vanuit een hinderlaag konden aanvallen met dolk, pijl en boog, schild en speer. Maar wij cowboys waren meestal in staat de op buit uit zijnde indianen te slim af te zijn. Wij wilden vrede in de regio en dat dwongen wij af door de vredespijp te roken met Winnetou en Old Shatterhand (oech!). Wat waren we blij als we onze cowboy-act konden uitbreiden door heel goed de films van Roy Rogers en Rin Tin Tin in ons op te nemen. Die films werden dan, voor een dubbeltje of een kwartje, op woensdagmiddagen vertoond in het Leger des Heils gebouw tegenover d' Ouwe Kerk. 't Was altijd even plezierig om te vertoeven op het schoolplein. Knikkeren, lekker hollen of tollen, rennen of touwtje springen, tikkertje doen of 'overloop'. Door een boom op het plein vast te houden kon je niet afgetikt kon worden. Wie kan zich nog dat voorval herinneren met meester Schilstra? Terwijl hij surveillerende over het schoolplein liep, kreeg hij op gegeven moment een bal keihard op z'n pijp ... (voltreffer van Rudy Huyser?) Bloeden natuurlijk! Dit bekende muisje kreeg uiteraard een staartje. Misschien wel leuk om te vermelden dat onze school één van de eerste scholen in Nederland was die over verkeersbrigadiertjes beschikte. Ik had met drie anderen de eer één van die eersten te mogen zijn. Voor de uitvoering van onze 'klaar-over' taak werd speciaal een zebrapad aangelegd vanaf hoek Jan van Houtstraat/Westduinweg naar de overkant tussen Knol en Doesburg in schat ik. Dit luidde echter wel het einde in van het weloude middenpad van de Westduinweg (ca. 1954), waarvan de 'groepen' tijdens de grote vakantie alijd dankbaar gebruik hadden gemaakt. Je vond het prachtig om als kind, door je 'spiegelei' omhoog te houden, bus L te laten stoppen. Uit dankbaarheid voor de voortreffelijke uitvoering van onze 'klaar-over' taak, ontvingen wij later een diploma. Op de boven-etage was de Oranje School gevestigd met hoofdmeester Spaans en conciërge Nico Pronk (nog familie van mij). Mijn vage herinnering hierover zegt mij dat deze school er later is bijgekomen, maar zeker weet ik het niet. ... Terugkijkende zeg ik: "Wat een heerlijk onbekommerde tijd is het geweest. 'k Zou 't best nog 'n kêrtje over wulle doen, 'iet tà lans?"
Dorus Rijkersschool, 1948