Erik Krastman
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Erik Krastman en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Erik Krastman heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenDe leraren Schuitemaker geschiedenis met z’n erg slechte tanden, de heer ter Beek aardrijkskunde (al in 66 of 67 overleden).
De leraren Schuitemaker geschiedenis met z’n erg slechte tanden, de heer ter Beek aardrijkskunde (al in 66 of 67 overleden). Ter Beek liep een keer om me heen en bekeek mijn haren: die waren te lang want ze staken over de kraag van m’n colltrui. Naar de kapper! In de klas bij Schuitemaker: op een keer stond z’n gulp een beetje open, maar in de klas durfde niemand daar wat van te zeggen. Sommige konden hun lach vrijwel niet inhouden en Schuitemaker keek dan ook erg geïrriteerd, want iedereen had anders groot respect voor hem. Hij liep dan ook steeds weer tussen de rijen door zodat iedereen een goed uitzicht had, hoewel er “geen fluit” te zien was. Eén van de gebroeders Pleite moest voor de klas komen maar kon z’n lachen niet meer inhouden: Schuitemaker werd uitgelachen! Het gevolg was een enorme dreun voor z’n hoofd die met een flinke klap tegen het schoolbord knalde. Dat was wat! Pas later vroeg Schuitemaker waarom dan niemand tegen hem gezegd had: “Meneer, uw kleding is niet in orde.” Meneer Pak voor muziek en de Planque voor biologie (beide “zwakke” personen die dan ook vaak gepest werden in de klas, achteraf gezien erg zielig). Wiskunde van Bijkerk en Fransen (rookte veel en had gele tanden). Aardrijkskunde van mevr. Hendriks (lievelingsuitdrukking na een repetitie: hele volksstammen liepen er weer in), NL van mevr. de Gast. Schippers gaf gymnastiek en Madame Pattist Frans. Engels door mevr. Lapidaire; buitengewoon vreemd figuur! In de middagpauze voetballen met de lege chocolademelkkartonnetjes op het plein voor het monument. Met bezwete hoofden bij Lapidaire de klas in en dan zwaaide er wat! Zo rond oud en nieuw hadden een paar jongens vuurwerk op zak: grote Japanse kanonslagen die dan in hondepoep op het plein werden gestoken. Smerige boel maar wel gelachen! Hoe heette de assistent van OpdenBrauw? Een lange slungel! Koedood was wel aardig, maar toch heerste er een streng regiment! Ik heb het reglement van 1967 nog hier liggen! Op verzoek stuur ik een copietje.
Mathenesser HBS, 1966
1e klas:juffrouw Jansen, 2e klas Ottolander, 3e klas: Terwe (vervelend mens), halverwege naar de andere 3e klas van mevr.
1e klas:juffrouw Jansen, 2e klas Ottolander, 3e klas: Terwe (vervelend mens), halverwege naar de andere 3e klas van mevr. Snieder (aardig), 4e klas mevr. Snieder, 5e klas Terwe, 6e klas: 2x Laurens. Er was een kwekeling, meneer Koch, die ‘s middags voorlas uit een boek: de Franse bezetting in ons land en daar kwam een zekere “van de Duin van Maasdam” in voor. In mijn herinnering erg spannend! Tegenover de school woonde er eentje van het duo “de spelbrekers”. Als we hem zagen zongen we: “kleine kokette Katinka”, maar dat vond-ie niet leuk en liep snel weg. Met mevrouw Snieder zouden we een schoolreisje maken: de bus van de firma “De snelle vliet” kwam eraan, maar niet meer weg. Er was iets met de motor dus ging het schoolreisje niet door. I.p.v. een vrije dag of iets anders leuks gingen we de klas weer in en moesten we ons boek pakken: “Koekendorp”, met rekensommen en vervelende breuken. Ooit namen we blikjes voedsel mee voor de hongersnood in Kongo. In de Snauwstraat “zongen” wel eens het spelletje: “Eén-twee-drie-vier-vijf-zes-zeven, wie moet mij een zoentje geven”. Meisjes-kussen was leuk, de jongens beduidend minder. In het flat op de Tjalklaan woonden Dr. Tan en de zusjes Karin en Tanja Vijfwinkel. In de winter werd het schoolplein opgespoten, zodat er in de pauze geschaatst kon worden. Soms kwam de tandarts met zijn assistente de klassen langs en pikte er “patienten” uit. Herinner me nog Henneke Groeneveld, die zich letterlijk met handen en voeten daartegen verzette. Ze deed alsof ze vermoord werd, maar dat is nooit gebeurd want ik kwam haar nog tegen tijdens de reünie in mei 1999. Bij Laurens: Woensdag was gehaktdag, dus stuurde hij Wim Luneburg en mij regelmatig naar van der Schalck op de Franse Laan: 1 pond halfom met kruiden. Een keer pretartikelen mee de klas ingenomen: rubber braaksel en grote plastic oren. Ik liet een braakgeluid horen en legde snel dat stukje plastic neer. “O jé!” zei Laurens. “Geeft niet meester; ik ruim het wel op!” en stak het “ding” in m’n zak. Enorm gelachen. De plastic oren pakte hij af, zette die zelf op en liep er mee langs de klas van mevr. Thoewater en van v. Adrichem. Groot plezier! Gymnastiek