Dick van der Goot
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Dick van der Goot en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Dick van der Goot heeft 2 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenOndanks het feit dat ik, vanwege een verhuizing vanuit Amersfoort, alleen mijn laatste twee schooljaren hier heb doorgebracht, heeft deze school enorm veel voor mij betekend.
Ondanks het feit dat ik, vanwege een verhuizing vanuit Amersfoort, alleen mijn laatste twee schooljaren hier heb doorgebracht, heeft deze school enorm veel voor mij betekend. Doordat het een veel kleinere school was dan ik gewend was, leerde je bijna iedereen kennen. Wat daarbij ook hielp, was dat ik gevraagd werd om aan de schoolkrant mee te werken. Daardoor werd ik mede gestimuleerd om een eigen mening over allerlei zaken te vormen en kreeg ik een beetje extra contact met medeleerlingen en leraren. Het was een school van echte bollebozen, bijvoorbeeld mijn klasgenoten Jan Brinkhuis, die tot de beste tien bij de nationale Wiskunde Olympiade behoorde, en Rob Hoogerwoord, die de relativiteitstheorie van Einstein zo'n beetje als hobby in zich had opgenomen. We deden uiteindelijk als bètaklas van vijf leerlingen eindexamen, en volgens rector Van der Graaf was er nog nooit in de geschiedenis van de school een bètaklas met zulke hoge cijfers collectief geslaagd (overigens had ikzelf het laagst gepresteerd van deze vijf, de enige onvoldoende onder alle eindcijfers was mijn 5 voor Duits). Een (toen al) opvallende medeleerlinge uit een van de lagere klassen was Mieke van der Weij, die ik jaren later veelvuldig op het televisiescherm zag verschijnen (o.a. bij de "rijdende rechter"). Over diverse leraren die wij hadden, zou, voor ieder afzonderlijk, een compleet boek kunnen worden geschreven. Karakteristiek was bijvoorbeeld de Spartaanse rector C(ees) van der Graaf, die principieel niet rookte, niet per auto reisde en ziekte als iets suggestiefs naar het rijk der fabelen verwees (met citroen en levertraan als gezondheidsmiddelen is hij een jaar of 90 oud geworden); op zijn voor de hand liggende bijnaam "Caesar" was hij, meen ik, best wel trots en zowaar, toen ik later eens in een Asterix-verhaal een plaatje van Caesar in burgerkledij ontwaarde, frappeerde mij dat de getekende figuur, met zijn witte haar en lange, magere gestalte echt op onze vroegere rector leek! Niet minder bijzonder was onze wiskundeleraar G. ten Lohuis, die niets liever deed dan zo veel mogelijk problemen via de weg van het logisch redeneren proberen op te lossen, en er tevens een twijfelachtig genoegen in had, de meest lastige vraagstukken op zijn leerlingen uit te proberen; na twee jaar Ten Lohuis was de wiskunde die ik in mijn eerste jaren aan de TU (toen nog "TH")te Delft kreeg voorgeschoteld, voor mij een peulenschilletje, en er waren er meer die zulke ervaringen hadden. De heer Landheer gaf zowel Nederlands als geschiedenis en was hèt toonbeeld van "rustig en bedaard" genietend door het leven stappen, met vooral aandacht voor de literatuur van zijn lievelingsschrijver Couperus. Een wat minder opvallende, maar heel sympathieke leraar vond ik de oude-talenleraar de heer Rijkmans, die helaas al enkele jaren nadat ik van school was gegaan, op ongeveer vijftigjarige leeftijd kwam te overlijden. Ook de scheikundeleraar de heer Brand was gewoon een heel prettige leraar, al praatte hij soms wat te zachtjes om hem goed te kunnen volgen. Dat laatste gold zeker niet voor zijn oudere collega V. de Vries. De lessen van deze biologieleraar hadden veel weg van een cabaretvoorstelling. Zonder onderbreking kletste de man zo'n beetje alles aan elkaar, waarbij hij regelmatig steeds bekendere zijsprongetjes maakte naar belevenissen uit zijn eigen leven, zijn opvattingen over middelbare-schoolonderwijs als een soort "college geven" en zijn vrijzinnig-protestantse geloof. Er waren nog wel meer leraren over wie bijzondere dingen te vertellen waren, maar ik laat het hier maar even bij. Na ons eindexamen ontstond bij iemand het idee, een afscheidsetentje met onze leraren te organiseren, en mede door de foto's die daarvan overgebleven zijn, bewaar ik prachtige herinneringen aan mijn tijd op het gymnasium en degenen met wie ik daar te maken had.
(Gemeentelijk) Camphusianum..., 1968
Na de 4e klas (Gymnasium) ben ik vertrokken naar Gorinchem (gymnasium "Camphusianum") De eerste klas waarin ik zat, was een jongensklas.
Na de 4e klas (Gymnasium) ben ik vertrokken naar Gorinchem (gymnasium "Camphusianum") De eerste klas waarin ik zat, was een jongensklas. Best wel gezellig, toch kreeg ik later het gevoel van een zekere ontwikkelingsachterstand toen ik weer in een gemengde klas terecht was gekomen. Een opvallende leraar was de heer Bot, die les gaf in Grieks en Latijn. Velen kregen er vanwege slechte cijfers bij hem van langs, maar in mijn kunnen had hij vertrouwen, en dat stimuleerde mij op mijn beurt om het extra goed te doen; toch wel vervelend voor die vele anderen, bedenk ik nu.
Meerwegen College vestiging..., 1964
Soms betrokken bij plagerijen, zowel passief als actief, maar verder wel een leuke tijd gehad.
Soms betrokken bij plagerijen, zowel passief als actief, maar verder wel een leuke tijd gehad. Herinneringen aan klasgenoten: o.a. Eddy Hardeman, Tony Lakerveld, Jan van Hoeijen, Wim Scholte en natuurlijk Liesbeth Nauta De meest bijzondere leraar was het schoolhoofd zelf, meester Wouda, die al twee jaar nadat ik van school was gegaan, is overleden
de Bolster, 1958