Hans J.I.M. dGoeij

Het was een aparte school.

Het was een aparte school. Dat was het. Trini. Ja, apart en bijzonder, dat wel dus. Namen als Hokkeling (Duits), Pater Rijkers of Reikers (pater Pukkel), conrector (Latijn en/of Grieks)van Noort, leraar en latere rector Helwig(Geschiedenis), Nederkoorn (Natuurkunde), Coenen (Engels) rector Kuipers (van OESA naar OSA) en Alders (beiden wiskunde en auteurs van wiskundeboeken), Blub (?) etc. Of bijvoorbeeld de paters van Dijck (Geschiedenis en van Beurden. Of de kapel van de Augustijnen, de houten barak die voor kantine doorging en het kopje thee tussen de middag tegen een miezerig bonnetje van een enkeel cent. het oude gebouw en het nieuwe gebouw. de mooie sportvelden aan de achterzijde tussen fietsenstalling en spoorlijn en westelijke randweg. In die kantine zat ik op een culturele of AAG avond van de school toen bekend werd dat Kennedy in Dallas vermoord werd. Het was in het begin van de avond. In de nadagen van de paters van Dijck, van Beurden maar ook aldaar wonende Leopold Verhagen (oesa) die in het klooster woonde en voor de KRO voordien zijn beroemde dagsluitingen hield. zie ook de prent op http://www.eenlevenlangtheater.nl/ton%20lutz/Repertoire/Televisie/KRO/1537.html . Ook was in die tijd opzichtig aanwezig de leraar, neerlandicus, Kees Fens die recent (2009) overleed. de latere prof Bernard Delfgauw was al naar de universiteit vertrokken toen ik naar het trini ging; maar ik ken hem (en zijn in mijn ogen toen snoei grote herders hond) nog wel: zijn grootste daad was mij een klapper pistool (!!) te schenken bij een kerkelijke feestdag in de tijd dat ik op de lagere school zat. Bijzonder waren ook Ria Bekkers-de Bruin (Latijn dacht ik) en haar man Theo nBekkers die Godsdienst/maatschappij leer gaf; ik heb van hem veel geleerd. Hij vertolkte maatschappijleer op een mooie en nieuwe manier; mijn kennis over Duitsland na de oorlog dank ik aan hem. Ria Bekkers-de Bruin ging toen niet voor progressief door, ging wel later de politiek in en overleed enkele jaren geleden; een bijzonder stel. De leraar Nederlands (Kamer) zorgde met enkele collegae voor het onverbetelijk jaarlijkse toneel met de leerlingen op de planken en de docenten achter de schermen. Met oa de meiden van Sancta (de latere auteur Doeschka Meijsing in de hoofdrol)werd er veel plezier gemaakt. Maar ook scheikunde van de veel te vroeg overleden leraar drs. Cees J. Holk was een openbaring; die gaf mijn liefde voor de B vakken een extra impuls. Zijn proeven met stoom, ontploffing en vuurwerk waren vermaard. Leraar C.J. Rogier, een van de zonen van de Nijmeegse historicus L.J. Rogier, was jaren mijn klassenleraar. Ik weet niet meer of hij erg geliefd was onder de leerlingen maar hij heeft mij de liefde, samen met Alders (donders, vuurpijlen, S.O.S. !!, brandweer wagens, jongelui: opletten wat ik nu vertel is voor je toekomst)de aandacht aangewakkerd voor wiskunde en wat we nu zouden noemen: rekenmodellen en spreadsheets. Vader (van mijn lagere schoolgenoot Kees, en vader van ook Kees) Fennis met zijn vak Frans (en dito één plaats op de eerste rechtse rij van de kerkbank in Overveen)en goedaardige benadering van zijn leerlingen. na de middelbare school examens medio 1968 (de dag na de hbs b diploma's) maakte pater kuipers bekend de OSA orde te verlaten, ging ieder zijns weegs. Alleen Jan van Dril uit Hillegom (woont nu in Ijmuiden) en ik gingen in dat jaar in Wageningen studeren. Met Jan heb ik altijd kontakt gehouden ook nadat hij vrij snel een andere studie ging doen op de HTS, vervolgens in het ontwikkelingslanden werk kwam en na jaren weer voet op Nederlandse bodem zette en de randstad heeft volgelegd met dijklichamen, wegen, sluizen en nu aan de 2e Coentu nnel gaat bouwen. Ik woon al vele jaren niet meer in Noord Holland. Meer dan 40 jaar geleden ging ik naar Gelderland, en 30 jaar geleden ging ik in Brabant wonen; de laatste 20 jaar in Tilburg, de 8e stad van het land. Een typische arbeidersstad, weinig kapsones, gemoedelijk als brabant kan zijn, hardwerkernd als de rotterdammer, in voor een geintje als een amsterdammer en toch wel wat gereserveerd als een haarlemmer. Hier voel ik me opnieuw welkom en dus thuis. En als ik nog wel eens door Haarlem rijdt (richting Overveen, over de westelijke Randweg, dan denk ik aan mij jaargenoot Frans Blijboom die aangereden werd toen hij net 16 was, net in het bezit van ieder jongens droom (puch of thomas) nl op zijn langegespaarde brommer werd aangereden en overleed. Hij bezorgde de krant smorgens. Leraar Van Beurden vertelde over zijn dood in de klas. Het was een dreun, die ik nog voel, we waren geheel uit het lood, Trini was niet Trini van daarvoor. Frans's leven was over; wij hebben daarna ruim 44 jaar kunnen en mogen doorleven; het is nu begin 2009. Frans is nooit uit mijn gedachten geweest; temeer wij samen ook op het gymnasium in Heemstede zaten en kozen 2 jaar later voor Trini. Als ik in Haarlem kom zijn mijn gedachten altijd bij hem. Triniteits was voor mij: de patersschool, de school waar we schoolgenoot Frans verloren en de school met een bijzonder lerarenkorps. En de school waar ik soms Jan van Dril tegenkwam, in Wageningn maten werden. Het was een gewone maar ook aparte school. wellicht door het tijdsgewricht, ontkerkelijking, afbraak van het gezag van paters en nonnen, secularisering, emancipatie, baas in eigen buik en baas in eigen bed discussies, lieverdje, witte fietsen en prov0, een aparte Paters-shool van de laatste generatie. Een bijzondere school voor mij; want het was de tijd van mijn jeugd; en bij gebrek aan gelijktijdige vergelijking: een bijzondere school. Dat wel.

Triniteitslyceum, 1962