Geert van Nunen
Kent 12 personen
Bekijk het volledige profiel van Geert van Nunen en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Geert van Nunen heeft 4 klassenfoto's en kent 12 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenMooie tijd gehad.
Mooie tijd gehad. Veel geleerd, behalve op de vele momenten dat een les uitviel, dan zat je in de Stationsrestauratie of in een nabij gelegen café. Daar leerde men andere, wereldse zaken. Zolang we ons netjes gedroegen konden we daar onze tijd doden, wat te drinken kopen en stiekem je eigen brood opeten. Je bleef honger houden; een “frietje met” was snel gekocht. Het oude schoolgebouw, een voormalige lagere meisjesschool, had weinig te bieden. Lange betegelde gangen, koude marmeren trappen, hoge leslokalen en gehorige naastgelegen klassen met van die tussendeuren. Planken vloeren. Wanneer er weer eens een les uitviel, zwaaide de deur open en werden wij geacht ons rustig te houden. Dat lukte niet altijd met zoveel opspelende hormonen in de klas. Hilarisch waren de momenten in de barakken aan de overkant van de Lange Nieuwstraat. Na de pauze was het wachten tot de heer van Vugt in zijn bekende regenjas de straat overstak. Bij de heer van Vugt leerden we de machinale rekenkunst en wat archiveren was. Administratieve organisatie werd dat later. Nadat we bij de kleine frater Crecentio (?) handelskennis, commerciële economie en dat soort vakken gevolgd hadden, gingen we voor de praktijk bij van Vught in de “leer”. De heer van Tefelen liet een onuitwisbare indruk achter. Welke vakken hij gaf weet ik niet, maar er stond net als Crecentio een parmantige kerel voor de klas. Roken in de klas, na lestijd, was natuurlijk verboden. En er was altijd een onschuldig iemand die de klos was, met notabene zijn eerste sigaret bij het open raam. Een half, later een heel boek overschrijven deed je natuurlijk niet. Dat kostte je een week schorsing, maar daar tegenover kwam Agnes Suys je het geleerde van de afgelopen dagen brengen. Zij woonde in de buurt, dus Agnes moest dat maar doen. Nog veel gelachen Franse les van de zeer charmante mevrouw……en later van de heer Huett. Duits van de heer…..en later van Louis van de Braak. Hoe heette de ietwat deftige dame uit Breda die bij ons de Nederlandse taal probeerde te verbeteren? Engels werd door mevrouw …………..erin geramd. Haar zeer eigen wijze van lesgeven staat nog scherp op het netvlies. Zij was het, die met morsetekens ons liet weten of we geslaagd waren. Achter een raam van de tweede verdieping stond zij ons te seinen. Uiteindelijk werd ieder aan een papiertje geholpen en kon men na twee jaar veel geleerd te hebben, twee jaar wijzer geworden verder op zijn of haar levenspad. Ja, de M.E.A.O. aan de Lange Nieuwstraat heeft zijn nut gehad. ………………… zijn de vergeten namen. Wie vult ze in?
M.E.A.O., 1968
Ruwenberg, zondagavond, koffertje in de hand, de laatste zwaai naar je pa en je ma en weer een week voor de boeg.
Ruwenberg, zondagavond, koffertje in de hand, de laatste zwaai naar je pa en je ma en weer een week voor de boeg. Koeken, fruit en andere verse zaken gaan in je eigen lade in de recreatiezaal. Je kon daar een week over doen, maar op dinsdag vroeg je al aan de externe leerlingen om voor jou wat mee brengen uit het dorp. De Kapel, de studie, Cour Moyenne, Cour Holland, chambrette, in de grote pauze Marieke gaan opzoeken. Marieke was vaak op de slaapzalen aan het werk. Een blonde mooie meid in ieders fantasie. ’s-Avonds via een of ander trapje bij het torentje naar boven. Je naam in het lood krassen. De filmzaal met zijn films en jubilea. Spelen in een orkestje met zelfgemaakte instrumenten om de jubilaris te fêteren. In de studie was het aanpoten. Frumentius (Frutje), inclusief losse boord en z’n knoopjes los, of de Criet, zaten op een verhoog en ze wisten maar al te goed wat wij achter die boeken aan het uitspoken waren. De Criet, Sjefke, den Beer, de Schele. Frater Mansuetus, de fraterdokter die met bibberde vingers een vuiltje uit je oog kon verwijderen. De dropjes waren lekker. Gym van Frater Rafael In de refter was de jachtschotel op zaterdag lekker, de nasi was een goede maagvuller en in de rest van de week was het bunkeren. Voetballen op de mooie velden. Een enkeling sloeg een balletje op het Centre Court van de Ruwenberg. Wandelen en later zonder begeleiding op woensdagmiddag het dorp in. Met een frietje en een flesje cola in je hand naar de meiden kijken. Om beurten een kwartje in de jukebox en daar gingen de Animals en consorten. Can’t get no satisfaction werd door velen geneuried. Hormonen gierden door ieders lijf en die wisten zich geen raad. Het condoom aan de knop van de grote recreatiezaal zette heel St. Michielsgestel op zijn kop. Dansen in de danszaal van Wim Voeten en Jeanne Assman. Het Nederlands kampioenspaar leerde ons de eerste pasjes en hoe om te gaan met je dansdame. Wat waren we houterig. Geen tijd voor verdere contacten, de bus naar de Ruwenberg stond al weer te ronken. De Frater telde koppen. Op het eindsoiree en bij een Eftelingbezoek werden de laatste verliefdheden uitgewisseld. Een ieder haalde zijn diploma, daar zorgde het "regime" wel voor en hielp ons de naaste toekomst in. Het was mooi, maar het hoeft niet meer.
De Ruwenberg, 1965