Els Couenberg
Kent 36 personen
Bekijk het volledige profiel van Els Couenberg en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Els Couenberg heeft 3 klassenfoto's en kent 36 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
Aanmeldenik zat eerst op een creche voor driejarigen in een houten gebouwtje op het schoolplein.
ik zat eerst op een creche voor driejarigen in een houten gebouwtje op het schoolplein. Die creche was toen pas geopend en mijn moeder, die net kind nummer 3 gekregen had, kon wel wat ruimte gebruiken. Dus ik naar de creche bij juffrouw Trees. ik heb niet zoveel herinneringen aan deze tijd, behalve dat ik een keer naar huis gebracht ben wegens diarrhee. O schaamte! Want ik was al met 1,5 jaar zindelijk, evenals de rest van mijn klasgenoten. Daarna de klas van juffrouw Annie en de klas van Zuster Nolasca. Meedoen aan een tekenwedstrijd voor kinderen van de Rijksacademie voor beeldende kunst met het schilderij dat ik op 5-jarige leeftijd 'in opdracht' maakte (o, kun je er ook een voor mij maken) en waar ik een eervolle vermelding voor kreeg. Ik heb er ook een voor zuster Nolasca gemaakt. Ook deze school bestaat niet meer.......jammer. Het was een oud gebouw, maar wat maakt dat uit als je kind bent?
Bewaarschool voor jongens e..., 1962
Het was, achteraf gezien, een school die ze nu een 'zwarte' school zouden noemen.
Het was, achteraf gezien, een school die ze nu een 'zwarte' school zouden noemen. Maar ik heb er een geweldige tijd gehad. Ik heb gejankt toen we verhuisden (ging vrij plotseling wegens het bouwvallig worden van ons huis) en ik naar een andere school moest. Gymles, gemengd, voor die tijd op een katholieke school, en dat terwijl de meisjes wel apart handwerkles kregen. Zuster-ik-ben-haar-naam-vergeten in de eerste klas, die me heeft leren lezen en die voor mij een wereld opende die onverzadigbaar bleek; frater Thomas in de tweede, die jong was maar streng en waar ik stiekum een beetje bang voor was, Frater Maximilianus in de derde, die grappen uithaalde in de klas (we moesten b.v. allemaal doen alsof we sliepen en dan kwam hij met een gietertje en goot wat water in onze nek; ach ja. Wat ging ik met plezier naar school. De voorstelling 'Bertus de Koe' in de derde, uitgevoerd door de jongens, met mijn vriendje Bertus in 't veld in de hoofdrol - waarbij ik niet naar de uitvoering kon omdat ik net op die dag rode hond had en mijn moeder mij verbood om naar school te gaan. Gerrit, die om onverklaarbare redenen vaak in de klas in slaap viel. Wat zou er van hen geworden zijn? De school werd niet erg veel later een kantoor van de communistische partij (o, ironie van het leven! En de kerk een tapijthal en later gelukkig een moskee - alles beter dan een tapijthal, ook al denkt Rome daar anders over). Nu is de armoedzaaiersschool verbouwd tot sjieke appartementen.
Sint Aloyssiusschool (Frate..., 1965
Erg veel herinneringen.
Erg veel herinneringen. Natuurlijk aan de sooscommissie, nog in de oude soos in de barakken. Tijdens het werken voor de sooscommissie heb ik Marcel van Herk leren kennen, waar ik nu nog steeds mee samen ben. We hebben twee dochters. En waar ik Fons van der Donk, Martin van Maanen, Tom Huizinga en Erik Evers beter heb leren kennen. Dit zijn nog steeds hele goede vrienden en Fons is nu mijn zwager. De leraren: Pater Hermans, mijn eerste mentor, waar mijn moeder bezorgd aan vertelde dat ik maar een kwartier aan mijn huiswerk zat 's avonds, waarop enige dagen later een preek volgde in de klas voor kinderen die niet moesten denken dat ze er kwamen met maar een kwartier huiswerk maken. Rob Wevers, mentor in de tweede klas en inspirerend aardrijkskundeleraar; Mevrouw Steenbergen voor Frans, later tot onze grote verbijstering getrouwd met mijnheer Wolfs (leraar Duits), tikkeltje onvoorspelbaar maar nooit saai en zelfs de Havo respecteerde haar. Ik krijg nu regelmatig complimenten in Frankrijk over mijn Frans. De heer de Cock heeft daar natuurlijk ook zijn steentje aan bijgedragen. Jan van Mierlo als bevlogen wiskundeleraar, die in de eerste klas zeer gefrustreerd van me werd, omdat ik constant uit het raam zat te kijken maar toch iedere keer als hij me wilde betrappen kon herhalen wat hij had gezegd; Van der Harst, de wiskundeleraar die sneller bordschreef dan zijn schaduw. En die met zijn linkerhand aan het uitvegen was terwijl zijn rechterhand schreef. Van het snelle schrijven dat je zo leert, heb ik later nog veel profijt gehad! Jan van der Vorm, nooit gehad als leraar, maar wel als onvermoeibaar aanjager van de Soos. De soos was geweldig, ook al kreeg je als sooscommissie ook te maken met zaken waar het schoolbestuur ook mee tobde: wat laten we wel en wat laten we niet toe? Vraagtekens over druggebruik die ons Koos Zwart deden uitnodigen, hetgeen ons door de schoolleiding verboden werd. Pater Hermans, die uit protest voor ons toen het gebruik van de Bovenzaal regelde. Ik heb toen een poster gemaakt voor in de deur van de schoolsoos (toen nog in de oude barakken, waar nu het kinderdagverblijf staat) met letters die in lokaal A33 nog te lezen waren. Gelukkig was op de bewuste avond de 'doelgroep' aanwezig. En ik moet zeggen, het was een ijzersterk verhaal dat Koos Zwart afstak. En dan niet te vergeten de Biologieclub, waar ik veel heb meegemaakt en waarvan ik nog steeds lid ben. Man, wat was dat leuk. En je kreeg er een ijzersterke conditie van, want wegens geldgebrek gingen we bijna overal met de fiets heen. Ook naar de Oostvaardersplassen in de winter, naar de Knardijk. Wel 110 km, waarvan 55 heen met wind schuin achter en 55 terug met wind schuin tegen. Ik heb er nog steeds profijt van dat ik daar lid van ben geworden; de vakanties zijn stukken interessanter geworden omdat ik heb geleerd hoe ik leuke planten en dieren kon zien, ook zittend op een terrasje. En het is dood zonde dat het gebouw gesloopt wordt, dat had ook gestript en weer opgebouwd kunnen worden. Want natuuuuurlijk is er in de nieuw school veel minder buitenruimte (die fantastische, veilige cour waar je zonder problemen kon rennen) en ik vraag me af of ze goed hebben nagedacht over het fenomeen Fietsenstalling. En maar klagen over te dikke kinderen.......
Sint Nicolaaslyceum, 1971