hadden we nooit bij hem; er werd altijd op de Laanslootseweg basketbal gespeeld: A tegen B, A tegen C en B tegen C, iedere keer weer. Af en toe, meestal op vrijdagmiddag, vanaf half vier, voorlezen uit het boek “Spanning aan de grens” dat ik in Donald Duckies verzameld had. Ik las ook voor, samen met o.a. Marja Linders (mooi meiske waar ik een tijdje “ mee liep” zoals dat toen heette). Met mijn vriendje Wim Luneburg paste ik ’s middags op de houten zijdeur beneden tot iedereen binnen was. We hadden de sleutel ervan. We bleven natuurlijk vaker beneden hangen en gleden met veel plezier de stalen trapleunig af! Die was lang en dat was leuk. Maar Laurens keek af en toe door het trapgat van boven en had ons natuurlijk in de gaten; dan was het weer: strafblaadjes: 2, 4 of soms wel 8 kantjes. Schoolreisjes naar meneer Lewandowski in Ulvenhout. Eén keer op de terugreis uit Ulvenhout zongen, achterin de bus, Ellis van Buren en Marja Linders keihard het liedje “Welterusten meneer de President” van Boudewijn de Groot. Af en toe bijna zure melk als je die ’s middags pas te drinken kreeg. Zo’n vieze laag room erop! Met een potlood zo snel mogelijk gaatjes prikken en proberen of je een bruin flesje te pakken kreeg. Op een dag laat Laurens ons na de middagles alleen totdat de Franse lerares (hoe heette zij?) komt. Van Laurens mogen we plaatjes van de Beatles draaien en wordt er dus vrolijk gedanst en gezongen. Dan komt mevrouw ?? eraan; “Wat is dat hier??!! Wat heeft dat te betekenen??!! Zijn jullie nu helemaal gek geworden?!” Alleen de rustige reactie van Kees Spronk kan haar ervan overtuigen dat we toestemming van Laurens hadden. Af en toe “pest” Laurens ons met de “Toetsnaald”. Soms moeilijke vragen, maar ik denk er met plezier aan terug. In zijn latere boek “Rotterdam, geblaakte stad” heeft
Finlandia, 1959
Gered door de Mammoetwet! Hier was de leerstof veel begrijpelijker voor mij en ging het, via de ‘s –Gravendijkwal 26 en de Stadhoudersweg, vlot door naar de 3e en 4e HAVO.
Gered door de Mammoetwet! Hier was de leerstof veel begrijpelijker voor mij en ging het, via de ‘s –Gravendijkwal 26 en de Stadhoudersweg, vlot door naar de 3e en 4e HAVO. In de brugklas: de dames Tonny Jochems en Marjo Comender waren een wild stelletje die vaak keet schopten. In het talenpracticum, tijdens de Engelse les van mevrouw Lacqueille, zaten zij achter mij en vroegen me om hun schoenveters aan elkaar te binden. Dan trapten ze rotzooi en werd één van de twee natuurlijk de klas uitgestuurd. Prompt wordt de ander onder de schoolbank getrokken en ziet Lacqueille waarom dat gebeurt. “Erik, was jij dat?” “Welnee mevrouw ..........” 2e klas HAVO: Van der Hucht was OK. In de HAVO met hem veel feestjes georganiseerd voor de verschillende klassen en ’s avonds ging ik dan met Germine Heuvel en Joke Stro in Rotterdam op weg om naar bandjes te luisteren die dan zouden optreden. Ik herinner me een zekere Martin Green. Voor het eerst Duitse les: de heer Fett (dat was-ie niet) kende ik nog van de Mathenesser HBS en was erg streng. Mijn Duits was niet zo best; het was ook niet makkelijk met “wurden” en “würden”. Toch bleek het een aardige kerel. Hij was onze klassenleraar en toen hij in de zomer van 1970 naar Hilversum (of Bussum) naar een andere school ging, gaf hij bij hem thuis in Ommoord een afscheidsfeestje. Jeanette Pierik overhandigde hem, namens ons allen, een vergrotingsapparaat. Hij stond van ontroering met de tranen in z’n ogen. Graag zou ik hem weer eens ontmoeten; hij zal dan merken dat m’n matige cijfer voor Duits nu veel beter zou zijn: ik woon al 27 jaar in de buurt van Keulen en maak als freelancer vertalingen Nederlands-Duits en omgekeerd en tolk af en toe voor de rechtbank en andere overheidsinstanties. 3e en 4e klas: Ik herinner me meneer Spanjersberg nog, aardige man, net als de conciërge meneer Collins. Die werd een keer door z’n assistent Hugo uitgescholden die er dan ook prompt uitgesmeten werd. Wij namen het voor Hugo op en begonnen een staking! Er kwam zelfs een journalist langs en zo konden we de volgende dag in de krant lezen: “Hugo moet blijven” met een aardige foto erbij. Van Paasen: een vreemde vogel af en toe, maar wel aardig. Jaap van Dijke was populair bij de meisjes vanwege z’n blauwe ogen, maar op het voetbalveld nogal grof en onsprtief. Tijdens een schoolfeestje van de Dalton HBS/hogere klassen zag ik de eerste joints de ronde doen! Wat was dat nou? Sigaretten met lange as............ In de 4e klas gaf ik er dan toch de brui aan. Geen spijt gehad maar wel veel leuke herinneringen. Iedereen die zich nog wat kan herinneren: let me know!!
Wolfert van Borselen afd. HAVO, 1968