Edmond van Ooijen

Herinneringen

Net als Ivo Vlot zat ik de eerste vijf jaar bij juffrouw Van der Kolff in de klas en het laatste jaar bij het hoofd, mejuffrouw Fransen. Net als Ivo Vlot zat ik de eerste vijf jaar bij juffrouw Van der Kolff in de klas en het laatste jaar bij het hoofd, mejuffrouw Fransen. Mevrouw Van der Kolff was belijdend protestant-christelijk en wees vaak met de vinger naar boven, hetgeen opmerkelijk was voor een openbare school. Ze gaf ook zelf godsdienstles, waar ik van mijn religieus-humanistische ouders niet bij mocht zijn. Het verwerpelijke aan de school was dat men nog lijfstraffen uitdeelde, hetgeen als zeer vernederend werd ervaren en uiteraard in strijd was met de wet. Maar in de vijftiger jaren waarde nog de vooroorlogse geest rond, waarbij het kastijden van kinderen heel gewoon was. Zowel mevrouw Van der Kolff, Wabbe van Wijk, de heer Glansdorp, de heer Van Houwelingen, juffrouw Fokke als het schoolhoofd zelf rosten er lustig op los. Ik heb me er altijd over verbaasd dat er nooit ouders zijn geweest die tegen deze methoden ingrepen. Het peil van het lager onderwijs zelf was op de "bovenschool" wel relatief hoog in vergelijking met de "benedenschool" en de nabije houten school in De Vaan. Ik kijk niet met onverdeeld plezier terug op deze zes jaar lager onderwijs, daarvoor waren de educatieve methoden van openbare vernederingen, ook in psychologische zin, te stuitend. Gelukkig is er sindsdien veel ten goede veranderd in het onderwijs. Sinds 1985 staat in de vanaf toen ingevoerde Wet op het Basisonderwijs het kind centraal in plaats van het leerplan en dat vind ik voor jonge kinderen een positieve ontwikkeling. De Mare, 1953

Alexander Lobstein M.U.L.O, 1961