Heidi Ruis

Mijn herinneringen aan de mavo zijn; een dorpsschool waar iedere leerling en haar of zijn sociale omgeving bekend was bij elke leerkracht.

Mijn herinneringen aan de mavo zijn; een dorpsschool waar iedere leerling en haar of zijn sociale omgeving bekend was bij elke leerkracht. Waar de leerling een persoon was en nooit opging in de massa(soms ook jammer, je kon zelden iets stiekum doen). Een school waar gedegen onderwijs geboden werd en waar de leerkracht zich inspande om het beste uit de leerling te halen. Mits je ook zelf je motivatie liet zien. Een behoudende school waar waarden en normen nageleefd werden. Al lezend zouden jongeren van nu weleens kunnen zeggen dat het een saaie school was. Als vijftiger realiseer ik me dat het een school was waar geborgenheid en veiligheid geboden werd. Wat losse kreten uit die tijd: schoolreis naar Londen - mw.... (Piké? excuses ik ben haar echte naam vergeten) die handvaardigheidsles gaf en elke les zei dat mijn oudere zus het allemaal veel beter kon - dhr v.d. Dool van Nederlands die een knoop in zijn zakdoek legde maar dan later niet meer wist wat die knoop ook alweer inhield - mw. Parel die zo moeilijk orde kon houden en uit nijd met de bureaulades smeet - dhr. van Gelderen die altijd krakende schoenen droeg en tijdens de repetities tussen de tafeltjes liep te "kraken" - dhr. van Tooren die `s zomers met zijn zonnebril op voor de klas stond waardoor je niet kon zien of hij naar je keek of niet - dhr. de Hon en de rotte eierenlucht in zijn scheikunde lokaal - dhr. v.d. Does, wat heb ik achteraf een respect voor deze man dat hij in die tijd zo open voor zijn ge-aardheid uit kwam. Wel zei hij altijd; "zusje Ruis weer een paal" Frans was niet mijn sterkste punt. Toch had ik bij hem beter mijn best moeten doen want ik heb een huis in de Belgische Ardennen en spreek geen woord Frans. En zo heb ik nog vele andere herinneringen uit die tijd. Op 5 mei 1975 kreeg ik samen met mijn zus een brommer ongeluk. Het medeleven van alle leerkrachten was groot. Toen als 13 jarige was dat in mijn beleving gewoon, nu realiseer ik me dat die betrokkenheid eigen maar ook bijzonder was aan die school. ook Tini Smit lag toen in het ziekenhuis en het maakte ons beiden wat bijzonder. Mijn beleving is dat ik niet echt bij een groepje hoorde in de klas. Ik "fietste" een beetje door en langs alles heen. Mijn sociale leven speelde zich niet in en rond de school af maar eerder bij gymnastiekvereniging OKK. Mijn vriendin Janine Versteeg zat allen de eerste 2 jaar bij mij in de klas vandaar w.s. wat minder vriendschappen uit die schoolperiode. Naarmate je ouder wordt gaat het verleden wat meer leven. Dit is het jaar waarin ik 50 word en door schoolbank.nl in te vullen bemerk ik de waarde van het terugblikken in de tijd. Hartelijke groeten. Heidi Ruis

Openbare M.A.V.O., 1974