Harry Krafft Walters

Toen ik in 1979 weer terugkwam op Curaçao was het PSC mijn achtste school.

Toen ik in 1979 weer terugkwam op Curaçao was het PSC mijn achtste school. Zin om mijn best te doen was sterk afgenomen maar eenmaal op het schoolplein ging er een nieuwe wereld voor me open. Geweldige sfeer, lekker open, leuke en aardige mensen en te gekke leraren. Ik kom er af en toe nog steeds een paar tegen en ze praten met je alsof je een vriend van ze bent. Ze zien me ook nog wel als dat ondeugende jongetje die dacht dat hij alles wist. Ik kan gerust stellen dat het mijn beste schooljaren waren. Steeds als je oud PSC-ers tegenkomt dan komen al die verhalen weer naar boven. Sommigen was je natuurlijk allang en bewust vergeten en dan is er weer een of andere freak die je helpt herinneren wat je gedaan hebt. Ook de uren bij Zuikertuintje waren onvergetelijk. De schoolfeesten (elk weekeinde) waren onwijs leuk. Af en toe moest je over het hek jumpen maar dat was de sport om toch binnen te komen. Vorig jaar (2006) was er een reunie op het schoolplein en een dag later bij landhuis Brievengat en dat was natuurlijk weer vanouds. Er zijn zelfs leraren en leraressen die mij bij naam kennen terwijl ik nooit les van ze heb gehad. Hoe zou dat komen!!!Helaas kon ik niet naar het 65-jarig bestaan maar heb wel meegedaan aan een fietstocht ter ere aan het jubileumjaar. PSC zal altijd zo moeten blijven en ik weet dat de sfeer er nog steeds is. Daar staat de leerling centraal. Waar vindt je zo'n school op deze aardbol? Veel oud schoolgenoten zie ik nog vaak terug en dat maakt het wonen op Curaçao heel aangenaam.

Peter Stuyvesant college, 1979